Υπάρχει στο ίντερνετ ένας ενδιαφέρων μύθος (hoax ) , αναφερόμενος σε ένα αυθεντικό -υποτίθεται- δημοσίευμα βρετανικής εφημερίδας. Σύμφωνα με αυτό, το πάρκινγκ μπροστά στο ζωολογικό κήπο μιας αγγλικής πόλης, το διαχειριζόταν ένας μόνο υπάλληλος.
Επί 25 χρόνια, 365 μέρες το χρόνο, επτά μέρες τη βδομάδα, βρέξει-χιονίσει, ο ευγενέστατος διοπτροφόρος κύριος εμφανιζόταν νωρίς το πρωί στη δουλειά του, εξυπηρετούσε όλους τους πελάτες, δίνοντας προτεραιότητα -φυσικά- στα σχολικά λεωφορεία και χρεώνοντας λογικές τιμές. Κάποια μέρα δεν εμφανίστηκε στο πόστο του.
Την επομένη, το γραφείο του κήπου ζήτησε τηλεφωνικά από το Δημαρχείο να στείλει άλλον υπάλληλο, γιατί χωρίς τον έμπειρο παρκαδόρο, στο πάρκινγκ γινόταν χάος. «Μα δεν έχουμε υπάλληλο για το πάρκινγκ» τους απάντησαν από το Δήμο. «Νομίζαμε πως ήταν δικός σας υπάλληλος» πρόσθεσαν, αφήνοντας το κοινό να…φαντασεί κάποιον εργατικό απατεώνα να ξεκοκκαλίζει τα επιμίσθια της μακράς και προσεκτικής κομπίνας του, κάτω από τη ζέστη του ήλιου των Βαλεαρίδων νήσων.
Του Πρόδρομου Σεϊτανίδη
Αν κάνω αυτή την εισαγωγή, δεν είναι επειδή βρίσκω κάποιαν ομοιότητα στην αδιαμφισβήτητη κοινωνική προσφορά του ανώνυμου απατεώνα με την αμφισβητήσιμη του επώνυμου «συνεργάτη» του πρωθυπουργού μας. Την κάνω επειδή, πέραν των τυχόν χρηματικών απολαβών, έχουν μια αδιαμφισβήτητη ομοιότητα στην έλλειψη διαπιστευτηρίων: κανείς δεν ξέρει αν ο Φαήλος δουλεύει όντως για το Σαμαρά ή εάν απλώς βασίζεται στις ιντερνετικές φήμες που τον θέλουν από «παρακοιμώμενο» έως και «σφουγγοκωλάριο» του αρχηγού. Προτού κανείς οργιστεί με τους χαρακτηρισμούς, να θυμίσουμε πως επρόκειτο για βυζαντινά αξιώματα, μεγίστης οικειότητας προς τον Αυτοκράτορα. Και πραγματικά με τόσες ίντριγκες, πάθη, διαδρομισμούς, ψιθυρισμούς, σκάνδαλα, εκκλησία, φτώχεια και αίμα, η εποχή μας θυμίζει όντως Βυζάντιο. Μόνο που τώρα οι Βένετοι και οι Πράσινοι είναι μαζί στην κυβέρνηση.
Θα μπορούσε, λοιπόν, να ισχυρισθεί κανείς ότι ο Γαρουφαήλ Κρανιδιώτης είναι « The Man Who Never Was » , όπως έλεγαν οι βρετανικές υπηρεσίες για τις πλαστές προσωπικότητες, που έστηναν, προκειμένου να ρίξουν σκόνη στα μάτια των ναζιστικών ομολόγων τους, κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. Ένας άνθρωπος, που ήρθε από το πουθενά, διατείνεται πως είναι φίλος του πρωθυπουργού και μιλάει δημόσια εξ ονόματός του. Φυσικά, ο ίδιος δηλώνει πως βρίσκεται στο πλευρό του Σαμαρά από το 1993 και υπάρχουν στο ίντερνετ φωτογραφίες που δείχνουν ένα νεαρό με καρό πουκάμισο να οδηγείται από τέσσερις αστυφυλάκους, μπροστά απ’ τη Βουλή και μας λένε πως αυτός είναι ο Φαήλος Κρανιδιώτης του 1988, που πέταξε το στεφάνι το οποίο είχε καταθέσει στον Άγνωστο Στρατιώτη ο τότε δήμαρχος της Πόλης. Μπορεί, δεν ξέρω, κι εγώ τότε κάπως έτσι έμοιαζα. Όσο για τη φωτογραφία του Σαμαρά, που έχομε δει να είναι μαζί με το Φαήλο, εδώ κοτζάμ Στυλιανίδης δημοσίευσε στο προεκλογικό του φυλλάδιο φωτογραφία του αλαμπρατσέτα με τον Καραμανλή (όταν νόμιζε ακόμα ότι ήταν πρωθυπουργός), μόνο που το χέρι, που ξεφύτρωνε απ’ το βραχίονα του Στυλιανίδη ήταν γυναικείο και με μονόπετρο!
Τον Φαήλο, που όλοι ξέρουμε (και κανένας δεν εμπιστεύεται) τον γνωρίσαμε ως δικηγόρο της εθνικιστικής ομάδας Δίκτυο 21, που μοίραζε μηνύσεις σε όσους διαφωνούσαν με αυτό, για την ακρίβεια, στους λιγότερο ισχυρούς πολιτικά. Παραδόξως. ποτέ δεν μήνυσε κάποιους από τους πρωταγωνιστές του φιάσκου Οτσαλάν κι επιπλέον έκανε παρέα με κάποιους από αυτούς: τον πρώην «Έλληνα Τζέιμς Μποντ» Σάββα Καλεντερίδη, Σχη (ΠΒ) ε.α., και τον απόστρατο ναύαρχο Αντώνη Ναξάκη. Τους δύο ανθρώπους, δηλαδή, που ερήμην της ελληνικής πολιτικής, έταξαν άσυλο στον μαύρο-Οτσαλάν και τον παρέσυραν (άθελά τους, βεβαίως) στην μεγαλύτερη παγίδα της ζωής του. Πάντως, παρότι ο Ναξάκης ισχυριζόταν ότι είναι (πατριωτικό) ΠΑΣΟΚ, ο Φαήλος διατείνεται στο βιογραφικό του ότι είναι αδιάλειπτα στο πλευρό του Αντώνη Σαμαρά από το 1993. Αταίριαστοι έρωτες.
Την επόμενη περίοδο, ο Φαήλος Κρανιδιώτης πέρασε λιγάκι από τη lifestyle βιομηχανία, δίνοντας εντύπωση πως πρόκειται να εξελιχθεί σε μια πιο μπρούτα εκδοχή του Αλέξη Κούγια. Ωστόσο, ποτέ δεν ακούσαμε για δίκες, στις οποίες να συμμετείχε, κι έτσι χωρίς τη σπιρτάδα μιας δίκης δημοσιότητας, γρήγορα χάθηκε από τα σαλόνια του Κολωνακίου. Οπότε, τον κέρδισαν οι πολιτικές του φιλοδοξίες και πολιτεύθηκε. Η υποψηφιότητά του στη Β’ Πειραιώς, τη γενέτειρά του, όπως υπογραμμίζει, δεν μπορούμε να πούμε ότι πήγε πολύ καλά από πλευράς σταυρών προτιμήσεως.
Το Μάιο του 2012 πήρε 1867 σταυρούς (η ΝΔ έπεσε κάτω από το 10%) . Φυσικά, αυτό το αποτέλεσμα αποτελεί συγκριτικά πρόοδο, καθώς παλιότερα, ως υποψήφιος με την Πολιτική Άνοιξη, στη Β’ Πειραιά, τσίμπησε μόνο 337 ψηφαλάκια, ερχόμενος προτελευταίος, ενώ ως υποψήφιος για το Δήμο Κορυδαλλού έπιασε τον απίστευτο αριθμό των 19 σταυρών. Δεν πρόκειται για τα χειρότερά του, καθώς αρκετά χρόνια αργότερα. ως υποψήφιος για την Κ.Ε. της ΝΔ κατόρθωσε πάλι να συγκεντρώσει 12 σταυρούς όλους κι όλους. Αυτούς τους αριθμούς τους παραθέτω με την επιφύλαξη ότι τους μάζεψα από δεξιές ιστοσελίδες, που δεν τον πολυσυμπαθάνε. Αν τον συμπαθούσαν, άλλωστε, δεν θα μετρούσαν τέτοιον άντρα με το υποδεκάμετρο της ψήφου.
Έτσι, λοιπόν, αφού απέτυχε να εκλεγεί στους θεσμούς, αποφάσισε να αποκαταστήσει τη ματαιοδοξία του, όπως κάθε καταδρομέας-αλεξιπτωτιστής, που και ο ίδιος καμαρώνει ότι υπήρξε: πέφτοντας ουρανοκατέβατος μέσα στη ζούγκλα ( και το βάλτο ) των σημερινών Media. Φυσικά, όπως όλοι μας, ξεκίνησε από την περιφέρεια και το περιθώριο, αναρριχόμενος προς τη δόξα. Καλά, δεν αποτελεί ακριβώς δόξα να καταλήξεις στα 50 σου να αρθρογραφείς στη (μετά συγχωρήσεως) εφημερίδα «Δημοκρατία» και στον ιστότοπο (με το συμπάθειο) antinews.gr αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσει κάποιος. Ο Φαήλος διακρίθηκε γρήγορα για τη βαναυσότητα του λόγου του, την οποία σερβίρει ως λαϊκότητα και αμεσότητα. Κι εγώ το ίδιο κάνω άμα νιώσω εσωτερική πίεση και τύχει να βρίσκομαι με αντροπαρέα, απλώς οι δικές μας βρομάνε λιγότερο και δεν τις ανεβάζουμε και στο twitter να ευφρανθεί όλος ο κόσμος.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο καλός καταδρομέας Φαήλος Κρανιδιώτης δεν λέει ό,τι του κατέβει. Κάνει επιθετική αναγνώριση: δηλαδή χωρίς στολή και εθνόσημο, προχωράει στη νεκρή ζώνη μεταξύ των αντιπάλων χαρακωμάτων και εξαπολύει πυρά χωρίς προειδοποίηση. Εάν η ανταπόκριση είναι ισχυρή, σιωπά και προσπαθεί να διαφύγει. Εάν τον πιάσουν, δεν ελπίζει σε ανταλλαγή αιχμαλώτων. Εάν, όμως, η ανταπόκριση αποδειχθεί ισχνή, τότε όλο το πυροβολικό χτυπά εκεί και το πεζικό επιτίθεται για να καταλάβει το ανυπεράσπιστο σημείο. Ο Φαήλος, όντας μη-εκλεγμένος στη βουλή ή στην ΚΕ της ΝΔ, είναι « The Man Who Never Was » : εάν φάει άγριο κράξιμο, ο Σαμαράς δεν το χρεώνεται. Εάν, όμως, η κοινωνία αποδεχθεί τις υλακές του, ο Σαμαράς μπορεί να προχωρήσει προς τα δεξιά ένα ακόμη τυφλό βήμα.
Με αυτό το επιχειρησιακό πρότυπο, ο Φαήλος εμφανίζεται να τα «χώνει» σε μέλη της κυβέρνησης, τα οποία κωλυσιεργώντας, καθυστερούν -δήθεν- το έργο του μεγάλου Ηγέτη. Τα διαβάζει ο κοσμάκης και σκέφτεται πως για να τα λέει ο Φαήλος, έτσι θα νιώθει και ο Αντώνης. Λες και δεν μπορούσε να τα πει ο Σαμαράς απευθείας στο υπουργικό συμβούλιο. Ή τα λέει «χύμα και τσεκουράτα» ο Φαήλος στους ΠΑΣΟΚους, ώστε να συσπειρώνει τους παραδοσιακούς Νεοδημοκράτες, χωρίς να εκτίθεται ο μέντοράς του. Κι ακόμα παραπέρα, με τον λαϊκό λόγο του και τα χοντροκομμένα επιχειρήματά του, ο Φαήλος αποδομεί μια χαρά τη Χρυσή Αυγή, διεκδικώντας να επαναφέρει στη ΝΔ το ακροδεξιό φιλέτο ψηφοφόρων, που απέσπασε με μια δαγκωνιά το ναζιστικό πίτμπουλ. Κι αυτά ενώ ο Αντώνης «νίπτει τας χείρας του».
Βέβαια, παρεμβαίνοντας στο ίντερνετ με όρους συνομιλίας καφενείου, ο Φαήλος διαπράττει το κλασσικό σφάλμα του αρχάριου κυβερνοναύτη. Είναι δημόσιο πρόσωπο, μιλάει σε δημόσιο χώρο και δεν μπορεί να ακυρώσει ή να διαγράψει τα λεγόμενά του. Δεκάδες χρήστες τον επιτηρούν (με πρώτους και χειρότερους, τους Νεοδημοκράτες παλαιάς κοπής, οι οποίοι ξυνίζουν με τον αγροίκο νεοφερμένο), αναδημοσιεύουν τις γκάφες του και τον περιμένουν στη γωνία. Ο Φαήλος νομίζει ακόμα ότι μιλάει στα καφενεία του Κερατσινίου, όπου μεγάλωσε και ότι μπορεί να παρασυρθεί εν τη ρύμη του λόγου του ανά τας ρύμας και τας αγυιάς και να πει και μια κουβέντα παραπάνω, βρε αδέλφια. Αλλά η εκλογική του διείσδυση στην περιφέρεια αυτή υποδηλώνει πως μάλλον κι εκεί με τις λεμονόκουπες θα τον έπαιρναν.
Όσο για το κίνητρο; Σίγουρα ο Σαμαράς δεν μπορεί να πληρώσει το Φαήλο για τις πολύτιμες υπηρεσίες του και τις επικίνδυνες αποστολές του. Το ξέρομε, δα, όλοι πως τα οικονομικά της ΝΔ, που ανέλαβε να σώσει τη χώρα, είναι εξίσου χάλια με την ελληνική οικονομία. Όμως, σαν γνήσιοι Έλληνες, μπορούν να βρουν μια λύση, να του εξασφαλίσει μια δουλίτσα με βάση τις γνωριμίες του. Να, τις προάλλες, ο Φαήλος δεν εμφανίστηκε ως δικηγόρος του εφοπλιστή Μελισσανίδη στο γνωστό εξώδικο προς το Unfollow;
http://paganeli.wordpress.com/2013/02/26/%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-the-man-who-never-was/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου