Τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς περιγράφει ο Αλέξης Τσίπρας εν όψει του ιδρυτικού συνεδρίου, κάνοντας λόγο για μια καινούργια προσπάθεια χωρίς «κεκτημένα και προαπαιτούμενα».
Ο κ. Τσίπρας επικαλείται το παράδειγμα του ΣΥΝ, καθώς «θα επικυρώσει τη βούληση να ενταχθεί δίχως προαπαιτούμενα στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ των μελών», προσθέτοντας με νόημα πως όταν ξεκινάς μια καινούργια προσπάθεια «δεν υπάρχουν κεκτημένα και συνήθειες».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι υπάρχει τρόπος να κατοχυρωθεί η εσωκομματική δημοκρατία, να αποτραπούν αποκλεισμοί στα όργανα, χωρίς ξεχωριστές λίστες, σημειώνοντας ωστόσο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει διακριτά πολιτικά ρεύματα και ιδεολογικές συνιστώσες.
- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΥΣ ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΕΚΟΥΡΑ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΟΥΤΣΙΑ
Σε όλους τους τόνους αμφισβητείτε ότι το «κλίμα αλλάζει» και ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Εάν ισχύουν όσα υποστηρίζετε, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είχε δημοσκοπικά εκτιναχθεί;
Το «κλίμα αλλάζει» είναι η κωδική ονομασία μίας καλοστημένης επιχείρησης εξαπάτησης από τα τρία κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης που λειτουργούν ως χορηγοί επικοινωνίας της κυβέρνησης και της πολιτικής του μνημονίου. Η πραγματικότητα, όμως, είναι αδυσώπητη.
Ολα τα στοιχεία που επιβεβαιώνονται από την Κομισιόν και τη Eurostat, δείχνουν πως βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση που έζησε ο τόπος μετά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνεπώς, δεν υπάρχει success story, υπάρχει μία τραγική πραγματικότητα που διαρκώς θα επιδεινώνεται.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, είναι αλήθεια ότι μεγάλο μέρος των πολιτών απογοητεύεται. Ενα μεγάλο μέρος της κοινωνίας βρίσκεται σε απόγνωση, σχεδόν σε κατάθλιψη. Αυτός ο κόσμος δεν απαντά καν στις ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων. Να σας θυμίσω μόνο ότι πριν από τις πρώτες εκλογές του Μαΐου μάς έδιναν 7% και τελικά πήραμε 17%.
Οταν όμως έρθει η ώρα των εκλογών θα γίνει ορμητικό ποτάμι που θα πνίξει τα κόμματα του μνημονίου. Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώ πως έχει πια παγιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων ως η ελπίδα για τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Παρά την καθημερινή ολομέτωπη επίθεση των συστημικών μέσων ενημέρωσης, οικονομικών κέντρων, της μονταζιέρας και της προπαγάνδας από τα υπόγεια της Συγγρού, βρίσκεται σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις εδώ και έναν χρόνο στα επίπεδα της εκπληκτικής εκλογικής του εκτόξευσης του περασμένου Ιούνη. Κι αυτό αποτελεί την ασφαλή βάση για τη νέα εκλογική -και όχι δημοσκοπική- του εκτόξευση, στις επόμενες εκλογές που θα μας φέρουν τη νίκη, όποτε και να γίνουν.
Οι αντίπαλοί σας προσάπτουν σε εσάς και στον ΣΥΡΙΖΑ την κατηγορία ότι αρνείστε κάθε είδους επένδυση στη χώρα μας. Και το μόνο που κάνετε είναι να υπόσχεστε ότι θα τις ακυρώσετε, αν έρθετε στην εξουσία.
Δεν είναι επένδυση η αλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας των δημόσιων οργανισμών και της δημόσιας περιουσίας έναντι πινακίου φακής. Αποεπένδυση είναι. Δεν έχουμε να κάνουμε απλά με αποκρατικοποιήσεις, έχουμε να κάνουμε με ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα. Τι κάνει η κυβέρνηση του μνημονίου; Πουλάει όλη την κρατική περιουσία είτε σε ευνοούμενούς της Ελληνες επιχειρηματίες είτε σε κρατικές εταιρείες ξένων χωρών. Διότι όλα τα σοβαρά κράτη έχουν δημόσια περιουσία πλην της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους αυτών των επιχειρήσεων. Τα λίγα χρήματα που παίρνουμε από αυτές τις εκποιήσεις, πηγαίνουν κατευθείαν στον ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους, εκεί που θα πηγαίνει και μεγάλο ποσοστό των μελλοντικών πλεονασμάτων. Τέλος, κανείς δεν λαμβάνει υπόψη του τις τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις από αυτήν τη θατσερική πολιτική. Υπενθυμίζω στους τρεις συγκυβερνήτες ότι δεν πήγε η Ούλεν και η Πάουερ το νερό και το ρεύμα στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας. Οι κρατικές εταιρείες ύδρευσης (όπως η ΕΥΔΑΠ) και η ΔΕΗ το πέτυχαν αυτό, με τη σκληρή δουλειά χιλιάδων εργαζομένων τους.
Ο διευθυντής του «Εθνους» και του «Εθνους της Κυριακής», Θανάσης Τσεκούρας, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, και τον διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου, Νίκο Παππά.
Μετά τις γερμανικές εκλογές υπάρχουν προσδοκίες ότι μπορεί να τεθεί και το θέμα νέου «κουρέματος» του χρέους. Δεν θα είναι μια θετική κίνηση για τη μείωση του δημόσιου χρέους της χώρας;
Θυμάμαι από το 2010 τον ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε διαγραφή και κούρεμα. Τότε όλο το σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, για να προστατεύσει τις τράπεζες, μόνο στην πυρά δεν μας πέταξε. Θυμάμαι, επίσης, ότι ο βασικός λόγος της εφαρμογής του Μνημονίου ήταν η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους και η επιστροφή στις αγορές. Αργότερα, όταν όλοι προστάτευσαν τα νώτα τους προχωρήσαμε, επί Βενιζέλου υπουργού Οικονομικών, σε ένα κούρεμα χρέους που θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως το μόνο κούρεμα που μεγάλωσε αντί να μικρύνει το χρέος. Φτάσαμε σήμερα, η χώρα να έχει χρέος 309 δισ., ενώ το 2010 είχε 310 δισ. Μόνο που τότε το χρέος ήταν 125% και σήμερα είναι 175%. Χορτάσαμε από σωτήρες, αλλά το χρέος εκτοξεύτηκε. Σε αυτά τα τρία χρόνια και το χρέος δεν μειώθηκε και η κοινωνία ισοπεδώθηκε. Με το κούρεμα που έγινε διαλύθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια και οι μικροομολογιούχοι. Για να είναι λοιπόν θετική κίνηση ένα κούρεμα χρέους, πρέπει να έχει πραγματική διαγραφή, αναστολή πληρωμών στους τόκους και ρήτρα ανάπτυξης. Αναπτυξιακή πολιτική με κατεύθυνση την πλήρη απασχόληση και τη δικαιότερη διανομή του εισοδήματος.
Θα θέλατε να σχολιάσετε την αναφορά του κ. Βενιζέλου ότι η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από τη δημοκρατική παράταξη και ως εκ τούτου δεν απευθύνεται στην ηγεσία, αλλά επιδιώκει τον επαναπατρισμό αυτών των πολιτών;
Ο κ. Βενιζέλος δείχνει να μην έχει καταλάβει τι ακριβώς έγινε στις περσινές διπλές εκλογικές αναμετρήσεις. Νομίζει ότι οι προοδευτικοί πολίτες έγιναν πρόσφυγες, άλλαξαν πατρίδα. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτοί δεν άλλαξαν ούτε ιδέες ούτε πολύ περισσότερο ανάγκες, το κόμμα του άλλαξε και τους εγκατέλειψε για να γίνει συνιστώσα της Δεξιάς. Οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες, όμως, δεν άγονται και φέρονται. Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, ούτε περιμένουν ένα κάλεσμα για να φύγουν ή να επιστρέψουν. Εχουν την ωριμότητα να στηρίζουν κάθε φορά αυτούς που έχουν το πολιτικό και ηθικό πλεονέκτημα. Αυτούς που καταθέτουν την εναλλακτική πολιτική πρόταση και υπερασπίζονται την πρόοδο και τη δημοκρατία.
Ορισμένοι λένε ότι το ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι υποκριτικό. Και πως επί της ουσίας επιχειρείτε να δημιουργήσετε τριβές στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Εμείς δεν ανακαλύψαμε χτες την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία. Αυτά τα φαινόμενα τα πολεμάμε δεκαετίες τώρα. Εμείς δεν περιμέναμε να πάρει 6% η Χρυσή Αυγή για να έχουμε σκληρή ιδεολογική αντιπαράθεση μαζί της, το κάναμε και όταν έπαιρνε 0,1%. Γιατί είχαμε ένα συνεπές μέτωπο απέναντι στον κοινωνικό εκφασισμό και γιατί διαβάσαμε από νωρίς τα σημάδια. Συνεπώς, αναζητήστε αλλού τους υποκριτές για αυτό το νομοσχέδιο. Τριβές στο εσωτερικό της κυβέρνησης δεν δημιουργεί η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ακροδεξιό περιβάλλον του κ. Σαμαρά, που πραγματικά κυβερνά τον τόπο. Ας επιλέξουν, λοιπόν, οι εταίροι της ΝΔ. Με τη δημοκρατία δεν παίζουμε. Θα υποχωρήσουν για άλλη μία φορά ταπεινωμένοι στις αξιώσεις του κ. Βορίδη και του κ. Μπαλτάκου ώστε να μείνουν πάση θυσία στην εξουσία, ή θα θέσουν θέμα; Η στατιστική λέει ότι θα κάνουν το πρώτο. Οψόμεθα.
Επιμένετε στην πρόταση για την κατάργηση των συνιστωσών; Γιατί, όπως φαίνεται, ορισμένες συνιστώσες τουλάχιστον λένε ότι δεν είναι έτοιμες να προχωρήσουν στην αυτοδιάλυσή τους. Θα μπορούσε να δοθεί ένας μεταβατικός χρόνος για την αυτοδιάλυση των συνιστωσών;
Οι εξαγγελίες μας έναν χρόνο τώρα για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ από συμμαχία συνιστωσών σε ενιαίο φορέα των μελών του, ήταν σαφείς. Οι αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Νοέμβρη ακόμα σαφέστερες. Τώρα τον λόγο θα τον έχουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια διαδικασία-γιορτή της δημοκρατίας, που θέλουμε να είναι το πρώτο μας Συνέδριο. Σε αυτή την ιστορική περιπέτεια για την Αριστερά, τον λαό και τόπο, καμία άποψη και καμία συμβολή δεν περισσεύει. Ας έχουμε όμως πάντα τον νου και το βλέμμα μας στραμμένο στον κόσμο που εναποθέτει τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο κόσμος περιμένει από εμάς αποφασιστικότητα, συνέπεια και καθαρότητα λόγου. Αυτό δεν σημαίνει λιγότερη εσωκομματική δημοκρατία, κάθε άλλο. Σημαίνει όμως ξεκάθαρες απαντήσεις. Ο κόσμος που μας παρακολουθεί ένα πράγμα θέλει να ξέρει: Αν είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε την ιστορική πρόκληση και την ιστορική ευθύνη της ανατροπής και της κυβέρνησης για τη σωτηρία της κοινωνίας. Και σε αυτό το ερώτημα δεν χωράνε αναβολές.
Να θεωρούμε δεδομένη την αυτοδιάλυση του ΣΥΝ, πριν από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ;
Κλείνει ένας κύκλος που κράτησε πάνω από 20 χρόνια. Σε αυτά τα χρόνια, το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και «λαμπροί» διαμορφωτές γνώμης επιχείρησαν πολλές φορές και προέβλεψαν ακόμα περισσότερες την πολιτική εξαφάνιση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Οχι μόνο διαψεύστηκαν, αλλά ο Συνασπισμός ρίζωσε στην ελληνική κοινωνία, συμμετείχε σε όλους τους μεγάλους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες, υπήρξε συνιδρυτής του ΣΥΡΙΖΑ και επιβραβεύτηκε από τους πολίτες με τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ θα δώσει ένα ισχυρό σήμα, θα επικυρώσει τη βούληση της μεγαλύτερης συνιστώσας να ενταχθεί δίχως προαπαιτούμενα στον νέο ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Ενας πετυχημένος πολιτικός κύκλος κλείνει, ένας νέος, ακόμα πιο φιλόδοξος, είναι μπροστά μας.
Μετά το συνέδριο θα υπάρχουν «προνόμια» για τις συνιστώσες ή τάσεις ώστε να εκφράζονται όλοι στην ηγεσία;
Στον ΣΥΡΙΖΑ το μόνο προνόμιο που υπάρχει είναι η ικανοποίηση και η χαρά της συλλογικής πάλης και της ανιδιοτελούς προσφοράς, πάνω σε κοινά οράματα. Η εκπροσώπηση όλων των απόψεων στα όργανα δεν θα είναι αποτέλεσμα χρήσης προνομίων αλλά πολιτικής επιλογής και δημοκρατικής λειτουργίας.
«Στόχος μας η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας»
Γνωρίζετε την κριτική που σας ασκούν ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι τυπικά πολυτασικό κόμμα και ότι και με την κατάργηση των συνιστωσών τις εξωθείτε στην προσαρμογή τους στην πλειοψηφική άποψη ή στην αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που θα ισχυριστεί ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μειωμένη δημοκρατία και η φίμωση της διαφορετικής άποψης στο εσωτερικό του. Αν το πει αυτό κανείς παραέξω, ο κόσμος θα βάλει τα γέλια. Ας τελειώνουμε λοιπόν με τα ανέκδοτα. Οι διαφορετικές απόψεις είναι ο πλούτος μας.
Οι απόψεις δεν καταργούνται ούτε οι άνθρωποι που τις εκφέρουν. Κάθε ενιαίος οργανισμός, όμως, πρέπει να έχει κάποιους κανόνες ενιαίας έκφρασης. Χάρηκα που είδα ότι και ο Μανώλης ο Γλέζος τοποθετήθηκε σχετικά για την ανάγκη ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει «μόνο ενιαία δράση χωρίς ξεχωριστές εμφανίσεις». Θα έλεγα ότι αυτό είναι ακόμα πιο «προωθημένο» από αυτό που εγώ εισηγήθηκα. Εγώ είπα οι όποιες ξεχωριστές εμφανίσεις να είναι αυστηρά στα πλαίσια της εσωτερικής μας λειτουργίας, εντός του κοινού μας πλαισίου που θα ορίζεται από το καταστατικό μας.
Ως μείζον θέμα εξελίχθηκε και η πρόταση για την κατάργηση των λιστών για την εκλογή των οργάνων του κόμματος. Γιατί αμφισβητείτε ένα «κεκτημένο» που υπάρχει και στη λειτουργία του ΣΥΝ;
Οταν ξεκινάς μια καινούργια προσπάθεια, δεν υπάρχουν κεκτημένα ή συνήθειες. Ολα τα επερωτούμε από την αρχή. Βλέπουμε τι δούλεψε καλά και τι δημιουργεί προβλήματα. Η θεσμοθετημένη λειτουργία των τάσεων είναι θετικό βήμα. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να είναι πολυσυλλεκτικός και πολυτασικός. Θα έχει και τάσεις και διακριτά πολιτικά ρεύματα και ιδεολογικές συνιστώσες. Δεν μπορεί όμως να έχει κόμματα μέσα στο κόμμα. Ο τρόπος εκλογής με ξεχωριστές λίστες στον ΣΥΝ είχε παγιώσει μια κατεστημένη νοοτροπία ότι το κόμμα είναι μαζικός χώρος όπου συνυπάρχουν διαφορετικές παρατάξεις που συγκρούονται στα συνέδρια ως μηχανισμοί και όχι ως ρεύματα ιδεών. Τα νέα στελέχη για να αναδειχτούν δεν αρκούσε η εμπιστοσύνη της κομματικής βάσης, αλλά ήταν προαπαιτούμενο η εμπιστοσύνη μίας από τις «λίστες». Και αυτό ιδίως στα νέα μέλη κάνει πολύ κακή εντύπωση, διότι στις οργανώσεις δεν υπάρχει αυτή η κάθετη διαφοροποίηση. Υπάρχει τρόπος να κατοχυρώσουμε την εσωκομματική δημοκρατία και να αποτρέψουμε αποκλεισμούς από τα όργανα, χωρίς τις ξεχωριστές λίστες. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις πάνω σε αυτό. Δεκτόν. Το Συνέδριο θα το συζητήσει ανοιχτά, και δημοκρατικά θα αποφασίσει.
Θεωρείτε ότι έχουν προοπτική εδραίωσης νέα κόμματα στον χώρο της Κεντροαριστεράς;
Οχι. Τα κόμματα πετυχαίνουν όταν έρχονται να καλύψουν και να εκπροσωπήσουν απόψεις και κοινωνικές ανάγκες. Οχι προσωπικές επιδιώξεις και ματαιωμένες φιλοδοξίες. Επιπλέον πιστεύω ότι αυτό που ονομάζεται Κεντροαριστερά, με την παλιά πολιτική σηματοδότηση, βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Μπαίνουμε σε μια περίοδο πολιτικής πόλωσης ανάμεσα στο δίπολο που εκφράζουν στη χώρα οι πολιτικές δυνάμεις με ξεκάθαρη τοποθέτηση τόσο πάνω στο Μνημόνιο όσο και πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογική αντίθεση Δεξιάς-Αριστεράς. Και αυτή η αντίθεση στη χώρα μας ήδη εκφράζεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ. Τα κόμματα στα οποία αναφέρεστε μάλλον δεν έχουν φιλοδοξία να βρεθούν ανάμεσα στο δίπολο, αλλά να αποτελέσουν τις νέες κεντροαριστερές συνιστώσες της Δεξιάς. Αλλά αυτόν τον ρόλο τον έχουν ήδη καπαρώσει η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, οπότε ο συναγωνισμός θα είναι μεγάλος.
Με ποιους θα συμμαχήσετε μετεκλογικά; Με το ΠΑΣΟΚ συγκρούεστε διαρκώς, με τη ΔΗΜΑΡ επίσης. Αποκλείετε δηλαδή πιθανή συνεργασία με κόμματα της Κεντροαριστεράς, αλλά... απλώνετε το χέρι στον κ. Καμμένο;
Η απάντηση στο ερώτημά σας λαμβάνει ως δεδομένη τη σημερινή εικόνα του πολιτικού σκηνικού. Το πολιτικό σκηνικό, όμως, μεταβάλλεται με ραγδαίους ρυθμούς, και δεν ξέρουμε πώς θα είναι μέχρι τότε. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η κατάσταση στο εσωτερικό των μνημονιακών κομμάτων ούτε το εκλογικό μέγεθός τους. Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι συσχετισμοί στα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς, όπου οι φωνές για ενότητα δυναμώνουν. Δεν ξέρουμε ούτε αν η αντιμνημονιακή δυναμική της κοινωνίας, αυτή η δυναμική που από το 4% μας πήγε στο 27% θα διαμορφώσει νέα δεδομένα. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, εμείς επιμένουμε στην ανάγκη για ενότητα, που να περιλαμβάνει την Αριστερά στο σύνολό της και να φτάνει ως την Αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας. Η κοινωνία τη θέλει αυτή την ενότητα. Αν αυτοί στους οποίους απευθυνόμαστε επιμείνουν στον απομονωτισμό, είμαστε υποχρεωμένοι να επιδιώξουμε τη δημιουργία μιας μεγάλης αριστερής πλειοψηφίας κατά του Μνημονίου, μέσα από τις δικές μας γραμμές. Συμπαρατάσσοντας γύρω μας όλους όσοι συνειδητοποιούν ότι η ιστορική ευθύνη μας επιβάλει να παραμερίσουμε εγωισμούς και να βάλουμε από κοινού ένα λιθαράκι για τη σωτηρία του λαού μας από τη βαρβαρότητα των μνημονίων.
Κάνετε λόγο για κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά το ΚΚΕ σας κατηγορεί ότι η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι συνεχής και «παίρνετε τα πιο κακά χούγια του ΠΑΣΟΚ».
Δεν ξέρω αν το κάνουν συνειδητά, αλλά πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι οι προκλητικές επιθέσεις που δεχόμαστε από τα αριστερά μας, ικανοποιούν κυρίως φτηνούς επικοινωνιακούς στόχους. Οποιος σήμερα κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, εξασφαλίζει τουλάχιστον ένα πεντάλεπτο διαρκούς και ενδελεχούς παρουσίασης από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Είτε έχει κόμμα είτε δεν έχει. Είτε εκφράζει κάτι είτε όχι. Αρκεί να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και να έχει εξασφαλίσει προβολή και πρόσκληση σε πάνελ σε πράιμ τάιμ ζώνη τηλεθέασης. Ειδικότερα σε αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ, για λόγους ηθικής και δεοντολογίας, αρνείται να εκπροσωπηθεί. Εχω, όμως, την αίσθηση ότι αυτό ενοχλεί περισσότερο τον αριστερό και προοδευτικό κόσμο. Ειδικά όταν η πολεμική ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται με όρους και φρασεολογία της «ομάδας αλήθειας» και της μονταζιέρας της ΝΔ. Ειδικότερα, δε, σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, πιστεύω ότι αυτή η επικοινωνιακή προσέγγιση των πραγμάτων δεν τιμά το μέγεθος της ιστορικής του αναφοράς. Εκτιμώ ότι η συλλογική εμπειρία και η ιστορική διαδρομή διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά υποκείμενα, γι' αυτό και δεν έχω πάψει να ελπίζω ότι οι κοινωνικές διεργασίες, αλλά κυρίως η πίστη του κόσμου για ενότητα και κοινή δράση θα κάνει την ηγεσία του να δει διαφορετικά τη στάση του, ιδίως εν μέσω ανθρωπιστικής κρίσης και εξαθλίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών.
Τελικά τι θα είναι η κυβέρνηση της Αριστεράς που προτείνετε;
Θα είναι κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας. Με αριστερό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα, αλλά θα απευθύνεται στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όχι μόνο στους αριστερούς και στους ριζοσπάστες. Θα είναι η κυβέρνηση που θα σταματήσει τα καταστροφικά μνημόνια που γεννούν ύφεση και δυστυχία, και θα διεκδικήσει με τις κατάλληλες συμμαχίες την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων και τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους στα πρότυπα της Συνόδου του Λονδίνου, το 1953, που αφορούσε την ίδια τη Γερμανία.
Θα είναι η κυβέρνηση που θα διεκδικήσει στα αλήθεια τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, ως ιστορικό χρέος, ηθικό και οικονομικό απέναντι στον ελληνικό λαό. Θα είναι η κυβέρνηση που θα δρομολογήσει ένα πρόγραμμα κοινωνικής σταθεροποίησης στηρίζοντας πρώτα πρώτα εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες που σήμερα εξωθούνται στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Θα είναι η κυβέρνηση που θα δρομολογήσει ένα εναλλακτικό πρότυπο ανάπτυξης, βασισμένο όχι στη δίψα μιας παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας για κέρδη αλλά πρώτα από όλα στις πραγματικές μας ανάγκες.
Ενα πρότυπο ανάπτυξης που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές μας δυνατότητες προς όφελος της κοινωνίας, που θα βασίζεται στην αξιοπρεπή απασχόληση, που θα αφήνει πολύτιμο ζωτικό χώρο στη μικρή επιχείρηση και την κοινωνική οικονομία, που θα σέβεται το περιβάλλον και τον φυσικό πλούτο της χώρας. Τέλος, θα είναι η κυβέρνηση που θα θέσει τις βάσεις μιας νέας Ελλάδας. Με μεγάλες θεσμικές τομές και μετασχηματισμούς στο κράτος, στη δημόσια διοίκηση, στο πολιτικό σύστημα. Βαθαίνοντας τη δημοκρατία, χτίζοντας νέα θεμέλια κοινωνικής δικαιοσύνης, αξιοκρατίας και προκοπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου