τι κρίμα!

Ο Στεφάν Εσέλ γάλλος διανοούμενος, αντιστασιακός, επιζήσας των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, εκ των συντακτών της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πρώην διπλωμάτης και συγγραφέας του μπεστ-σέλερ "Αγανακτήστε", πέθανε τη νύκτα σε ηλικία 95 ετών, ανακοίνωσε η σύζυγός του. 

Προσωπικότητα της αριστεράς και ένθερμος ευρωπαϊστής, από το 1983 , μετά τη συνταξιοδότησή του, εξέδωσε σειρά βιβλίων, ανάμεσά τους το "Αγωνιστείτε", μαζί με τον Ζιλ Βαντερπότεν (2011), και την έκκλησή του κατά των πυρηνικών όπλων με το "Απαιτείστε! Εναν πλήρη πυρηνικό αφοπλισμό".
 

Αλλά έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο με την έκδοση του μικρού του μανιφέστου "Αγανακτήστε" (Οκτώβριος 2010), με το οποίο υπερασπίσθηκε το πνεύμα της αντίστασης, πουλώντας 4,5 εκατομμύρια αντίτυπα, μεταφρασμένο σε 30 γλώσσες. 

Η έκδοση του βιβλίου συνέπεσε με την Αραβική Ανοιξη και την πτώση των δικτατορικών καθεστώτων, ενώ ο όρος "αγανακτισμένοι" υιοθετήθηκε από τους διαδηλωτές στις δυτικές χώρες, κυρίως στην Ισπανία, την Ελλάδα και τη Γαλλία, ενώ ενέπνευσε και το κίνημα "Occupy Wall Street" στη Νέα Υόρκη. 

Πέρυσι, ο Στεφάν Εσέλ εξέδωσε στη Γαλλία το "Ας κηρύξουμε ειρήνη! Για την πρόοδο του πνεύματος", το οποίο περιλαμβάνει συνομιλίες με τον Δαλάι Λάμα. 

Ο Στεφάν Εσέλ γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1917 στο Βερολίνο και έφθασε στη Γαλλία σε ηλικία 7 ετών. 
Επειτα από σπουδές Φιλοσοφίας στην Ecole Normale Superieure, εντάχθηκε στις Ελεύθερες Γαλλικές Δυνάμεις το 1941. Συνελήφθη από την Γκεστάπο και μεταφέρθηκε στο Μπούχενβλαντ το 1944. 

Μετά την Απελευθέρωση υπηρέτησε ως διπλωμάτης στη γενική γραμματεία του ΟΗΕ, όπου και θα συμμετάσχει στη σύνταξη της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων ΔικαιωμάτωΝ 
Στο βιβλίο Αγανακτήστε , Ο Στεφάν Εσέλ οραματίζεται «μια κοινωνία για την οποία θα είμαστε και πάλι υπερήφανοι, όπου δεν θα θίγονται οι συντάξεις, οι κατακτήσεις της κοινωνικής ασφάλισης, και όπου τα ΜΜΕ θα είναι στην υπηρεσία των αδυνάτων». 
Όπως αντιστάθηκε ο ίδιος στον ναζισμό τη δεκαετία του 1940, έτσι και η νεολαία σήμερα «θα πρέπει να εξεγερθεί κατά της συνενοχής ανάμεσα στους πολιτικούς και στις οικονομικές δυνάμεις και να υπερασπιστεί τα δημοκρατικά δικαιώματα που κατακτήσαμε με τόσο σκληρούς αγώνες επί δύο αιώνες». 

Και καταλήγει ρίχνοντας στο πυρ το εξώτερον τη διαπλοκή: «Εχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι το κράτος δεν έχει πλέον χρήματα για να στηρίζει τους πολίτες του. Αλλά πώς γίνεται να μην έχουμε χρήματα... όταν η παραγωγή του πλούτου έχει αυξηθεί τερατωδώς μετά την απελευθέρωση (σ.σ. της Γαλλίας), σε μια εποχή που ολόκληρη η Ευρώπη είχε καταστραφεί από τον πόλεμο; Η μόνη εξήγηση είναι ότι η δύναμη του χρήματος... δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη ή τόσο αυθάδης ή τόσο εγωιστική και ότι οι υπηρέτες του βρίσκονται στα πιο υψηλά κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας».