Πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα!

Α-Εσείς μια χαρά είστε! Έχετε ένα πιάτο φαϊ... Κι έχετε και την ησυχία σας. Εμείς τότε στα άγουρα νιάτα μας πολεμούσαμε στους Βαλκανικούς, μετά στον Α' Παγκόσμιο και πριν πάρουμε μιαν ανάσα, μας πήγαν εκστρατεια κι ως την Άγκυρα! Εκεί να δεις σκοτωμός!

Β-Τι λες ρε πατέρα; Εμείς περνάμε δύσκολα! Μεγαλώσαμε με πτώχευση, ήμασταν φοιτητές και μας μάζεψε ο Μεταξάς στη νεολαία του με το έτσι θέλω και μετά πήγαμε στην Πίνδο και πολεμούσαμε μες στα χιόνια και μείναμε μισοί απ' τη πείνα μέχρι να ελευθερωθούμε απ' τους Γερμαναράδες!
Α-Ναι, αλλά εσείς στον πόλεμο είχατε και μουλάρια αλλά και άρματα. Εμείς στον ώμο μας τα κουβαλούσαμε όλα! Άσε που κι εδώ, όλο και κάνα συσσίτιο βγάζανε και τρώγατε τίποτα! Εμείς τότε, αν δεν είχαμε φαϊ, ψοφάγαμε!
Β-Εσείς είχατε χωράφια, να πάτε να φάτε κάτι! Εμάς δε μας α΄φησαν τίποτα οι Γερμανοί! Δε θυμάσαι που μας κατάσχεσαν τις αγελάδες και τις κότες;
Α-Φαντάσου, εμείς τότε δεν είχαμε ούτε αγελάδες ουτε κότες για να μας πάρουν!
Β-Μα ρε πατέρα σου λέω πολεμήσαμε στον πιο φοβερό πόλεμο της ιστορίας! Τι μου λες τώρα για μουλάρια και τρίχες κατσαρές;
Α-Μπροστά σ' αυτά που ζήσαμε εμείς, είναι παιχνιδάκι τα δικά σου! Πάλι καλά να λες...


Μετά από λίγα χρόνια...



Β-Εσείς μια χαρά είστε! Εμείς στην ηλικία σας πολεμούσαμε στα βουνά της Πίνδου και μας έτρωγε η γάγγραινα και μόλις γυρίσαμε, ήμασταν κατακτημένοι! Εσείς τώρα; Ζάχαρη την περνάτε!
Γ-Καλά ρε πατέρα με δουλεύεις; Εδώ και τρία χρόνια έχουμε Χούντα, δεν μπορούμε να πούμε την άποψή μας γιατί θα μας σαπίσουν, δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε τίποτα γιατί θα μας πουν κομμουνιστές και θα μας σαπίσουν στο ξύλο και θα μας στείλουν διακοπές στη Μακρόνησο!
Β-Άσε μωρέ! Διακοπές κάνουν! Το είδα και στα επίκαιρα, που έδειχνε ο Παττακός πόσο καλά περνάνε εκεί! Μπέηδες!
Γ-Ρε πατέρα σοβαρέψου! Ξέρεις πόσο σημαντική είναι η ελευθερία να πεις τη γνώμη σου; Προ καιρού γύρισαν δυο συμφοιτητές μου κατάμαυροι απ' τις μελανιές και πλάτη σκισμένη απ' τα βασανιστήρια και το ξύλο που έτρωγαν στην Ασφάλεια. 
Β-Εντάξει, μπορεί να μην μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε, αλλά έχουμε ησυχία!
Γ-Ποια ησυχία ρε πατέρα; Μήπως ζούμε σαν άνθρωποι; Σπανακόριζο τρώμε κάθε μέρα και τις Κυριακές μοσχάρι. Μπάνιο κάνουμε κάθε βδομάδα. Οι ξένοι, λένε, κάνουν μπάνιο σχεδόν κάθε μέρα! Το είδα και σε μια ταινία στον κινηματογράφο!
Β-Αυτά τα λένε οι παστρικιές! Εμείς δεν κάναμε ποτέ μπάνιο μικροί και μια χαρά μυρίζαμε. Λίγο λεμονάκι και όλα καλά! Εσείς μου βγήκατε μορφονιοί και πεταχτές! Να βρείτε καμιά δουλειά να σοβαρευτείτε και να αφήσετε αυτά τα γεγεδίστικα και τ' αναρχικά τα ροκενρόλια!
Γ-Πάλι τα ίδια!!!  Αφου σου λέω, δε βρίσκουμε και καμιά σοβαρή δουλειά! Όλο τους δικούς τους βολεύουν κι εμείς γυρνάμε πόρτα-πόρτα για να βρούμε ένα μεροκάματο! Έχουμε λιώσει πολλές σόλες παπουτσιών!
Β-Τουλάχιστον εσείς έχετε παπούτσια! Μη μιλάς και τρώγε! Πάλι καλά να λες...
Γ-Ουφ! (αγανάκτηση)


Μετά από μερικά χρόνια...



Γ-Εσείς μια χαρά είστε! Playstation, τηλεοράσεις, ιντερνέτια, αυτοκίνητα... Πασάδες είστε! Ρωτήστε κι εμάς τι περάσαμε στα νιάτα μας!
Δ-Δεν μπορείς καν να φανταστείς, ρε πατέρα, πόσο πιο δύσκολα είναι τώρα τα πράγματα! 
Γ-Καλομαθημένοι είστε. Μπούληδες! Εμείς δεν είχαμε να φάμε και κατεβήκαμε με μισό παπούτσι απ' το χωριό όταν ήμασταν παιδιά. Παπούτσια έβαλα 10 χρονών πρώτη φορά κι ήμουν ο μάγκας της τάξης!
Δ-Δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω! Καλά τα παπούτσια και τα λάπτοπ, αλλά δεν ανήκουν σ' εμάς! Σ' εσάς ανήκουν! Με τα δικά σας λεφτά και τη δική σας δουλειά βγήκαν. Εμείς δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε τοστιέρα. Είμαστε οι μισοί και παραπάνω άνεργοι.
Γ-Ναι, αλλά έχετε φαϊ!
Δ-Ναι, αλλά για πόσο; Όταν κάποια στιγμή εσύ δε θα υπάρχεις, εγώ δε θα μπορώ να αγοράσω ούτε κουλούρι. Το νοίκι ποιος θα το πληρώσει που 'μαι δυο χρόνια άνεργος; Σε ποιο παγκάκι θα μείνω;
Γ-Τεμπέληδες είστε, γι' αυτο δε βρίσκετε δουλειά! Εγώ στα νιάτα σου, δούλεψα και χαμάλης στο λιμάνι!
Δ-Τώρα χρειάζεσαι μέσο για να πας εκεί! Μα πού ζεις; 
Πάνε αυτές οι εποχές! Μακάρι να πήγαινα έστω κι εκεί! Να 'βγαζα ένα μεροκαματάκι, έτσι, να μη σου ζητάω χαρτζιλίκι, ολόκληρο γαϊδούρι!
Δεν καταλαβαίνεις ότι όλη μου τη ζωή θα τη ζήσω έτσι; Με τα Μνημόνια που υπογράφουν αυτοί που ψήφισες, θα 'μαι για μια ζωή έτσι, άχρηστος, παρατημένος στη γωνιά, για να πληρώσω κάποιο χρέος και κάτι... σι-μπι-ες... σι-ντι-ες... -πώς τα λένε- που δεν ξέρω και τι είναι!
Γ-Εγώ λέω να σοβαρευτείς!
Να ζήσεις δύσκολα όπως έζησα εγώ κι οι παππούδες σου που ξεκινήσαμε απ' το μηδέν. 
Δεν είστε άξιοι εσείς οι νέοι! Όλα στο πιάτο τα θέλετε1 Η ζωή είναι αγώνας ρε!
Δ-Ναι καλά, κι εσύ τα ίδια έλεγες στον πατέρα σου κι αυτός τα ίδια σου απάνταγε. Κατάλαβέ το! Δεν είναι οι παλιοί πιο άξιοι. Γιατί πάντα αυτό πιστεύετε. Κι εγώ τα ίδια θα πιστεύω όταν κάνω παιδί. Αλλά ίδιοι με μας ήσασταν κι εσείς. 
Με τη διαφορά πως εσείς δεν είχατε τίποτα, αλλά είχατε ελπίδα. 
Εμείς έχουμε πολλά, αλλά δεν έχουμε ελπίδα.
Πάρτα όλα πίσω! Και λάπτοπ, και playstation και i-phone και κινητά και αυτοκίνητα και barbeque και μαλακίες...
Πάρτα όλα πίσω και δώσμου λίγη ελπίδα!
Γ-Πάλι καλά να λες!
Δ-Ναι, είδες; Πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα...
http://toixo-toixo.blogspot.gr/2012/12/blog-post_10.html