(Παρ. 28/1/16 – 13:30)
Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ
Με την εκλογή του θατσερικού Κυρ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ η Αντίδραση αποθρασύνθηκε: η ατμόσφαιρα θυμίζει το 1951-52 όταν οι περισσότερες εφημερίδες κραύγαζαν: “Έρχεται ο Στρατάρχης Παπάγος!¨. (Τότε και ο Λαμπράκης με τα “ΝΕΑ” και το Βήμα” υποστήριζε με φανατισμό τον Παπάγο και την Δεξιά).
Η Αντίδραση θεωρεί ότι η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ θα εφαρμόσει μια σκληρότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική και σε μια 4ετία θα ξεριζώσει ότι απέμεινε από τις δημοκρατικές κατακτήσεις της μεταπολίτευσης. Σταθερός βοηθός του Μητσοτάκη θα είναι η αντικομμουνιστική δεξιά πτέρυγα της ΝΔ (Σαμαράς, Άδωνις, Βορίδης) η οποία θεωρεί ότι “με την φωτιά και με το σίδερο” θα συντρίψει την αντίσταση που θα αποτολμήσουν οι καταπιεζόμενες τάξεις.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Η οικονομική κατάσταση στην Ευρωζώνη παραμένει πολύ δύσκολη. Για το 2016 η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ότι η Ευρωζώνη θα έχει αύξηση ΑΕΠ μόλις 1,7% (η Κίνα θα έχει τετραπλάσια αύξηση). Εξάλλου το ευρώ έχει χάσει πολύ έδαφος τους 15 τελευταίους μήνες και τώρα η ισοτιμία είναι 1€=1,08$.
Η ηγεσία της Ευρωζώνης φοβάται πολύ την επερχόμενη Παγκόσμια Καπιταλιστική Κρίση (αυτή ξεσπά κάθε 9-10 χρόνια από το 1827 έως σήμερα). Λογικά θα ξεσπάσει ως το 2017-18.
Η Ευρωζώνη έπαθε μεγάλη οικονομική ζημιά τα πρώτα 15 χρόνια του 21ου αιώνα και η νέα κρίση θα έχει συνέπειες παρόμοιες με αυτές που έχει μια ισχυρή λοίμωξη σε ένα ήδη εξασθενημένο ή γεροντικό οργανισμό.
Να σημειώσουμε ότι το 2016 προβλέπεται ότι η ΛΔ Κίνας θα έχει πραγματικό ΑΕΠ 21 τρισεκατ. δολ. (αγγλική έκδοση Βικιπαίδεια – εκτίμηση για το 2016).
Δηλαδή εφέτος θα είναι η 3η χρονιά με την Κίνα 1η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη.
Εξάλλου το 2016 η Κίνα θα είναι για 9η χρονιά η 1η παγκόσμια βιομηχανική Δύναμη.
Να προσθέσουμε ότι το 2015 η Κίνα είχε άυξηση ΑΕΠ 6,9%, ενω η Γερμανία μόνον 1,7% και η Ελλάδα κάτω από το μηδέν!
Και όμως ο Πρόεδρος Παυλόπουλος και η καγκελάριος Μέρκελ συζήτησαν πριν λίγες μέρες στην Γερμανία (ανάμεσα σε άλλα) και για “τις επιπτώσεις από την κρίση στην Κίνα”! (εφ. Real News, 24/1/16, άρθρο Βασ. Σκουρή).
Και να σκεφτεί κανείς ότι η Άγκ. Μέρκελ είναι μια αποτυχημένη καγκελάριος ακόμη και από τεχνοκρατική – οικονομική άποψη: Στα 12 χρόνια (1/1/2005 – 31/12/2016) της Μέρκελ το ΑΕΠ της Γερμανίας ανεβαίνει με μέσο ετήσιο ρυθμό μόλις 1,4%. Είναι το χειρότερο ποσοστό από την δημιουργία του Β' Ράϊχ, το 1871!
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ
Ο Τσίπρας έχει οριστικά μετατραπεί πια σε ένα σοσιαλδημοκράτη ηγέτη της Δύσης. Επικρίνει βέβαια συχνά τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και “τους πιο αντιδραστικούς κύκλους της Ευρώπης”. Ισχυρίζεται ότι θα αρνηθεί ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις (ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ κλπ) και ότι αντιδρά στις πιο ακραίες πιέσεις της Τρόικα.
Από την άλλη προχωρά σε νέα μνημονιακά μέτρα, φέρνει νέο ασφαλιστικό και φορολογικό νομοσχέδιο, συνεργάζεται με τους μεγαλοκαπιταλιστές ιδιώτες – τραπεζίτες. Δηλώνει ότι θα προσπαθήσει να απαλύνει τις πιο σκληρές πλευρές του Μνημονίου.
Οπωσδήποτε ο Μητσοτάκης είναι σαφώς πιο σκληρός και αντιλαϊκός από τον Τσίπρα. Γι αυτό και οι πιο αντιδραστικοί καπιταλιστές προτιμούν μια κυβέρνηση Μητσοτάκη – Σαμαρά – Άδωνι. Δεν θεωρούν τον Τσιπρα σίγουρο 100%.
Με βάση τις “παλαιές” εκθέσεις της Ασφάλειας οι οπαδοί της Αριστεράς (ΚΚΕ-ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) θα χαρακτηρίζονταν σήμερα “ερυθροί” ενώ οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ “κεντροαριστεροί – συνοδοιπόροι”.
Και βέβαια ένα κόμμα με βάση τους “συνοδοιπόρους” δεν μπορεί να εμπνέει πλήρη εμπιστοσύνη στην πλουτοκρατία.
Ο Τσίπρας έπρεπε να διαλέξει την σύγκρουση τον Ιούλη 2015. Όμως η πίστη του στην καπιταλιστική Δύση τον έφερε στην συνθηκολόγηση. Δεν ήθελε να συγκρουστεί με την “πολιτισμένη” καπιταλιστική Δύση. Ο Τσίπρας και οι σύμβουλοί του δεν χωνεύουν ούτε την Ρωσία, ούτε την Κίνα, ούτε τους πιο δραστήριους αντιολιγαρχικούς ηγέτες της Λατ. Αμερικής (Μαδούρο, Μοράλες, Κάστρο).
Βέβαια ο Τσίπρας βλέπει ότι η νεοφιλελεύθερη στρατηγική της μεγάλης καπιταλιστικής απληστίας έχει κάνει οικονομική ζημιά στην Δύση. Διαφωνεί με τον Θατσερισμό, αλλά δεν θα φθάσει σε σύγκρουση με την Δύση για αυτό το λόγο.
Αντίθετα ο Μητσοτάκης είναι πεπεισμένος νεοφιφιλελεύθερος και οι δεξιοί συνεργάτες του Σαμαράς και Άδωνις θα χρησιμοποιούσαν τα ρόπαλα των ΜΑΤ πολύ περισσότερο απο τον Τσίπρα!
Με δύο λόγια: ο Τσίπρας συνθηκολόγησε και υπετάγη στο Μνημόνιο αλλά η Δεξιά (νεοφιλελεύθεροι και σκληροί δεξιοί) είναι ξεκάθαρα και περήφανα υπέρ του μνημονίου. Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Άδωνις το είπε καθαρά: “Δεν θα αφήσω τον Τόμσεν να μου πάρει την (μνημονιακή) δόξα”!!!
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Η Αριστερά οφείλει πρώτα απ' όλα να χτυπαέι τον κύριο εχθρό: τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, τη νεοσυντηρητική στρατηγική της ιμπεριαλιστικής Δύσης.
Γιατί ο κύριος εχθρός δεν είναι ο “εφαρμοστής” Τσίπρας αλλά ο νεοφιλελευθερισμός, ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, η αστική γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
Ας θυμηθούμε και τον Ν. Ζαχαριάδη του 1951-52:”ο κύριος εχθρός είναι ο Παπάγος, το κύριο εμπόδιο ειναι ο Πλαστήρας.... Σήμερα το κύριο χτύπημα το καταφέρνουμε ενάντια στον Πλαστήρα. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι ξημερωνοβραδιαζόμαστε βρίζοντας τον Πλαστήρα. Αυτό θα ήταν σοβαρό λάθος... εμείς κατευθύνουμε το κύριο χτύπημα ενάντια στην συμφιλιωτική και προδοτική πολιτική του Πλαστήρα, όταν του προτείνουμε την κατανοητή και συμπαθή στους οπαδούς και πολλά στελέχη του δημοκρατική ενότητα δράσης...” (Ν. Ζαχαριάδης “Προβλήματα καθοδήγησης στο ΚΚΕ” 1952).
Μην ξεχνάμε ότι και σήμερα η πλειοψηφία των οπαδών του ΟΧΙ παραμένει στον Τσίπρα. Αυτοί δεν θέλουν μνημόνιο, δεν θέλουν την Μέρκελ, απεχθάνονται τον Σοϊμπλε, αλλά φοβούνται την σύγκρουση με την Γερμανία και την ηγεσία της ΕΕ.
Οι πρωτοπόροι του ΟΧΙ πρέπει να εξηγήσουν υπομονετικά στις πλατύτερες μάζες γιατί η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Ειδικά πρέπει να εκλαϊκεύσουν την βαθιά κρίση της ευρωζώνης, να χτυπάνε συνέχεια τον καπιταλιστικό ευρωπαϊσμό.
Προσοχή να μην επαναληφθεί το λάθος του 1989: τότε η Αριστερά δίκαια ασκούσε σκληρή κριτική στο ΠΑΣΟΚ για την δεξιά στροφή του, ταυτόχρονα όμως είχε μπλέξει στην σκανδαλολογία που υποκινούσε η ΝΔ, ο Μητσοτάκης και πολλοί μεγαλοεκδότες. Υπήρχαν σκάνδαλα βέβαια αλλά υπήρχαν και “χοντράδες” της δεξιάς προπαγάνδας όπως τα “πεντοχίλιαρα σε κούτες από Pampers”.
Μεγάλο μέρος της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ μίσησε τότε τους ηγέτες της αριστεράς. Ο στυγνός Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός το 1990 και κυβέρνησε άγρια για 3μισή χρόνια. Ο Μητσοτάκης αποδείχτηκε σαφώς πιο αντιλαϊκός από τον Α. Παπανδρέου.
Τα ΜΑΤ έκαναν “υπερωρίες” στα χρόνια του Μητσοτάκη: έδερναν, έδερναν, έδερναν. Όταν σε μια σκληρή απεργία 5 συνδικαλιστές του ΚΚΕ “ξεβράκωσαν” δημόσια 5 απεργοσπάστες (το 1992) η αστυνομία του Μητσοτάκη τους έκλεισε φυλακή για 6 μήνες! Τελικά τον Οκτώβρη του 1993 έγιναν εκλογές, ο λαός έδωσε 47% στον Α. Παπανδρέου και τιμώρησε την αριστερά για την υποστήριξή της στον Μητσοτάκη: όλη η “παραδοσιακή” αριστερά πήρε μόλις 7,5% των ψήφων... (το ΚΚΕ πήρε 4,5%).
Το “νέο ΚΚΕ” σήμερα κάνει ελεύθερα τις “καταλήψεις” στα υπουργεία. Το 2012 μόλις αποπειράθηκε την πράξη “κατάληψη” στο Υπουργείο Εργασίας, ο γνωστός ακροδεξιός υπουργός της ΝΔ Βρούτσης, συνέλαβε 35 συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τους φυλάκισε για 24 ώρες στη ΓΑΔΑ! Τόσο μίσος είχε το στέλεχος της δεξιάς για το ΚΚΕ. Φυσικά το “νέο ΚΚΕ”, δεν ...ξαναέκανε κατάληψη σε υπουργείο του Σαμαρά!
Η Αριστερά πρέπει να σκέφτεται: άλλο πράγμα “ο κύριος εχθρός” και άλλο “το κύριο εμπόδιο”.
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23344:emmanouilidis-tsipras-mitsotakis&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου