Συνάδελφοι,
Μόλις πριν λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου το καταστατικό λειτουργίας του Σωματείου μας και οφείλω να ομολογήσω ότι δε περίμενα η θλίψη να είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που θα αποκόμιζα με το πέρας του διαβάσματός του!
Πρόκειται πραγματικά για ένα όμορφο κείμενο (που σήμερα μάλλον θα λάμβανε χαρακτήρα διακήρυξης εργασιακών δικαιωμάτων) που διαβάζοντας το κανείς, δεν νομίζω ότι μπορεί να ξεκολλήσει από δύο πολύ δυνατές έννοιες: Συναδελφικότητα και Αλληλεγγύη. Ένα κείμενο γραμμένο το 1986, όταν οι περισσότεροι της γενιάς μου ήταν μαθητές, όταν η Ελλάδα ακόμα αντιμετώπιζε τον πολίτη ως άνθρωπο και όχι ως αργά ή γρήγορα έναν περισσευούμενο αριθμό, ως μια μη παραγωγική πλέον «μάζα» που πρέπει να σταθεί στην άκρη για να περάσει το τραίνο της πολυπόθητης Ανάπτυξης, όταν η Ευρώπη φάνταζε ως η Ευρώπη των λαών και όχι των τραπεζών.Μου θύμισε συναισθήματα που πλέον τείνω να πιστέψω ότι έχουν προδοθεί για πάντα.
Στόχος μου ανέκαθεν, ευελπιστώ το ίδιο και για το μέλλον, ήταν να κεντρίζω θέματα που μπορούν να μας ενώσουν και αν αυτό δεν είναι εφικτό τουλάχιστον να μας ενεργοποιούν, για αυτό επέλεξα να σας αναφέρω δύο από τους πρώτιστους σκοπούς της λειτουργίας του Σωματείου κατά το ισχύον καταστατικό:
Η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των μελών του
Η παροχή κινήτρων για την επιμόρφωση και την πνευματική ανάπτυξη των μελών του
Μάλιστα το Καταστατικό προβλέπει ως δύο από τα κύρια μέσα επίτευξης των σκοπών του σωματείου τηνενεργοποίηση και κινητοποίηση όλων των μελών και τις από κοινού προσπάθειες και δράση και την ενότητα και δημιουργία στενών σχέσεων αλληλεγγύης μεταξύ των μελών του.
Συνάδελφοι, υπάρχουν αυτά σήμερα; Ποιος ευθύνεται για τη σημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά;
Μη βιαστείτε να σκεφτείτε ότι η αιωρούμενη μομφή των ερωτημάτων αυτών έχει ως στόχο αντίπαλες παρατάξεις, όχι. Τα Δ.Σ. του Σωματείου μας, κατά την άποψή μου, από το 2003 που είμαι μέλος του, έχουν ευθύνη για πολλά θέματα και καταστάσεις που ο καθένας είναι σε θέση να κρίνει, όμως η μομφή έχει στόχο εσένα, εμένα το συνάδελφο του δίπλα κτιρίου, του ΣΜΑ και του ΧΥΤΑ.
Η άκρατα βίαιη εποχή του Μνημονίου, συνάδελφοι, μας έχει στερήσει αγαθά, μας έχει στερήσει απολαύσεις ακόμα και συναισθήματα. Όμως, για αυτά δεν είμαστε υπεύθυνοι εμείς. Είμαστε όμως υπεύθυνοι για την καθημερινή βασική επιδίωξή μας (τουλάχιστον των περισσοτέρων εξ ημών) να έχουμε μια θέση στο πεδίο της ανώδυνης και απολαυστικής ουδετερότητας!!
Βγείτε, διεκδικείστε, πάρτε θέση! Δεν έχει σημασία αν τάσσεστε με τις δικές μου συνδικαλιστικές επιλογές ή κάποιου άλλου, έχει όμως ύψιστη σημασία να έχετε συνδικαλιστικές επιλογές, να έχετε πεισθεί από επιχειρήματα και να έχετε λάβει θέση.
Αυτή ειλικρινά είναι η δική μου παρότρυνση προς όλους μας.
Εύχομαι καλό και έντιμο αγώνα σε όλους μας.
Με Τιμή
Παντελής Καρακάσης
Υποψήφιος με την Ανεξάρτητη Ενωτική Κίνηση ΕΔΣΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου