Ο άνθρωπος, καθώς εξελίσσονταν, άφησε τα μέρη (τις σπηλιές) που του προσέφεραν φυσική προστασία από τα φυσικά φαινόμενα και τα άγρια ζώα και άρχισε να ασχολείται με τις καλλιέργειες και στη συνέχεια με την κτηνοτροφία. Έτσι, σε όποιο μέρος διάλεγε να εγκατασταθεί, κατασκεύαζε καταλύματα από ξύλο (τις καλύβες). Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πηγές, η πρώτη αυτή κατοικία που έκανε την εμφάνισή της στην Παλαιολιθική εποχή, κατασκευάστηκε από κορμούς δέντρων και κλαδιά πλεγμένα μεταξύ τους. Αργότερα ο άνθρωπος προσέθεσε λάσπη και κάλυψε τα κλαδιά δημιουργώντας έτσι την πρώτη μόνωση.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της Ιστορίας και εξελισσόμενος περεταίρω ο άνθρωπος, άρχισε να κτίζει το κατάλυμά του. Το μόνο υλικό που υπήρχε στη φύση και μπορούσε να κτιστεί ήταν η πέτρα (λιθοδομές). Στην αρχή την έκτισε τοποθετώντας τα κομμάτια της χωρίς λάσπη (ξερολιθιά) και στη συνέχεια τα συνέδεσε με λάσπη και έκανε την τοιχοποιία πιο γερή. Με την πάροδο του χρόνου κατασκεύασε πλίνθους από πηλό, αρχικά χειροποίητους και μετά με τη χρήση καλουπιών. Οι τοιχοποιίες από πλίνθους λέγονται πλινθοδομές. Μετά έψησε τους πλίνθους για να τους κάνει πιο ανθεκτικούς στα καιρικά φαινόμενα (οπτοπλινθοδομές). Οι πλινθοδομές καθιερώθηκαν κατά τον 20ο αιώνα. Η κατασκευή τους ήταν πιο ευέλικτη άρα και οικονομικότερη της λιθοδομής (πέτρα). Στη συνέχεια ο άνθρωπος κατασκεύασε οπτόπλινθους (τούβλα). Τα πρώτα τούβλα ήταν συμπαγή άρα είχαν και μεγαλύτερο βάρος. Η ανάγκη για μικρότερο βάρος οδήγησε στα διάτρητα τούβλα, αυτά με τα οποία κτίζεται σήμερα η συντριπτική πλειονότητα των οικοδομών. Οι τρύπες παρέχουν και κάποιες μονωτικές ιδιότητες. Επίσης χρησιμεύουν στο να κολλάει καλύτερα η λάσπη και να γίνεται πιο ισχυρή η τοιχοποιία.
Τα πλεονεκτήματα μιας κατοικίας από ξύλο
Στις παρούσες συνθήκες υπάρχει, πλέον, η δυνατότητα ξήρανσης της ξυλείας σε ειδικά ξηραντήρια που καθιστούν το ξύλο ως ένα από τα πιο ενδεδειγμένα οικοδομικά υλικά για προκατασκευασμένα σπίτια με αντοχές έως και 80% υψηλότερες από τη συμβατική ξυλεία. Κανένα δομικό υλικό δεν μπορεί να συγκριθεί με την ζεστασιά και την αρμονία που προσδίνει το ξύλο. Επί πλέον, είναι ένα υλικό οργανικό, μη τοξικό και είναι η πιο σημαντική φυσική ανανεώσιμη πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται ως δομικό υλικό. Έχει θερμομονωτική και αντισεισμική συμπεριφορά σε ποσοστό 100%. Επίσης, είναι πλήρως αδιάβροχο, έχει μεγάλες θερμομονωτικές και ηχομονωτικές ιδιότητες, υψηλές μηχανικές αντοχές συμβάλλοντας στη καλύτερη στατική του κτιρίου, είναι υγιεινό, ανακυκλώνεται, είναι φιλικό προς το περιβάλλον και έχει χαμηλό κόστος κατασκευής. Ακόμη, με μια απλή συντήρηση επιτυγχάνεται απεριόριστη διάρκεια ζωής σε αντίθεση με τα συμβατικά και προκατασκευασμένα σπίτια. Τέλος, από αισθητικής άποψης δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στο σχέδιο του σπιτιού.
Εάν μπορεί να καταλογιστεί κάποιο μειονέκτημα στο ξύλο, αυτό θα ήταν σίγουρα το γεγονός ότι το ξύλινο είδος κατοικίας υστέρει από τα άλλα είδη (όπως π.χ. η μεταλλική) σε περίπτωση πυρκαγιάς. Όμως, ο κίνδυνος πυρκαγιάς δεν είναι μεγαλύτερος σε σχέση με μία συμβατική κατοικία, όπως λανθασμένα πιστεύεται. Το πλεονέκτημα των ξύλινων σπιτιών έναντι ενός κτιρίου από σκυρόδεμα είναι ότι, σε περίπτωση πυρκαγιάς, το κτίριο από μπετόν, λόγω του σιδήρου που δένει το σκυρόδεμα αναπτύσσει υψηλές θερμοκρασίες με αποτέλεσμα μη αναστρέψιμες ζημιές. Αντίθετα, στο ξύλινο σπίτι ακόμη και αν καούν κάποια ξύλα, δεν αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες με αποτέλεσμα να περιορίζεται η ζημιά στην αντικατάσταση μόνο των κατεστραμμένων τμημάτων.
Σύμμεικτα μεταλλικά σπίτια
Σύμμεικτα μεταλλικά σπίτια ονομάζονται αυτά που για την δόμηση του σκελετού τους χρησιμοποιούνται δύο ή περισσότερα δομικά υλικά, όπως για παράδειγμα μπετόν με χάλυβα, μπετόν με ξύλο, χάλυβα με ξύλο, με συνηθέστερη την πρώτη περίπτωση. Στα σύμμεικτα μεταλλικά σπίτια ο φέρων οργανισμός αποτελείται από δοκούς, κολώνες και υποστυλώματα, τα οποία συνδέονται συνεκτικά μεταξύ τους για να δώσουν την απαραίτητη σταθερότητα, ενώ οι πλάκες κατασκευάζονται από οπλισμένο σκυρόδεμα, με σκυροδέτηση σε ξυλότυπο ή μεταλλότυπο. Όσον αφορά την τοιχοποιία στα σύμμεικτα μεταλλικά σπίτια οι βασικές επιλογές είναι τρεις. Η πρώτη είναι η κλασσική τοιχοποιία που υπάρχει στα περισσότερα συμβατικά σπίτια με τούβλα (τούβλινα), ενώ βεβαίως εξωτερικά εφαρμόζεται ένα σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης, για να υπάρχουν σημαντικά μειωμένες θερμοκρασιακές μεταβολές στο εσωτερικό του σπιτιού. Άλλη μια επιλογή για τους τοίχους στα σύμμεικτα μεταλλικά σπίτια είναι το ytong, που αποτελεί ένα δομικό υλικό με θερμομονωτικές δυνατότητες, συνεπώς εδώ θα παραλειφθεί πιθανόν την εξωτερική θερμομόνωση, αν και θερμομονωτικά δεν μπορεί το ytong να συγκριθεί με την διογκωμένη πολυστερίνη από θερμομονωτικής πλευράς. Μια ακόμα επιλογή για την τοιχοποιία στα σύμμεικτα μεταλλικά σπίτια είναι το βιομηχανικό πάνελ, που αποτελείται από δυο παράλληλα πλέγματα στα οποία παρεμβάλλεται ένα φύλλο διογκωμένης πολυστερίνης, ενώ ενδέχεται στον τοίχο να τοποθετηθεί O.S.B. και από πάνω γυψοσανίδα. Τελειώνοντας με τους τοίχους στα σύμμεικτα μεταλλικά σπίτια πηγαίνουμε στη στέγη, η οποία μπορεί να αποτελείται είτε από κεραμοσκεπή, είτε από πλάκα μπετόν με θερμομονωτική ενίσχυση βεβαίως και στεγανωτική στρώση.
Τα σημαντικά πλεονεκτήματα που προσφέρουν σε σχέση με το κόστος είναι ότι συνιστούν μια αρκετά οικονομική επιλογή, σίγουρα φθηνότερη από ένα συμβατικό σπίτι, ενώ έχουν και αυξημένες αντισεισμικές δυνατότητες. Ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα ξύλινα προκατασκευασμένα σπίτια είναι η ελευθερία σχεδιασμού και κυρίως αναφορικά με τους μεγάλους ενιαίους χώρους, που ενώ στα σύμμεικτα μεταλλικά σπίτια είναι εφικτοί, στα ξύλινα προκατ σπίτια είναι σχεδόν αδύνατοι. Τέλος, τα σύμμικτα μεταλλικά σπίτια έχουν μικρό χρόνο κατασκευής, ενώ αν τοποθετηθεί μονωτικό υλικό στα σημεία που αναφέραμε θα υπάρχει και μια αρκετά αποτελεσματική θερμομόνωση. Αν και προτιμούνται στην σύγχρονη δόμηση γιατί θεωρείται ότι έχουν πλεονεκτήματα εν τούτοις είναι αντι-οικολογικά, καρκινογόνα, άρρωστα κτίρια.
Πλεονεκτήματα οικοδομής (σπιτιού) από μεταλλοκατασκευή
Η κατασκευή του κτιρίου από μεταλλικό σκελετό αυξάνει πολλαπλάσια την αντοχή του σε σεισμούς. Η διάρκεια ζωής του μεταλλικού κτιρίου είναι τουλάχιστον διπλάσια σε σύγκριση με ένα αντίστοιχο από τσιμέντο – μπετόν και υπολογίζεται άνω των 300 ετών!!! Το συνολικό βάρος του κτιρίου με μεταλλικό σκελετό είναι πολύ μικρότερο από ένα αντίστοιχο φτιαγμένο από τσιμέντο, πράγμα που σημαίνει λιγότερες δαπάνες για τα θεμέλια. Η ταχύτητα ανέγερσης της οικοδομής είναι σαφώς πιο γρήγορη. Δυνατότητα μεγάλων ανοιγμάτων χωρίς ενδιάμεσα υποστυλώματα. Δυνατότητα προσθήκης επιπλέον ορόφου στην ήδη υπάρχουσα οικοδομή ακόμα και χωρίς πρόβλεψη για επιπλέον όροφο.
Στον Ελλαδικό χώρο για παράδειγμα, στην αρχαία και την ρωμαϊκή εποχή (Γεωμετρική Εποχή (1100 – 700 π.Χ.), Αρχαϊκή Εποχή (700 – 478 π.Χ.), Κλασική Εποχή (478 – 323 π.Χ.), Ελληνιστική & Ρωμαϊκή Εποχή (323 π.Χ. – 324 μ.Χ.) οι κατοικίες ήταν ορθογώνιες, με εσωτερική αυλή (αίθριο) λίθινα θεμέλια, τοίχους από πηλό και ξύλο και στέγες από κεραμίδια. Γενικά, τα σπίτια ήταν απλά, χωρίς ιδιαίτερη πολυτέλεια.
Η βυζαντινή κατοικία (Βυζάντιο 4ος-15ος αι. μ.Χ.), συνδύαζε αρχαία ελληνικά, ρωμαϊκά και ανατολίτικα στοιχεία. Η μορφή των βυζαντινών σπιτιών αντιστοιχούσε στην οικονομική κατάσταση του ιδιοκτήτη, τη μορφολογία του εδάφους και φυσικά το διαθέσιμο χώρο. Πολυτελείς επαύλεις συνυπήρχαν με φτωχόσπιτα, ενώ διαφορές υπήρχαν ανάμεσα στα σπίτια της πόλης και στα σπίτια της υπαίθρου. Για λόγους προφύλαξης από επιδρομές, έκτιζαν απλά διώροφα οικήματα μέσα σε οχυρωμένους οικισμούς (κάστρα). Τα αρχοντικά συχνά είχαν και έναν πύργο για λόγους προστασίας. Τα σπίτια που προορίζονταν για την αριστοκρατία, είχαν μεγάλη έκταση και συχνά πολυτελή διακόσμηση. Η πρόσοψη τους ήταν ιδιαίτερα φροντισμένη, με ποικίλα συστήματα δομής, ορθομαρμαρώσεις και χρώματα που έδιναν μια ωραία όψη. Επί πλέον, διέθεταν μπαλκόνια ή εξώστες –ηλιακά, όπως τα έλεγαν– και αυλές ή κήπους. Υπήρχε διακόσμηση με ψηφιδωτά, τοιχογραφίες και μωσαϊκά. Τα μεσαία στρώματα κατοικούσαν σε φτωχότερες παραλλαγές των παραπάνω σπιτιών. Το μεγαλύτερο μέρος πάντως του πληθυσμού κατοικούσε σε χαμηλά σπίτια ή σε δίπατες οικίες φτιαγμένες από φθηνά υλικά με μια σειρά δωματίων γύρω από μία ανοιχτή αυλή, όπου συνήθως υπήρχε πηγάδι και φούρνος που αποτελούσε τον συνηθέστερο τύπο σπιτιού. Οι περισσότερες κατοικίες διέθεταν στέρνες στα ισόγεια ή χώρους για τα ζώα. Η αυλή ωστόσο, προοδευτικά θα εγκαταλειφθεί λόγω της συγκέντρωσης πληθυσμού στα αστικά κέντρα και της έλλειψης χώρου. Τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, όπου ανήκε η πλειοψηφία του πληθυσμού των πόλεων, κατοικούσαν σε πολυώροφες πολυκατοικίες. Στην Κωνσταντινούπολη από τον 5ο αιώνα και μετά υπήρχαν πολυώροφες πολυκατοικίες με πέντε πατώματα. Το 469μ.Χ., ένα διάταγμα του αυτοκράτορα Λέοντα Α’ περιόριζε το ύψος των ιδιωτικών κτιρίων στα 24 μέτρα. Τον 10ο αι. ο Τζέτζης αναφέρει πενταώροφες οικοδομές, όπως και η Άννα Κομνηνή τον 12ο αι. Οι οικοδομές αυτές μπορεί να είχαν και μπαλκόνι, ενώ διέθεταν και σύστημα αποχέτευσης.
Τα νεοκλασικά κτίρια που σώζονται και στη σύγχρονη Αθήνα είναι κτίρια που η μορφή τους διαθέτει πολλά στοιχεία από τους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς της κλασσικής εποχής. Τον νεο-κλασσικισμό έφεραν στην Αθήνα το 1830 οι Βαυαροί και τον επέλεξαν ως επίσημο αρχιτεκτονικό ρυθμό για τα δημόσια κτίρια. Έτσι, κατά το 19ο αιώνα, αλλά και στις αρχές του 20ου, κτίστηκαν στην Αθήνα πολλά νέο-κλασσικά κτίρια. Η απλότητα στο ύφος του σχεδιασμού και ο σεβασμός στη λαϊκή παράδοση αποτελούν τα κυριότερα χαρακτηριστικά του Νεο-κλασσικού Σπιτιού. Ακολουθείται μια βασική δομή με συμμετρικές προσόψεις και λιτές γραμμές, που αποπνέουν μια διαχρονική κομψότητα. Η ιδιαιτερότητα τους είναι ότι παρ’ όλο που ακολουθούν πιστά την υψηλή τέχνη και τη μαστοριά του σχεδιασμού και της κατασκευής, το καθένα έχει τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα.
Μετά την δεκαετία του 1960, έκανε κατά κόρον την εμφάνισή της η περίφημη πολυκατοικία (κτίριο με πάνω από 2-3 ορόφους). Οι πολυκατοικίες έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς διότι παρείχαν στους οικοπεδούχους καλή εκμετάλλευση του οικοπέδου τους (με το σύστημα της αντιπαροχής), στους εργολάβους/κατασκευαστές σημαντικά κέρδη και στους κατοίκους μια σχετικά οικονομική λύση για κατοικίες σε αστικά κέντρα, με σύστημα κεντρικής θέρμανσης.
Μειονεκτήματα των πολυκατοικιών είναι η έλλειψη ιδιωτικής ζωής λόγω προβλημάτων ηχομόνωσης, δυσκολία στην συντήρηση οικιακών ζώων και γενικά έλλειψη αυτονομίας, ιδίως στα θέματα των κοινοχρήστων. Επίσης τα φθηνά υλικά και η κακογουστιά. Είναι περισσότερο χώροι εγκλεισμού παρά διαβίωσης.
Δεν έφτανε όμως η λεηλασία της φύσης με τις υδροκέφαλες γεμάτες πολυκατοικίες και ουρανοξύστες πόλεις και ο νους του ανθρώπου κατέβασε κι άλλες ιδέες.
Μάλιστα. Κατέβασε την ιδέα οι πλούσιοι κυρίαρχοι να κατοικούν σε πλωτές πόλεις με το δικό τους «οικοσύστημα», μακριά από τη γειτνίαση με τις παραγκουπόλεις, μακριά από κάθε δυνατότητα να μπορεί να τους αγγίξει ο κοινός θνητός. Το χειρότερο σε αυτή την ιδέα είναι η επιθυμία του εξουσιαστή να κατακτήσει και τα τετραγωνικά της ελεύθερης θάλασσας. Αφού, δηλαδή τυράννησε την γη και προκάλεσε αστάθεια στον καιρό, αλλά και άπειρα προβλήματα στο σύνολο των έμβιων όντων, ψάχνει τώρα για παράλογες λύσεις στο οικιστικό και οικολογικό πρόβλημα, αντί να επιστρέψει στα παλαιότερα μοντέλα.
Η πλωτή κατοικία του μέλλοντος, που μοιάζει σαν να έχει βγει από ταινία του James Bond, είναι το «όραμα» μιας βρετανικής εταιρείας, η οποία πιστεύει ότι το πλωτό κτίσμα που κατασκεύασε είναι το… μέλλον! Με 11 καταστρώματα, θέα 360 μοιρών, τέσσερα ελικοδρόμια, δική του αποβάθρα, πολλές πισίνες και… θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν πρόκειται για πλοίο, αλλά για μια ολόκληρη πόλη! Το σχέδιο πήρε το όνομα «Project Utopia» και παρουσιάστηκε μπροστά στα μάτια των έκπληκτων θεατών που παρευρέθηκαν στο Monaco Yacht Show. Ο σχεδιαστής του, Nigel Gee, ανέφερε πως ακόμη δε γνωρίζει πόσο θα κοστίζει η κατασκευή της «πλωτής πολιτείας» ή ποιος θα ενδιαφερόταν για να το αγοράσει! Επιπλέει πάνω σε τέσσερις πλατφόρμες σε ύψος 65 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να αντέχει και σε… πολλά μποφόρ!
Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και η πλωτή πόλη που προτείνεται ως λύση για περιοχές που δοκιμάζονται από ακραία καιρικά φαινόμενα. Το οικοδόμημα ύψους 1.200 μέτρων είναι ικανό να φιλοξενήσει μέχρι και 40.000 κατοίκους, και περιέχει όσα μπορείτε να περιμένετε από μια πόλη: Από ξενοδοχεία, σχολεία, μέχρι καζίνο και καταστήματα. Επίσης, έχει σχεδιαστεί να περιέχει κήπους, γρήγορους ειδικούς ανελκυστήρες και κυλιόμενους διαδρόμους για τους πεζούς. Η ομάδα των σχεδιαστών από την Βοστόνη εκτιμά πως θα μπορούσε αυτή η πλωτή πόλη να τοποθετηθεί στην όχθη του Mississippi και να αποτρέψει μια παρόμοια τραγωδία όπως αυτή με τον τυφώνα Κατρίνα. Αυτό το σχέδιο έχει ονομαστεί “New Orleans Arcology Habitat” ή αλλιώς “N.O.A.H.” και θεωρούν ότι το τριγωνικό του σχέδιο μπορεί να διαλύει τους ισχυρούς ανέμους. Βέβαια, όπως θα παρατηρήσατε τα αρχικά Noah παραπέμπουν απευθείας στον Νωε και την Κιβωτό!
Ο Αμερικανός αρχιτέκτονας Ε. Kevin Schopfer σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο Tangram 3DS οραματίστηκε την περίφημη «City Harvest», μια πλωτή πόλη στις ακτές της Αϊτής που θα μπορεί να στεγάσει πάνω από 30.000 κατοίκους, προσφέροντας μέγιστη προστασία από πλημμύρες και τυφώνες. Η πόλη πρόκειται να κατασκευαστεί με βάση την αρχή της Arcology (αρχιτεκτονικής και οικολογίας, η νέα τάση στην αρχιτεκτονική που μόνο κατ’ επίφαση είναι τέτοια), ενώ η οικονομία της θα στηρίζεται τόσο στη γεωργία, όσο και στη βιομηχανία. Οι γειτονιές και τα προάστια θα συνδέονται μεταξύ τους με γέφυρες, ενώ πλατείες και πράσινοι χώροι θα συμπληρώνουν το τοπίο. Επί πλέον, ένας μεγάλος κυματοθραύστης θα προστατεύει την κατασκευή από τυφώνες και τσουνάμι, ενώ καταστήματα, εμπορικά κέντρα και υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία και δρόμοι θα κατασκευαστούν σύμφωνα με τη λογική μιας πόλης που πατά στο… έδαφος. «Θα δημιουργήσουμε μια πόλη για μελλοντική χρήση, αφού θα υπάρχει η προδιαγραφή της επέκτασης και της ένωσής της με άλλες πόλεις στο μέλλον», αναφέρει ο αρχιτέκτονας.
Τέλος, μια ματιά σε …ανατριχιαστικά νέα υλικά.
Πλήθος νέων υλικών, συσκευών και συστημάτων υποστηρίζουν και προωθούν την προσέγγιση της κατοικίας του μέλλοντος ως πομπού και δέκτη πληροφορίας. Ανάμεσα τους ενδεικτικά διαφημίζονται:
- η διαδραστική ταπετσαρία: “ζωντανή” ταπετσαρία που μεταδίδει εικόνες και ήχους, ακόμα και μυρωδιές. Υποστηρίζεται ότι μέσω ελέγχου της μπορεί ο χρήστης να έχει άμεση πρόσβαση σε οτιδήποτε. Μπορεί εικονικά να βρεθεί σε κάθε πιθανό μέρος του κόσμου φανταστικό ή πραγματικό και να “συναντηθεί” με άτομα που βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά.
- ο κινούμενος τοίχος: τοίχος που έχει τη δυνατότητα να κινείται και να ανοιγοκλείνει ανάλογα με τις ανάγκες και τις επικρατούσες συνθήκες.
- ο “έξυπνος τοίχος”: τοίχος που έχει την ιδιότητα, με την χρήση αισθητήρων, βιντεοσκοπικών μηχανών και μικροφώνων που συνεργάζονται μεταξύ τους, να φιλτράρει τις οχλήσεις από όμορα περιβάλλοντα, να ελέγχει τις συνθήκες άνεσης, ακόμα και να ερμηνεύει τις αντιδράσεις των χρηστών, ώστε να διευκολύνει τις κινήσεις τους να “πραγματοποιεί τις επιθυμίες τους” και να “βελτιώνει τη διάθεση τους”. Με την εφαρμογή μάλιστα ενός ειδικού λογισμικού, που ονομάζεται “Φύλακας Άγγελος” θα μπορεί ακόμα και να παρακολουθεί την κατάσταση της υγείας τους και να τους ενημερώνει όποτε υπάρχει πρόβλημα.
- το “φωτοχρωμικό” γυαλί, το οποίο περιέχει κρυστάλλους ώστε να σκουραίνει όταν εκτίθεται σε υπεριώδες φως και το “ηλεκτροχρωμικό” γυαλί, το οποίο παρέχει διαβαθμισμένη σκοτεινότητα ανάλογα με το ηλεκτρικό ρεύμα που το διαπερνά.
- τα μικροτσίπ που βρίσκονται παντού: στις συσκευές του σπιτιού, σε καθημερινά αντικείμενα της ζωής μας: στα γυαλιά, στο ρολόι, στην μπλούζα, ακόμα και στο δέρμα μας.
Την πιο ολοκληρωμένη έκφραση των παραπάνω και πολλών ακόμα άλλων νεωτερισμών τη συναντάμε στο ονομαζόμενο “έξυπνο” σπίτι, το οποίο μέσω ενός ηλεκτρονικού “νευρικού συστήματος”, που “μαθαίνει” τις συνήθειες των ενοίκων και τους υποβοηθά στην καθημερινή τους διαβίωση, παρουσιάζεται να είναι “σαν να έχει κανείς έναν υπηρέτη.” ή “έναν καλό φίλο, που ξέρει ποτέ να μιλήσει, πότε να προσφέρει πράγματα και πότε να παραμένει σιωπηλό”.
Το σπίτι του μέλλοντος δημιουργώντας ένα αυτοματοποιημένο και ψηφιακά ελεγχόμενο περιβάλλον, που συγχρονίζει “έξυπνες” οικιακές συσκευές, συστήματα ασφαλείας και οπτικοακουστικές μονάδες και τις συνδέει με υψηλής ταχύτητας πρόσβαση στο Internet, αποκτά “νοημοσύνη”. Μεταδίδει στοιχεία της κατάστασης της υγείας των ενοίκων της, μέσω της τεχνολογίας των bar code παραγγέλνει προμήθειες όταν αυτές εξαντληθούν, προτείνει συνταγές και δίαιτες, λειτουργεί σαν φίλτρο μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος, αυτοεπιδιορθώνεται, αυτοαναβαθμίζεται.
Στις όχθες της λίμνης Ουάσιγκτον το σπίτι του Bill Gates ελέγχεται εξ ολοκλήρου από μία κονσόλα computer. Οι ένοικοι φορούν μια ηλεκτρονική καρφίτσα, ώστε να γίνεται δυνατός ο εντοπισμός και η αναγνώρισή τους από την κεντρική μονάδα και αυτή συνακόλουθα να ανταποκρίνεται ανά πάσα στιγμή στις ατομικές ανάγκες τους, από το άνοιγμα μιας πόρτας έως την αυτόματη έναρξη συσκευών.
Ο «καινούργιος κόσμος» της κυριαρχίας σάς καλεί να τον αποδεχθήτε και να τον προσκυνήσετε. Είσθε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;
Δημοσιεύθηκε από Κ.
ΠΗΓΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου