φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η οικονομία βρίσκεται σε προσαρμογή: αυτό ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά. Το λέει και το επαναλαμβάνει το υπηρετικό προσωπικό του Κυρίου καπιταλιστή – οι δημοσιογράφοι, οι οικονομολόγοι, οι πολιτικοί. Όταν θα τελειώσει η προσαρμογή, θα υπάρξει ανάπτυξη, θα βγούμε από την κρίση. Πρέπει να κάνουμε υπομονή, να υποστούμε θυσίες κι όλα θα πάνε καλά, πολύ καλά. Πότε θα τελειώσει η φάση της προσαρμογής; Αυτό δεν το γνωρίζουμε.
ΤΙ σημαίνει όμως η φράση ‘ η οικονομία βρίσκεται σε προσαρμογή’; Υπάρχουν νέες συνθήκες στις οποίες πρέπει η οικονομία να προσαρμοστεί. Ποιες είναι αυτές οι συνθήκες, ποια είναι η νέα κατάσταση; Μία και μόνο μία απάντηση υπάρχει: οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστών εξ αιτίας της μείωσης των κερδών. Πώς θα αυξηθούν τα κέρδη; Με τη μείωση του μισθού και του μεροκάματου, με την μείωση των φόρων των επιχειρήσεων, με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, με το κλείσιμο των μη ανταγωνιστικών μικρών και μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, με την ιδιωτικοποίηση κρατικών υπηρεσιών και οργανισμών. Το αποτέλεσμα της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών θα είναι η μείωση των συντάξεων και των επιδομάτων προς τους εξαθλιωμένους Υποτελείς. Το αποτέλεσμα της μείωσης των φόρων θα είναι η μείωση του μισθού των κρατικών υπαλλήλων και η αύξηση των άμεσων και των έμμεσων φόρων (μείωση αφορολογήτου, ΕΝΦΙΑ και άλλα). Πολλά από αυτά έχουν γίνει, όχι όμως όλα. Το τέταρτο και το πέμπτο μνημόνιο, αν χρειαστεί, είναι αναγκαίο. Δεν είναι αναγκαίο κακό, είναι αναγκαίο καλό – για τους ισχυρούς καπιταλιστές. Όταν θα γίνουν όλα, η φάση της προσαρμογής της οικονομίας θα έχει τελειώσει.
ΘΑ υπάρξει ασφαλώς ανάπτυξη – δηλαδή αύξηση της κερδοφορίας. Ήδη όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι κερδοφόρες αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια αύξησης. Θα υπάρξει αύξηση μισθών και συντάξεων και επιδομάτων; Όχι, βέβαια, κατηγορηματικά όχι. Θα υπάρξει λύση στο πρόβλημα της ανεργίας; Όχι, βέβαια, κατηγορηματικά όχι. Είμαστε σε θέση σήμερα να σκιαγραφήσουμε μια αδρομερή εικόνα της κοινωνικής κατάστασης το 2025, ας πούμε: οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι κερδοφόρες, οι περισσότερες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έχουν εξαφανιστεί (όπως και οι αυτοααπασχολούμενοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες) – όχι όλες, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτές αλλά οι περισσότερες τού είναι άχρηστες – οι εργαζόμενοι εργάζονται με χαμηλούς μισθούς και μεροκάματα, οι συντάξεις και τα επιδόματα είναι πολύ μικρές, οι στρατιές των ανέργων μεγάλες. Αυτό είναι το παρόν, πολύ χειρότερο θα είναι το μέλλον. Η φοβερή και τρομερή δεκαετία 2020-2030 έρχεται.
Η προσαρμογή της οικονομίας, η επίθεση δηλαδή των ισχυρών καπιταλιστών κατά των μικρομεσαίων, εργαζομένων, συνταξιούχων, κρατικών υπαλλήλων, άρχισε το 2002 με την υιοθέτηση του ευρού. Με την υιοθέτηση του ευρού, που ήταν επιθυμία των μεγάλων επιχειρήσεων, ελληνικών και ευρωπαϊκών, αφού με αυτές συνδέεται κυρίως το μέλλον των ελληνικών, όλες οι ντόπιες επιχειρήσεις εκτίθενται στον ίδιο, οξύτατο ευρωπαϊκό ανταγωνισμό – και όχι πια μόνο στον ελληνικό – με αποτέλεσμα να μην αντέξουν και να εξαφανιστούν. Αυτή είναι πρώτη φάση της επίθεσης (2002-2010).
ΤΟ 2010 εξαπολύθηκε η δεύτερη φάση, διάρκειας είκοσι ετών τουλάχιστον (2010-2030). Η δεύτερη αυτή φάση είναι η φάση των μνημονίων – το τέταρτο θα λήξει το 2025. Τότε θα δούμε εάν υπάρξει και πέμπτο. Η γνώμη μου είναι ότι θα υπάρξει. Είδαμε ήδη ποιοι ήταν οι στόχοι των επιμέρους επιθέσεων (μνημόνια) αυτής της περιόδου. Η λιτότητα ήταν, είναι και θα είναι και σκοπός (μείωση μισθού, άρα αύξηση κερδών) και μέσο (εξαφάνισης των μικρομεσαίων και των αυτοαπασχολούμενων). Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να μην συνεχιστεί. Κατά συνέπεια, το όλο σχέδιο προσαρμογής της οικονομίας είχε καταρτιστεί πριν το 2002. Και επειδή η υλοποίηση αυτού του σχεδίου δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς το Κράτος, όλοι όσοι το διαχειρίζονταν και όλοι όσοι επρόκειτο να το διαχειριστούν και όλοι όσοι πρόκειται να το διαχειριστούν γνώριζαν πολύ καλά την ύπαρξη του σχεδίου, του προγράμματος όπως συνηθίζουν να το αποκαλούν, και την αναγκαιότητα εφαρμογής και υλοποίησής του.
ΟΤΑΝ γράφω ‘και όλοι όσοι επρόκειτο να το διαχειριστούν’ εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ηγετικό επιτελείο του κόμματος αυτού αντιλήφθηκε ήδη από το 2010 ότι μια μέρα θα σχηματίσει κυβέρνηση. Με μία προϋπόθεση: να συνεχίσει την εφαρμογή του προγράμματος, την υλοποίηση του σχεδίου, την σταθεροποίηση των μέχρι τότε νικών του καπιταλιστή Κυρίου. Δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αυτός ήταν ο λόγος που με βεβαιότητα έλεγα και έγραφα ότι όλα όσα λέει είναι ψέμματα, ότι είναι απατεώνες πρώτου μεγέθους – όταν άλλοι υποστήριζαν ότι θα αναβαθμιστεί το κίνημα! Και αργότερα άλλοι υποστήριζαν ότι πουλήθηκε, ότι μας πρόδωσε, ότι ήταν άπειροι!
ΤΩΡΑ, το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει το εξής δίλημμα: να απομακρυνθεί ηρωικά αντιστεκόμενο στους κακούς δανειστές και τους κάκιστους Γερμανούς, προσωρινά βέβαια, για να επανέλθει θριαμβευτικά ή να συνεχίσει την εφαρμογή του προγράμματος μέχρι το 2019 και μετά ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, όπως εύστοχα δήλωσε ο Ζουράρις – ήθελε να πει, ότι οι 153 θα γίνουν 15! Οι βουλευτές θέλουν άλλα δύο χρονάκια (σύνολο πάνω από 150.000 εβρά!), το ηγετικό επιτελείο βλέπει πιο μακριά, προσβλέπει προς την επιβίωση του κόμματος – υπάρχει από κάτω πολλά στελέχη που δεν έγιναν αλλά θέλουν να γίνουν βουλευτές.
ΠΟΛΥ έγκυρες πηγές λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη διασπασμένος. Έχουν διαμορφωθεί δύο στρατόπεδα: αυτό των βουλευτών που θέλουν να τελειώσει η τετραετία, να πάρουν τα 150.000 εβρά και να εξαφανιστούν, και αυτό των φιλόδοξων στελεχών που έχουν επιλέξει την ηρωική έξοδο και την θριαμβευτική επιστροφή και την εκλογή τους στη Βουλή. Μαζί τους είναι και κάποιοι από το ηγετικό επιτελείο.
ΔΕΝ μπορούμε να γνωρίζουμε ποια θα είναι η έκβαση αυτής της σύγκρουσης και ποια μορφή θα πάρει. Θα το μάθουμε πολύ σύντομα, όταν φέρουν το τέταρτο μνημόνιο στη Βουλή. Εάν οι βουλευτές της συγκυβέρνησης το υπερψηφίσουν, δεν θα γίνουν εκλογές αλλά πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ να διασπαστεί. Ή να μπει στην τροχιά της διάσπασης. Εάν δεν υπερψηφιστεί, θα έχουμε εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένος και δυνατός θα ανανεώσει την προσδοκία της ελπίδας, θα ανανεώσει την απάτη δηλαδή. Εάν η ΝΔ δεν πάρει αυτοδυναμία κι αν δεν μπορέσει να συγκροτήσει κυβέρνηση με άλλα κόμματα, τότε θα αναγκαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνήσει με την ΝΔ; Εάν το κάνει, η διάσπαση θα είναι αναπόφευκτη.
ΘΑ υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ το 2020;
http://www.badarts.gr/2017/03/%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%87%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CE%B7-%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%C2%B7/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου