Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχαν τα κοινοβούλια, οι ομοσπονδιακές και εθνικές κυβερνήσεις, οι δημόσιοι διάλογοι για το μέλλoν των εθνών.
Υπήρχε ακόμα και ο ΟΗΕ που δεν λειτουργούσε και πολύ, αλλά ήταν ένα ίχνος αντιπροσωπευτικού οργανισμού.
Όλα αυτά είναι μια ανάμνηση, στάχτη μια δημοκρατικής εμφάνισης, σκόνη από το παρελθόν. Δεν μετράνε πια σε τίποτα. Άλλοι οργανισμοί τα ξεπέρασαν με μυστήρια λογότυπα για το κόσμο : ΠΟΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Η τύχη μας είναι στα χέρια τους, αλλά δεν ξέρουμε ποιος τα διευθύνει ποιος αποφασίζει για τους στόχους τους. Κανένας δεν εξέλεξε τους εκπροσώπους τους, αλλά από αυτούς εξαρτώνται οι ζωές μας.
Η ΕΚΤ, μια τράπεζα, μπορεί να στείλει, χωρίς κανείς να σοκάρεται πλέον, μια επιστολή σε μια κυβέρνηση εκλεγμένη, με την οποία θα της δίνει εντολές και θα την απειλεί με απόλυση.
Ο ΠΟΕ μπορεί να αποφασίσει να γκρεμίσει το κόσμο με την ελεύθερη οικονομία, μια παρωδία του ελεύθερου έρωτα των παιδιών των λουλουδιών, που έχουν μετατραπεί σε παιδιά των τραπεζών.
Η παραγωγή μπορεί να μεταφέρεται από τις πολυεθνικές στα παιδιά στην Ινδία ή στους Κινέζους εργάτες χωρίς κανένα συνδικαλιστικό δικαίωμα.
Να μεταφέρεται από κράτη που έχουν αυστηρότατους κανόνες για το περιβάλλον, στους οποίους οι εταιρείες πρέπει να συμμορφώνονται για να μην αντιμετωπίσουν το κλείσιμό τους, σε κράτη όπου όλα επιτρέπονται.
Για ποιο παγκόσμιο ανταγωνισμό μιλάμε; Ο ανταγωνισμός υπάρχει μέσα από κανόνες και δικαιώματα. Είναι πιο σωστό να μιλάμε για παγκόσμια εκμετάλλευση, για μια γενική μείωση των μισθών στις βιομηχανοποιημένες χώρες, για τηναπώλεια των κοινωνικών και συνδικαλιστικών κατακτήσεων, καρπό της πάλης των προηγούμενων γενιών. Ποιος τα αποφάσισε όλα αυτά; Η ΠΟΕ! Στο όνομα ποιανού; Του ΔΝΤ που θυμίζει γύπες. Οι εκπρόσωποί του καταφθάνουν όταν ένα κράτος καταρρέει, για να προστατέψει τα διεθνή συμφέροντα.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να χρεοκοπήσει άμεσα. Αν χρεοκοπήσει, μπορεί να χρεοκοπήσουν μαζί οι γαλλικές τράπεζες που συγκρατούν το χρέος της. Πρέπει λοιπόν πρώτα να πουλήσει την εθνική της περιουσία, για να σώσει τις τράπεζες.
Ο κόσμος είναι τραπεζομετρικός και για κοινωνική πολιτική δεν συζητιέται πια. Η ΕΕ έχει αντικατασταθεί από την EKT, ο ΟΗΕ από τον ΠΟΕ, οι κυβερνήσεις από το ΔΝΤ.
Οι ίδιοι οι πόλεμοι έχουν πλέον μόνο οικονομικές βλέψεις, ούτε ιδεολογικές, ούτε θρησκευτικές ούτε εδαφικές όπως είδαμε και στο πόλεμο στη Λιβύη.
Οι τράπεζες χρηματοδοτούν τους πολέμους που με τη σειρά τους χρηματοδοτούν τις τράπεζες.
Στο ξενοδοχείο σου ζητάνε τη πιστωτική κάρτα στη θέση της ταυτότητας. Στη γέννα σου δίνουν το ΑΦΜ, μαζί με το μερίδιο σου στο δημόσιο χρέος πριν να σου δώσουν ένα παιδίατρο.
Οι πολιτικοί είναι υπηρέτες των τραπεζιτών κι εμείς πληρώνουμε το λογαριασμό.
Από το μπλογκ του Beppe Grillo
(ελεύθερη μετάφραση)
Υπήρχε ακόμα και ο ΟΗΕ που δεν λειτουργούσε και πολύ, αλλά ήταν ένα ίχνος αντιπροσωπευτικού οργανισμού.
Όλα αυτά είναι μια ανάμνηση, στάχτη μια δημοκρατικής εμφάνισης, σκόνη από το παρελθόν. Δεν μετράνε πια σε τίποτα. Άλλοι οργανισμοί τα ξεπέρασαν με μυστήρια λογότυπα για το κόσμο : ΠΟΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Η τύχη μας είναι στα χέρια τους, αλλά δεν ξέρουμε ποιος τα διευθύνει ποιος αποφασίζει για τους στόχους τους. Κανένας δεν εξέλεξε τους εκπροσώπους τους, αλλά από αυτούς εξαρτώνται οι ζωές μας.
Η ΕΚΤ, μια τράπεζα, μπορεί να στείλει, χωρίς κανείς να σοκάρεται πλέον, μια επιστολή σε μια κυβέρνηση εκλεγμένη, με την οποία θα της δίνει εντολές και θα την απειλεί με απόλυση.
Ο ΠΟΕ μπορεί να αποφασίσει να γκρεμίσει το κόσμο με την ελεύθερη οικονομία, μια παρωδία του ελεύθερου έρωτα των παιδιών των λουλουδιών, που έχουν μετατραπεί σε παιδιά των τραπεζών.
Η παραγωγή μπορεί να μεταφέρεται από τις πολυεθνικές στα παιδιά στην Ινδία ή στους Κινέζους εργάτες χωρίς κανένα συνδικαλιστικό δικαίωμα.
Να μεταφέρεται από κράτη που έχουν αυστηρότατους κανόνες για το περιβάλλον, στους οποίους οι εταιρείες πρέπει να συμμορφώνονται για να μην αντιμετωπίσουν το κλείσιμό τους, σε κράτη όπου όλα επιτρέπονται.
Για ποιο παγκόσμιο ανταγωνισμό μιλάμε; Ο ανταγωνισμός υπάρχει μέσα από κανόνες και δικαιώματα. Είναι πιο σωστό να μιλάμε για παγκόσμια εκμετάλλευση, για μια γενική μείωση των μισθών στις βιομηχανοποιημένες χώρες, για τηναπώλεια των κοινωνικών και συνδικαλιστικών κατακτήσεων, καρπό της πάλης των προηγούμενων γενιών. Ποιος τα αποφάσισε όλα αυτά; Η ΠΟΕ! Στο όνομα ποιανού; Του ΔΝΤ που θυμίζει γύπες. Οι εκπρόσωποί του καταφθάνουν όταν ένα κράτος καταρρέει, για να προστατέψει τα διεθνή συμφέροντα.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να χρεοκοπήσει άμεσα. Αν χρεοκοπήσει, μπορεί να χρεοκοπήσουν μαζί οι γαλλικές τράπεζες που συγκρατούν το χρέος της. Πρέπει λοιπόν πρώτα να πουλήσει την εθνική της περιουσία, για να σώσει τις τράπεζες.
Ο κόσμος είναι τραπεζομετρικός και για κοινωνική πολιτική δεν συζητιέται πια. Η ΕΕ έχει αντικατασταθεί από την EKT, ο ΟΗΕ από τον ΠΟΕ, οι κυβερνήσεις από το ΔΝΤ.
Οι ίδιοι οι πόλεμοι έχουν πλέον μόνο οικονομικές βλέψεις, ούτε ιδεολογικές, ούτε θρησκευτικές ούτε εδαφικές όπως είδαμε και στο πόλεμο στη Λιβύη.
Οι τράπεζες χρηματοδοτούν τους πολέμους που με τη σειρά τους χρηματοδοτούν τις τράπεζες.
Στο ξενοδοχείο σου ζητάνε τη πιστωτική κάρτα στη θέση της ταυτότητας. Στη γέννα σου δίνουν το ΑΦΜ, μαζί με το μερίδιο σου στο δημόσιο χρέος πριν να σου δώσουν ένα παιδίατρο.
Οι πολιτικοί είναι υπηρέτες των τραπεζιτών κι εμείς πληρώνουμε το λογαριασμό.
Από το μπλογκ του Beppe Grillo
(ελεύθερη μετάφραση)
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2013/02/beppe-grillo.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου