Ποιος άσημος κι αβέλτερος Τσίπρας τολμά να καπηλεύεται αυτόν που είναι: "ο ήλιος και η καμπάνα που ξεκρεμάστηκε... ", όπως έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος, όταν έμαθε στον Αϊ Στράτη την εκτέλεσή του. Κι όμως αυτή η καμπάνα συνεχίζει να χτυπά...
Γιατί δεν μπορούν όλοι να χαμογελούν γαλήνια μπροστά στο θάνατο!
---------------------------------------------
Από Ρούλα Καραγιάννη
"Το Νίκο Μπελογιάννη δεν τον γνώρισα στα μαθήματα Ιστορίας στο σχολείο. Η Ιστορία γράφεται ως γνωστόν από τους νικητές και αναφέρεται μόνο σε ό,τι δεν ακυρώνει τα συμφέροντά τους.
Το Νίκο Μπελογιάννη τον έμαθα από κείνους για τους οποίους αποτελεί ιδέα ανυπέρβλητη και μετά τον αναζήτησα μόνη μου, γιατί ήθελα να μάθω πώς είναι οι άνθρωποι που χαμογελούν γαλήνια μπροστά στο θάνατο και από πού παίρνουν τη δύναμη για να μπορούν να το κάνουν. Δυσεύρετο αυτό το είδος των ανθρώπων.
Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν Έλληνας κομμουνιστής, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, αγωνιστής της εθνικής αντίστασης κατά των Γερμανών και στέλεχος του ΔΣΕ.
Στις 19 Οκτωβρίου 1951 συνελήφθη και δικάστηκε αρχικά με τον αναγκαστικό Νόμο 509/1947 σύμφωνα με τον οποίο το ΚΚΕ ήταν παράνομο. Ένα από τα μέλη του δικαστηρίου ήταν ο μετέπειτα δικτάτορας Γιώργος Παπαδόπουλος. Καταδικάζεται σε θάνατο 12 φορές. Η διεθνής κατακραυγή όμως αναγκάζει τον Πλαστήρα να μην εφαρμόσει την καταδίκη. Όμως για το σύστημα έπρεπε πάση θυσία να εκτελεστεί. Παραπέμπεται σε νέα δίκη αυτή τη φορά με σκληρότερη κατηγορία. Αυτή της κατασκοπίας.
Οι εκτελέσεις δεν γίνονταν ποτέ Κυριακή. Όμως ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελέστηκε ξημερώματα Κυριακής, λάθρα, στου Γουδή, μαζί με τους Νίκο Καλούμενο, Δημήτρη Μπάτση και Ηλία Αργυριάδη δια τυφεκισμού.
Ήταν 29 Μαρτιου του 1952.
Με έμαθε πως οι άνθρωποι που χαμογελούν μπροστά στο θάνατο είναι επειδή αγάπησαν την Ελλάδα με την καρδιά τους και το αίμα τους!
"Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων – Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας».
Ποιος άσημος κι αβέλτερος Τσίπρας τολμά να καπηλεύεται αυτόν που είναι: "ο ήλιος και η καμπάνα που ξεκρεμάστηκε...", όπως έγραψε ο Ρίτσος όταν έμαθε στον Αη Στράτη την εκτέλεσή του. Κι όμως αυτή η καμπάνα συνεχίζει να χτυπά...
Γιατί δεν μπορούν όλοι να χαμογελούν γαλήνια μπροστά στο θάνατο!"
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2017/03/blog-post_96.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου