(Αερομπουρδολογίες του... δακτύλου! Το φεγγάρι λέει: Ένα κόμμα του 3% (ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ) έδωσε τη ΔΗΜΑΡ, το ΣΥΡΙΖΑ και δυο - τρεις εν αναμονή οπορτουνιστικο-ρεφορμιστικές εκδοχές (ΛΑΕ, Αλαβάνος και λοιποί. Χωρίς ουσιαστική κριτική και αυτοκριτική για τα πεπραγμένα του όλου ΣΥΡΙΖΑ ποια βάση εμπιστοσύνης μπορεί να κτιστεί από τη ΛΑΕ και τον κόσμο της αριστεράς; Άσε που η ΛΑΕ καιροσκοπικά αθωώνει διάφορους "δίπορτους"Συριζαιολαετζήδες προσμένοντας στο θαύμα της εξουσιαστικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ)! ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ

(Κυρ. 16/10/16 – 19:37)

...Ή Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ;

Του ΘΩΜΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ*

Στο περιοδικό "Ατέχνως" δημοσιεύτηκε πρόσφατα άρθρο με τίτλο: "Λαφαζανισμός το ανώτατο στάδιο του οπορτουνισμού".  http://atexnos.gr/lafazanismos-anotato-stadio-toy-oportoynismoy/

Ο συντάκτης κάνει ευθεία επίθεση στην ηγεσία της ΛΑ.Ε για τη στάση της στο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας την ότι εκπροσωπούσε και εξακολουθεί να εκπροσωπεί τα συμφέροντα του μεγάλουκεφαλαίου.

Παρόλο που η κριτική αυτή αδικεί τη ΛΑ.Ε, αδικεί και τη στάση της Αριστεράς πλην του ΚΚΕ ειδικά κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος όπου το κομμουνιστικό κόμμα δεν έβλεπε ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο Ναι και στο Όχι.

Το μεγάλο ερώτημα, κατά τη γνώμη μου είναι γιατί για τη σημερινή κατάσταση της Αριστεράς, όπως διατείνεται ο αρθρογράφος, ευθύνονται όλοι εκτός από το ΚΚΕ;

Αν θυμηθούμε την πρόσφατη πολιτική ιστορία ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε την δημοσκοπική του άνοδο όταν ο Τσίπρας έθεσε το ζήτημα της κυβέρνησης της Αριστεράς καλώντας το ΚΚΕ σε συνεργασία, ενώ η ΛΑ.Ε δημιουργήθηκε μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια να εκφραστεί το ΟΧΙ καλώντας σε συμπόρευση και τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς.

Η πάγια στάση του ΚΚΕ όμως στο επίπεδο της πολιτικής είναι να αναμένει τις εξελίξεις ώστε να αναδειχθεί ο εχθρός αναξιόπιστος χωρίς να ενδιαφέρεται για τον τρόπο με τον οποίο θα καλυτερεύσει το κοινωνικό επίπεδο διαβίωσης.

Εάν, για παράδειγμα, για να αναδειχθεί το πρόγραμμα του ΚΚΕ πρέπει πρώτα να σημάνουν οι πολεμικές σειρήνες δεν μιλάμε για έναν πολιτικό φορέα ο οποίος θέλει πραγματικά να παρεμβαίνει στις εξελίξεις.

Η κατηγορία λοιπόν ότι η ΛΑ.Ε συγκροτήθηκε ως πολιτικό παιδί του ΣΥΡΙΖΑ βασίζοντας την πολιτική της ύπαρξη στο δίλημμα "μνημόνιο-αντιμνημόνιο" αγνοεί τη λογική συνεργασίας σε μια κατεύθυνση η οποία θα έχει στόχο την άμεση καλυτέρευση των συνθηκών ζωής των πολιτών και την επανεκκίνησητης οικονομίας σε ριζοσπαστική κατεύθυνση.

Το ζήτημα λοιπόν για το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν είναι ότι πρόσφατα δημιουργήθηκε ένας πολιτικός φορέας ο οποίος συνειδητοποίησε τις αυταπάτες του "ευρωπαϊσμού", αφού πλέον αποδείχθηκε και στην πράξη ότι η ευρωζώνη δεν αποτελεί πεδίο ταξικής πάλης. Αντί αυτού το ΚΚΕ έχει συστηματοποιήσει την επίθεσή του στις φωνές που μιλάνε πλέον ολοκάθαρα για ρήξη με τους αντιδραστικούς θεσμούς της ΕΕ .

Επίσης, όταν σχεδόν όλη η ευρωπαϊκή διανόηση έβλεπε τον ΣΥΡΙΖΑ ως το νέο ριζοσπαστικό φορέαδεν μπορεί να κατηγορείται μόνο η Αριστερά όσο υπήρχε μέσα σ' αυτό το κόμμα για τη στήριξή του.

Τέλος, η οξεία κριτική προϋποθέτει και την χρήσιμη εξαγωγή συμπερασμάτων για τον τρόπο που θα φτάσουμε στην κοινωνική χειραφέτηση. Η κριτική για την κριτική δεν είναι ουσιώδης γιατί δεν προετοιμάζει το έδαφος της αλλαγής προς όφελος των εργαζομένων στις σημερινές συνθήκες.

*Ο Θωμάς Νικολάου είναι Πολιτικός επιστήμονας.

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=25479:thnikolaou-kritiki&catid=104:2010-07-14-16-10-32&Itemid=314

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016