«Εχουμε παρουσιάσει στις κυβερνήσεις αρκετά σκληρές αποφάσεις. Δείξαμε τα τεράστια οφέλη του να κρατήσουμε (σ.σ. την άνοδο της θερμοκρασίας από τα προ-βιομηχανικά επίπεδα) στους 1.5oC και μία άνευ προηγουμένου αλλαγή στα ενεργειακά συστήματα και τις μεταφορές, που θα απαιτούνταν για να γίνει αυτό… Δείξαμε ότι αυτό μπορεί να γίνει με τους νόμους της Φυσικής και της Χημείας. Η τελική απόφαση εναποτίθεται στην πολιτική θέληση. Σ’ αυτό δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Μόνο οι ακροατές μας μπορούν, κι αυτοί είναι οι κυβερνήσεις»(http://www.ipcc.ch/news_and_events/pr_181008_P48_spm.shtml).
Μ’ αυτά τα λόγια αναφέρθηκε στην πρόσφατη Εκθεση του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που ανήκει στις υπηρεσίες του ΟΗΕ, ένας από τους συμμετέχοντες, ονόματι Jim Skea. Η Εκθεση, που βασίστηκε σε 6.000 εργασίες διαφόρων επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να αναθεωρηθεί προς τα κάτω η μέχρι τώρα υπόσχεση των κυβερνήσεων για περιορισμό των εκπομπών ρύπων, έτσι ώστε να μην αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα. Η άνοδος της θερμοκρασίας δε θα πρέπει να υπερβεί τους 1.5 βαθμούς Κελσίου, λένε οι επιστήμονες, γιατί οι επιπτώσεις από αυτό το μισό βαθμό θα είναι καταστροφικές. Ας δούμε ορισμένες από αυτές:
• Με αύξηση κατά 2 βαθμούς, θα διπλασιαστεί ο πληθυσμός της Γης που θα υποφέρει από έλλειψη νερού, σε σχέση με αύξηση κατά 1.5 βαθμούς.
• Με αύξηση κατά 2 βαθμούς, το ένα τρίτο του πληθυσμού θα υποφέρει από υπερβολικούς καύσωνες, ενώ αν η αύξηση μειωθεί στους 1.5 βαθμούς, το ποσοστό πέφτει στο 14%.
• Με αύξηση κατά 2 βαθμούς, αυξάνεται κατά δέκα φορές η πιθανότητα να λιώσουν εντελώς οι πάγοι τα καλοκαίρια, με αποτέλεσμα την εμφάνιση πλημμυρών που θα καταστρέψουν σοδιές και οικισμούς.
• Η αύξηση κατά 2 βαθμούς θα οδηγήσει στην καταστροφή οικοτόπων εντόμων που είναι απαραίτητα για την επικονίαση (διαδικασία για τη γονιμοποίηση των φυτών) των καλλιεργειών.
• Η αύξηση κατά 2 βαθμούς θα οδηγήσει στην πλήρη καταστροφή των κοραλλιογενών υφάλων, ενώ με αύξηση κατά 1.5 βαθμούς, υπάρχει πιθανότητα να σωθεί ένα 10-30%.
• Η μείωση του οξυγόνου στους ωκεανούς, που ήδη συντελείται, θα είναι πολύ μεγαλύτερη με αύξηση κατά 2 βαθμούς αντί 1.5, με αποτέλεσμα ιχθυοκαλλιέργειες να χάσουν 3 εκατομμύρια τόνους (διπλάσια ποσότητα σε σχέση με τους 1.5 βαθμούς).
Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, υποστηρίζοντας ότι η κλιματική αλλαγή συντελείται πολύ γρηγορότερα από ό,τι περίμεναν κι ότι απομένουν μόλις 12 χρόνια για να υπάρχει πιθανότητα να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Μετά, μπορεί να είναι πολύ αργά. Ηδη, η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 1 βαθμό σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα έχει δώσει τα δείγματά της για το τι μέλλει γενέσθαι. Η αύξηση κατά 1.5 βαθμό θα είναι κι αυτή καταστροφική, αλλά πολύ λιγότερο, δίνοντας τη δυνατότητα στις επόμενες γενιές να αλλάξουν την κατάσταση. Διαφορετικά, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα, με απρόβλεπτες συνέπειες. Και να σκεφτείτε ότι, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δεσμεύσεις των κρατών, ο πλανήτης βρίσκεται στην πορεία μίας ακόμα πιο καταστροφικής αύξησης της θερμοκρασίας του, κατά 3 βαθμούς!
Ποιες είναι όμως οι μέχρι τώρα ενέργειες των κρατών; Αυτό για το οποίο έχει γίνει τόσος ντόρος είναι η απόσυρση της κυβέρνησης των ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού που συνήφθη το Δεκέμβρη του 2015 στην 21η Διάσκεψη για το Κλίμα. Κατηγορούν έτσι μόνο τον Τραμπ, που όντως δε δίνει δεκάρα τσακιστή για οτιδήποτε πέρα από τα εκατομμύρια των αμερικάνων καπιταλιστών.
Ομως, πόσο «αθώα» ήταν η διάσκεψη του Παρισιού; Απ’ αυτές εδώ τις στήλες έχουμε γράψει επανειλημμένα γι’ αυτό το θέμα (βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/919/Διεθνή/28655.Ρεσιτάλ-υποκρισίας-από-Τραμπ-και-Ευρωπαίους). Ας θυμηθούμε ότι η διάσκεψη αυτή έγινε με την... ευγενική χορηγία εταιριών όπως η Ρενώ, η BNP Paribas, η Μισελέν, η Λορεάλ, η Καρφούρ κτλ (δηλαδή ευρωπαϊκές κατά κύριο λόγο), από τις οποίες οι έξι στις δέκα δε δημοσιεύουν στοιχεία για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ενώ καμία από όσες τα δημοσιεύουν δεν έχει παρουσιάσει δείγματα αξιόλογων μειώσεων αυτών των εκπομπών (βλ. έκθεση http://multinationales.org/IMG/pdf/abstract_uk.pdf).
Μετά από το μεγάλο φιάσκο της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης το 2009 (για το οποίο είχαμε γράψει αναλυτικό ρεπορτάζ, βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/582/Διεθνή/393.Φούσκα-η-«hopenhagen» και http://www.eksegersi.gr/issue/580/Περιβάλλον/538.«hopenhagen»-Διάσκεψη-για-το-κλίμα-ή-εμπόριο και http://www.eksegersi.gr/issue/581/Περιβάλλον/638.Διάσκεψη-για-το-κλίμα-ή-εμπόριο-ελπίδας-2), οι επόμενες Διασκέψεις για το Κλίμα ήταν πολύ πιο χαμηλών προσδοκιών.
Παρολαυτά, η συμφωνία του Παρισιού, έξι χρόνια μετά το ναυάγιο της Κοπεγχάγης, διαφημίστηκε δεόντως, γιατί αντικαθιστούσε το Πρωτόκολλο του Κιότο που είχε συναφθεί το 1992. Σε αντίθεση όμως με το Πρωτόκολλο του Κιότο, που έθετε κάποια όρια μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στο περιβάλλον (μείωση των εκπομπών CO2 κατά 5.2% από τα επίπεδα του 1990), στόχοι που ποτέ δεν πιάστηκαν, αφού οι εκπομπές όχι μόνο δε μειώθηκαν αλλά αυξήθηκαν σε ποσοστό πάνω από 65% από τότε, η συμφωνία του Παρισιού δε θέτει τίποτα το μετρήσιμο, πέρα από μία υπόσχεση να μειωθούν οι εκπομπές ρύπων έτσι ώστε να μην αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη περισσότερο από 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα. Υπόσχεση που κι αυτή οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα, όπως απέδειξε η έκθεση του IPCC.
Ολόκληρη η συμφωνία, την οποία μπορεί κανείς να διαβάσει στην ιστοσελίδα του ΟΗΕ (βλ. http://unfccc.int/resource/docs/2015/cop21/eng/l09r01.pdf), ήταν ένα απέραντο ευχολόγιο. Ευχολόγιο για τη μείωση των εκπομπών ρύπων (χωρίς να τίθεται κανένα συγκεκριμένο αριθμητικό όριο), ευχολόγιο για την οικονομική βοήθεια των 100 δισ. δολαρίων προς τις αναπτυσσόμενες χώρες (ποσό που είναι ψίχουλα μπροστά στα λεφτά που έδωσαν στις τράπεζες και τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που χρεοκόπησαν), ευχολόγιο για τη διαφάνεια, ευχολόγιο για τη διακρατική επιστημονική συνεργασία προκειμένου να μειωθούν οι ρύποι! Δεν προβλεπόταν ούτε καν αποζημίωση για τις χώρες που θα πληγούν από φυσικές καταστροφές λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη! Ούτε λόγος φυσικά για την περίφημη decarbonization, δηλαδή την απαγκίστρωση από τα ορυκτά καύσιμα του άνθρακα (πρώτα απ’ όλα το πετρέλαιο), που συμπεριλαμβανόταν υποκριτικά στο προσχέδιο της συμφωνίας και είχε αναφερθεί ως στόχος (μέχρι το τέλος του αιώνα!) στη διάσκεψη του G7 τον Ιούνη του 2015. Στο τελικό κείμενο της συμφωνίας αφαιρέθηκε εντελώς κάθε αναφορά σε αυτήν, όπως αφαιρέθηκαν και κάποιοι πιο μετρήσιμοι στόχοι για μείωση των ρύπων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου σε ποσοστό πάνω από 40% σε σχέση με τα επίπεδα του 2010, μέχρι το 2050.
Κι όμως, οι εκπομπές άνθρακα θα πρέπει να μειωθούν κατά 45% μέχρι το 2030, αν θέλουμε η άνοδος της θερμοκρασίας να μην υπερβεί τους 1.5 βαθμούς. Ποσοστό υπερδιπλάσιο από τη μείωση κατά 20%, που θα απαιτούσε το ανώτατο όριο των 2 βαθμών. Οι εκπομπές αυτές θα πρέπει να μηδενιστούν μέχρι το 2050, αντί μέχρι το 2075, δηλαδή 25 χρόνια νωρίτερα. Αυτό θα εκτινάξει τις τιμές των υδρογονανθράκων (όπως το πετρέλαιο αλλά και το φυσικό αέριο) τρεις ή τέσσερις φορές, όμως το κόστος θα είναι πολύ βαρύτερο αν δε γίνει τίποτα.
Ο καπιταλισμός, με την αναγόρευση του χρήματος και του κέρδους ως υπέρτατων αγαθών, δεν καταστρέφει μόνο τον εργαζόμενο άνθρωπο, μετατρέποντάς τον σε σύγχρονο σκλάβο. Υποσκάπτει την ίδια την ύπαρξη της ζωής στον πλανήτη, που θα γίνει ανυπόφορη με την αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών. Αυτό κάνει και την ανατροπή του περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ.
Μ’ αυτά τα λόγια αναφέρθηκε στην πρόσφατη Εκθεση του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που ανήκει στις υπηρεσίες του ΟΗΕ, ένας από τους συμμετέχοντες, ονόματι Jim Skea. Η Εκθεση, που βασίστηκε σε 6.000 εργασίες διαφόρων επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να αναθεωρηθεί προς τα κάτω η μέχρι τώρα υπόσχεση των κυβερνήσεων για περιορισμό των εκπομπών ρύπων, έτσι ώστε να μην αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα. Η άνοδος της θερμοκρασίας δε θα πρέπει να υπερβεί τους 1.5 βαθμούς Κελσίου, λένε οι επιστήμονες, γιατί οι επιπτώσεις από αυτό το μισό βαθμό θα είναι καταστροφικές. Ας δούμε ορισμένες από αυτές:
• Με αύξηση κατά 2 βαθμούς, θα διπλασιαστεί ο πληθυσμός της Γης που θα υποφέρει από έλλειψη νερού, σε σχέση με αύξηση κατά 1.5 βαθμούς.
• Με αύξηση κατά 2 βαθμούς, το ένα τρίτο του πληθυσμού θα υποφέρει από υπερβολικούς καύσωνες, ενώ αν η αύξηση μειωθεί στους 1.5 βαθμούς, το ποσοστό πέφτει στο 14%.
• Με αύξηση κατά 2 βαθμούς, αυξάνεται κατά δέκα φορές η πιθανότητα να λιώσουν εντελώς οι πάγοι τα καλοκαίρια, με αποτέλεσμα την εμφάνιση πλημμυρών που θα καταστρέψουν σοδιές και οικισμούς.
• Η αύξηση κατά 2 βαθμούς θα οδηγήσει στην καταστροφή οικοτόπων εντόμων που είναι απαραίτητα για την επικονίαση (διαδικασία για τη γονιμοποίηση των φυτών) των καλλιεργειών.
• Η αύξηση κατά 2 βαθμούς θα οδηγήσει στην πλήρη καταστροφή των κοραλλιογενών υφάλων, ενώ με αύξηση κατά 1.5 βαθμούς, υπάρχει πιθανότητα να σωθεί ένα 10-30%.
• Η μείωση του οξυγόνου στους ωκεανούς, που ήδη συντελείται, θα είναι πολύ μεγαλύτερη με αύξηση κατά 2 βαθμούς αντί 1.5, με αποτέλεσμα ιχθυοκαλλιέργειες να χάσουν 3 εκατομμύρια τόνους (διπλάσια ποσότητα σε σχέση με τους 1.5 βαθμούς).
Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, υποστηρίζοντας ότι η κλιματική αλλαγή συντελείται πολύ γρηγορότερα από ό,τι περίμεναν κι ότι απομένουν μόλις 12 χρόνια για να υπάρχει πιθανότητα να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Μετά, μπορεί να είναι πολύ αργά. Ηδη, η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 1 βαθμό σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα έχει δώσει τα δείγματά της για το τι μέλλει γενέσθαι. Η αύξηση κατά 1.5 βαθμό θα είναι κι αυτή καταστροφική, αλλά πολύ λιγότερο, δίνοντας τη δυνατότητα στις επόμενες γενιές να αλλάξουν την κατάσταση. Διαφορετικά, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα, με απρόβλεπτες συνέπειες. Και να σκεφτείτε ότι, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δεσμεύσεις των κρατών, ο πλανήτης βρίσκεται στην πορεία μίας ακόμα πιο καταστροφικής αύξησης της θερμοκρασίας του, κατά 3 βαθμούς!
Ποιες είναι όμως οι μέχρι τώρα ενέργειες των κρατών; Αυτό για το οποίο έχει γίνει τόσος ντόρος είναι η απόσυρση της κυβέρνησης των ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού που συνήφθη το Δεκέμβρη του 2015 στην 21η Διάσκεψη για το Κλίμα. Κατηγορούν έτσι μόνο τον Τραμπ, που όντως δε δίνει δεκάρα τσακιστή για οτιδήποτε πέρα από τα εκατομμύρια των αμερικάνων καπιταλιστών.
Ομως, πόσο «αθώα» ήταν η διάσκεψη του Παρισιού; Απ’ αυτές εδώ τις στήλες έχουμε γράψει επανειλημμένα γι’ αυτό το θέμα (βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/919/Διεθνή/28655.Ρεσιτάλ-υποκρισίας-από-Τραμπ-και-Ευρωπαίους). Ας θυμηθούμε ότι η διάσκεψη αυτή έγινε με την... ευγενική χορηγία εταιριών όπως η Ρενώ, η BNP Paribas, η Μισελέν, η Λορεάλ, η Καρφούρ κτλ (δηλαδή ευρωπαϊκές κατά κύριο λόγο), από τις οποίες οι έξι στις δέκα δε δημοσιεύουν στοιχεία για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ενώ καμία από όσες τα δημοσιεύουν δεν έχει παρουσιάσει δείγματα αξιόλογων μειώσεων αυτών των εκπομπών (βλ. έκθεση http://multinationales.org/IMG/pdf/abstract_uk.pdf).
Μετά από το μεγάλο φιάσκο της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης το 2009 (για το οποίο είχαμε γράψει αναλυτικό ρεπορτάζ, βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/582/Διεθνή/393.Φούσκα-η-«hopenhagen» και http://www.eksegersi.gr/issue/580/Περιβάλλον/538.«hopenhagen»-Διάσκεψη-για-το-κλίμα-ή-εμπόριο και http://www.eksegersi.gr/issue/581/Περιβάλλον/638.Διάσκεψη-για-το-κλίμα-ή-εμπόριο-ελπίδας-2), οι επόμενες Διασκέψεις για το Κλίμα ήταν πολύ πιο χαμηλών προσδοκιών.
Παρολαυτά, η συμφωνία του Παρισιού, έξι χρόνια μετά το ναυάγιο της Κοπεγχάγης, διαφημίστηκε δεόντως, γιατί αντικαθιστούσε το Πρωτόκολλο του Κιότο που είχε συναφθεί το 1992. Σε αντίθεση όμως με το Πρωτόκολλο του Κιότο, που έθετε κάποια όρια μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στο περιβάλλον (μείωση των εκπομπών CO2 κατά 5.2% από τα επίπεδα του 1990), στόχοι που ποτέ δεν πιάστηκαν, αφού οι εκπομπές όχι μόνο δε μειώθηκαν αλλά αυξήθηκαν σε ποσοστό πάνω από 65% από τότε, η συμφωνία του Παρισιού δε θέτει τίποτα το μετρήσιμο, πέρα από μία υπόσχεση να μειωθούν οι εκπομπές ρύπων έτσι ώστε να μην αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη περισσότερο από 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα. Υπόσχεση που κι αυτή οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα, όπως απέδειξε η έκθεση του IPCC.
Ολόκληρη η συμφωνία, την οποία μπορεί κανείς να διαβάσει στην ιστοσελίδα του ΟΗΕ (βλ. http://unfccc.int/resource/docs/2015/cop21/eng/l09r01.pdf), ήταν ένα απέραντο ευχολόγιο. Ευχολόγιο για τη μείωση των εκπομπών ρύπων (χωρίς να τίθεται κανένα συγκεκριμένο αριθμητικό όριο), ευχολόγιο για την οικονομική βοήθεια των 100 δισ. δολαρίων προς τις αναπτυσσόμενες χώρες (ποσό που είναι ψίχουλα μπροστά στα λεφτά που έδωσαν στις τράπεζες και τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που χρεοκόπησαν), ευχολόγιο για τη διαφάνεια, ευχολόγιο για τη διακρατική επιστημονική συνεργασία προκειμένου να μειωθούν οι ρύποι! Δεν προβλεπόταν ούτε καν αποζημίωση για τις χώρες που θα πληγούν από φυσικές καταστροφές λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη! Ούτε λόγος φυσικά για την περίφημη decarbonization, δηλαδή την απαγκίστρωση από τα ορυκτά καύσιμα του άνθρακα (πρώτα απ’ όλα το πετρέλαιο), που συμπεριλαμβανόταν υποκριτικά στο προσχέδιο της συμφωνίας και είχε αναφερθεί ως στόχος (μέχρι το τέλος του αιώνα!) στη διάσκεψη του G7 τον Ιούνη του 2015. Στο τελικό κείμενο της συμφωνίας αφαιρέθηκε εντελώς κάθε αναφορά σε αυτήν, όπως αφαιρέθηκαν και κάποιοι πιο μετρήσιμοι στόχοι για μείωση των ρύπων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου σε ποσοστό πάνω από 40% σε σχέση με τα επίπεδα του 2010, μέχρι το 2050.
Κι όμως, οι εκπομπές άνθρακα θα πρέπει να μειωθούν κατά 45% μέχρι το 2030, αν θέλουμε η άνοδος της θερμοκρασίας να μην υπερβεί τους 1.5 βαθμούς. Ποσοστό υπερδιπλάσιο από τη μείωση κατά 20%, που θα απαιτούσε το ανώτατο όριο των 2 βαθμών. Οι εκπομπές αυτές θα πρέπει να μηδενιστούν μέχρι το 2050, αντί μέχρι το 2075, δηλαδή 25 χρόνια νωρίτερα. Αυτό θα εκτινάξει τις τιμές των υδρογονανθράκων (όπως το πετρέλαιο αλλά και το φυσικό αέριο) τρεις ή τέσσερις φορές, όμως το κόστος θα είναι πολύ βαρύτερο αν δε γίνει τίποτα.
Ο καπιταλισμός, με την αναγόρευση του χρήματος και του κέρδους ως υπέρτατων αγαθών, δεν καταστρέφει μόνο τον εργαζόμενο άνθρωπο, μετατρέποντάς τον σε σύγχρονο σκλάβο. Υποσκάπτει την ίδια την ύπαρξη της ζωής στον πλανήτη, που θα γίνει ανυπόφορη με την αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών. Αυτό κάνει και την ανατροπή του περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ.
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018
http://www.eksegersi.gr/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/31604.%CE%97-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-dna-%CF%84%CE%BF%CF%85
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου