Του ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΚΑ Αλήθεια πόσο θράσος πρέπει να έχουν, όταν είναι οι δικές τους πολιτικές και πρακτικές διακυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ εσχάτως και του ΛΑΟΣ, εκείνες που τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες εκτοξεύσανε το χρέος στα ουράνια, μας ρίξανε στον Καιάδα και έρχονται τώρα ως ειδικές ομάδες για να μας σώσουν.
Αν ισχύουν όσα έχουν δημοσιευτεί, τελευταίος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός υπήρξε εκείνος του 1979!
Όταν έχουν μειωθεί κατά 40% οι αποδοχές των εργαζομένων και συνταξιούχων, από την υλοποίηση των πολιτικών επιταγών των ντόπιων ολιγαρχών και του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου από τους πολιτικούς εκφραστές σε Ελλάδα και Ε.Ε., τότε έχει τελειώσει και καταστραφεί ο οποιοσδήποτε οικογενειακός και προσωπικός σχεδιασμός.
Όταν η αγορά των απαραίτητων ειδών για το σπίτι και τη διατροφή μας κάθε εβδομάδα στο σούπερ μάρκετ ή αλλού έχει καταντήσει άλυτο μαθηματικό πρόβλημα, γιατί τα χρήματα είναι λιγοστά και οι ανάγκες πολλές.
Όταν άνεργοι γονείς αναγκάζονται να σταματήσουν τα παιδιά τους από τα φροντιστήρια για τις πανελλήνιες εξετάσεις, από τις ξένες γλώσσες, από τις εξωσχολικές δραστηριότητες γιατί δεν έχουν χρήματα.
Όταν παιδάκια προσέρχονται στα σχολειά νηστικά ελπίζοντας ότι θα υπάρχουν συσσίτια και χωρίς τα στοιχειώδη που χρειάζεται ένας μαθητής.
Όταν τα σχολικά βιβλία τα αντικαθιστούν φωτοτυπίες και βιβλία φτάνουν στα σχολειά 6 μήνες μετά την έναρξη των μαθημάτων, το κρυφό σχολειό δεν μοιάζει και τόσο μακρινό.
Όταν ο ανθός της κοινωνίας, η νεολαία, που γονείς και κράτος επενδύσανε εκατομμύρια € για να αποκτήσουνε εκπαίδευση υψηλοτάτου επιπέδου, αναγκάζεται να ζήσει μέρες του ΄60 και ΄61, μέρες ξενιτιάς, τα τραγούδια του Στέλιου δεν φαντάζουν μακρινά.
Όταν τα βήματα σου στη πόλη σε φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με τους χιλιάδες άστεγους ανθρώπους που προσκεφάλι έχουν το πεζοδρόμιο ή κάποια απάγκια γωνιά και τα παιδιά που αυτοκαταστρεφόμενα αναζητούν ψεύτικους παραδείσους στα ναρκωτικά πληθαίνουν, τότε αισθάνεσαι λες και τρως γροθιά στο στομάχι.
Όταν οι εικόνες ανθρώπων που ψάχνουν στα υπολείμματα τροφίμων των λαϊκών αγορών, για να βρουν κάτι να ξεγελάσουν την πείνα που τρώει τα σωθικά τους είναι καθημερινότητα.
Όταν τα χέρια που απλώνονται για να ζητιανέψουν ελεημοσύνη και βοήθεια πολλαπλασιάζονται με γεωμετρικές προόδους.
Όταν το βλέμμα μας συναντάει ολοένα και περισσότερες άδειες αραχνιασμένες βιτρίνες κλειστών μικρομάγαζων που πίσω τους βρίσκονται ανείπωτες οικονομικές και προσωπικές τραγωδίες.
Όταν τα παλικάρια και οι κοπελιές κοιμούνται ακόμη στα παιδικά δωμάτια στο πατρικό τους μαζί με τους γονείς τους, γιατί δεν έχουν χρήματα να ανοίξουν φτερά και να κάνουν νέες οικογένειες.
Όταν τα συσσίτια, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα κοινωνικά φαρμακεία και άλλες δομές που δημιουργούνται για να βοηθήσουν τους χιλιάδες, είναι πρωτόγνωρα πράγματα που δεν τα είχαμε ξανακούσει και δει.
Όταν τα καλοριφέρ και οι σόμπες δεν ανάβουν, γιατί το πετρέλαιο είναι στου Θεού τα ύψη και κοστίζει, αναγκάζεσαι να κυκλοφοράς στο σπίτι ντυμένος σαν κρεμμύδι.
Όταν τα δάνεια προς τους τραπεζίτες δεν μπορούν να εξοφληθούν γιατί είσαι άνεργος,η και η τράπεζα βρίσκει ευκαιρία και σου βουτάει το σπιτικό σου, το λιμάνι σου και την αξιοπρέπεια σου.
Όταν εύχεσαι να μην αρρωστήσεις εσύ ή κάποιο μέλος από την φαμίλια σου γιατί δεν έχεις την οικονομική πρόσβαση για γιατρό, νοσηλεία, φάρμακα και νοσοκομείο.
Όταν οι ουρές ανέργων έξω από τα γραφεία του ΟΑΕΔ προσβάλλουν όχι μόνο την ανθρωπιά μας αλλά θυμίζουν στην πράξη τι σημαίνει κοινωνικός αποκλεισμός.
Όταν η αγανάκτηση, η οργή, ο θυμός, η έλλειψη οράματος και αισιοδοξίας είναι μόνιμοι σύντροφοι της μνημονιακής ζωής μας.
Όταν τα παιδιά σου γυρνάνε και σε ρωτάνε γιατί ρε μάνα και πατέρα δημιούργησες ή ανέχτηκες μια τέτοια κοινωνία;
Όταν το ξημέρωμα της αυριανής μέρας ξέρεις ότι πάλι εσένα, τον άνεργο, τον μεροκαματιάρη, τον συνταξιούχο, θα έχουν βάλει στο μάτι με νέα μέτρα ''σωτηρίας'' και όχι αυτούς που τα έχουν σε λογαριασμούς εδώ και στο εξωτερικό, σε οφσόρ εταιρείες και εξακολουθούν να πραγματοποιούν κέρδη εκατομμυρίων εις υγεία των κορόιδων.
Όταν κάθε βράδυ αγανακτείς και σου έρχεται να σπάσεις την τηλεόραση από την ατέλειωτη προπαγάνδα των στρατευμένων υμνητών των Μνημονίων και του συστήματος, που δεν ανέχονται και βεβαίως δεν προβάλλουν τις άλλες απόψεις.
Όταν η δημοκρατία έχει ανασταλεί και βρομάει από τους τόνους χημικών που μας έχουν κεράσει και η καταστολή τους μας συντροφεύει.
Όταν, όταν, όταν.............
Τότε από ποια χρεοκοπία μας τσαμπουνάνε ότι μας σώσανε;
Την βιώνουμε την χρεοκοπία εδώ και χρόνια, την βιώνουμε και προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι, να αντέξουμε και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας για να πάρουν σάρκα και οστά η εκδίκηση των ονείρων και το δίκιο μας.
Αυτό που βιώνουμε τα δύο τελευταία χρόνια τι είναι; Δεν είναι η χρεοκοπία των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων;
Οι περιγραφές των χριστιανών για τις δέκα πληγές του Φαραώ μάλλον βρίσκουν έκφραση σε αυτή την κόλαση.
Από τη χρεοκοπία σώσανε τους διεθνείς τοκογλύφους και τους τραπεζίτες. Αυτούς σώσανε και όχι εμάς.
Εσωτερική υποτίμηση δεν λέγεται αυτό ''κύριοι'' του συστήματος που έχετε κάνει εδώ και δύο χρόνια, προκειμένου να πάρουν τους τόκους τους το διεθνές κεφάλαιο που έχει αναγάγει την κερδοσκοπία σε βάρος λαών και κρατών σε ανώτατη αρχή;
Οφείλουμε να σας ευχαριστήσουμε και να σας τιμήσουμε στήνοντας αγάλματα και όσοι,ες πηγαίνουν στις εκκλησιές να ανάψουν και κανά κερί για την μακροημέρευση εσάς και των κομμάτων σας.
Βρίσκετε όμως και τα κάνετε!
Η Αριστερά, η πληθυντική Αριστερά φαίνεται ότι δεν έχει αντιληφθεί ότι η Ιστορία περνάει δίπλα της. Φαίνεται αναποφάσιστη να την αρπάξει από το χέρι, υλοποιώντας το ραντεβού με την Ιστορία που μας έρχεται από παλιά ως στοίχημα.
Εάν ως Αριστερά συνειδητοποιούσαμε ότι οι τόποι συνάντησης και κοινού βηματισμού είναι απείρως πολλαπλάσιοι από εκείνους της διαφωνίας, τότε οι χειρότεροι φόβοι των εκπροσώπων του κεφαλαίου στην Ε.Ε. που φτάσανε να ρωτάνε για τα πολιτικά κόμματα και την απήχηση της Αριστεράς τα Κυβερνητικά μνημονιακά στελέχη στα τελευταία διαβούλια τους, μπορούν να ζωντανέψουν και να γίνουν εφιάλτης τους.
Μπορούμε οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις του ΚΚΕ, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όσοι αποδεσμευόμενοι από το ΠΑΣΟΚ αν θέλουν, να συμφωνήσουν και να υλοποιήσουν ένα κοινό ριζοσπαστικό πρόγραμμα στόχων, βαθιών αλλαγών και σωτηρίας του Λαού μας από τα κοράκια που εδώ και δύο χρόνια έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, διατηρώντας ο καθένας το κόμμα του και την αυτοτέλεια του. Σε ένα πρόγραμμα που θα ανοίγει δρόμους ουσιαστικών ανατροπών του σημερινού εφιάλτη και ταυτόχρονα θα βάζει τα θεμέλια για πιο δίκαιη κοινωνία, για το αύριο, για τον σοσιαλισμό.
Μπορούμε, εάν τελειώνουμε με τις αμφισημίες για το τι είναι και τι ρόλο παίζει η Ε.Ε. και με θέση καθαρή υπέρ της στάσης πληρωμών και όχι της αναστολής. Μπορούμε εάν δεν παραπέμπουμε τα πάντα στο μεθαύριο της λαϊκής εξουσίας, στο επέκεινα, κλεισμένοι αυτάρεσκα στο καβούκι μας και συμμαχώντας φιλάρεσκα μόνο με τον εαυτό μας. Μπορούμε, εάν σταματήσει ο επαναστατικός βερμπαλισμός και η απολυτοποίηση του αλάνθαστου των δικών μας θέσεων και δούμε την ενότητα και τη συνεργασία μέσα από την αναγκαιότητα της ¨νέας κατάστασης και των νέων ''καθηκόντων''.
Μπορούμε να στείλουμε στα τσακίδια αυτούς που έχουν ως στόχο τη βίαιη φτωχοποίηση όλης της κοινωνίας και το θάψιμο κάθε μορφής συλλογικότητας, κάθε μορφή του ''εμείς''.
Μπορούμε κυριολεκτικά να τους κλείσουμε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Χθες ήτανε νωρίς, αύριο θα είναι αργά, σήμερα είναι η ώρα.
Μπορούμε σύντροφοι. Μπορούμε να βάλουμε τέλος στη βαρβαρότητα. Μπορούμε στα αλήθεια να χρεοκοπήσουμε τις πολιτικές τους και τα συμφέροντα τους σε Ελλάδα και Ευρώπη, για να καταλάβουν και αυτοί που σήμερα μας κουνάνε το δάχτυλο προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν, το τι σημαίνει χρεοκοπία.
Για να μην μιλάμε μετά από χρόνια, πάλι για ιστορικά λάθη και χαμένες ευκαιρίες.
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012
iskra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου