Με άρθρο του στο tvxs ο Θανάσης Καρτερός, κάνει με την σειρά του «άνοιγμα» στο ΠΑΣΟΚ, παίρνοντας την «σκυτάλη» από τους Πάνο Σκουρλέτη και Νίκο Φίλη που ζητούν συνεργασία με το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη.
Ο δημοσιογράφος, σπεύδει μάλιστα να βάλει και «κόκκινες» γραμμές για τους Παπανδρέου, Βενιζέλο και Λοβέρδο…
Ένα κόλλημα με τον κύριο Κώυνερ του Μπρεχτ, το έχω, όπως κι άλλοι του δικού μου φυράματος, φαντάζομαι. Αυτές τις μέρες, λοιπόν, που έχει ξεκινήσει –γιατί δεν κατάλαβα, αλλά έχει ξεκινήσει- μια συζήτηση για τις σχέσεις και την πιθανή συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, μου ήρθε στο νου η ιστορία με τη δάφνη, που ένας επίμονος κηπουρός πάσχιζε, ψαλιδίζοντας από δω κι από κει, να της δώσει σχήμα σφαίρας. Εν τέλει τα κατάφερε να τη στρογγυλέψει, αλλά την είχε ψαλιδίσει τόσο άπονα, που ο σαρκαστικός κ. Κώυνερ να σχολιάσει: Βλέπω τη σφαίρα, αλλά που είναι η δάφνη;
Εντάξει, είναι λίγο αυθαίρετη η μεταφορά, αλλά βλέποντας κανείς αυτό που προέκυψε από υπερφίαλους κηπουρούς όπως ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, και διάφοροι άλλοι, ευλόγως αναρωτιέται: Πού είναι το ΠΑΣΟΚ, ρε παιδιά; Ψαλιδίστηκε από δω, ψαλιδίστηκε από κει, άλλαξε ονόματα και μορφές, έγινε Ελιά, Δημοκρατική Συμμαχία, Κεντροαριστερά, παράρτημα της ΝΔ, στήριγμα του Παπαδήμου, σπόνσορας μίσους για την Αριστερά. Καλώς. Αλλά αυτό που έχει απομείνει από το βάρβαρο ψαλίδι, είναι ΠΑΣΟΚ; Όχι ως δάφνη, αλλά ως κόμμα με τόσες δάφνες;
Ποσώς ενδιαφέρει τον οποιονδήποτε αν ονομάζουν τον εαυτό τους σοσιαλδημοκράτες, κεντροαριστερούς, ή αληθινούς αριστερούς, σε αντίθεση με τον ψεύτη ΣΥΡΙΖΑ –γιατί κι αυτό το λένε. Στο ερώτημα που εκατομμύρια ψηφοφόροι τους απάντησαν, οι ίδιοι δεν έχουν απάντηση. Διότι, αυτό που ονομάζεται σήμερα ΠΑΣΟΚ, είναι στον αντίποδα του ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε ο Ανδρέας. Μικρή σχέση έχει ακόμα και με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Σημίτη. Του οποίου είναι βέβαια η λογική συνέχεια, αλλά χρειάστηκαν τα κολλάν του Γιώργου, τα σανσμάν του Βενιζέλου, και τα ρουλεμάν της διαπλοκής, για να κυλήσει εκεί που κύλησε. Σε απερίγραπτες σιμωνίες.
Να συναντηθούμε, λοιπόν, με το ΠΑΣΟΚ, ή όχι; Θέλει ερώτημα; Να συναντηθούμε, βεβαίως. Αλλά για να συναντηθούμε θα πρέπει πρώτα το ΠΑΣΟΚ συναντηθεί με τον εαυτό του. Λίγο, έστω. Με εκπτώσεις. Να θυμηθεί τους μη προνομιούχους, την κοινωνική δικαιοσύνη, τον λαό που δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Όχι να κυριαρχείται από ζόμπι, να λέει τόσα Ναι στη ΝΔ, αλλά Όχι ακόμα και στην απλή αναλογική, επειδή την πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ανίκανο να εννοήσει γιατί κατάντησε ΠΑΣΟΚ χωρίς πασόκους…
Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2017/03/blog-post_47.html#ixzz4aFAADDFQ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή