Να τους φέρουμε τη φουφού στο κεφάλι

Κείμενο Χρήστος Κατόπης 

Η τέλεια οργανωμένη και εκτελεσμένη -από πλήθος αστυνομικών- σύλληψη ενός ηλικιωμένου καστανά επειδή δεν είχε άδεια, όσο τραγελαφική και αν φαίνεται, είναι ίσως ο πιο σαφής συμβολισμός της «2ης φοράς αριστεράς». Η υπερ­βο­λή που προ­κύ­πτει από  το είδος αλλά και την υλο­ποί­η­ση μιας τέ­τοιας ενέρ­γειας συ­μπυ­κνώ­νει τους σχε­δόν 3 μήνες της επα­νε­κλεγ­μέ­νης κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ. Και εξη­γού­μαι:
ήδη από την προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο, ο Τσί­πρας και λοιπά στε­λέ­χη έκα­ναν πο­μπώ­δεις δη­λώ­σεις για τη «δια­πλο­κή» και τη «δια­φθο­ρά» που δήθεν θα χτυ­πού­σαν. Και ενώ τα πο­λυ­δια­φη­μι­σμέ­να «νο­μο­σχέ­δια για τις άδειες των κα­να­λιών» απο­δεί­χτη­καν πυ­ρο­τέ­χνη­μα, το μόνο που εί­δα­με ήταν μια φω­το­γρα­φία του Φλα­μπου­ρά­ρη δίπλα – δίπλα με τον Με­λισ­σα­νί­δη. Έχο­ντας απο­δε­χθεί και προ­σπα­θώ­ντας να κάνει και τους άλ­λους να απο­δε­χθούν το μνη­μό­νιο ως μόνη λύση, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­ε­κλο­γι­κά «δια­φή­μι­ζε» το πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα. Τα ενα­πο­μεί­να­ντα μέλη του κόμ­μα­τος «δια­φή­μι­ζαν» τις «ελευ­θε­ρί­ες που αφή­νει το μνη­μό­νιο» στο κυ­νή­γι του εγ­χώ­ριου πλού­του, στις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις δι­καιω­μα­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα, στα ισο­δύ­να­μα μέτρα. Ούτε τρεις μήνες μετά τις εκλο­γές, οι προ­ε­κλο­γι­κές δια­κη­ρύ­ξεις απο­δεί­χθη­καν μια κακή φάρσα.  Και τα πα­ράλ­λη­λα μέτρα που «δια­φη­μί­ζουν» τα κυ­βερ­νη­τι­κά μέσα, μια απο­τυ­χη­μέ­νη προ­σπά­θεια να χρυ­σω­θεί το χάπι της λι­τό­τη­τας. Να πα­ρου­σια­στεί το άσπρο μαύρο προ­κει­μέ­νου να απο­δει­χθεί ότι αυτή η κυ­βέρ­νη­ση δεν είναι «Σα­μα­ρο­βε­νι­ζέ­λοι», τον φόβο της επι­στρο­φής των οποί­ων είχε επι­στρα­τεύ­σει επα­νει­λημ­μέ­να, ώστε να κερ­δί­σει τις εκλο­γές, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Και ενώ κά­ποιοι πα­νη­γυ­ρί­ζουν για τα προ­γράμ­μα­τα κοι­νω­φε­λούς ερ­γα­σί­ας και την εξά­μη­νη ανα­στο­λή του πλει­στη­ρια­σμού της ΒΙΟΜΕ (λες και νο­εί­ται πλει­στη­ρια­σμός ενός αυ­το­διε­χει­ρι­ζό­με­νου ερ­γο­στα­σί­ου με «αρι­στε­ρή» κυ­βέρ­νη­ση) οι «από κάτω» γευό­μα­στε το προ­α­να­φερ­θέν χάπι. Έτσι, μια γεύση των «ισο­δύ­να­μων» έχου­με πάρει με την διά­λυ­ση του ασφα­λι­στι­κού, και με τους πλει­στη­ρια­σμούς που κα­θυ­στε­ρούν μάλ­λον λόγω της δια­φω­νί­ας των funds για το ποιό θα πρω­το­χι­μή­ξει στα κόκ­κι­να δά­νεια. Μια γεύση των «με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων των δι­καιω­μά­των» πή­ρα­με με την εί­σο­δο των ΜΑΤ και την εκ­κέ­νω­ση της Ει­δο­μέ­νης, με ταυ­τό­χρο­νη απα­γό­ρευ­ση πα­ρου­σί­ας δη­μο­σιο­γρά­φων, μάλ­λον γιατί η κυ­βέρ­νη­ση δεν ήθελε να κα­τα­γρα­φεί η «αν­θρώ­πι­νη ευαι­σθη­σία» αυτής και των δυ­νά­με­ων κα­τα­στο­λής της. Μια γεύση του «κυ­νη­γιού της δια­φθο­ράς» μάλ­λον πή­ρα­με με την σύλ­λη­ψη του ηλι­κιω­μέ­νου κα­στα­νά, την ίδια στιγ­μή που κα­ρά­βια με ναρ­κω­τι­κά αρ­με­νί­ζουν ελεύ­θε­ρα, όπως λέει και ένα σχό­λιο που κυ­κλο­φο­ρεί ευ­ρέ­ως στο δια­δί­κτυο. Και στο πρό­σω­πο του κα­στα­νά μάλ­λον βρί­σκε­ται και ο πραγ­μα­τι­κός εχθρός αυτής της κυ­βέρ­νη­σης: ο κό­σμος που πα­λεύ­ει για την επι­βί­ω­ση, όπως – όπως, και κα­τη­γο­ρεί­ται γιατί πήρε δά­νειο, γιατί έχει σπίτι. Ο κό­σμος που δου­λεύ­ει χωρίς ασφά­λι­ση από ανά­γκη. Ο κό­σμος που η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να βα­φτί­σει «δια­φθο­ρά» και «με­γά­λο πλού­το», αλλά στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι ερ­γα­ζό­με­νες που δεν έχουν δι­καιώ­μα­τα, οι άνερ­γοι που δεν έχουν τρόπο επι­βί­ω­σης, η νε­ο­λαία που δεν έχει μέλ­λον. Αλλά ευ­τυ­χώς, ο κα­στα­νάς, όπως και ο κό­σμος που συμ­βο­λί­ζει, έχει ένα πλε­ο­νέ­κτη­μα. Έχει μια φου­φού στην οποία ψήνει τα κά­στα­νά του. Και το ζή­τη­μα είναι να ανα­σκου­μπω­θεί, να την πιά­σει, και να τη φέρει στο κε­φά­λι τού­της της κυ­βέρ­νη­σης. Οι δύο γε­νι­κές απερ­γί­ες σε ούτε τρεις μήνες δια­κυ­βέρ­νη­σης έδει­ξαν ότι μπο­ρεί να το κάνει.

 πηγη

 http://papaioannou-giannis.net/2015/12/13/%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B9/