ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΚΛΟΓΕΣ : Αιμοδότηση του σάπιου πολιτικού συστήματος ή τί άλλο ;

Το προεκλογικό σκηνικό ξαναστήνεται σιγά - σιγά . Δεν είναι μόνο οι γνωστοί δημοσιοκάφροι υποτελείς και υπηρέτες των πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων που με τα μεθοδευμένα σχόλιά τους παραπέμπουν τον διαχρονικά αποπροσανατολισμένο εγκέφαλο των ψηφοφόρων σε οπαδισμό.

Δεν είναι μόνο οι παρελαύνοντες κομματικοί πρωταγωνιστές που προαναγγέλουν και υπόσχονται έμμεσα την "έξοδο" απο την κρίση θριαμβολόγοντας μάλλιστα για την μέχρι σήμερα διαρκώς εντεινόμενη φτώχεια, ανεργεία, υπερφορολόγηση, κατακρεούργηση μισθών και συντάξεων, επαναλαμβάνοντας την οικονομική σοφιστία του αναγκαστικής και αναγκαίας "πατριωτικής" θυσίας για τη συνέχιση της πορείας μας μέσα στην Ευρωζώνη. Δεν είναι μόνο τα κόμματα της αριστεράς που αρκούνται σε ρητορικές αυτοεπιβαιβέωσης της ανεπάρκειάς τους ζώντας στη ευδαιμονία του διπλασιασμού των εκλογικών ποσοστών τους με ψήφους διαμαρτυρίας των εγκαταλειπόντων τα κόμματα εξουσίας . Δυστυχώς παρατηρούμε πολλές απο τις λεγόμενες αντιμνημονιακές πολιτικές κινήσεις που δημιουργήθηκαν μέσα στο κλίμα αντίστασης στα επώδυνα μέτρα, να αναπαράγουν ένα ρητορικό ριζοσπαστισμό που εξαντλείται στην υπερψήφισή τους στις επόμενες εκλογές...
Στρογγυλοποιήσεις χθεσινών ανατρεπτικών προτάσεων τους (ανατροπή Συντάγματος με θεσμοθέτηση νέων αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, ανακλητότητα βουλευτών, κλπ) όπως και διακυρηχτικές θέσεις περί διαγραφής
του χρέους , τιμωρία των υπευθύνων της κρίσης και των σκανδάλων κλπ αρχίζουν
να παίρνουν τη χρειά ευχολογίων, όπως τα παλιά συνθήματα του ΠΑΣΟΚ περί "ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ"....
Αν και το ζήτημα της πολιτικής απάντησης της κοινωνίας περιλαμβάνει την πολιτική (οχι μόνο εκλογική) καταδίκη του πολιτικού κόσμου που είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης τις τελευταίες δεκαετίες, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιωρισθεί και να εκφραστεί σαν αποτέλεσμα ουσιαστικής πολιτικής αλλαγής όταν περιοριστεί στα ασφυκτικά πλαίσια της προβλεπόμενης εκλογικής διαδικασίας... Το "μάζεμα" της λαϊκής αμφισβήτισης στον υπάρχον χρεωκοπημένο πολιτικό καθεστώς της ψευτοδημοκρατίας, και ο έλεγχος των όποιων ριζοσπαστικών εκφράσεών τους μέσα απο έναν νέο οπαδισμό των αναδυόμενων κομματιδίων, σε κάθε περίπτωση εγκλωβίζει τη βούληση των μαζών στα πλαίσια του ήδη δομημένου πολιτικού πλαισίου και τους κανόνες της κυρίαρχης πολιτικής ανατροφοδότησης των αγοραίων - καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων. Οι υπερ - "πατριωτικές" κραυγές ορισμένων νεοϊδρυθέντων πολιτικών κινήσεων - πέραν απο τη αποτυχία δόμησης στρατηγικών προτάσεων προς τη κοινωνία - αναπαράγουν ένα αδιέξοδο τρόπο αντίστασης στη ξένη κυριαρχία (αλήθεια τώρα την κατάλαβαν αφού επέστρεψαν με τα διπλώματα των μητροπολιτικών πανεπιστημίων της Δύσης στα χέρια ;) επενδύοντας στα αισθήματα και τις μνήμες εθνικοαπελευθερωτικών και αντιφασιστικών αγώνων του Ελληνικού λαού.
Η κορύφωση της πολιτικής κρίσης (όχι μόνο σε επίπεδο κυβερνητικής διαχείρησης)
δυστυχώς δεν έχει παράξει ακόμα τους αναγκαίους όρους αυτοσυνείδησης και πολιτικής χειραφέτησης της κοινωνίας. Το μόνο ελπιδοφόρο αποτελεί η συνεχιζόμενη "ζύμωση" και τα ριζοσπαστικά "ξεσπάσματα" (Πλ.Συντάγματος, 28 Οκτώβρη, 12 Φλεβάρη 2012 ) όπως και οι αυτοοργανωμένες κοινωνικές αντιστάσεις (Λαϊκές Συνελεύσεις, Κίνημα δεν πληρώνω, Κίνημα οχι στα χαράτσια,
κίνημα ΟΧΙ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ) που μπορούν να αποτελέσουν τη "μαγιά" μελλοντικών
συγκροτήσεων ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ. Τέλος το εκκωφαντικό κενό της απουσίας της λεγόμενης
διανόησης εγκαλει και προκαλεί για την έναρξη ενός δημόσιου διαλόγου με ζητούμενο την υπερβατική-ανατρεπτική πολιτική που η καθεστωτική αριστερά πεισματικά αρνείται να ανοίξει....

  http://www.zougla.gr/blog/article/487876