Μπορεί οι λαϊκές κινητοποιήσεις να μην βρίσκονται στο απόγειο της δυναμικής τους, αλλά είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως οι (πάλαι ποτέ κραταιές) δυνάμεις του δικομματισμού δεν θα μπορέσουν να συγκρατήσουν για πολύ ακόμα την αιμορραγία και την καταβαράθρωση των συνδικαλιστικών εκφραστών τους.
Επιπλέον, μπορεί οι ίδιες ηγεσίες να ρίχνονται ολόψυχα (σαν άλλοι, μικροί Βενιζέλοι) στη λογική της πόλωσης των ημετέρων, ξιφουλκώντας σε συνέδρια ομοσπονδιών και συνελεύσεις πρωτοβάθμιων για την επικινδυνότητα του λόμπι της δραχμής, που μόδα είναι και θα περάσει (στέλεχος ΠΑΣΚΕ, Συνέδριο ΟΤΟΕ Νοέμβριος 2012) και να επαίρονται για την αποτελεσματικότητα της συνδικαλιστικής τακτικής ανά τις δεκαετίες... επιβάλλοντας τον εφησυχασμό της αντίδρασης, αλλά αδυνατούν να καταλάβουν ότι οι κόκκινες γραμμές τους (αλήθεια, σαν ύβρις ακούγεται πια) φαντάζουν κουκίδες στα μάτια των εξαθλιωμένων εργαζομένων.
Μπορεί ακόμη να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για να πείσουν ότι δεν εκφράζονται πλέον από τους κομματικούς τους φορείς, οι εργαζόμενοι όμως τους φωνάζουν ότι χειραφετούνται, αποτινάσσοντας από τις συνειδήσεις τους την καταπίεση του συνδικαλιστικού κομματικού παραγοντισμού, που αρνείται να αναγνώσει τις επιταγές των καιρών για πολιτική ρήξη των συνδικάτων με τις μνημονιακές επιλογές.
Σε μεγάλους χώρους δουλειάς, καθώς και σε σημαντικές ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα, οι δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης αποφάσισαν να σηματοδοτήσουν αυτό που με επιμονή ζητούσε η βάση των συνδικάτων.
Να συμπορευτούν με όλες εκείνες τις δυνάμεις που παρέμειναν πιστές στις ιδρυτικές αξίες του συνδικαλισμού (με τα λάθη και τις παραλείψεις τους), οι οποίες αναγνώρισαν την αναγκαιότητα για επανεκκίνηση του σ.κ., χωρίς όρους και συμφωνίες κάτω απ' το τραπέζι, χωρίς κομματικές ή πολιτικές διακρίσεις.
Με όλους εκείνους που ήταν, είναι και θα είναι πεπεισμένοι ότι τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να τραβούν τις κυβερνήσεις απ' το μανίκι και όχι το αντίθετο. Ηχηρή απόδειξη απάντηση, απέναντι στο ενιαίο μπλοκ ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, είναι η αποδοχή που εισέπραξαν σε ση μαντικές εκλογικές διαδικασίες οι συλλογικότητες αυτές.
Στην Εθνική Ασφαλιστική η Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία αναδείχθηκε πρώτη δύναμη με ποσοστό 38,4%!
Στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο η νεοσύστατη παράταξη Ενωτική ΚΙΝΗΣΗ Εργαζομένων στο Τ.Τ., σε ένα σκληρό και παραδοσιακό προπύργιο των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, έδωσε ισχυρή γροθιά στο στομάχι των κυβερνητικών συνδικαλιστών, καταγράφοντας (εντυπωσιακό για τράπεζα) ποσοστό 30,8%, καταλαμβάνοντας 3 έδρες (από 1 της Συσπείρωσης)!
Στο συνέδριο της ΟΤΟΕ το ψηφοδέλτιο της Ενωτικής Ριζοσπαστικής Παρέμβασης, ήταν ουσιαστικά ο νικητής των εκλογών (7 αντιπροσώπους από 5 στη ΓΣΕΕ, 11 σύμβουλοι από 8 στη διοίκηση)!
Στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, η Ενωτική Αντιμνημονιακή Συνεργασία κατέγραψε σημαντικότατη άνοδο κερδίζοντας 5 έδρες (από 3 της Αυτόνομης Παρέμβασης), αλλάζοντας ουσιαστικά τους παγιωμένους εδώ και χρόνια συσχετισμούς του ΕΚΘ.
Τέλος, στις αρχαιρεσίες της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ), η Ενωτική Η Αυτόνομη Παρέμβαση ανατρέπει τους συσχετισμούς Κίνηση Θεάματος Ακροάματος απέσπασε διευρυμένη αυτοδυναμία καταλαμβάνοντας τις 7 έδρες (από 5) από τις 11 της διοίκησης! Όλα τα παραπάνω αποτελέσματα οδηγούν ακόμα και τον πιο δύσπιστο παρατηρητή στο ένα και μοναδικό συμπέρασμα.
Οι ριζοσπαστικές, αριστερές, δημοκρατικές, αντιμνημονιακές δυνάμεις στα συνδικάτα δεν καταγράφουν μια απλή άνοδο των ποσοστών τους, εισπράττοντας αγανακτισμένους ψήφους, απόρροια των αντεργατικών μνημονίων.
Όλο και περισσότερο, οι εργαζόμενοι όλων των χώρων δουλειάς στέλνουν σαφές μήνυμα ανατροπής των κυβερνητικών συνδικαλιστών, καταλογίζοντας τους ευθύνες για την άρνησή τους να δουν την πραγματικότητα κατάματα.
Οι εργαζόμενοι, όλο και περισσότερο, κατανοούν πως η μόνη λύση είναι αυτή που προωθούν οι δικές μας συλλογικότητες.
Ρήξη με τις πολιτικές και τις κυβερνήσεις των Μνημονίων!
Ρήξη με τον κομματικό, κυβερνητικό (και οσονούπω εργοδοτικό) συνδικαλισμό!
Όσο κι αν καμώνονται πως δεν το καταλαβαίνουν, οι ριζοσπαστικές, αριστερές, δημοκρατικές, αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι εδώ, είναι το σήμερα και το αύριο των συνδικάτων που χρειάζονται οι εργαζόμενοι.
πηγή : από την ιστοσελίδα της Αυτόνομης Παρέμβασης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου