Είναι η ντροπή κοινή. Και είναι η ντροπή, όλη δική μας.
"Οι συνθήκες που επικρατούν στο @kolastirio είναι ενδεικτικές του πολιτισμού μιας κοινωνίας. Είναι ο καθρέφτης της ξεφτίλας μας", αναφέρεται ενδεικτικά στο twitter. Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο.
Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν. 50 οροθετικοί ασθενείς που δεν έχουν καμία είδους ιατρική - νοσηλευτική περίθαλψη, κρατούνται σε κελιά – τουαλέτα.
Την ίδια ώρα οι οροθετικοί της χώρας αναφέρουν με αγωνία πως τα αντιρετροϊκά φάρμακα δεν υπάρχουν στα φαρμακεία των νοσοκομείων και δεν μπορούν να λάβουν την αγωγή που δικαιούνται.
Την Τρίτη, η χώρα ευαισθητοποιήθηκε αίφνης για τους ασθενείς φυλακισμένους του Κολαστηρίου του Κορυδαλλού μετά τον θάνατο ενός ακόμη ασθενή και μετά την έναρξη της απεργίας πείνας και αποχής από τα φάρμακα των έγκλειστων κρατουμένων. Οι έγκλειστοι ασθενείς ζητούν μέσω Twitter συνάντηση με το αρμόδιο υπουργείο, τα Μέσα Ενημέρωσης καλύπτουν το γεγονός, μέχρι να το ξεχάσουμε πάλι.
Μέσα σε αυτά τα ΜΜΕ συγκαταλέγω και το site στο οποίο εντάσσεται αυτό το κείμενο, παρά το γεγονός ότι το θέμα του Κολαστηρίου μας έχει απασχολήσει και πάλι στο παρελθόν πολλάκις. Μας απασχολεί όμως συνολικά σαν "δημοσιογραφικό σώμα", μόνο όταν κλιμακώνεται.
Και ευθυνόμαστε όλοι για ό,τι συμβαίνει.
Ξέρετε, είθισται στα δύσκολα, οι δημοσιογράφοι να θυμούνται τον ρόλο τους. Τουλάχιστον εκείνοι που δεν λειτουργούν με αριθμολαγνική λαιμαργία και τάσεις παρωπιδικής αυτοπροβολής. Τον ξεχνούν όμως τον ρόλο τους τις ημέρες της γαλήνιας "ηρεμίας", τις ίδιες ημέρες που η υγεία κάποιων απόκληρων του τόπου επιδεινώνεται, μέχρι να φτάσει σε οριακό σημείο και να είναι μη αναστρέψιμη πια.
Θλίβομαι από τη συνολική λειτουργία του συστήματος γιατί είναι γνωστό πως μόνο η πίεση από τα κάτω μπορεί να φέρει αλλαγές στις "πάνω" αποφάσεις.
Και μια και μιλάμε για εκείνους που βρίσκονται σήμερα "πάνω", ο ΣΥΡΙΖΑ καθυστερημένα αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα των άθλιων συνθηκών του νοσοκομείου του Κορυδαλλού. Έπρεπε να ξεπεράσουμε κάθε ανθρώπινη εξαθλίωση για να γίνει κάτι. Και το αν γίνει βέβαια, είναι κάτι σχετικό που θα το δούμε στο μέλλον.
Τα παρακάτω καταγγέλλονται από έγκλειστο στο Omnia TV και είναι πιο δυνατά από κάθε λέξη που μπορεί να γραφτεί εδώ:
"Περίπου 150 κρατούμενοι ασθενείς συνεχίζουν να υφίστανται τις ίδιες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό με μόλις δύο γιατρούς το πρωί και έναν το απόγευμα. Οι διατάξεις του νόμου Παρασκευόπουλου για την αποφυλάκιση κρατουμένων βάσει ποσοστού αναπηρίας δεν εφαρμόζονται από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές του Πειραιά, που εξετάζουν τα αιτήματα των φυλακισμένων ασθενών, ενώ συχνά επιβάλλονται υποχρεωτικές χρηματικές εισφορές υπέρ τρίτων ως όρος αποφυλάκισης. Ταυτόχρονα, νέα διάταξη που εισάγεται σε άσχετο νομοσχέδιο, αυτό για το σύμφωνο συμβίωσης, προβλέπει ότι αν ένας κατάδικος, αποφυλακισμένος λόγω αναπηρίας άνω του 67%, βελτιώσει την υγεία του εκτός φυλακής και το ποσοστό αναπηρίας μειωθεί π.χ. στο 66%, θα επιστρέφει στην φυλακή".
Πριν από λίγους μήνες, η σημερινή κυβέρνηση έστησε προεκλογικό άρμα πάνω στο ζήτημα αυτό ζητώντας άμεση αποκατάσταση των συνθηκών και αποζημίωση των εγκλείστων.
Από τότε μέχρι σήμερα, τίποτα δεν άλλαξε με αποτέλεσμα άνθρωποι να συνεχίσουν να πεθαίνουν, στο νοσοκομείο "Άγιος Παύλος" και όχι μόνο.
Μιας και σε αυτές τις περιπτώσεις η αδιαφορία χάνεται σε βάθος χρόνου, αξίζει να υπενθυμίσουμε πως ο Συνήγορος του Πολίτη έχει επισημάνει ήδη από το 2012 ότι οι συνθήκες που επικρατούν εκεί θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και παραβιάζουν τα δικαιώματα των ασθενών κρατουμένων, ενώ έχει ζητήσει να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα για την ανθρωπιστική μεταχείριση των βαριά ασθενών και των οροθετικών.
Το συγκεκριμένο νοσοκομείο του Κορυδαλλού λειτουργεί με νομοθεσία του 1940, ενώ η ένταξή του στο ΕΣΥ, που προβλέφθηκε με νόμο το 2009, παραμένει ακόμα στα χαρτιά.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έχει επίσης καταδικάσει κατά διαστήματα την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ σχετικά με την απαγόρευση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, κρίνοντας ότι οι συνθήκες κράτησης σε φυλακές της χώρας είναι απάνθρωπες.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης ζητά από το 2014 την άμεση βελτίωση των συνθηκών κράτησης του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού.
Και η κορωνίδα είναι η εξής: Το θέμα έφεραν στη βουλή με ερώτηση τους 34 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι, ζητώντας από τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Υγείας την άμεση λήψη μέτρων. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ακόμα κυβέρνηση.
Παρά τις υποσχέσεις για βελτίωση των συνθηκών μέσα στο νοσοκομείο, παρά την ψήφιση του Νόμου 110Α που προβλέπει την αποφυλάκιση των βαριά ασθενών και την αποσυμφόρηση του νοσοκομείου, παρά τις καταδικαστικές για τη χώρα αποφάσεις, παρά την περιστασιακή κινητοποίηση από τα ΜΜΕ, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Είτε με Δεξιά, είτε με ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ντροπή για όλους μας αυτό που συμβαίνει. Είναι ντροπή γιατί η αξιοπρέπεια δεν σχετίζεται με την ελευθερία ή τον ποινικό εγκλεισμό. Η αξιοπρέπεια είναι οικουμενική και πάγια αρχή της δημοκρατίας που τόσο προασπίζονται στα λόγια μόνο, πολιτικοί και δημαγωγοί του τόπου.
Προσωπικά, λαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί στο μέτρο της κάλυψης των εξελίξεων σχετικά με το Κολαστήριο του Κορυδαλλού. Στο μέτρο της πίεσης που θα έπρεπε να έχει ασκηθεί σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό.
Και από την άλλη, δεν μπορώ να μην καταδικάσω τα σχόλια εκείνων που ζητούν την τιμωρία και τον θάνατο των ασθενών φυλακισμένων.
Πίσω από τα κλειστά παντζούρια τους, αυτοί οι "βολεμένοι δικαστές" περιμένουν πώς και πώς την επόμενη διαπόμπευση για να φορέσουν την κουκούλα και να πετάξουν κι αυτοί την πέτρα τους από το μπαλκόνι. Πίσω από τα κλειστά πορτοπαράθυρα ζητούν περισσότερη ασφάλεια για να φρουρήσουν εντός των δικών τους τειχών, τους φόβους που έχουν κατασκευάσει άλλοι για εκείνους.
Πίσω από τα πληκτρολόγια κρύβουν τη δική τους δηλεία, τη δική τους υποταγή. Και περιμένουν την αλληλεγγύη, περιμένουν την κοινωνία να σταθεί πλάι τους, όταν βρεθούν οι δικοί τους άνθρωποι στη θέση των οροθετικών και των καρκινοπαθών του Κολαστηρίου και του κάθε Κολαστηρίου της Γης.
Γιατί είπαμε. Ζούμε σε μια απολίτιστη χώρα. Ή μάλλον, σε μια χώρα που ξεχνά καθημερινά, όλο και περισσότερο τον πολιτισμό της.
*Ο Χρήστος Δεμέτης είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και ολοκλήρωσε το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, “Πολιτισμικές Σπουδές και Ανθρώπινη Επικοινωνία”. Εργάστηκε στον Όμιλο του Πηγάσου. Από τον Μάιο του 2012 βρίσκεται στην 24 Media και αρθρογραφεί στο NEWS247.
http://news247.gr/eidiseis/gnomes/christos-demetis/h-thanatikh-poinh-yparxei-sthn-ellada-kai-efarmozetai-stoys-astheneis-fylakismenoys.3808266.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου