Τα θετικά νέα ήταν:
- Επρόκειτο μάλλον για το μεγαλύτερο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο. Αυτό γιατί είχε γίνει μεγάλη κινητοποίηση από τους μετανάστες που ήρθαν και με πούλμαν (http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2012/08/15000.html) και αποτελούσαν το συντριπτικό κόμμάτι των διαδηλωτών
- Αυτή η κινητοποίηση των (ασιατών κυρίως) μεταναστών με μια διάθεση αυτοοργάνωσης
(οργάνωση της συγκέντρωσης, περιφρούρηση κλπ.) μακάρι να εξελιχθεί σε καταλυτικό παράγοντα έτσι ώστε και την δική τους ασφάλεια απέναντι σε ρατσιστικές επιθέσεις να οργανώσουν, κάτι που αποκλείεται να το πετύχουν άλλοι γι’ αυτούς και επιπλέον πρέπει να επιχειρήσουν να αντιμετωπίσουν και την παραβατικότητα και εγκληματικότητα που εκπορεύεται από το δικό τους χώρο και στρέφεται τόσο εναντίον των ίδιων όσο και των ντόπιων. Να παραθέσω δύο ενδεικτικά στοιχεία εδώ: – Στις 23 και 24 Αυγούστου, στον μαρτυρικό πλέον Άγ. Παντελεήμονα, σε δύο αντίστοιχα επεισόδια (με μαχαίρι και με όπλο) σκοτώθηκε από ένας αλλοδαπός σε συμπλοκές μεταξύ αλλοδαπών – Πριν τρείς μήνες σε νυχτερινή (μετά τις 9 δηλαδή) βόλτα μου στην Πατησίων και στο κομμάτι μεταξύ Πλ. Αμερικής και Άγ. Λουκά αφθονούσαν οι μαύρες πόρνες επί της Πατησίων (!) με τους νταβατζήδες τους (μαύρους) να κρύβονται στα στενά. Είναι φανερό από αυτά τα δύο στοιχεία ότι η καθημερινή ζωή των ανθρώπων που ζούν σε αυτές τις περιοχές έχει διαταραχθεί πολύ σοβαρά και επικίνδυνα.
Τα αρνητικά νέα είναι:
Τα (μικρά) επεισόδια που έγιναν είναι μια προειδοποίηση προς όλους:
Η ενεργοποίηση επιτέλους των μεταναστών δεν σημαίνει ότι θα γίνει με τους τρόπους που έχουμε στο μυαλό μας και που επιθυμούμε. Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο σε αυτούς και ίσως κατά μεγάλη πλειοψηφία πρόκειται για φανατικό ισλαμισμό. Έτσι η ενεργοποίηση του λαικού μεταναστευτικού παράγοντα (ως προς τους μουσουλμάνους) δεν υπόσχεται πάντα αγώνες ελευθερίας, αλλά ενδεχομένως και αγώνες ανελευθερίας. Η αντιμετώπιση ενός τέτοιου ενδεχόμενου κάνει τα πράγματα πολύπλοκα και φοβάμαι ότι δεν υπάρχουν οι πολιτικές ικανότητες που χρειάζονται ούτως ώστε και αλληλεγγύη να υπάρχει, αλλά και επιμονή από μεριάς μας στην υπεράσπιση της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρέπει πάντως να μάθουμε να συζητάμε με τη μεγαλύτερη δυνατή επιμονή, υπομονή και εξαντλητικά. Και εννοείται ότι η υπομονή αυτή δεν πρέπει να δείχνεται μόνο απέναντι σε ξένους αλλά εξίσου και σε ντόπιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου