Δεν είναι αυτός ο πρωθυπουργός που ονειρευτήκαμε, ούτε και η Ελλάδα που ελπίσαμε.

Όταν η οργή μετατρέπεται σε λύπη

Κακά τα ψέματα, πίσω από το πρόσωπο του προσβεβλημένου Αλέξη, είμαστε όλοι εκείνοι όπου ευσυνείδητα και σκεπτόμενοι ορθά υποστηρίζουμε την Ελλάδα. Δεξιοί κεντρώοι και αριστεροί. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στο πρόσωπό του δεν κοροϊδεύεται ο ίδιος, αλλά ο οποιοσδήποτε πρωθυπουργός της Ελλάδας που δεν συμπλέει με τα νομίσματα των ισχυρών. Των Γερμανών εν προκειμένω.


Σε άλλη περίπτωση, επειδή πολλά ακούγονται –επιτρέψτε μου θλιβερά όλα- θα ήταν σαν ένας παίχτης της αντίπαλης ομάδας να κτυπούσε κάποιον δικό μας και εμείς να επικροτούσαμε, το κτύπημα, όντας αντίζηλοί του. Ή να λέγαμε: ''Σιγά, δεν έβγαλε και αίμα…’’ Να δικαιολογούσαμε δηλαδή.

Σε κάθε περίπτωση η μόνη μας ελπίδα, είτε έχουν δίκιο οι οπαδοί της μίας πλευράς (του ευρώ) είτε της άλλης (της δραχμής), οφείλουμε ομόνοια στις έξωθεν προκλήσεις. (Επί της ουσίας δύο είναι τα στρατόπεδα. Από μια τα κόμματα των μνημονίων και από την άλλη τα ελαχίστως υπαρκτά, εκείνα του εθνικού νομίσματος. Οι οπαδοί και των δύο συνθέτουν την Ελλάδα. Να μην το λησμονούμε)

Την θέση του Αλέξη θα διαδεχθεί εν ευθέτω χρόνω ο Μητσοτάκης,
ο οποίος θα κληθεί υποταγή. Κακά τα ψέματα. Συμφωνία εάν προτιμάτε και εάν επιμένετε θα ομολογήσω, έντιμη κατ' εκείνον, που σε κάθε περίπτωση όμως θα εξυπηρετεί τις θελήσεις των δανειστών. Νομίζω πως σήμερα δεν διαφωνεί κάποιος. Μπορεί βεβαίως ο διαφωνών να επιμένει χαρακτηρίζοντας τα μέτρα τα οποία μας επιβάλλονται δίκαια. Σεβαστή η γνώμη του…

Πέρα από όλες μας τις διαφωνίες ουδείς όχι ‘πρέπει’ αλλά δικαιούται να επιχαίρει, ούτε καν να δικαιολογεί. ‘’Είναι ο καπιταλισμός ανόητε…’’

Ποιος από όλους εσάς θα ανεχόταν μια τέτοια κουβέντα εμπρός στη γυναίκα του και στα παιδιά του; Ποιος; Κι αν ελάχιστοι δεν θα είχαν το θάρρος να αντιδράσουν θα τους χαρακτηρίζαμε ‘καημένους’ και ενδεχομένως να παίρναμε και το μέρος τους γιατί ο Έλληνας έχει μια καλή σχέση με τον αδύναμο…

Σας θυμίζω ότι ο Ερντογάν ο Τούρκος πρόεδρος, τα έκανε λίμπα στο Νταβός, όταν κάποιος υπαινίχθη σχόλια που τον έθιγαν.

Ο Αλέξης δεν μίλησε. Να μην κατάλαβε; 
Κατάλαβε, γιατί χαζός δεν είναι, αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι γιατί περιμένει να πάρει… και όποιος ζητάει περιμένοντας, έχει το κεφάλι σκυφτό… και όποιος έχει το κεφάλι σκυφτό κάποτε θα φάει και μια καρπαζιά… και αφού την φάει και δεν έχει τα κότσια να γυρίζει γροθιά, θα υποβιβάσει το γεγονός και θα ονομάσει την κατραπακιά, χάδι…

Κι όλοι οι υπόλοιποι που ακούσαμε τον ήχο, θα λυπηθούμε…

Δεν είναι αυτός ο πρωθυπουργός που ονειρευτήκαμε, ούτε και η Ελλάδα που ελπίσαμε. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα της περηφάνιας, ούτε εκείνη των δύο ΟΧΙ. Ούτε του περσινού ούτε του παλαιού.

Ετούτη είναι η νεοελλάδα, του φόβου, του συμφέροντος, της έλλειψης ηγετών.

Η Ελλάδα της ταγής.
Πολύ λυπάμαι το οποιοδήποτε κόμμα συμπλέει από συμφέρον με μία πρακτική που αντιδιαστέλλεται της ιδεολογίας του. Τι να κάνει; Παραδίδει την εξουσία. Παραδίδει την εξουσία ΡΕ. Αρνείται να φτύσει στο φαγητό του! Αυτό κάνει. Δεν κοιμάται ο ΑΝΤΡΑΣ με μία γυναίκα που σιχαίνεται, επειδή έχει λεφτά.

Η ιστορία τέτοιους -όλων των κομματικών αποχρώσεων- τους έχει εμμέσει. 

Ο Βαρουφάκης -με τα όσα λάθη του- θα φύγει από τη χώρα. Δεν έχει ανάγκη χρημάτων. Σημειωτέον ήταν ο μόνος που τόλμησε σχέδιο εναντίωσης –το όποιο σχέδιο τέλος πάντων- . Εξεδιώχθη και ακόμα απειλείται! Τυχαίο; (Λέτε οι απειλούμενοι να μην έχουν παίξει κανένα ρόλο;) Δεν υπερασπίζομαι του προσώπου αλλά της ιδεολογίας, της θέλησης, του τσαγανού και αν μη τι άλλο ο Γιάνης το είχε.

Εμείς μείναμε με σώφρονες ηγέτες. Αλέξη (που μπερδεύει το ναι με το όχι) Τον Μητσοτάκη, τον Θεοδωράκη, τον Βασιλάκη…

Με ηγέτες που θα ακολουθήσουν τις προσταγές των δυναστών και άρα δεν θα κινδυνεύσουμε περιπέτειες. Δεν έμεινε, ούτε προβάλλεται άλλη λύση, εκτός από την ακολούθηση οδηγιών. (Αυτό από μόνο του, επίσης κάτι λέει)

Ήδη έχει αποσιωπηθεί η περίπτωση της εξόδου από το Ευρώ, έστω και ως αντίμετρο. Σιγά -θα μου πείτε- τον φόβο των δανειστών…

Ίσως ήρθε ο καιρός να αναλογιστούμε τη μοίρα μας.


politisg

http://wwwaristofanis.blogspot.gr/2016/01/blog-post_69.html