Είναι τρομερό πως ο κόσμος των ματιών αδυνατεί να συμβαδίσει με τον κόσμο της συνείδησης.
Πραγματικά μόνο το ανθρώπινο χέρι θα μπορούσε να επέμβει σε αυτό, γιατί η φύση πάντοτε ζητάει την ισορροπημένη λειτουργία των στοιχείων της, και αυτό που μας συμβαίνει είναι τελείως ανισόρροπο.
Και μιλάω για την τηλεόραση, την οθόνη, τις αφίσες, τις αναμεταδόσεις, τα μεγάφωνα, τα ακουστικά, τα μικρόφωνα, τα stage, τις εξέδρες, τις έδρες, τα γραφεία, τις διευθύνσεις, τους εκπρόσωπους τύπου, τους εκλεγμένους διαπομπευτές, τους παρα-ψυχαναλυτές και όλους εκείνους που μιλούν έχοντας ως ζωτικό στόχο ζωής να σε δια-χειριστούν, επειδή καλό είναι να υπερασπιστούν και να μην απειλήσεις τα συμφέροντα τους.
Επειδή οφείλουν να σου βρουν έναν μέντορα, μην τυχόν και βρεις χρόνο να σκεφτείς με την καρδιά.
Διότι μία διαφήμιση προϊόντος, ή λόγου, ή ιδεολογίας μπορεί να σε κατευθύνει μέσω της ενεργοποίησης των αισθήσεων σου σε μία απώτερη στάση ζωής, π.χ όρεξη για λαχταριστή τροφή, όρεξη για παθιασμένο έρωτα, όρεξη για απαλή αφή, όρεξη για εκμετάλλευση, όρεξη για τρομολαγνία, όρεξη για επανάπαυση, όρεξη για παθητικότητα, όρεξη για χαλάρωση, όρεξη για μούδιασμα, όρεξη για απενεργοποίηση κ.ο.κ.
Και δεν λέω κάτι καινούργιο, η αναξιοσύνη της μετάδοσης πληροφοριών από τα μέσα και τους μεσάζοντες έχει κατακριθεί από καιρό, μέσω των γκράφιτι, μέσω ανθρώπων που κρίνουν με διαύγεια, μέσω και της ίδιας της ΕΡΤ όταν μετέδιδε αυτόνομα.
Ωστόσο, πρέπει να προλάβουμε να καταλάβουμε τη διαφορά του ξέρω και του γνωρίζω. Πρέπει να δούμε μήπως η παντογνωσία του ξέρω που είναι ξερή και περατή, δεν φτάνει στη συνείδησή μας. Το γνωρίζω μπορεί να φτάσει στη συνείδηση. Γιατί όταν έχεις νιώσει την κατάσταση «γνωρίζω», κάποτε θα νιώσεις και το «γνώθι σαυτόν».
Τι έχει συμβεί λοιπόν; Ο καθένας Έλληνας σήμερα έχει κάνει τουλάχιστον μία αγανακτισμένη συζήτηση για την κατάσταση που βιώνουμε. Τρομαγμένος όμως από τα καρτουνίστικα ονόματα «PSI, TROIKA, ΜΕΡΚΕΛ, ΔΝΤ, EUROGROUP» κάνει στην άκρη τις πραγματικές στερήσεις του και μιλάει με τις αναμασημένες αλήθειες που τον τροφοδότησαν οι εκπρόσωποι τύπου, τις τάχα αντικειμενικές και ιεραποστολικές ειδήσεις. Ε, λοιπόν αυτό το πονεμένο μαχητικό και συνάμα απαξιωτικό ύφος που εμπεριέχεται στις περισσότερες κουβέντες-καφενείο/τσατ/blogspot δεν είναι τίποτε άλλο από το τσιγάρισμα του συμβιβασμού που έπεται.
Με όλο αυτό το βουητό των εφήμερων απολαύσεων που ικανοποιούνται από το μαζικά φθηνό προϊόν και τη διαφήμιση, δεν υπάρχει περίπτωση να γνωρίσουμε τι μας συμβαίνει ιστορικά και γεωπολιτικά. Από τη ψευδαισθησιακή κάλυψη της μοναξιάς μέσω των chatrooms και της ανταλλαγής μαραμένων ιδεών, που τάχα τώρα όλοι αποκτήσαμε, λόγω στέρησης, δεν υπάρχει περίπτωση σαν χώρα να συνειδητοποιήσουμε τι μας έφερε ως εδώ και πώς θα βγούμε από το εδώ.
Διότι ο Έλληνας μπροστά στις νεοφιλελεύθερες τακτικές που επιδιώκονται από τους αποικιοκράτες συμπεριφέρεται μιμητικά, σαν παιδί. Ο τρόπος με τον οποίο διεκδικεί μία καλύτερη μοίρα είναι η ακριβής αναπαράσταση και αναπαραγωγή του τρόπου με τον οποίο λειτουργούσε ως τώρα η τηλεόραση. Μονολογούμε και ποζάρουμε τα δικαιώματά μας λες και μας τραβάει η κάμερα.
Αυτό δείχνει ότι δεν έχουμε συνείδηση του τι θέλουμε και του τι πρέπει να κάνουμε για να το αποκτήσουμε. Διότι ίσως ένα «Λεφτά υπάρχουν» να μας κάνει να ελπίσουμε ακόμη, ότι έτσι όπως πολύ γρήγορα μας τα πήραν, έτσι κάποια στιγμή θα μας τα δώσουν πίσω «και ας θέλουν να αγοράσουν όλη την Ελλάδα με ψωροδεκάρες». Αυτό όμως ονομάζεται ξεπούλημα και έσχατη προδοσία, όχι μόνο από από αυτούς που το συνυπόγραψαν ερρήμην μας αλλά και από εμάς που απλά το κράζουμε σαν καρακάξες- θύματα.
Και ενώ όλα τώρα τρέχουν γρήγορα, θα έρθουν οι μέρες εκείνες που τα ΜΜΕ θα μουγγαθούν, ούτε για Χρυσή Αυγή θα μας μιλούν, ούτε για Μικρή Μαρία, ούτε Μέρκελ και Eurogroup. Θα έρθουν μέρες που η τηλεόραση της κυβέρνησης θα προσπαθεί να μας χαϊδεύει τα αυτιά, για να αντέξουμε λίγο παραπάνω. Δεν θα είναι μόνο τα τούρκικα που θα μας επαναπαύουν ότι κάπου αλλού δεν υπάρχει τόση «ελευθερία» όση σε εμάς εδώ, θα βλέπουμε και άλλα απολαυστικά show και διαφημίσεις που θα σκορπάνε συμβουλές υπομονής και τεχνικές του πώς να διώχνουμε το άγχος. Του πώς να μην σκεφτόμαστε πολύ γιατί μπορεί να γίνουμε ψυχωσικοί. Του να κάνουμε περισσότερο έρωτα και ειρήνη παρά πόλεμο.
Μπορεί τελικά η Αμερική να αποσύρει ταξιαρχίες από την Ανατολική Μεσόγειο, το Αμερικάνικο Όνειρο όμως που έχτισε είναι ακομη ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία χειραγώγησης της λαϊκής συνείδησης. Το κακό με αυτή την υπόθεση είναι αφενός ότι ο Αμερικανισμός που υφίσταται ακόμη η αισθητική της Ελλάδας δεν μας αφήνει να πενθήσουμε σωστά για το χαμό της χώρας μας και αφετέρου ότι η Αμερική δεν κατοχύρωσε τα πνευματικά της δικαιώματα σε αυτό το μεγαλόπνοο στερεότυπο και στις συνέπειες του με αποτέλεσμα τώρα η ανερχόμενη Γερμανία να αναλαμβάνει τα ινία της ήδη καλλιεργημένης άνοιας μας.
RAMNOUSIA
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2013/11/blog-post_1170.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου