Μπορεί ο Τσίπρας να μιλάει για «μεταμοντέρνο μιντιακό πραξικόπημα» και ο Σκουρλέτης να καταγγέλλει «πλήθος δημοσιευμάτων στις εφημερίδες και το διαδίκτυο με ανακρίβειες και κατασκευασμένες διαρροές», όμως είναι αυτοί που -με πράξεις ή παραλείψεις, όπως λένε στο ποινικό δίκαιο- τροφοδοτούν όλα τα δημοσιεύματα. Ομως, αν παραμερίσουμε για λίγο όλη τη φιλολογία και την παραφιλολογία, για το τι είπε ο ένας, τι απάντησε ο άλλος, τι διέρρευσε το ένα κέντρο και ποιοι συνασπίζονται γύρω από φράξιες και υποφράξιες, αν παραμερίσουμε όλα αυτά τα γαργαλιστικά παραπολιτικά σχόλια και γεγονότα και πάμε στην ουσία, θα διαπιστώσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περνά την κρίση που πέρασαν πάνω στη διετία και όλα τα προηγούμενα μνημονιακά κόμματα εξουσίας.
Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης διαφέρουν, όμως η ουσία είναι η ίδια. Οταν ένα αστικό κόμμα βρίσκεται σε άνοδο, ουδείς τολμά να αμφισβητήσει την ηγετική ομάδα και τον αρχηγό, γιατί αυτόματα θα απομονωθεί. Οταν, όμως, ένα κυβερνών κόμμα βρίσκεται σε πτώση, είναι απολύτως λογικό να βυθιστεί σε κρίση, ανεξάρτητα από το βάθος που έχει αυτή η κρίση σε μια δεδομένη στιγμή. Αυτή η κρίση τις περισσότερες φορές έχει χαρακτήρα παραγοντίστικο. Φράξιες, δελφίνοι και ηγετίσκοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να αυξήσουν την επιρροή τους στο μηχανισμό του κόμματος και στην εκλογική του πελατεία, δημιουργώντας εκ των προτέρων συνθήκες που θα προστατέψουν τους ίδιους και θα ρίξουν τις ευθύνες σε άλλους, όταν έρθει η ώρα της ήττας (ακόμα κι αν αυτή η ήττα συντελεστεί σε μια ήρεμη εκλογική μάχη).
Σε συνθήκες κατακόρυφης μείωσης της επιρροής ενός κόμματος εξουσίας, πυροδοτείται στο εσωτερικό του μια κινητικότητα. Η τράπουλα ξαναμοιράζεται και όλοι τρέχουν να πιάσουν θέσεις, κοιτάζοντας όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον. Οταν το κόμμα θα ηττηθεί στις εκλογές και θα βρεθεί στην αντιπολίτευση, θα πρέπει να είναι έτοιμοι για το ξαναμοίρασμα της εσωκομματικής τράπουλας, που αναμφίβολα θα γίνει.
Επί σχεδόν δύο χρόνια, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυβέρνηση (για να μην αναφέρουμε το χρονικό διάστημα μετά το 2012), ο Τσίπρας κυβερνά με μια μικρή ομάδα «κολλητών» του, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Μετά την αποχώρηση των Λαφαζανικών, της Κωνσταντοπούλου, του Βαρουφάκη και μερικών ακόμα, η άσκηση της εξουσίας έγινε ακόμα πιο κλειστή υπόθεση. Ε, όταν το κόμμα αρχίζει να πέφτει, αυτό θα αμφισβητηθεί από τις άλλες φράξιες. Δεν είναι τυχαίο που ο Τσίπρας κρατάει σαν υπερόπλο το συνταγματικό προνόμιο του καθορισμού της σύνθεσης του υπουργικού συμβούλιου από τον πρωθυπουργό. Σ' αυτό εξαντλείται ο δημοκρατισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί συνταγματικά αυτό να είναι προνόμιο του πρωθυπουργού, κανένας όμως δεν τον εμποδίζει να το εκχωρήσει στα καθοδηγητικά όργανα του κόμματός του, αν όντως είναι ένα δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα που διακρίνεται για την ενότητα θέλησης και δράσης του καθοδηγητικού του μηχανισμού. Αυτό, όμως, είναι το τελευταίο αποκλειστικά δικό του όπλο που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και έτσι βάζει το συνταγματικό προνόμιο πάνω από την (υποτιθέμενη) αριστεροσύνη του και την (υποτιθέμενη) πίστη του στη συλλογική λειτουργία και στη συλλογική λήψη όλων των αποφάσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα συνέδριο. Κατά την προσυνεδριακή περίοδο δεν ακούστηκε «κιχ». Ακόμα κι εμείς, που λόγω καθήκοντος τα παρακολουθούμε αυτά, κοντεύαμε να ξεχάσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει συνέδριο. Δεν έγιναν θορυβώδεις περιφερειακές συνδιασκέψεις, κάποια ψευτοθεωρητικά κείμενα τα διάβασαν μεταξύ τους, όσο για την «αντιστοίχιση του κόμματος με την κοινωνική του επιρροή», το έλεγαν και γελούσαν μεταξύ τους. Πότε «ακούστηκε» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει συνέδριο; Την τελευταία προσυνεδριακή εβδομάδα, όταν άρχισαν να γίνονται εκλογές για αντιπροσώπους και κάποια ηχηρά ονόματα δεν εκλέχτηκαν ή εκλέχτηκαν με πολύ λίγες ψήφους (μόνοι τους τα διέρρεαν αυτά τα στοιχεία, για να «θάψει» ο ένας τον άλλο).
Το ίδιο το συνέδριο ήταν ανιαρότατο, εκτός από λίγες στιγμές, οι οποίες προετοίμαζαν αυτό που θ' ακολουθούσε κατά τις ψηφοφορίες. Εκεί οι φράξιες εξάντλησαν όλη την τέχνη και τη δυναμική τους. Και έχασαν οι Τσιπραίοι. Ο Παππάς είναι καλός για την κυβερνητική ίντριγκα, όμως εκείνοι που σιτίζονται στην Κουμουνδούρου είναι ικανότεροι στην εσωκομματική ίντριγκα (αυτή άλλωστε είναι η μοναδική τους ασχολία). Ετσι, η φράξια των «προεδρικών», παρά τις τρεις λίστες που κατέβασε δεν κατάφερε να πάρει τη μισή κεντρική επιτροπή, η φράξια των 53+ πήρε αυτό που ήθελε, ο γραμματέας Ρήγας κατάφερε να ανεβάσει υπέρμετρα το ποσοστό της φράξιας «Πλατφόρμα 2010», στην οποία ανήκει, ενώ οι λεγόμενοι «κεντρώοι» (Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης και μερικοί ακόμα) κατάφεραν να εκλεγούν σε ψηλή σειρά, παίρνοντας ψήφους απ' όλες τις φράξιες.
Το πατιρντί έγινε στις εκλογές για την πολιτική γραμματεία. Ο Τσίπρας άφησε εκτός πρότασης για το εντεκαμελές πολιτικό συμβούλιο Σκουρλέτη και Δρίτσα. Ο Σκουρλέτης αρνήθηκε να είναι υποψήφιος με πρόταση από μέλη της φράξιας των 53+, η οποία εκδικήθηκε τον Τσίπρα αποκλείοντας Γεροβασίλη και Μπαλτά και εκλέγοντας τη Χριστοδουλοπούλου (σύζυγο του Δρίτσα). Οι Τσιπραίοι ψιλοϊσορρόπησαν τα πράγματα εκλέγοντας τη Βάκη (για να μη χάσουν άλλη μια θέση).
Χολωμένος ο Σκουρλέτης, έπιασε τους δημοσιογράφους που κάλυπταν τη συνεδρίαση της ΚΕ και τους είπε ότι δε δέχεται ν' αλλάξει υπουργείο, ούτε δέχεται να του πάρουν από το ΥΠΕΝ την αρμοδιότητα της Ενέργειας και να την πάνε σε άλλο υπουργείο. Αν γίνει οτιδήποτε από τα δύο, είπε, θα παραμείνει απλός βουλευτής… για να είναι και πιο κοντά στο λαό. Η σύγκρουση του Σκουρλέτη με τους Τσιπραίους είχε αρχίσει πριν από τη συνεδρίαση της ΚΕ, όταν αρνήθηκε να γίνει γραμματέας, θέση που του πρότεινε ο Τσίπρας, προφανώς για να τον ξεφορτωθεί. Τη μέρα που συνεδρίαζε η ΚΕ, η RealNews κυκλοφόρησε με συνέντευξή του, στην οποία ο Σκουρλέτης «χόντραινε» τη σύγκρουση με τους Τσιπραίους.
Δεν ήταν μόνο τα «ηρωικά» του τύπου «εμείς τονίζουμε πως δεν διεκδικούμε την πατρότητα του προγράμματος, σε αντίθεση με τη ΝΔ η οποία πιστεύει και εμπνέεται από αυτές τις πολιτικές», που θα μπορούσε να τα πει και ο Τσίπρας, μιλώντας σε κομματικό ακροατήριο. Δεν ήταν μόνο οι μπηχτές για «λύση για το χρέος, αλλά με ταυτόχρονη υπαγωγή σε ένα νέο πρόγραμμα». Ηταν και η έμμεση -αλλά ευθεία- επίθεση στον Τσίπρα για «απουσία ενός συλλογικού καθοδηγητικού πολιτικού κέντρου», που «φάνηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης και σε αρκετές περιπτώσεις επηρέασε και το αποτέλεσμα», καθώς και η δήλωση για «έλλειψη αλληλεγγύης» που αισθάνθηκε ως υπουργός, που τη θεωρεί «απότοκο της έλλειψης αυτού του πολιτικού κέντρου», την οποία «έλλειψη αλληλεγγύης» την αντιδιέστειλε με την αλληλεγγύη που έβρισκε «στα απλά στελέχη και τον κόσμο της Αριστεράς». Το αποκορύφωμα ήταν η μη διάψευση της φιλολογίας που θέλει τον ίδιο, τον Δρίτσα και τον Σπίρτζη «βαρίδια» στην κυβέρνηση. Αντί να πει ότι αυτά δεν περνάνε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί και να περάσουν: «Είναι φανερό πως μέσα στους κύκλους των δανειστών υπάρχουν απόψεις που επιθυμούν διακαώς να καθορίσουν τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου. Προφανώς μια τέτοια διάθεση έχει πολιτικό υπόβαθρο και στόχευση».
Ο εκβιασμός ήταν χοντρός για τον Τσίπρα. Ουσιαστικά ο Σκουρλέτης του έλεγε: ή με αφήνεις στο πόστο μου ή θα έχεις υποκύψει στους δανειστές, που σου καθορίζουν πια και τη σύνθεση του υπουργικού συμβούλιου. Ακολούθησε ένα μπαράζ με τους Τσιπραίους να προσπαθούν να αμυνθούν. Οι 53+ πήραν υπό την προστασία τους τον Σκουρλέτη. Ο Σκουρλέτης εμφανίστηκε σε συνέδριο για την Ενέργεια και αμφισβήτησε την ανάγκη πώλησης του 17% της ΔΕΗ που έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ. Ο Δρίτσας εμφανίστηκε να αμφισβητεί τις ιδιωτικοποιήσεις χαρακτηρίζοντάς τες αποικιοκρατικού τύπου. Φυσικά, και ο Σκουρλέτης, και ο Τσακαλώτος (των 53+), και ο Δρίτσας έχουν υπογράψει το Μνημόνιο και τις ιδιωτικοποιήσεις. Οι δύο πρώτοι έχουν υπογράψει και την πώληση του 17% της ΔΕΗ, όπως γράφουμε αναλυτικά στη σελίδα 12. Η μάχη δεν είναι επί αρχών, αλλά για τις καρέκλες. Πρόσχημα είναι η δήθεν αντίθεση στις ιδιωτικοποιήσεις.
Το απόγευμα της Τρίτης φάνηκε να υπογράφεται ανακωχή. Ο Σκουρλέτης πήγε στο Μαξίμου και συναντήθηκε με τον Τσίπρα. Φυσικά, παζάρι έγινε. Εκ του πρώτου αποτελέσματος, φάνηκε ο Σκουρλέτης να πήρε αυτό που ήθελε. Αλλιώς δεν νομίζουμε ότι θα έκανε τη γελοία δήλωση, με την οποία απέδωσε όλα τα δημοσιεύματα σε «ανακρίβειες και κατασκευασμένες διαρροές» και διαβεβαίωσε πόσο αγαπημένοι είναι στον ΣΥΡΙΖΑ και πόσο τιμούν την… «κουλτούρα διαλόγου». Μένει να δούμε (όταν θα γίνει ο ανασχηματισμός) αν όντως είναι έτσι. Γιατί αυτές οι λυκοσυμμαχίες εύκολα ανατρέπονται.
Εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε απ' όλες αυτές τις φαγωμάρες στον ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του πρώτου κανονικού ανασχηματισμού της συγκυβέρνησης (αυτός που έγινε πέρσι τον Ιούλη ήταν αναγκαστικός), είναι πως κανένα κέντρο, καμιά φράξια, κανένα μεγαλοστέλεχος δεν ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, ούτε αντιπαλεύουν τον αποικισμό της χώρας. Το ιδιαίτερο συμφέρον τους υπερασπίζονται, όπως νομίζουν καλύτερα.
«Γιατί ο Πάνος Σκουρλέτης έχει δίκιο» ήταν ο τίτλος δημοσιεύματος στην ιστοσελίδα της φράξιας των 53+ του ΣΥΡΙΖΑ (commonality.gr). Τίτλος φτιαγμένος έτσι ώστε να προκαλέσει (άμα ο Σκουρλέτης έχει δίκιο, τότε ο Τσίπρας έχει άδικο). Δε θα μας απασχολήσουν εδώ τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ και η άγρια διαπάλη των φραξιών και των στελεχών (γράφουμε αναλυτικά στη σελίδα 3), αλλά αυτό που εμφανίζεται ως «πέτρα του σκανδάλου»: η πώληση του 17% της ΔΕΗ, που έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ.
«Η μάχη και η σύγκρουση στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, ειδικά στον ενεργειακό τομέα, δεν είναι άλλη μια μάχη εντός του μνημονίου. Δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων, δεν είναι μικροπολιτικό ζήτημα, που μπορούμε εύκολα να θέσουμε σε διαπραγμάτευση εσωκομματική κ.ο.κ. Είναι –και πρέπει να είναι και στη συνέχεια– η κεντρικότερη μάχη για το ρόλο που επιδιώκει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στην κοινωνία για την παραγωγική και αναπτυξιακή προοπτική του τόπου» γράφει το commonality, προσπαθώντας να προσεταιριστεί τον Σκουρλέτη στη φράξια των 53+. Μόνο που ο Σκουρλέτης, μαζί με τον Τσακαλώτο, άτυπο αρχηγό των 53+, έχουν βάλει την υπογραφή τους κάτω από όλα τα νομοθετήματα που προδιαγράφουν την απαξίωση, τη διάσπαση και το ξεπούλημα της ΔΕΗ.
Τα έχουμε ξαναγράψει, είμαστε όμως αναγκασμένοι να τα θυμίσουμε, γιατί παραπάει το παραμύθι.
Στις 25 Μάη του 2016, στο ΦΕΚ 1472 Β', δημοσιεύτηκε η υπ' αριθμ. 33 απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, με θέμα «Εγκριση Επιχειρησιακού Προγράμματος ΤΑΙΠΕΔ ΑΕ». Στη λίστα με τις προς ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις και συμμετοχές του ελληνικού κράτους, στον αριθμό 15, φιγουράρει η ΔΕΗ, για την οποία στο επισυναπτόμενο παράρτημα διαβάζουμε: «Πώληση του 17% των μετοχών της ΔΕΗ, ενδεχομένως το 2016». Την Απόφαση υπογράφουν ο πρόεδρος του ΚΥΣΟΙΠ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ι. Δραγασάκης και οι υπουργοί Γ. Σταθάκης, Γ. Χουλιαράκης, Ε. Τσακαλώτος και Π. Σκουρλέτης.
«Οι εξελίξεις αυτές καταδεικνύουν επίσης το πόσο παρωχημένο είναι το σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του 17% της ΔΕΗ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, όσο και οι παραπλήσιοι σχεδιασμοί για την ΔΕΠΑ και τα ΕΛΠΕ, μέσα στο νέο περιβάλλον που γεννιέται, όχι μόνο από τις παρεμβάσεις μας, αλλά και ως αποτέλεσμα μιας συνολικής μετάβασης στον ενεργειακό τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο» είπε την περασμένη Τρίτη ο Σκουρλέτης, μιλώντας σε συνέδριο με ενεργειακά θέματα. Πόσος καιρός πέρασε από τον περασμένο Μάη, που πήρε μέρος στη συνεδρίαση του ΚΥΣΟΙΠ και προσυπέγραψε την πώληση του 17% της ΔΕΗ, ενδεχομένως και μέσα στο 2016, και τώρα θεωρεί παρωχημένο το σχέδιο που έχει υπογράψει; Μόλις πέντε μήνες, στη διάρκεια των οποίων τίποτα δεν άλλαξε. Ιδια παρέμειναν τα δεδομένα. Σημειώνουμε ότι το ΚΥΣΟΙΠ ενέκρινε επίσης το σχέδιο του ΤΑΙΠΕΔ για ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ, που δεν αναφέρει ρητά ιδιωτικοποίηση, αλλά αναζήτηση εναλλακτικών επιλογών. Για να μιλάει ο Σκουρλέτης για «παραπλήσιους σχεδιασμούς», σημαίνει ότι παρασκηνιακά έχει συμφωνηθεί ξεπούλημα, αλλά δεν το λένε.
Τσακαλώτος και Σκουρλέτης βρίσκονταν στα ίδια υπουργεία και τον Αύγουστο του 2015, όταν κατέθεταν στη Βουλή το νόμο για το τρίτο Μνημόνιο, τον περιβόητο Ν. 4336/2015. Το τρίτο Μνημόνιο, στο Κεφάλαιο 4.3 που έχει τίτλο «Ρυθμιζόμενες επιχειρήσεις δικτύων (ενέργεια, μεταφορές, νερό)», αναφέρει για τη ΔΕΗ: «Τον Σεπτέμβριο του 2015, οι αρχές θα συζητήσουν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον σχεδιασμό του συστήματος δημοπρασιών ΝΟΜΕ, με στόχο να μειωθούν κατά 25% τα μερίδια λιανικής και χονδρικής αγοράς της ΔΕΗ και να πέσουν κάτω από το 50% έως το 2020, ενώ οι οριακές τιμές θα καλύπτουν το κόστος παραγωγής και θα συμμορφώνονται πλήρως με τους κανόνες της ΕΕ. Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η επίτευξη συμφωνίας για το ΝΟΜΕ έως τα τέλη Οκτωβρίου 2015, οι αρχές θα συμφωνήσουν με τους θεσμούς διαρθρωτικά μέτρα τα οποία θα εγκριθούν αμέσως και θα οδηγήσουν στα ίδια αποτελέσματα που αναφέρονται ανωτέρω όσον αφορά τα μερίδια αγοράς και τα χρονοδιαγράμματα (βασικό παραδοτέο). Σε κάθε περίπτωση, έως το 2020 καμία επιχείρηση δεν θα μπορεί να παράγει ή να εισάγει, άμεσα ή έμμεσα, πάνω από το 50% της συνολικής ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται και εισάγεται στην Ελλάδα (νομοθεσία που θα θεσπιστεί ως προαπαιτούμενο)».
Τσακαλώτος και Σκουρλέτης συνυπέγραψαν (μαζί με τους υπόλοιπους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, συν αυτούς των ΑΝΕΛ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού), ότι το αργότερο μέχρι το 2020 η ΔΕΗ θα πρέπει να περιοριστεί στο 49% της αγοράς λιανικής και χονδρικής. Δηλαδή, όχι μόνο θα πρέπει να χάσει τους μισούς πελάτες της, αλλά θα πρέπει να χάσει και τη μισή παραγωγή της. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα σχέδιο στραγγαλισμού της μεγαλύτερης κρατικής επιχείρησης, η οποία χτίστηκε στη διάρκεια μισού αιώνα, με ιδρώτα και αίμα από τους εργάτες της και με τον ελληνικό λαό να πληρώνει πανάκριβα το ρεύμα! Κι έχουν σήμερα το θράσος, για να παίξουν τα παιχνίδια τους, να παριστάνουν τις αθώες περιστερές.
Δεν είναι, όμως, μόνον ο Σκουρλέτης και η φράξια των 53+, που έσπευσαν να εκφράσουν κάλπικη διαφοροποίηση στις ιδιωτικοποιήσεις. Είναι και ο Δρίτσας, στέλεχος των 53+ κι αυτός, που άκουσε τις φήμες ότι ο Τσίπρας θα τον βγάλει από την κυβέρνηση κι έσπευσε να εκβιάσει την παραμονή του και να δώσει… ηρωικό χαρακτήρα στην ενδεχόμενη αποπομπή του.
«Δεχθήκαμε τον συμβιβασμό γι’ αυτές τις ήδη εννέα ιδιωτικοποιήσεις που η διαδικασία τους είχε ήδη ξεκινήσει όταν υπογράφηκε η συμφωνία του περσινού καλοκαιριού. Αυτό ήταν το σημείο συμβιβασμού στις ιδιωτικοποιήσεις» δήλωσε ο Δρίτσας σε ραδιοφωνική του εμφάνιση που την οργάνωσε ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Μόνο του ΤΑΙΠΕΔ οι ιδιωτικοποιήσεις είναι 19 και όχι εννιά που λέει ο ψευταράς Δρίτσας. Πέρα από το ΤΑΙΠΕΔ, όμως, που είναι μια εταιρία-δημοπρατήριο, υπάρχει και το νέο Υπερταμείο, που έχει ως αποστολή να ρευστοποιήσει περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου (με ιδιωτικοποιήσεις ή άλλα μέσα) ύψους 50 δισ. ευρώ. Ολ' αυτά τα έχει ψηφίσει και ο Δρίτσας -και ως βουλευτής και ως μέλος της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
ΥΓ. Ο ξεδιάντροπος Μανιάτης του ΠΑΣΟΚ, αναφερόμενος στο τρίτο Μνημόνιο, που το ψήφισαν με τα δυο χέρια και το κόμμα του και ο ίδιος, δεν περιορίζεται να καταγγείλει τους Τσακαλώτο και Σκουρλέτη για υποκρισία, αλλά τους καταγγέλλει ότι υπέγραψαν την καταδίκη της ΔΕΗ, με μηδενικό αντάλλαγμα, δηλαδή «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας»!
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΗ
Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης διαφέρουν, όμως η ουσία είναι η ίδια. Οταν ένα αστικό κόμμα βρίσκεται σε άνοδο, ουδείς τολμά να αμφισβητήσει την ηγετική ομάδα και τον αρχηγό, γιατί αυτόματα θα απομονωθεί. Οταν, όμως, ένα κυβερνών κόμμα βρίσκεται σε πτώση, είναι απολύτως λογικό να βυθιστεί σε κρίση, ανεξάρτητα από το βάθος που έχει αυτή η κρίση σε μια δεδομένη στιγμή. Αυτή η κρίση τις περισσότερες φορές έχει χαρακτήρα παραγοντίστικο. Φράξιες, δελφίνοι και ηγετίσκοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να αυξήσουν την επιρροή τους στο μηχανισμό του κόμματος και στην εκλογική του πελατεία, δημιουργώντας εκ των προτέρων συνθήκες που θα προστατέψουν τους ίδιους και θα ρίξουν τις ευθύνες σε άλλους, όταν έρθει η ώρα της ήττας (ακόμα κι αν αυτή η ήττα συντελεστεί σε μια ήρεμη εκλογική μάχη).
Σε συνθήκες κατακόρυφης μείωσης της επιρροής ενός κόμματος εξουσίας, πυροδοτείται στο εσωτερικό του μια κινητικότητα. Η τράπουλα ξαναμοιράζεται και όλοι τρέχουν να πιάσουν θέσεις, κοιτάζοντας όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον. Οταν το κόμμα θα ηττηθεί στις εκλογές και θα βρεθεί στην αντιπολίτευση, θα πρέπει να είναι έτοιμοι για το ξαναμοίρασμα της εσωκομματικής τράπουλας, που αναμφίβολα θα γίνει.
Επί σχεδόν δύο χρόνια, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυβέρνηση (για να μην αναφέρουμε το χρονικό διάστημα μετά το 2012), ο Τσίπρας κυβερνά με μια μικρή ομάδα «κολλητών» του, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Μετά την αποχώρηση των Λαφαζανικών, της Κωνσταντοπούλου, του Βαρουφάκη και μερικών ακόμα, η άσκηση της εξουσίας έγινε ακόμα πιο κλειστή υπόθεση. Ε, όταν το κόμμα αρχίζει να πέφτει, αυτό θα αμφισβητηθεί από τις άλλες φράξιες. Δεν είναι τυχαίο που ο Τσίπρας κρατάει σαν υπερόπλο το συνταγματικό προνόμιο του καθορισμού της σύνθεσης του υπουργικού συμβούλιου από τον πρωθυπουργό. Σ' αυτό εξαντλείται ο δημοκρατισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί συνταγματικά αυτό να είναι προνόμιο του πρωθυπουργού, κανένας όμως δεν τον εμποδίζει να το εκχωρήσει στα καθοδηγητικά όργανα του κόμματός του, αν όντως είναι ένα δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα που διακρίνεται για την ενότητα θέλησης και δράσης του καθοδηγητικού του μηχανισμού. Αυτό, όμως, είναι το τελευταίο αποκλειστικά δικό του όπλο που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και έτσι βάζει το συνταγματικό προνόμιο πάνω από την (υποτιθέμενη) αριστεροσύνη του και την (υποτιθέμενη) πίστη του στη συλλογική λειτουργία και στη συλλογική λήψη όλων των αποφάσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα συνέδριο. Κατά την προσυνεδριακή περίοδο δεν ακούστηκε «κιχ». Ακόμα κι εμείς, που λόγω καθήκοντος τα παρακολουθούμε αυτά, κοντεύαμε να ξεχάσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει συνέδριο. Δεν έγιναν θορυβώδεις περιφερειακές συνδιασκέψεις, κάποια ψευτοθεωρητικά κείμενα τα διάβασαν μεταξύ τους, όσο για την «αντιστοίχιση του κόμματος με την κοινωνική του επιρροή», το έλεγαν και γελούσαν μεταξύ τους. Πότε «ακούστηκε» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει συνέδριο; Την τελευταία προσυνεδριακή εβδομάδα, όταν άρχισαν να γίνονται εκλογές για αντιπροσώπους και κάποια ηχηρά ονόματα δεν εκλέχτηκαν ή εκλέχτηκαν με πολύ λίγες ψήφους (μόνοι τους τα διέρρεαν αυτά τα στοιχεία, για να «θάψει» ο ένας τον άλλο).
Το ίδιο το συνέδριο ήταν ανιαρότατο, εκτός από λίγες στιγμές, οι οποίες προετοίμαζαν αυτό που θ' ακολουθούσε κατά τις ψηφοφορίες. Εκεί οι φράξιες εξάντλησαν όλη την τέχνη και τη δυναμική τους. Και έχασαν οι Τσιπραίοι. Ο Παππάς είναι καλός για την κυβερνητική ίντριγκα, όμως εκείνοι που σιτίζονται στην Κουμουνδούρου είναι ικανότεροι στην εσωκομματική ίντριγκα (αυτή άλλωστε είναι η μοναδική τους ασχολία). Ετσι, η φράξια των «προεδρικών», παρά τις τρεις λίστες που κατέβασε δεν κατάφερε να πάρει τη μισή κεντρική επιτροπή, η φράξια των 53+ πήρε αυτό που ήθελε, ο γραμματέας Ρήγας κατάφερε να ανεβάσει υπέρμετρα το ποσοστό της φράξιας «Πλατφόρμα 2010», στην οποία ανήκει, ενώ οι λεγόμενοι «κεντρώοι» (Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης και μερικοί ακόμα) κατάφεραν να εκλεγούν σε ψηλή σειρά, παίρνοντας ψήφους απ' όλες τις φράξιες.
Το πατιρντί έγινε στις εκλογές για την πολιτική γραμματεία. Ο Τσίπρας άφησε εκτός πρότασης για το εντεκαμελές πολιτικό συμβούλιο Σκουρλέτη και Δρίτσα. Ο Σκουρλέτης αρνήθηκε να είναι υποψήφιος με πρόταση από μέλη της φράξιας των 53+, η οποία εκδικήθηκε τον Τσίπρα αποκλείοντας Γεροβασίλη και Μπαλτά και εκλέγοντας τη Χριστοδουλοπούλου (σύζυγο του Δρίτσα). Οι Τσιπραίοι ψιλοϊσορρόπησαν τα πράγματα εκλέγοντας τη Βάκη (για να μη χάσουν άλλη μια θέση).
Χολωμένος ο Σκουρλέτης, έπιασε τους δημοσιογράφους που κάλυπταν τη συνεδρίαση της ΚΕ και τους είπε ότι δε δέχεται ν' αλλάξει υπουργείο, ούτε δέχεται να του πάρουν από το ΥΠΕΝ την αρμοδιότητα της Ενέργειας και να την πάνε σε άλλο υπουργείο. Αν γίνει οτιδήποτε από τα δύο, είπε, θα παραμείνει απλός βουλευτής… για να είναι και πιο κοντά στο λαό. Η σύγκρουση του Σκουρλέτη με τους Τσιπραίους είχε αρχίσει πριν από τη συνεδρίαση της ΚΕ, όταν αρνήθηκε να γίνει γραμματέας, θέση που του πρότεινε ο Τσίπρας, προφανώς για να τον ξεφορτωθεί. Τη μέρα που συνεδρίαζε η ΚΕ, η RealNews κυκλοφόρησε με συνέντευξή του, στην οποία ο Σκουρλέτης «χόντραινε» τη σύγκρουση με τους Τσιπραίους.
Δεν ήταν μόνο τα «ηρωικά» του τύπου «εμείς τονίζουμε πως δεν διεκδικούμε την πατρότητα του προγράμματος, σε αντίθεση με τη ΝΔ η οποία πιστεύει και εμπνέεται από αυτές τις πολιτικές», που θα μπορούσε να τα πει και ο Τσίπρας, μιλώντας σε κομματικό ακροατήριο. Δεν ήταν μόνο οι μπηχτές για «λύση για το χρέος, αλλά με ταυτόχρονη υπαγωγή σε ένα νέο πρόγραμμα». Ηταν και η έμμεση -αλλά ευθεία- επίθεση στον Τσίπρα για «απουσία ενός συλλογικού καθοδηγητικού πολιτικού κέντρου», που «φάνηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης και σε αρκετές περιπτώσεις επηρέασε και το αποτέλεσμα», καθώς και η δήλωση για «έλλειψη αλληλεγγύης» που αισθάνθηκε ως υπουργός, που τη θεωρεί «απότοκο της έλλειψης αυτού του πολιτικού κέντρου», την οποία «έλλειψη αλληλεγγύης» την αντιδιέστειλε με την αλληλεγγύη που έβρισκε «στα απλά στελέχη και τον κόσμο της Αριστεράς». Το αποκορύφωμα ήταν η μη διάψευση της φιλολογίας που θέλει τον ίδιο, τον Δρίτσα και τον Σπίρτζη «βαρίδια» στην κυβέρνηση. Αντί να πει ότι αυτά δεν περνάνε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί και να περάσουν: «Είναι φανερό πως μέσα στους κύκλους των δανειστών υπάρχουν απόψεις που επιθυμούν διακαώς να καθορίσουν τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου. Προφανώς μια τέτοια διάθεση έχει πολιτικό υπόβαθρο και στόχευση».
Ο εκβιασμός ήταν χοντρός για τον Τσίπρα. Ουσιαστικά ο Σκουρλέτης του έλεγε: ή με αφήνεις στο πόστο μου ή θα έχεις υποκύψει στους δανειστές, που σου καθορίζουν πια και τη σύνθεση του υπουργικού συμβούλιου. Ακολούθησε ένα μπαράζ με τους Τσιπραίους να προσπαθούν να αμυνθούν. Οι 53+ πήραν υπό την προστασία τους τον Σκουρλέτη. Ο Σκουρλέτης εμφανίστηκε σε συνέδριο για την Ενέργεια και αμφισβήτησε την ανάγκη πώλησης του 17% της ΔΕΗ που έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ. Ο Δρίτσας εμφανίστηκε να αμφισβητεί τις ιδιωτικοποιήσεις χαρακτηρίζοντάς τες αποικιοκρατικού τύπου. Φυσικά, και ο Σκουρλέτης, και ο Τσακαλώτος (των 53+), και ο Δρίτσας έχουν υπογράψει το Μνημόνιο και τις ιδιωτικοποιήσεις. Οι δύο πρώτοι έχουν υπογράψει και την πώληση του 17% της ΔΕΗ, όπως γράφουμε αναλυτικά στη σελίδα 12. Η μάχη δεν είναι επί αρχών, αλλά για τις καρέκλες. Πρόσχημα είναι η δήθεν αντίθεση στις ιδιωτικοποιήσεις.
Το απόγευμα της Τρίτης φάνηκε να υπογράφεται ανακωχή. Ο Σκουρλέτης πήγε στο Μαξίμου και συναντήθηκε με τον Τσίπρα. Φυσικά, παζάρι έγινε. Εκ του πρώτου αποτελέσματος, φάνηκε ο Σκουρλέτης να πήρε αυτό που ήθελε. Αλλιώς δεν νομίζουμε ότι θα έκανε τη γελοία δήλωση, με την οποία απέδωσε όλα τα δημοσιεύματα σε «ανακρίβειες και κατασκευασμένες διαρροές» και διαβεβαίωσε πόσο αγαπημένοι είναι στον ΣΥΡΙΖΑ και πόσο τιμούν την… «κουλτούρα διαλόγου». Μένει να δούμε (όταν θα γίνει ο ανασχηματισμός) αν όντως είναι έτσι. Γιατί αυτές οι λυκοσυμμαχίες εύκολα ανατρέπονται.
Εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε απ' όλες αυτές τις φαγωμάρες στον ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του πρώτου κανονικού ανασχηματισμού της συγκυβέρνησης (αυτός που έγινε πέρσι τον Ιούλη ήταν αναγκαστικός), είναι πως κανένα κέντρο, καμιά φράξια, κανένα μεγαλοστέλεχος δεν ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, ούτε αντιπαλεύουν τον αποικισμό της χώρας. Το ιδιαίτερο συμφέρον τους υπερασπίζονται, όπως νομίζουν καλύτερα.
Εχουν προγράψει τη ΔΕΗ και παριστάνουν τις αθώες περιστερές
«Γιατί ο Πάνος Σκουρλέτης έχει δίκιο» ήταν ο τίτλος δημοσιεύματος στην ιστοσελίδα της φράξιας των 53+ του ΣΥΡΙΖΑ (commonality.gr). Τίτλος φτιαγμένος έτσι ώστε να προκαλέσει (άμα ο Σκουρλέτης έχει δίκιο, τότε ο Τσίπρας έχει άδικο). Δε θα μας απασχολήσουν εδώ τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ και η άγρια διαπάλη των φραξιών και των στελεχών (γράφουμε αναλυτικά στη σελίδα 3), αλλά αυτό που εμφανίζεται ως «πέτρα του σκανδάλου»: η πώληση του 17% της ΔΕΗ, που έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ.
«Η μάχη και η σύγκρουση στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, ειδικά στον ενεργειακό τομέα, δεν είναι άλλη μια μάχη εντός του μνημονίου. Δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων, δεν είναι μικροπολιτικό ζήτημα, που μπορούμε εύκολα να θέσουμε σε διαπραγμάτευση εσωκομματική κ.ο.κ. Είναι –και πρέπει να είναι και στη συνέχεια– η κεντρικότερη μάχη για το ρόλο που επιδιώκει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στην κοινωνία για την παραγωγική και αναπτυξιακή προοπτική του τόπου» γράφει το commonality, προσπαθώντας να προσεταιριστεί τον Σκουρλέτη στη φράξια των 53+. Μόνο που ο Σκουρλέτης, μαζί με τον Τσακαλώτο, άτυπο αρχηγό των 53+, έχουν βάλει την υπογραφή τους κάτω από όλα τα νομοθετήματα που προδιαγράφουν την απαξίωση, τη διάσπαση και το ξεπούλημα της ΔΕΗ.
Τα έχουμε ξαναγράψει, είμαστε όμως αναγκασμένοι να τα θυμίσουμε, γιατί παραπάει το παραμύθι.
Στις 25 Μάη του 2016, στο ΦΕΚ 1472 Β', δημοσιεύτηκε η υπ' αριθμ. 33 απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, με θέμα «Εγκριση Επιχειρησιακού Προγράμματος ΤΑΙΠΕΔ ΑΕ». Στη λίστα με τις προς ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις και συμμετοχές του ελληνικού κράτους, στον αριθμό 15, φιγουράρει η ΔΕΗ, για την οποία στο επισυναπτόμενο παράρτημα διαβάζουμε: «Πώληση του 17% των μετοχών της ΔΕΗ, ενδεχομένως το 2016». Την Απόφαση υπογράφουν ο πρόεδρος του ΚΥΣΟΙΠ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ι. Δραγασάκης και οι υπουργοί Γ. Σταθάκης, Γ. Χουλιαράκης, Ε. Τσακαλώτος και Π. Σκουρλέτης.
«Οι εξελίξεις αυτές καταδεικνύουν επίσης το πόσο παρωχημένο είναι το σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του 17% της ΔΕΗ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, όσο και οι παραπλήσιοι σχεδιασμοί για την ΔΕΠΑ και τα ΕΛΠΕ, μέσα στο νέο περιβάλλον που γεννιέται, όχι μόνο από τις παρεμβάσεις μας, αλλά και ως αποτέλεσμα μιας συνολικής μετάβασης στον ενεργειακό τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο» είπε την περασμένη Τρίτη ο Σκουρλέτης, μιλώντας σε συνέδριο με ενεργειακά θέματα. Πόσος καιρός πέρασε από τον περασμένο Μάη, που πήρε μέρος στη συνεδρίαση του ΚΥΣΟΙΠ και προσυπέγραψε την πώληση του 17% της ΔΕΗ, ενδεχομένως και μέσα στο 2016, και τώρα θεωρεί παρωχημένο το σχέδιο που έχει υπογράψει; Μόλις πέντε μήνες, στη διάρκεια των οποίων τίποτα δεν άλλαξε. Ιδια παρέμειναν τα δεδομένα. Σημειώνουμε ότι το ΚΥΣΟΙΠ ενέκρινε επίσης το σχέδιο του ΤΑΙΠΕΔ για ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ, που δεν αναφέρει ρητά ιδιωτικοποίηση, αλλά αναζήτηση εναλλακτικών επιλογών. Για να μιλάει ο Σκουρλέτης για «παραπλήσιους σχεδιασμούς», σημαίνει ότι παρασκηνιακά έχει συμφωνηθεί ξεπούλημα, αλλά δεν το λένε.
Τσακαλώτος και Σκουρλέτης βρίσκονταν στα ίδια υπουργεία και τον Αύγουστο του 2015, όταν κατέθεταν στη Βουλή το νόμο για το τρίτο Μνημόνιο, τον περιβόητο Ν. 4336/2015. Το τρίτο Μνημόνιο, στο Κεφάλαιο 4.3 που έχει τίτλο «Ρυθμιζόμενες επιχειρήσεις δικτύων (ενέργεια, μεταφορές, νερό)», αναφέρει για τη ΔΕΗ: «Τον Σεπτέμβριο του 2015, οι αρχές θα συζητήσουν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον σχεδιασμό του συστήματος δημοπρασιών ΝΟΜΕ, με στόχο να μειωθούν κατά 25% τα μερίδια λιανικής και χονδρικής αγοράς της ΔΕΗ και να πέσουν κάτω από το 50% έως το 2020, ενώ οι οριακές τιμές θα καλύπτουν το κόστος παραγωγής και θα συμμορφώνονται πλήρως με τους κανόνες της ΕΕ. Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η επίτευξη συμφωνίας για το ΝΟΜΕ έως τα τέλη Οκτωβρίου 2015, οι αρχές θα συμφωνήσουν με τους θεσμούς διαρθρωτικά μέτρα τα οποία θα εγκριθούν αμέσως και θα οδηγήσουν στα ίδια αποτελέσματα που αναφέρονται ανωτέρω όσον αφορά τα μερίδια αγοράς και τα χρονοδιαγράμματα (βασικό παραδοτέο). Σε κάθε περίπτωση, έως το 2020 καμία επιχείρηση δεν θα μπορεί να παράγει ή να εισάγει, άμεσα ή έμμεσα, πάνω από το 50% της συνολικής ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται και εισάγεται στην Ελλάδα (νομοθεσία που θα θεσπιστεί ως προαπαιτούμενο)».
Τσακαλώτος και Σκουρλέτης συνυπέγραψαν (μαζί με τους υπόλοιπους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, συν αυτούς των ΑΝΕΛ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού), ότι το αργότερο μέχρι το 2020 η ΔΕΗ θα πρέπει να περιοριστεί στο 49% της αγοράς λιανικής και χονδρικής. Δηλαδή, όχι μόνο θα πρέπει να χάσει τους μισούς πελάτες της, αλλά θα πρέπει να χάσει και τη μισή παραγωγή της. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα σχέδιο στραγγαλισμού της μεγαλύτερης κρατικής επιχείρησης, η οποία χτίστηκε στη διάρκεια μισού αιώνα, με ιδρώτα και αίμα από τους εργάτες της και με τον ελληνικό λαό να πληρώνει πανάκριβα το ρεύμα! Κι έχουν σήμερα το θράσος, για να παίξουν τα παιχνίδια τους, να παριστάνουν τις αθώες περιστερές.
Δεν είναι, όμως, μόνον ο Σκουρλέτης και η φράξια των 53+, που έσπευσαν να εκφράσουν κάλπικη διαφοροποίηση στις ιδιωτικοποιήσεις. Είναι και ο Δρίτσας, στέλεχος των 53+ κι αυτός, που άκουσε τις φήμες ότι ο Τσίπρας θα τον βγάλει από την κυβέρνηση κι έσπευσε να εκβιάσει την παραμονή του και να δώσει… ηρωικό χαρακτήρα στην ενδεχόμενη αποπομπή του.
«Δεχθήκαμε τον συμβιβασμό γι’ αυτές τις ήδη εννέα ιδιωτικοποιήσεις που η διαδικασία τους είχε ήδη ξεκινήσει όταν υπογράφηκε η συμφωνία του περσινού καλοκαιριού. Αυτό ήταν το σημείο συμβιβασμού στις ιδιωτικοποιήσεις» δήλωσε ο Δρίτσας σε ραδιοφωνική του εμφάνιση που την οργάνωσε ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Μόνο του ΤΑΙΠΕΔ οι ιδιωτικοποιήσεις είναι 19 και όχι εννιά που λέει ο ψευταράς Δρίτσας. Πέρα από το ΤΑΙΠΕΔ, όμως, που είναι μια εταιρία-δημοπρατήριο, υπάρχει και το νέο Υπερταμείο, που έχει ως αποστολή να ρευστοποιήσει περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου (με ιδιωτικοποιήσεις ή άλλα μέσα) ύψους 50 δισ. ευρώ. Ολ' αυτά τα έχει ψηφίσει και ο Δρίτσας -και ως βουλευτής και ως μέλος της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
ΥΓ. Ο ξεδιάντροπος Μανιάτης του ΠΑΣΟΚ, αναφερόμενος στο τρίτο Μνημόνιο, που το ψήφισαν με τα δυο χέρια και το κόμμα του και ο ίδιος, δεν περιορίζεται να καταγγείλει τους Τσακαλώτο και Σκουρλέτη για υποκρισία, αλλά τους καταγγέλλει ότι υπέγραψαν την καταδίκη της ΔΕΗ, με μηδενικό αντάλλαγμα, δηλαδή «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας»!
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΗ
Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016
http://www.eksegersi.gr/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/27206.%E2%80%A6%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE-%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BB%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%82
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου