Να 'μαστε πάλι στο σημείο από όπου ξεκινήσαμε. Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά, τα νέα αντιλαϊκά μέτρα αρχίζουν και εφαρμόζονται και οι δανειστές – δυνάστες μας (ΕΕ, ΔΝΤ-ΗΠΑ) εξακολουθούν να είναι αδίστακτοι, κυνικοί και αδηφάγοι. Το μαρτύριο δεν έχει τέλος.
Κάθε μέρα, ολοένα και πιο έντονα, ολοένα και πιο καθαρά, ολοένα και πιο ανάγλυφα προβάλλει το κομβικό ζήτημα για την απελευθέρωση του λαού και της πατρίδας μας: διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΕΕ. Χωρίς αυτά τα δύο τίποτα άλλο δεν μπορεί να υπάρξει, καμιά εναλλακτική λύση, κανένας άλλος δρόμος, φιλολαϊκός, αναπτυξιακός.
Τέλος μπορεί μόνο να βάλει ο λαός. Αυτή τη στιγμή δείχνει λίγο μουδιασμένος ίσως ακι αποπροσανατολισμένος. Αλλά δεν θα είναι για πολύ έτσι. Η οργή θα ξεχειλίσει. Η ανάγκη θα υπαγορεύσει τους δρόμους, τα σχήματα, τις λύσεις. Και τότε ο λαός θα σηκωθεί. Θα αγωνιστεί ενωμένος. Και αλίμονο σε παλιούς και νέους, κρυφούς και φανερούς υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Ελπίζω αυτή την προφανή ανάλυση να την λάβουν υπόψη τους οι πολιτικοί σχηματισμοί της Αριστεράς και να απεγκλωβιστούν από τις αγκυλώσεις της αντιενωτικής στάσης, της γραφειοκρατικής αυτοσυντήρησης, της επαναστατικής πολυλογίας και του φόβου της μέχρι τέλους ρήξης με την ΕΕ.
Κείμενο που μας στάλθηκε από τον Δημήτρη Καλτσώνη - Σύλλογος "Γ. Κορδάτος"
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2015/11/blog-post_96.html
Κάθε μέρα, ολοένα και πιο έντονα, ολοένα και πιο καθαρά, ολοένα και πιο ανάγλυφα προβάλλει το κομβικό ζήτημα για την απελευθέρωση του λαού και της πατρίδας μας: διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΕΕ. Χωρίς αυτά τα δύο τίποτα άλλο δεν μπορεί να υπάρξει, καμιά εναλλακτική λύση, κανένας άλλος δρόμος, φιλολαϊκός, αναπτυξιακός.
Τέλος μπορεί μόνο να βάλει ο λαός. Αυτή τη στιγμή δείχνει λίγο μουδιασμένος ίσως ακι αποπροσανατολισμένος. Αλλά δεν θα είναι για πολύ έτσι. Η οργή θα ξεχειλίσει. Η ανάγκη θα υπαγορεύσει τους δρόμους, τα σχήματα, τις λύσεις. Και τότε ο λαός θα σηκωθεί. Θα αγωνιστεί ενωμένος. Και αλίμονο σε παλιούς και νέους, κρυφούς και φανερούς υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Ελπίζω αυτή την προφανή ανάλυση να την λάβουν υπόψη τους οι πολιτικοί σχηματισμοί της Αριστεράς και να απεγκλωβιστούν από τις αγκυλώσεις της αντιενωτικής στάσης, της γραφειοκρατικής αυτοσυντήρησης, της επαναστατικής πολυλογίας και του φόβου της μέχρι τέλους ρήξης με την ΕΕ.
Κείμενο που μας στάλθηκε από τον Δημήτρη Καλτσώνη - Σύλλογος "Γ. Κορδάτος"
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2015/11/blog-post_96.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου