Οι "αριστεροί" υποτακτικοί, εκλιπαρούν αυτούς στους οποίους "ξεπουληθήκανε στο γιουσουρούμ, για ένα κοστούμ, για ενα κοστούμ...", ώστε "το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης να γίνει δεκτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή" και να μην υπάρξει νέο τσεκούρωμα στις συντάξεις των απόμαχων της δουλειάς.
Κι ανερυθρίαστα ο επικεφαλής τους χαμογελά, ξεδιάντροπα μιλά "για τις καλύτερες μέρες που θα 'ρθουν...".
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας η σημερινή, και στη χώρα μας, που οι επιλογές των εξουσιαστών, ντόπιων και ξενών, έχουν οδηγήσει πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού της στα όρια της εξαθλίωσης, -και που ο λαός της υπομένει και ανέχεται-, παραθέτουμε κάποιες σκέψεις του Eduardo Galeano.
"Σιωπηλοι πολεμοι"
Η φτώχεια δεν σκάει όπως οι βόμβες, ούτε ηχεί όπως οι πυροβολισμοί.
Για τους φτωχούς, γνωρίζουμε τα πάντα: που δεν δουλεύουν, τι δεν τρώνε, πόσο δεν ζυγίζουν, πόσο ύψος δεν έχουν, τι στερούνται, τι δε σκέφτονται, σε τι δεν πιστεύουν.
Μας απομένει μόνο να μάθουμε γιατί είναι φτωχοί.
Μήπως γιατί μας ντύνει η γύμνια τους και μας θρέφει η πείνα τους;
Eduard Galeano "Οι μέρες αφηγούνται"
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2018/10/blog-post_80.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου