Ο Δαίμονας του σπιτιού
αγκιστρωμένος στο
σβέρκο μου
ξεφυσάει φωτιά
ρουθουνίζει επίμονα:
<< Πάμε σπίτι… Πάμε σπίτι>>!
Πάνω από τα σύνορα
κοπάζει ο καιρός
ορισμένος τόπος από κελύφη βημάτων
Πιπιλίζοντας λέξεις
φτύνοντας κουκούτσια
στην άκρη του όχθου
την πρωτοσυνάντησα
μικρή κι άσπιλη
γεύση καρπουζιού.
Λευκή
θολή
και κόκκινη
στην ανεμοθύελλα
του χρόνου
ζούλιξε την φέτα
καρπουζιού
και σάλιωσε τα δάκτυλά της
... ανυποψίαστος...
<<Δείξε μου το πουλί σου>>, είπε…
Ένα βράδυ τιμωρίας
έκλεισα τους λογαριασμούς μου με τον Θεό
άνοιξα την πόρτα κι έφυγα
για την άλλη γιαγιά
Δέκα πέντε χιλιόμετρα νύχτας
η τρελαμένη σκύλα ξεσάλωνε στις φλέβες μου
kost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου