25η Μάρτη 1821

Όσο κι αν προσπάθησαν να μας αλώσουν το κεφάλι, τη σκέψη και τη συνείδησή μας ξέρουμε πως δύο ήταν τα Εικοσιένα. Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων.

Το πρώτο ποτέ δεν δικαιώθηκε. Τη θέση των Τούρκων μπέηδων, αγάδων και πασάδων την πήραν αυτοί που είχαν γίνει το ίδιο, όπως και οι Τούρκοι κατακτητές: ληστές και εκμεταλλευτές του μόχθου, μαζί, πάντα μαζί με τους ξένους δανειστές και τις «μεγάλες δυνάμεις». Το δεύτερο Εικοσιένα των αστών, να φτιάξουν ένα κράτος, πέτυχε εν μέρει, όσο και αν απείχε από τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης. Μάλλον οι αστοί ξεχάσανε την επανάστασή τους, για την ακρίβεια την «ξεχνάγανε» ακόμη και την ίδια στιγμή που την κάνανε ! Έτσι φτιάξανε ένα κράτος, τάχα αστικό, αλλά πάντα εξαρτημένο και υποτελές στις ορέξεις των ξένων και ντόπιων κυρίαρχων δυνάμεων.
Και αν σήμερα δεν μοιάζουν οι αγάδες και οι μπέηδες με τους επίτροπους και τη Μέργκελ και η Ιερή Συμμαχία με την τρόικα, τους τραπεζίτες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα και όλο αυτό το ασκέρι τους, κι αν δεν υπάρχουν σήμερα κοινά στοιχεία των κοτζαμπάσηδων και προεστών, Φαναριωτών και δεσποτάδων με τους ραγιάδες και προσκυνημένους σαν τον Παπαδήμο, τον ΓΑΠ, τον Αντωνάκη, τον κωλοτούμπα Καρατζαφέρη και όλο το συνάφι τους, χωρίς φυσικά να εξαιρούνται ντόπιοι τραπεζίτες και βιομήχανοι, και αν δεν έχουν τόσες ομοιότητες οι άγριοι γενίτσαροι με τους μπάτσους και τις δυνάμεις καταστολής και θανάτου των διαδηλωτών, τότε κοιμόμαστε τον ύπνο του αδίκου !!!