O Παλαμάς της φωτιάς! (Επετειακό)...

Εγώ είμαι ο γκρεμιστής 
Γιατί εγώ είμαι κι ο χτίστης 
Ο διαλεχτός της άρνησης 
Κι ο ακριβογιός της πίστης. 
Και θέλει και το γκρέμισμα 
Νου και καρδιά και χέρι. 
Στου μίσους τα μεσάνυχτα 
Τρέμει ενός πόθου αστέρι. 
Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, 
Του χαλασμού πατέρας, 
Πάντα κοιτάζω προς το φως 
Το απόμαυρο της μέρας. 
Εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, 
Εγώ κι ο ανοιχτομάτης 
Του μακρεμένου αγναντευτής 
Κι ο κλέφτης κι ο απελάτης 
Και με το καριοφύλλι μου 
Και με το απελατίκι 
Την πολιτεία την κάνω ερμιά, 
Γη χέρσα το χωράφι. 
   Κάλλιο φυτρώστε αγραγκαθιές 
Και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι, 
Κάλλιο φουσκώστε ποταμοί, 
Και κάλλιο ανοίχτε , τάφοι, 
Και , δυναμίτη, βρόντηξε 
Και σιγοστάλαξε αίμα 
Παρά σε πύργους άρχοντας 
Και σε ναούς το ψέμα. 
Των πρωτογέννητων καιρών 
Η πλάση με τα’ αγρίμια 
Ξανάρχεται. Καλώς να’ ρθη. 
Γκρεμίζω την ασχήμια..