Με το ‘να μάτι
να ‘ναι
δω μάτωμα
και χτύπος Ατρειδών
κι εκεί
σκοτεινός γδούπος
θηβαϊκής Σφίγγας
και με τ’ άλλο
πότε πουλί
στην άκρη της γλώσσας
που ραμφίζει
μισό κραυγή μισό ερώτηση
τον τιτανικό ουρανό
και πότε γρύλλος
π’ ορίζει
με ηλακάτη ρυθμού
τη γη των πυγολαμπίδων
Κόρη των Φαιάκων
Πώς να ταξιδέψω
Στον μακρινό Παρνασσό;
Χωρίς Ελένη
κολλάνε τα κύματα στ’ αυτί
και γλαρώνουν τα καράβια
χωρίς Ιφιγένεια
στην μυθική Αυλίδα
και δε φέρνει Σειρήνες η θάλασσα
στην τρικυμία της μπανιέρας
Μικρό ταξίδι μου ‘μελλε
κι αναίμακτο
με σαλιωμένα δάχτυλα
από μια σελίδα σ’ άλλη
από την Άννα στη Φανή
έστω και με κάποια Πηνελόπη
Αλλά
και χωρίς σκέψη
η μικρή σαύρα εναντιοδρομεί
στο τέλος της αφής
και το τραγούδι ξαναρχίζει
αφού
κι ο θάνατος στην Ελευσίνα
είναι κάποιος προορισμός
κι ο σιωπηλός θεριστής
νύχτα οδηγεί στο Ταίναρο
τις μοιρολογήτρες
απ' τη Μάνη.
http://odofragma-skas.blogspot.gr/p/kost2.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου