Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Πασόκ - Νδ, ακόμα εκεί... - Γιατί;


Δύο χρόνια η Ελλάδα του μνημονίου, των σκανδάλων, των ψεμάτων, της αδιαφορίας, της δοσιλογίας, της διαμαρτυρίας, ακόμα εμπιστεύεται τα δύο μεγάλα κόμματα.

Το Πασόκ και η Νέα Δημοκρατία στοιχειώνουν την ελληνική πραγματικότητα σκορπώντας απογοήτευση και απορίες για το ποιοι κρύβονται πίσω από αυτή την ασπρόμαυρη οπτική ζωής.

Ο Έλληνας είναι σαν μικρό παιδί, ξεχνάει εύκολα, φοβάται τη σύγκρουση.

Εμπιστεύεται πρόσωπα και όχι σχήματα, είναι παιδί του λαϊκισμού και αφήνει τη μοίρα της ζωής του σε χέρια που αποδεδειγμένα δεν νοιάζονται για αυτόν.


Δύο χρόνια μνημονίου, μετά από όλα αυτά η Νέα Δημοκρατία είναι η απάντηση στην εθνική μας μιζέρια. Μια Νέα Δημοκρατία που κατέρρεε με σκάνδαλα σαν αυτό του Βατοπαιδίου που δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανένας από τους γνωστούς άφαντους δικούς της σήμερα και πάλι κάνει τη δουλειά της και υπάρχουν πολίτες που συνεργάζονται μαζί της, δίνουν την ψήφο τους.

Το Πασόκ κατέστρεψε τη χώρα και στο παρελθόν και τώρα, παρέδωσε την εθνική μας κυριαρχία και τώρα με αλλαγή αρχηγού μπορεί και πάλι να ανακάμψει! Να κερδίσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του, τους ταγμένους αναξιοπρεπείς ψηφοφόρους του.
Άραγε πιστεύουν ότι οι μικρότεροι δεν θα τα καταφέρουν καλύτερα; Τι μπορεί να κάνουν ίσως χειρότερο αναρωτιέμαι. Μα ακόμα και αν δε μπορούν, γιατί να μην αφήσουμε μια φορά στη σύγχρονη ιστορία μας και κάποιον άλλον να τα κάνει χάλια;
Γιατί πάντα να τραμπαλίζουμε μεταξύ του μπλε και του πράσινου;

Γειωμένοι, ειδικά οι νεώτεροι σε ένα δικομματικό σύστημα καλά ριζωμένο δεν έχει έρθει η ώρα να απαλλαγούμε από αυτά που λέμε πως δεν μας αρέσουν;
Δε φταίμε και μεις επειδή δεν τολμάμε;
Και με το να απέχουμε δεν βοηθάμε ακόμα περισσότερο σε αυτούς τους δύο να καπηλεύονται τα οράματά μας;

Οι νέοι έχουν κακή σχέση με την πολιτική και αυτό είναι αρνητικό από μόνο του. Το πρόβλημα δε λύνεται αν δεν το γνωρίζεις, ή απλά επιλέγεις να ονοματίζεσαι αιώνιο θύμα. Δεν χρειάζονται έμπειροι πολιτικοί για να τα κάνουν καλύτερα, γιατί τα μεγάλα κόμματα προβάλλονται ως έμπειρα άρα και ως αποτελεσματικότερα.

Με βασικούς κανόνες σκέψης όμως τα συμπεράσματα δεν συμφωνούν.
Στο έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, υπάρχει τιμωρία. Το ελληνικό πολιτικό έγκλημα, δε θα πρέπει οι ψηφοφόροι να το τιμωρήσουν με τη δυναμική τους; Αυτό είναι και το τελευταίο ρίνισμα άμεσης συμμετοχής των πολιτών στην πολιτική και άρα η απουσία τους είναι εις βάρος τους.

Η απογοήτευση πρέπει να βρει άμεση απάντηση με τη σύγκρουση των υπαρχόντων δομών. Ρεαλιστικά. Ο πασοκικός και ο νεοδημοκράτης μπορεί να έχει μια καλύτερη τύχη και χωρίς τις πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσονται μέσω των κομμάτων που στηρίζει. Μια αξιοκρατική δημοκρατική χώρα μπορεί να προσφέρει ευημερία με καλύτερους όρους σε ένα μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τη δικομματική δυσωδία. Και αν η ρητορική ερώτηση είναι και τι να ψηφίσω, η απάντηση είναι όχι έναν από αυτούς τους δύο. Προσωπικά φυσικά αποκλείω και το Λάος το οποίο αποτελεί μια επικίνδυνη φούσκα των ημερών και καλό θα είναι να παίρνουμε σοβαρά την ύπαρξη ακροφασιστών σε ένα τόσο ρευστό περιβάλλον.

Το πολιτικό σύστημα το απεχθάνομαι, μα όσο ζω μέσα σε αυτό οφείλω να το ωθώ προς μια καλύτερη κατεύθυνση. Οι Έλληνες πολίτες φοβούνται τη σύγκρουση και την αλλαγή. Μα ως τώρα η ιστορία δικαιώνει όσους συγκρούστηκαν και ξεβολεύτηκαν για λίγο με σκοπό ένα καλύτερο αύριο.

Στη μοναδική μικρή μας ζωή, οι ηθικές νίκες είναι ο δρόμος της ουσίας. Είναι θέμα αξιοπρέπειας.


Δυνατό Μυρμήγκι


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου