Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Ξανασχεδιάζοντας τον χάρτη στη Μέση Ανατολή

Ξανασχεδιάζοντας τον χάρτη στη Μέση Ανατολή
Δεν υπάρχει πιο περίτρανη απόδειξη: Όπου απλώνουν το μακρύ χέρι τους οι ΗΠΑ επέρχεται καταστροφή. Φτάνει να αναλογιστούμε όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή.

Το είχαν νοιώσει πρώτοι οι Κύπριοι, με το «σχέδιο επίλυσης του Χένρι Κίσσιντζερ». Η τουρκική εισβολή, διχοτόμησε ουσιαστικά το νησί. Οι ΗΠΑ εμπόδισαν την ελληνική αντίδραση. Κάτι που άνοιξε την όρεξη στους Τούρκους για το μισό και πλέον Αιγαίο…



Τι έδειξε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας; Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ εναντίον του Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς –ο οποίος δεν ήθελε την διάλυση της Ομοσπονδίας –ήταν δηλαδή αντίθετος στα σχέδια των ΗΠΑ (αλλά και της Γερμανίας) - ακόμα στοιχίζει ακριβά στον σέρβικο λαό.

Οι «προσωπικοί πόλεμοι» που διεξάγει η Ουάσιγκτον, δήθεν εναντίον κάποιων ηγετών, καταλήγουν σε καταστροφές κρατών με ολέθριες επιπτώσεις σε λαούς. Τα σχέδια έχουν καταστρωθεί από καιρό στο Στέητ Ντηπάρτμεντ και ποιος λογαριάζει τις ανθρώπινες ζωές; Παράπλευρες απώλειες!

Αυτό όμως που συμβαίνει τώρα στη Μέση Ανατολή είναι φοβερό. Η Συρία, με πρόσχημα τον «κακό πρόεδρο» Άσαντ έχει σχεδόν ολοκληρωτικά καταστραφεί με εντολή των ΗΠΑ. Σ’ αυτό έχουν συνδράμει η Τουρκία, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και άλλα Εμιράτα.

Πρόφαση το «κακό Ιράν», (αλλά και η Ρωσία, που διαθέτει ναυτική βάση στη Λατάκια…) και προσπαθεί να επικρατήσει ειρήνη.

Το έργο επαναλήφθηκε στη Λιβύη. Με πρόσχημα την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι. Αλλά και μετά την δολοφονία του Λίβυου ηγέτη και επικράτηση της φιλοδυτικής «επανάστασης» συνεχίζεται ο εμφύλιος μεταξύ των «επαναστατών»- πολέμαρχων φυλάρχων. Χάος στη Λιβύη…

Να θυμηθούμε τον πόλεμο εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν. Άλλος ένας προσωπικός πόλεμος, που ξεκαθάρισε την εικόνα όμως του απώτερου στόχου: Ήταν η καταστροφή των δομών του ιρακινού κράτους. Πρώτα απ΄ όλα, οι Αμερικάνοι διέλυσαν τον ισχυρό ιρακινό στρατό. Ύστερα προώθησαν την διάλυση του ιρακινού κράτους, με την αυτονομία του ιρακινού Κουρδιστάν. Χώρια που δεν υπήρχε ουσιαστικά κάποια δύναμη να αντισταθεί στην εμφύλια θρησκευτική διαμάχη Σουνιτών-Σιιτών που ξέσπασε μέσα στη γενικότερη αναρχία που έφερε η αμερικανική κατοχή.

Η δημιουργία του «ημιαυτόνομου ιρακινού Κουρδιστάν, κάθε άλλο παρά άρεσε στους Τούρκους, που αγωνίζονταν ήδη να αποτρέψουν τα σχέδια των φιλόδοξων Κούρδων του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ) για ανεξάρτητο κράτος.

Οι ονειροπαρμένοι απόγονοι των σουλτάνων ουδέποτε εγκατέλειψαν την επεκτατική πολιτική αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Έτσι φτάσαμε στις ημέρες του Χαλιφάτου…

Πολύ μικρή η ιστορία του, αλλά μεγάλη η προϊστορία όσων επικαλείται. Προσπαθώντας να αναβιώσουν αναμνήσεις από το Μεγάλο Αραβικό Χαλιφάτο και τον πόλεμο εναντίον των Σταυροφόρων, οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Χαλιφάτου, (ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών ζήτησε να τους αποκαλούν “σφαγείς Daesh” - όπως τους αποκαλούν οι Άραβες) διέλυσαν τα σύνορα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (της αγγλο-γαλλικής συμφωνίας Sykes-Picot) εξάπτοντας έναν διαφορετικό αραβικό θρησκευτικό εθνικισμό.

Εξοπλισμένοι και χρηματοδοτούμενοι από τις ΗΠΑ και όσα εμιράτα προαναφέραμε, όσο ήταν ενταγμένοι στην αλ-Κάιντα (ναι, γιατί παράξενο είναι που η αλ-Κάιντα είναι τώρα καλή;) οι μαχητές του Χαλιφάτου, άρπαξαν στο δρόμο τους όλα τα σύγχρονα όπλα που παρέδωσε η αμερικανική βοήθεια στον νεοσύστατο αλλά ανίκανο να αντιδράσει λόγω κακοδιοίκησης ιρακινό στρατό. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά, λες και παρακολουθούμε από τις ειδήσεις πλέον, χολυγουντιανή πολεμική υπερπαραγωγή.

Χώρια που τα Media παίζοντας το δικό τους παιχνίδι, μας μπερδεύουν ποιοι είναι οι πραγματικοί χασάπηδες-δήμιοι. Αν είναι δηλαδή δυτικοί εξισλαμισθέντες, ή ντόπιοι φανατικοί που ονειρεύονται πιλάφια και ουρί για ανταμοιβή. Την ώρα που οι εξτρεμιστές δίνουν από την ανάποδη μια δική τους απάντηση στις δυτικές επεμβάσεις στην περιοχή.



Θα το βρεις κρυμμένο πίσω απ΄όλα αυτά...

Και το παιχνίδι όλο παίζεται με υποβολέα το Ισραήλ. Που δήθεν έχει ψυχρανθεί με τις ΗΠΑ, αλλά συνεχίζει ανενόχλητο την αποικιοκρατική πολιτική του στα κατεχόμενα μ' όλο και νέους οικισμούς εποίκων και κάθε τόσο τραβάει και μια εισβολή εναντίον των «κακών» Παλαιστίνιων στη Γάζα. Έτσι για να ξοδέψει μερικές από τις οβίδες που πλουσιοπάροχα του παρέχει η Ουάσιγκτον.

Ας μην ξεχνάμε όμως τι έχει γίνει στο Αφγανιστάν. Άλλος ένας προσωπικός πόλεμος, που είχε ξεκινήσει εναντίον του Οσάμα μπιν – Λάντεν, μας είχαν πει τότε κι όποιος μπορεί να μας πει το αποτέλεσμα, εκτός από τα κέρδη που αποκομίζουν και πάλι οι καλλιεργητές παπαρούνας, κερδίζει…

Ούτε στο Αφγανιστάν κατόρθωσε να νικήσει η «Δημοκρατία». Όπως δεν νίκησε η Αραβική Άνοιξη… Το παζλ είναι μπερδεμένο. Επειδή στην Αίγυπτο, παραμερίστηκε ο μετριοπαθής ισλαμιστής και σύμμαχος του Ερντογάν. Τα όνειρα όμως του «Σουλτάνου» πλέον, ανακόπτονται από τους φανατικούς ισλαμιστές που ωστόσο εξακολουθούν να τον εξυπηρετούν μια και τα έχουν βάλει με τους Κούρδους.

Το παράδειγμα που δίνουν οι «τρομοκράτες» του Χαλιφάτου- Daesh, δείχνει έναν άλλο δρόμο για τους νέους Άραβες. Αν οι τζιχαντιστές μπορούν και καταργούν τα σύνορα του Ιράκ με τη Συρία, γιατί να υπάρχουν σύνορα μεταξύ Συρίας και Λιβάνου; Και πάει λέγοντας, σε μια περιοχή όπου η Ειρήνη θα αργήσει να επιστρέψει... Όσο σε πρώτο πλάνο, να εφαρμόζουν σχέδια που άλλοι έχουν καταστρώσει, φαίνονται οι τζιχαντιστές.

Η αναταραχή δημιουργεί ένα νέο χάρτη στη Μέση Ανατολή. Πάντως, εκείνοι που τρίβουν τα χέρια τους είναι πάλι οι Ισραηλινοί. Ποιος ασχολείται πλέον με το κράτος της Παλαιστίνης; Α, κόντεψα να το ξεχάσω:

Οι Σουηδοί, που το αναγνώρισαν. 

Τόμπολα!


http://www.zougla.gr/apopseis/article/ksanasxediazontas-ton-xarti-sti-mesi-anatoli

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου