(Κυρ. 20/12/15 - 16:37)
Έφυγε, μάλλον ξεχασμένος και χωρίς να το αντιληφθούμε, από κοντά μας ο Νίκος Σταμάτης και τώρα ο φίλος μας, ο σύντροφος μας, ένας ειδικός, υπέροχος, λεπτά καλλιεργημένος άνθρωπος, έναςαγωνιστής αλλά και δημοσιογράφος και κυρίως ποιητής, με την πλήρη και ευρύτερη σημασία όρου, ταξιδεύει προς άγνωστη σε μας κατεύθυνση. Φίλε και σύντροφε Νίκο, εσύ έφυγες ταλαιπωρημένος για τους άγνωστους τόπους που πάντα γύρευες και άφησες μερικούς από την παλιά παρέα πίσω, να παλεύουν μέσα στη σύγχυση μέσα στη χαμέρπεια και την ευτέλεια των πιο σκοτεινών, ίσως, χρόνων που έχει περάσει αυτή η μικρή χώρα που γεννηθήκαμε!
Επίτηδες το έκανες Νικόλα!
Π.Λ
Παραθέτουμε στη συνέχεια λίγους στίχους και λίγα λόγια για τον Νίκο από την ιστοσελίδα Κommon.
Θα υπάρχουμε πάντα,
και την ωραία μας νειότη θα ζηλεύει η Ιστορία,
με όλα τα σώματα θα σε ποθώ.
Κι από πιο καθαρή ελπίδα θα σε βλέπω
όταν γυρίζεις από τους νεαρούς κόσμους σου
φέρνοντάς με εδώ, στη γέννησή μου.
Κι ένα παραλήρημα ζωντανής έκστασης θα γελάει
πάνω στην άσφαλτο και το χώμα.
Θα υπάρχουμε πάντα, και καμιά νειότη δε θα μας γελάσει.
Όμως οι σκέψεις κι οι ιδέες κουράζονται
κι αποσύρονται στο μέλλον,
όταν μένουμε διστακτικοί μπροστά τους,
δισταχτικοί κι αμέτοχοι, ανίκανοι να λύσουμε το πάθος στην πράξη,
γέροι στον εγωισμό μας,
και τότε πίνουμε μια ζωή σ’ ένα βράδυ,
σε μια στιγμή παραφοράς, χωρίς ελπίδα.
Κρυφά κι υπάκουα ντύνουμε το ωραιο γυμνό κορμί, ώσπου να γεράσει και ν’ αφανιστεί.
Δημιουργοί των πραγμάτων και των σκέψεων, εσείς,
τι ο άνθρωπος ελπίζει απ’ αυτήν την ζωή,
αν δεν μπορεί να μικραίνει και να μεγαλώνει τον χρόνο,
να μπαίνει μέσα στους τοίχους των αιώνων και να ξαναγυρίζει,
αστράφτοντας ομορφιά,
σ΄ όλους τους μεταλλαγμένους χώρους,
φτιάχνοντας, από τον πλούτο των φτωχών ζωών μας, τον εαυτόν του.
Ω λύπη και στενοχώρια, τι άλλο είσαι;
Πρέπει να επιστραφούν πίσω οι πράξεις μας
να τις αναλογιστούμε ένα βράδυ ελπίδας, το καλύτερο.
Φυλάξτε μας από τις αγνές προθέσεις, δίχως σκέψη,
κι από τα σκοτεινά ασαφή οράματα, που μπερδεύονται με των εχθρών μας.
Ολόκληρος είναι ο κόσμος,
κι αυξάνεται…
Νίκος Στάμης, Δημοσθένης, (εκδ. Καστανιώτη), 1986
Ο Νίκος Σταμάτης, όπως είναι το κανονικό του όνομα, έστειλε το τελευταίο μήνυμα στην ποίηση και σ’ εμάς την Τρίτη 15 Δεκέμβρη. Οι αναγνώστες του ΚΟΜΜΟΝ τον έχουν συναντήσει ποιητικά όταν δημοσιεύτηκε το ποίημά του Ο κολυμβητής του πρωινού.
O Nίκος Σταμάτης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών.Ήταν μέλος της ΚΝΕ από τη δικτατορία και εν συνεχεία στη μεταπολίτευση, του ΚΚΕ. Το Νοέμβρη του 1989 αποχώρησε στη διάσπαση που οδήγησε στη δημιουργία του ΝΑΡ. Ήταν συμμέτοχος εκείνου του κομμουνιστικού ρεύματος που διαμορφώθηκε στη νεολαία στο τέλος της δεκαετίας του ’60 αρχή του ’70, και το οποίο διεκδίκησε την κομμουνιστική επαναφορά, κατ’ αρχήν στο ΚΚΕ και εν συνεχεία στο ΝΑΡ. Οι στίχοι που παρατίθενται εκφράζουν με βαθύτητα την αναζήτηση, την αγωνία και τις προσδοκίες στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Δεν ακολούθησε τους ίδιους προβληματισμούς στα επόμενα χρόνια. Παρέμεινε όμως μαχόμενος ποιητής και δημιουργός. Στις αρχές τις δεκαετίας του ’90 κυκλοφόρησαν από τις Αχαϊκές εκδόσεις τρία μεγάλα συνθετικά ποιήματα: Μαθητεία στον Διονύσιο Σολωμό, Ο άλλος μύθος της Ηρός και Χάσματα στο χρόνο. Το 2004 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη η μετάφραση των 14 Ολυμπιόνικων ύμνων του Πίνδαρου με εισαγωγή και σχόλια, με τίτλο Το υπέρτατο νόημα της δόξας. Το 2013 από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή Μορφογενέσεις.
Κηδεύτηκε στην Πάτρα το μεσημέρι της Τετάρτης 16 Δεκεμβρίου.
Σάββατο 19 Δεκέμβρη 2015
ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΣΟΛΩΝΟΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ 70*
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΣΤΑΜΑΤΗ
Του ΚΙΜΩΝΑ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ**
Στο φροντιστήριο του Μπελεζίνη. Εσύ γραμματέας του φροντιστηρίου και ήδη φοιτητής κι εγώ ένας ζαλισμένος έφηβος που έπρεπε ''να γίνω άνθρωπος'' αφού τα ''έπαιρνα τα γράμματα''.
Με τον θώρακα της ειρωνείας σου ζωσμένος κατάσαρκα εσύ για τις δύσκολες περιστάσεις και τον Σικελιανό στο χέρι το αριστερό. Εγώ κάτι σου ψέλλιζα για τον Γκίνσμπεργκ, που υπήρξε τότε για μένα η συμβολαιογραφική πράξη θανάτου της φροντισμένης νεότητας, Για τον Ολυμπιακό δεν σου έλεγα σχεδόν τίποτα, δεν θα τα συμμεριζόσουνα.
Είχε περάσει και ο Κωνσταντίνος ένα βράδυ.Κάτι είπατε σχεδόν ακάλυπτο. Μου μύρισε σαν κώδικας παρανομίας και ευωδίασε η ψυχή μου.Μετά πέρασα Θεσσαλονίκη και χαθήκαμε. Αραιά και που. Κάτι βόλτες στην Πλάκα θυμάμαι όταν κατέβαινα σποραδικά στη γενέτειρα. Βρεθήκαμε για τα καλά στην παραλία του Προαστίου, στα Μποζαϊτικα, για να συνεννοούμαστε. Κάτω από το πεύκο, στο σπίτι του Θεοδόση. Είχε γίνει η εισβολή και το πραξικόπημα στην Κύπρο κι εσύ κάπνιζες συνέχει, ρε φίλε πόσο κάπνιζες! Μεταπολίτευση και χανόμαστε πολιτικά. Εσύ στο ΚΚΕ κι εγώ μαγεμένος από την προδομένη επανάσταση και τη διαρκή αγωνία που δεν βολεύεται στο πλειοψηφικά παραδεκτό. Ποιος είχε δίκιο; Και οι δυο απαντώ για να ξεμπερδεύουμε με τις έριδες στην ίδια όχθη. Υποχωρώ και δέξου το σαν ένα άθεο κεράκι στη μνήμη σου. Σε ξαναβρήκα στα Γιάννινα το 89.
Έβαλες τα γυαλιά σου και μου είπες: μεγάλωσες και εσύ. Δεν αντέχονται τα ισόβια στη νεότητα, σου απάντησα και γέλασες. Είχες απομακρυνθεί ''δια της ολισθήσεως'', όπως αργότερα μου εξομολογήθηκες. Στο μεταξύ αλλάζαμε τηλεφωνήματα, μου διάβαζες ποιήματα σου με φειδώ, ποτέ δεν με μπούκωσες με στίχους σου ώστε να σιχτιρίσω. Είχες την αρχοντιά του ολίγου που περιφρονεί το ολίγιστο και του ακριβού που δεν πωλείται. Όταν έμενες στα Εξάρχεια σου είπα για να σε πειράξω κοιτάζοντας υποτιμητικά τη βιβλιοθήκη σου: μόνο αυτά τα βιβλία έχεις; Ναι, αλλά τα έχω διαβάσει όλα, μου γύρισες.
Στο Ιατρικό κέντρο χωρίς μια τρίχα περιττή στο κρανίο σου. Μιλούσες αργά. Εγώ κάτι περίτρανα για να σε ευθυμήσω ματαίως. Μου είπες για το φίλο σου που σε φρόντισε και έκλαψα από την αρμονία των προσώπων και των ιδεών τους.
Πάντα σκιάς ασθενέστερα, πάντα ονείρων απατηλότερα... Εντάξει, το ξέρουμε αυτό, αλά τι να κάνουμε κι εμείς όταν διασχίζουμε αυτόν τον πεπερασμένο αεροδιάδρομο; Ξεφτιλιζόμαστε σκυφτοί μέχρι θανάτου ή τον λιπαίνουμε με τα έργα τα ένδοξα των θνητών; Εσύ απάντησες, Νίκο. Εσύ απάντησες.
* Στη μνήμη του Νίκου Σταμάτη
**Πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ (20/12)
Κυριακή 20 Δεκέμβρη 2015
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23019:stamatis-efyge-&catid=78:ygeia&Itemid=178
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου