Χρόνια σου πολλά Βασιλάκη (Εφραίμ). Συνέχεια 1.

                                                 @

Θυμάμαι, τα πρώτα – πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όταν μια γενιά ανάσανε… καταδικασμένη από τη Χούντα να περάσει τμήμα της παιδικής της ηλικίας … τμήμα της εφηβείας της … στη σιωπή και στην καταπίεση … να βρέχει και να στέκεσαι ακίνητος, με το κεφάλι γουλί σχεδόν και παγωμένο, στη σχολική σειρά περιμένοντας τον κύριο Μαλάκα … (το μι κεφαλαίο παρακαλώ) …Νομάρχη Χούντας … με το κεφάλι γουλί, με γκρι παντελόνι και λευκό πουκάμισο να χιονίζει … κι εσύ ακίνητος Μαλάκας … πίσω σου γαύγιζε ο Γυμναστής … μουσκεμένος, παγωμένος, να μην μπορείς ούτε τα μπούτια των κοριτσιών να χαζέψεις … πλαγίως … (κάτι τέτοιες μέρες τα κουμπιά στις μπλε ποδιές , όλως τυχαίως, έσπαζαν, χαλάρωναν, δραπέτευαν από τις κουμπότρυπες)… μα εσύ έπρεπε ακίνητος … για την Πατρίδα … για την τιμή του Σχολείου και της Πόλης… για τον Αρχιμαλάκα καραβανά Χουνταίο Υπουργό … που μας έκανε την τιμή να μας επισκεφτεί … η νεολαία της Τρίπολης, της Καλαμάτας, της Ξάνθης … η μαθητιώσα νεολαία του Ηρακλείου, των Ιωαννίνων, της κάθε κωλολασπωμένης πόλης και του κάθε κωλοχωρίου του ’70 … ευγνωμονούσα με πλαστικά σημαιάκια και ζητωκραυγές … μπερδεμένη … κι εσύ μπερδεμένος για την Πατρίδα που νυχθημερόν μας έπριζαν – τον έτσι κι αλλιώς πρισμένο – έρωτά μας!

Αυτή η γενιά λοιπόν, είδε την Πατρίδα στην Κύπρο να ματώνει, να βιάζεται, να καίγεται, να ξεπουλιέται αντί Θώκων, από αυτούς που μας έπριζαν τον ήδη πρισμένο έρωτά μας με λόγους … περί Πατρίδος! Γαμώ τα παγώματά μας!

Έτσι κι εμείς με την πρώτη ευκαιρία γράψαμε στον πρισμένο έρωτά μας την Πατρίδα τους, την τιμή της και τα εμπορεύσιμα ιδεώδη της!

Συνεχίζεται