Νίκος Γεωργαντώνης
Σαν να προσπαθείς να κρύψεις τις βαθύτερες βλέψεις σου
μ’ αυτές τις μετρημένες επιλογές σου. Σαν να επιδιώκεις να
ζήσεις μια ζωή πατώντας στις πλάτες άλλων… Με την
συνεχή αρνητικότητά σου και την ένταση του βλέμματός σου και
της ψυχής σου… σα να επιδιώκεις να προτάξεις το δικό σου
πρόσωπο έναντι των άλλων…
Και γιατί άλλωστε να το κρύψεις.
Με την πρώτη ευκαιρία κλαίγεσαι και κάνεις τον ανόητο κακομοίρη
και φτύνεις φωτιά σε κάθε καλή προαίρεση ανθρώπου. Μισοκλείνεις
τα μάτια κι εξετάζεις διεισδυτικά αυτόν τον παράξενο Μήδο… που έχεις
απέναντί σου!
Ω, ναι!
Κι ας είναι Δαναός…
Εσύ διψάς για ιδιωτελή προβολή και δόξα… Ή στην ψυχή σου
έχεις δαίμονες που θες να τους ξορκίσεις μ’ ανέντιμη γενναιότητα…
Τι κίβδηλος!
Να μιλάς γλώσσα γοητευτική σαν κάποιος Πίνδαρος του συρμού,
και τα πλήθη των γραμμών σου να μένουν ενεά!… Να εισπράττεις
τα εύγε, και τα μπράβο, και τα βλέμματα τα γεμάτα ενθουσιασμό,
και συ… το βράδυ να υποπέφτεις εις κοσμόν ονειρικόν αναπότρεπτα
αρρωστημένον!
Μα η Γοργώ σε κοιτάζει στοχαστική καθώς πλησιάζεις… Δεν είσαι
δύσμορφος ούτε κουτσαίνεις. Προχωράς σταθερά και το βλέμμα σου
έχει μία υψηλή ματιά επηρμένου…
Η ανησυχία της κάνει το μυαλό της να στοχαστεί τη Φύση που αντι
προσωπευεις…
«Με τίποτα δεν τον θέλουμε αυτόν στις γενναίες φάλλαγες!
Διπρόσωπους στα τιμημένα όπλα μας δε θέλουμε…»
σκέφτεται…
Δεν είχε άδικο.
Τώρα στην Ανοπαία Ατραπό οδηγείς, πρώτος!… τον Υδάρνη και
τους άθλιους Μήδους, ενάντια σ’ αυτούς που πριν εθαύμαζες!
Σκέφτομαι ότι κάποτε αυτό δεν το φανταζόσουν. Ότι μπορεί
να το έκρυβες απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό. Τις βαθύτερες
προθέσεις σου. Τον αληθινό σου εαυτό.
Φτωχέ κι ανέντιμε του Ευρυδήμου, γιε… Σίχαμα απαίσιο!
Ας είναι καλά τα μάτια της θεσπέσιας Γοργώς, που έπιασαν
ό,τι των άλλων καθημερινών, κοινών ανθρώπων ο νους
δεν μπορεί να συλλάβει.
Ας είν’ καλά το αίσθημα της συγκίνησης που μίλησε την αλήθεια!
ξάστερα και καθαρά.
Ω! Φτωχή φαινομενικότητα!… και συγκυρίες πλάνες! Πόσο το
λογικό των ανθρώπων στις ατραπούς του λάθους οδηγείτε!
Πόσο την ψυχή λίγο την γνωρίζετε!
Ας είν’ καλά η Γοργώ.
Κι ας πέρασαν οι Μήδοι…
μ’ αυτές τις μετρημένες επιλογές σου. Σαν να επιδιώκεις να
ζήσεις μια ζωή πατώντας στις πλάτες άλλων… Με την
συνεχή αρνητικότητά σου και την ένταση του βλέμματός σου και
της ψυχής σου… σα να επιδιώκεις να προτάξεις το δικό σου
πρόσωπο έναντι των άλλων…
Και γιατί άλλωστε να το κρύψεις.
Με την πρώτη ευκαιρία κλαίγεσαι και κάνεις τον ανόητο κακομοίρη
και φτύνεις φωτιά σε κάθε καλή προαίρεση ανθρώπου. Μισοκλείνεις
τα μάτια κι εξετάζεις διεισδυτικά αυτόν τον παράξενο Μήδο… που έχεις
απέναντί σου!
Ω, ναι!
Κι ας είναι Δαναός…
Εσύ διψάς για ιδιωτελή προβολή και δόξα… Ή στην ψυχή σου
έχεις δαίμονες που θες να τους ξορκίσεις μ’ ανέντιμη γενναιότητα…
Τι κίβδηλος!
Να μιλάς γλώσσα γοητευτική σαν κάποιος Πίνδαρος του συρμού,
και τα πλήθη των γραμμών σου να μένουν ενεά!… Να εισπράττεις
τα εύγε, και τα μπράβο, και τα βλέμματα τα γεμάτα ενθουσιασμό,
και συ… το βράδυ να υποπέφτεις εις κοσμόν ονειρικόν αναπότρεπτα
αρρωστημένον!
Μα η Γοργώ σε κοιτάζει στοχαστική καθώς πλησιάζεις… Δεν είσαι
δύσμορφος ούτε κουτσαίνεις. Προχωράς σταθερά και το βλέμμα σου
έχει μία υψηλή ματιά επηρμένου…
Η ανησυχία της κάνει το μυαλό της να στοχαστεί τη Φύση που αντι
προσωπευεις…
«Με τίποτα δεν τον θέλουμε αυτόν στις γενναίες φάλλαγες!
Διπρόσωπους στα τιμημένα όπλα μας δε θέλουμε…»
σκέφτεται…
Δεν είχε άδικο.
Τώρα στην Ανοπαία Ατραπό οδηγείς, πρώτος!… τον Υδάρνη και
τους άθλιους Μήδους, ενάντια σ’ αυτούς που πριν εθαύμαζες!
Σκέφτομαι ότι κάποτε αυτό δεν το φανταζόσουν. Ότι μπορεί
να το έκρυβες απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό. Τις βαθύτερες
προθέσεις σου. Τον αληθινό σου εαυτό.
Φτωχέ κι ανέντιμε του Ευρυδήμου, γιε… Σίχαμα απαίσιο!
Ας είναι καλά τα μάτια της θεσπέσιας Γοργώς, που έπιασαν
ό,τι των άλλων καθημερινών, κοινών ανθρώπων ο νους
δεν μπορεί να συλλάβει.
Ας είν’ καλά το αίσθημα της συγκίνησης που μίλησε την αλήθεια!
ξάστερα και καθαρά.
Ω! Φτωχή φαινομενικότητα!… και συγκυρίες πλάνες! Πόσο το
λογικό των ανθρώπων στις ατραπούς του λάθους οδηγείτε!
Πόσο την ψυχή λίγο την γνωρίζετε!
Ας είν’ καλά η Γοργώ.
Κι ας πέρασαν οι Μήδοι…
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2013/02/blog-post_6446.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου