Νεκρόφιλη δημοσιογραφία

“ Η δημοσιογραφία που κάποτε έκανε πρωτοσέλιδο τις γυμνόστηθες φωτογραφίες της «Μιμής», που έδειξε στο πανελλήνιο το τεμαχισμένο πτώμα της δολοφονημένης Ζωής Γαρμάνη, που έκανε πρωτοσέλιδο τις ερωτικές περιπτύξεις του Ζαχόπουλου με την συμβασιούχο ιδιαιτέρα του, που παρουσίασε ως «δημοσιογραφικές επιτυχίες» εικόνες με κατακρεουργημένα και αποκεφαλισμένα πτώματα είναι εδώ, ζει και βασιλεύει και ΔΥΣΤΥΧΩΣ «πουλάει»!!! ”

Αύγουστος του 2009: Το πανελλήνιο συγκλονίζεται από τον…φρικτό φόνο μιας 25χρονης δασκάλας στη Σαντορίνη. Θύτης ο 31χρονος σύζυγός της, ο οποίος την αποκεφάλισε και άρχισε να περιφέρει το κεφάλι της στους δρόμους του νησιού. Το «Πρώτο Θέμα» δεν δίστασε να δημοσιεύσει στην κυριακάτικη έκδοση της πρωτοσέλιδη φωτογραφία η οποία απεικόνιζε το αποκεφαλισμένο πτώμα της άτυχης γυναίκας.

Τον ίδιο Αύγουστο, και λίγες ημέρες πριν από το φρικτό έγκλημα στο νησί των Κυκλάδων, άλλη μία παρακμιακή εφημερίδα – σύμβολο της εποχής που φεύγει-, η Espresso με τον «πιασάρικο» τίτλο «Η δικογραφία που στάζει αίμα», δημοσιοποίησε φωτογραφικό υλικό από το εσωτερικό του διαμερίσματος του επίσης άγρια δολοφονημένου ηθοποιού Νίκου Σεργιανόπουλου, πραγματοποιώντας ρεκόρ πωλήσεων. Σε μία από τις φωτογραφίες μάλιστα απεικονιζόταν το πτώμα του ηθοποιού. Η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ήταν εκείνη η οποία είχε δημοσιεύσει στην πρώτη σελίδα έκδοσής της, τις φωτογραφίες από τις συνευρέσεις του πρώην γενικού γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού Χρήστου Ζαχόπουλου με την συνεργάτιδά του Εύη Τσέκου. Επίσης είναι γνωστή η εμπλοκή του εκδότη της εφημερίδας Θέμου Αναστασιάδη σε εκείνη την υπόθεση, η οποία είχε προκαλέσει πολιτικές αναταράξεις και κυβερνητική κρίση, αλλά και εξελίξεις στο χώρο των media.

Τώρα, τον Αύγουστο του 2013, η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» (Το οποίο τοποθέτησε και την ένδειξη: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ) και πολλά άλλα «μεγάλα» sites δημοσίευσαν τη φωτογραφία του πτώματος του σχεδιαστή μόδας Μιχάλη Ασλάνη, όπως βρέθηκε μέσα στο διαμέρισμά του στο Κολωνάκι από τους αστυνομικούς. Κανένας σεβασμός στον νεκρό! Όλα για λίγη επισκεψιμότητα παραπάνω, με την ίδια σκοπιμότητα που συνέβη και στο παρελθόν: για λίγα… φύλλα παραπάνω. Βέβαια στη συνέχεια κατόπιν των αντιδράσεων του αναγνωστικού κοινού, όλα αυτά τα sites, αναγκάστηκαν και «κατέβασαν» τις φωτογραφίες. Σημασία, όμως, έχει ότι νωρίτερα νοσηροί εγκέφαλοι έσπευσαν να τις «ανεβάσουν» “κυνηγώντας το θέμα”, σε μία συγκυρία μάλιστα που η κρίση και η κυβερνητική πολιτική έχουν προκαλέσει χιλιάδες αυτοκτονίες, χιλιάδες θανάτους.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποια ακριβώς ενημέρωση παρέχει η δημοσιοποίηση τέτοιου άγριου φωτογραφικού υλικού; Η απάντηση είναι αυτονότητη: Καμία! Οι αυτουργοί αυτής της κατάντιας και οι εμπνευστές της βάναυσης φρικαλεότητας και του κανιβαλισμού είναι γνωστοί στο αναγνωστικό κοινό, εδώ και χρόνια. Είναι οι ίδιοι που τρομοκρατούσαν τον ελληνικό λαό πριν από τις εκλογές του 2012. Είναι οι ίδιοι που ξεπλένουν το ναζισμό. Είναι οι ίδιοι που κατέβαζαν το παντελόνι τους σε τηλεοπτική εκπομπή, για λίγη τηλεθέαση, στέλνοντας το μήνυμα ότι… καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Είναι οι ίδιοι που μετέφεραν σε σακούλες εκατομμύρια ευρώ, στο κέντρο της Αθήνας, απασχολώντας το ΣΔΟΕ και τις δικαστικές αρχές. Είναι οι ίδιοι που κουβαλούσαν ή μετέφεραν εκατομμύρια ευρώ, ως περιφερόμενες υπάρξεις, στην Κεντρική Ευρώπη.

Η δημοσιογραφική νεκροφιλία, που γνώρισε πρωτοφανείς διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, αποτελεί μέρος του συμπλέγματος που συνδέει την ψυχοπαθολογία, τα ψυχολογικά προβλήματα, τους αποκεφαλισμούς και τα άγρια εγκλήματα με την αύξηση των “πωλήσεων”, της επισκεψιμότητας και τελικά του κέρδους. Αυτό το σύμπλεγμα αποτελεί τον ιδιότυπο οδηγό μερίδας κονδυλοφόρων και κυρίως των διευθυντάδων τους. Εκτός αυτού, όμως, είναι τουλάχιστον θλιβερό, αν όχι εξοργιστικό, αστυνομικοί ή άλλοι κρατικοί λειτουργοί να διαρρέουν τέτοιο υλικό φρίκης, για λίγα ευρουλάκια. Είναι βέβαιο ότι κάποιος μοσχοπούλησε τις φωτογραφίες του πτώματος του Μιχάλη Ασλάνη σε κάποιον “δαιμόνιο” δημοσιογράφο ή στον διευθυντή του. Αν δεν πρόκειται για κρατικούς λειτουργούς, τότε είναι θλιβερό πολίτες να πωλούν σε ΜΜΕ αυτό το υλικό (Κακά τα ψέματα όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει, ειδικά σήμερα που η κρίση έχει μεγιστοποιήσει τα οικονομικά προβλήματα εκατομμυρίων ανθρώπων). Οι διανομείς (με το αζημίωτο βέβαια) του φρικιαστικού υλικού, τροφοδοτούν τους διαταραγμένους φερόμενους και ως δημοσιογράφους ή τους δούλους του χρήματος εκδότες και διευθυντές ή τους επικεφαλής κάποιων μιντιακών συγκροτημάτων οι οποίοι είναι ακόμη και σήμερα στο life style του “αίματος και του σπέρματος”. Αυτοί οι άνθρωποι των μίντια τροφοδοτούν τον κανιβαλισμό μιας κοινωνίας στη λειτουργία της οποίας εδώ και χρόνια διαπιστώνονται διαλυτικά φαινόμενα και σήμερα βρίσκεται σε οριακό επίπεδο.

Η δημοσιογραφία που κάποτε έκανε πρωτοσέλιδο τις γυμνόστηθες φωτογραφίες της «Μιμής», που έδειξε στο πανελλήνιο το τεμαχισμένο πτώμα της δολοφονημένης Ζωής Γαρμάνη, που έκανε πρωτοσέλιδο τις ερωτικές περιπτύξεις του Ζαχόπουλου με την συμβασιούχο ιδιαιτέρα του, που παρουσίασε ως «δημοσιογραφικές επιτυχίες» εικόνες με κατακρεουργημένα και αποκεφαλισμένα πτώματα είναι εδώ, ζει και βασιλεύει και ΔΥΣΤΥΧΩΣ «πουλάει» ακόμη, ακόμη και αν οι αντιδράσεις σήμερα είναι πιο έντονες από εκείνες την εποχή της ευδαιμονίας και του μπανιστηριού!!!

Εμείς τη βαφτίζουμε νεκρόφιλη δημοσιογραφία!!!

periodista

http://paganeli.wordpress.com/2