(Κυρ. 17/08/14 – 13:48)
Του ΑΚΗ ΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ
Εφτά χρόνια ύφεσης και πέντε χρόνια συνεχούς μνημονιακής λεηλασίαςκαι κατεδάφισης έδειξαν ότι η Κυβέρνηση της Αριστεράς μόνο ως ώριμο φρούτο δεν μπορεί να προκύψει.
Όλες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι, παρά τη βαθιά κριση, παρακμή και χρεοκοπία των αστικών πολιτικών δυνάμεων δεν υπάρχει αυτόματος δρόμοςγια την αριστερή διακυβέρνηση ,η οποία μόνο ως σύνθετη, αξιόπιστη και ριζοσπαστική πολιτική πρωτοβουλία μεγάλης ανατροπής μπορεί ναπροέλθει.
Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στο κρίσιμο Φθινόπωρο που έρχεται, βρίσκονται σε ένα ιστορικό μεταίχμιο. Ένα νέο άλμα στην πολιτική και κοινωνική επιρροή της Αριστεράς και ειδικότερα τουΣΥΡΙΖΑ, πολύ πιο δύσκολο από αυτό που τον έφερε στην αξιωματική αντιπολίτευση και σε πιοδύσκολες ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες, συνιστά τη μεγάλη πρόκληση της περιόδου, για την οποία μάλιστα ο χρόνος είναι ιδιαίτερα ασφυκτικός.
Η πρόκληση αυτή θέτει μπροστά στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Αριστερά την ανάγκη νέων απαντήσεων.
Οι απαντήσεις αυτές δεν μπορεί να είναι μια ενδεχόμενη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο και τη λεγόμενη κεντροαριστερά ( στην ουσία μεταλλαγμένη Σοσιαλδημοκρατία) κάθε απόχρωσης, όπως καλούν οι σειρήνες του συστήματος.
Μια ενδεχόμενη τέτοια στροφή δεν είναι ο εύκολος εκλογικός δρόμος για την άνοδο της Aριστεράςστην κυβέρνηση. Αντίθετα, αυτή η στροφή δεν θα έχει εκλογική απόδοση, θα αλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα αντιπροσωπεύει ένα πνιγηρό συμβιβασμό, που θα ματαιώσει κάθε δυνατότητα υλοποίησης μιαςνέας προοδευτικής πορείας της χώρας.
Η πραγματική απάντηση στις προκλήσεις της περιόδου για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να προχωρήσει ταχύτατα σε ένα νέο, βαθύτερο, πιο ουσιαστικό και πιο σχεδιασμένο κύμα ριζοσπαστικοποίησης της πορείας του. Ριζοσπαστικοποίησης σε όλους τους τομείς, πολιτικό, προγραμματικό, κομματικό, κινηματικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό, που είναι ο μόνος δρόμος για να διασφαλίσει μια γρήγορη αριστερή φθινοπωρινή αντεπίθεση.
Ασφαλώς, πρώτο μέλημα μιας τέτοιας ριζοσπαστικοποίησης είναι η ανασυγκρότηση του κόμματος ως πραγματικής μάχιμης πρωτοπορίας, που θα βρίσκεται με τα συλλογικά του όργανα, τα μέλη και τα στελέχη του, όχι στο περιθώριο ως μηχανισμός διευθετήσεων, αλλά στο κέντρο επεξεργασίας και λήψης όλων των πρωτοβουλιών και αποφάσεων.
Ξεχωρίζω ορισμένα από τα κυριότερα καθήκοντα της περιόδου.
Πρώτον: ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται μια νέα πιο ριζοσπαστική προγραμματική «Αθηναΐδα» , που θα δώσει μια ποιοτική, πιο αξιόπιστη και πιο συνεκτική προγραμματική ώθηση συνολικά στην Αριστερά και κυρίως ένα ανατρεπτικό όραμα ανάσας και προοπτικής για το λαό.
Χρειάζεται με τόλμη να αφήσουμε πίσω μας την επικοινωνιακή τρομοκρατία των κυρίαρχων κύκλων, ένα μυωπικό ευρωκεντρισμό και την υποτίμηση συχνά του μεγέθους της απαιτούμενης σύγκρουσης με οικονομικές δομές και μεγάλα κεφαλαιακά συμφέροντα ,προκειμένου να δώσουμε ένα νέο ουσιαστικό προγραμματικό περιεχόμενο στις συζητήσεις μέσα στην Αριστερά.
Δεύτερον: Προοδευτική ανατροπή δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν αντιμετωπίσουμε την άπνοια που κυριαρχεί στο κοινωνικό πεδίο , πλην μεμονωμένων περιπτώσεων, με πιο φωτεινή εξαίρεση τονηρωικό αγώνα των καθαριστριών.
Η βαθιά, άμεση, ουσιαστική και αποτελεσματική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και όλης της Αριστεράς στηνκοινωνία και η προσήλωση στην ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων και κινημάτων, αντιπροσωπεύει το μεγάλο στοίχημα της περιόδου και το οποίο αποτελεί τον πυρήνα και την καρδιά μιας νέα ριζοσπαστικοποίησης.
Τρίτον: Χρειάζεται ένας νέος ενωτικός προσανατολισμός όλων των αριστερών δυνάμεων, πράγμα που αντιπροσωπεύει μια μεγάλη τομή της Αριστεράς σε σχέση με το παρών και το παρελθόν της.
Η αντιενωτική στρατηγική τόσο της ηγεσίας του ΚΚΕ όσο και των πλειοψηφουσών τάσεων τηςΑΝΤΑΡΣΥΑ αποδεικνύονται ότι δεν είναι μόνο αναποτελεσματικές αλλά και ιστορικά αδιέξοδες, ενώ ενισχύουν τις πιο αρνητικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνεχίζει να αυτοϊκανοποιείται με επικοινωνιακές ενωτικές εκφωνήσεις προς τις αριστερές δυνάμεις, οι οποίες δεν συνοδεύονται με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και συγκεκριμένες ριζοσπαστικές μετατοπίσεις. Αν όλοι στην Αριστερά δεν αλλάξουμε για να συναποκτήσουμε μια νέα κουλτούρα συνύπαρξης, διαλόγου και κοινής δράσης, μέσα από τις διαφορές μας, δεν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στο σύγχρονο και επείγοντα ιστορικό μας ρόλο.
Τέταρτον: Η Αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται ένα μεγάλο και απροκατάληπτο άνοιγμα στην κοινωνία. Ιδιαίτερα αυτό το άνοιγμα πρέπει να είναι πολύ πιο τολμηρό στις κοινωνικές δυνάμεις και στις όποιες πολιτικές οργανώσεις και κινήσεις που διαφοροποιούνται από τις σοσιαλδημοκρατικές και συστημικές αυταπάτες και κινούνται προς τα αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον ριζοσπαστισμό του μπορεί να προκαλέσει ένα νέο κύμα ριζοσπαστικοποίησης στην κοινωνία και την πολιτική ζωή. Αυτό το μεγάλο , τολμηρό και απροκατάληπτο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία δεν μπορεί να έχει σχέση μεόσους έχουν ευθύνη για τη διαμόρφωση και εφαρμογή νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών πολιτικών που έχουν επιφέρει ανεπανάληπτες καταστροφές στη χώρα.
Η Αριστερά δεν είναι μια δύναμη περιθωρίου και μειοψηφίας. Η Αριστερά δεν χρειάζεται συστημικά δεκανίκια για να κερδίσει σε λαϊκή απήχηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά η Αριστερά μπορούν να κερδίσουν και να ενώσουν τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Αρκεί να επιδείξουν βαθιά σύγχρονο πνεύμα, μεγάλη τόλμη και ακλόνητη ριζοσπαστική συνέπεια.
Κυριακή 17 Αυγούστου 2014
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17360:2014-08-17-10-47-37&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου