Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Νέο-φιλελεύθερη πολιτική - ιδιωτικοποιήσεις (παράδειγμα 1)

φωτ. οδοφρ.

Η Ιστορία της Αϊτής τα τελευταία χρόνια είναι ένα καλό παράδειγμα εφαρμογής νέο-φιλελεύθερης πολιτικής.
 

Μετά από τις δικτατορίες του Παπά Ντοκ Ντιβαλιέ και στη συνέχεια του Μπέιμπι Ντοκ Ντιβαλιέ, που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1957 μέχρι το 1986, στη δεκαετία του 1980, οι Αϊτινοί ξεσηκώθηκαν για να διώξουν τους Ντιβαλιέ από την εξουσία και εξέλεξαν,το 1990, έναν μεταρρυθμιστή, τον Ζαν-Μπερτράν Αριστίντ ως πρόεδρο. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1991, που οι ΗΠΑ υποστήριξαν ένα πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Αριστίντ. Τελικά, ο εκλεγμένος πρόεδρος αποκαταστάθηκε το 1995 αλλά το 2004, οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με την αϊτινή άρχουσα τάξη και αναβίωσαν τα τάγματα θανάτου τα οποία ανέτρεψαν την κυβέρνηση, απήγαγαν και απέλασαν τον Αριστίντ. Τα Ηνωμένα Έθνη έστειλαν στρατεύματα κατοχής στη χώρα και στην εξουσία εγκαταστάθηκε η κυβέρνηση-μαριονέτα του Ζεράρ Λατορτί με στόχο να συνεχίσει την εφαρμογή του αμερικανικού νεοφιλελεύθερου σχεδίου.
Υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ βέβαια, στις δεκαετίες του 1970 και 1980, ο υιός Ντιβαλιέ άνοιξε την αϊτινή οικονομία στο αμερικανικό κεφάλαιο. Τα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα που πλημμύρισαν τη χώρα κατέστρεψαν τη γεωργία. Έτσι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από την ύπαιθρο συγκεντρώθηκαν σαν κοπάδια στις φτωχογειτονιές του Πορτ-ο-Πρενς, φθηνή εργατική δύναμη για τα εργατικά κολαστήρια που είχαν ιδρύσει οι Αμερικανοί στις ειδικές ζώνες προστασίας των εξαγωγών.. Αρχικά η κυβέρνηση Μπους και τώρα η κυβέρνηση Ομπάμα χρησιμοποίησαν το πραξικόπημα, την κοινωνική κρίση και τις φυσικές καταστροφές για να επεκτείνουν την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων οικονομικών σχεδίων.
Υπό τον Ομπάμα, οι ΗΠΑ διέγραψαν μεν 1,2 δισ. δολάρια χρέους, αλλά όχι όλο το χρέος της Αϊτής – και έτσι η χώρα πληρώνει ακόμη τεράστια ποσά στην Παναμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης. Η ανακούφιση από το χρέος είναι η κλασική βιτρίνα της αληθινής πολιτικής του Ομπάμα έναντι της Αϊτής, που είναι ίδια με την προγενέστερη αμερικανική πολιτική. Σε στενή συνεργασία με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ στην Αϊτή, τον πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον, ο Ομπάμα πίεσε να εφαρμοστεί ένα οικονομικό πρόγραμμα οικείο σε όλη την Καραϊβική – τουρισμός, υφαντουργίες-κάτεργα και εξασθένηση του δημόσιου ελέγχου της οικονομίας μέσω ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης. Τα σχέδια του Κλίντον για την Αϊτή περιλαμβάνουν την επέκταση των εργοστασίων-κατέργων για να επωφεληθούν οι επιχειρηματίες από τη χρήση της φθηνής εργατικής δύναμης του πληθυσμού των πόλεων. Ανάγγειλε ότι ο Τζορτζ Σόρος πρόσφερε 50 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή ενός νέου βιομηχανικού πάρκου, όπου θα εγκατασταθούν αυτά τα κάτεργα, προβλέποντας ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει 25.000 θέσεις εργασίας στον κλάδο του ενδύματος. Ο Κλίντον εξήγησε σε μια συνέντευξη Τύπου ότι η κυβέρνηση της Αϊτής θα μπορούσε να δημιουργήσει “περισσότερες θέσεις εργασίας μειώνοντας το κόστος των επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένου του κόστους ενοικίου”. Όπως είπε ο ιδρυτής της οργάνωσης υπεράσπισης δικαιωμάτων TransAfrica στο δίκτυο Democracy Now!: “ Αυτό δεν είναι το είδος της επένδυσης που χρειάζεται η Αϊτή. Χρειάζεται επενδύσεις κεφαλαίου. Χρειάζεται επενδύσεις που θα την καθιστούν αυτάρκη. Χρειάζεται επενδύσεις που θα της εξασφαλίσουν τα αναγκαία τρόφιμα”. Ένας από τους λόγους που ο Κλίντον εκθείαζε με τόση επιμονή τα εργατικά κάτεργα είναι ότι το πραξικόπημα [του 2004], το οποίο στήριξε η αμερικανική κυβέρνηση, κατέστειλε κάθε αντίσταση. Ξεφορτώθηκε τον Αριστίντ και την ενοχλητική συνήθειά του να αυξάνει τους κατώτατους μισθούς. Του απαγόρευσε να επιστρέψει στη χώρα, τρομοκράτησε τους συμμάχους του και απαγόρευσε στο κόμμα του, Fanmi Lavalas, το οποίο υποστηριζόταν από την πλειοψηφία,να συμμετάσχει στις εκλογές για την κυβέρνηση. Το δικτατορικό καθεστώς οργάνωσε επίσης επιθέσεις εναντίον των συνδικαλιστών μέσα στα εργοστάσια-κάτεργα. Η προεδρία Ομπάμα εργάστηκε προς όφελος της αϊτινής ελίτ, διευκόλυνε τις διεθνικές εταιρείες να επωφεληθούν από τη φθηνή εργατική δύναμη, υπέσκαψε την ικανότητα του αϊτινού κράτους να θεσπίζει κοινωνικές ρυθμίσεις και κατέστειλε κάθε πολιτική αντίσταση. Αυτές οι πολιτικές οδήγησαν ευθέως στην εξουδετέρωση του κράτους, στην καταστροφή των δημόσιων υποδομών, στην οικοδόμηση επικίνδυνων κτιρίων και σε απελπιστική φτώχεια.
( Οποιαδήποτε ομοιότητα με την Ελλάδα, δεν είναι συμπτωματική)

blog zougla.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου