Του Γιώργου Μητραλιά
Ποιος έχασε και ποιος κέρδισε στις αμερικανικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου 2018; Ο Τραμπ; Οι Δημοκρατικοί; Ή μήπως κάποιοι άλλοι που αποσιωπούνται επιμελώς από τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ; Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι δύσκολες και είναι να απορείς γιατί η χιονοστιβάδα των σχετικών ειδήσεων και αναλύσεων όχι μόνο τις αγνοοεί εντελώς αλλά και μπερδεύει αντί να φωτίζει την κοινή γνώμη…
Κατ’αρχήν, ο Τραμπ είναι ασφαλώς ο χαμένος των εκλογών και αυτό όχι μόνο επειδή η Βουλή των Αντιπροσώπων άλλαξε χέρια και πέρασε υπό τον έλεγχο των αντιπάλων του. Στην πραγματικότητα, ακόμα και οι “νίκες” του στη Γερουσία για τις οποίες τόσο κόμπαζε στην περιπετειώδη μετεκλογική του συνέντευξη τύπου, είναι χωρίς κανένα αντίκρυσμα. Γιατί; Μα, επειδή σε αυτές ακριβώς τις εκλογές για τη Γερουσία, οι Δημοκρατικοί υπερίσχυσαν κατά κράτος των Ρεπουμπλικανών κερδίζοντας πάνω από 12 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από αυτούς! Δεν αμφιβάλλουμε ότι σε αυτό το σημείο, ο αναγνώστης θα απορήσει: Πώς γίνεται να χάνουν οι κερδισμένοι και να κερδίζουν οι χαμένοι; Η απάντηση είναι εξωφρενικά απλή: Αυτό είναι όχι μόνο δυνατό αλλά και... “νόμιμο” επειδή ανεξάρτητα από τον πληθυσμό της, κάθε Πολιτεία εκλέγει 2 γερουσιαστές. Έτσι, π.χ. το Γουαϊόμινγκ στέλνει στη Γερουσία τον ίδιο αριθμό γερουσιαστών με την Καλιφόρνια παρόλο που έχει ένα πληθυσμό...60 φορές μικρότερο από αυτήν! Μετά από αυτή την “υπενθύμιση”, δεν εκπλήσσει, φυσικά, το γεγονός ότι οι περιλάλητες “νίκες” του Τραμπ σημειώθηκαν σε δυο μικρές και παραδοσιακά συντηρητικές αγροτικές Πολιτείες…
Το λογικό συμπέρασμα όλων αυτών θα έπρεπε να είναι ότι μεγάλοι κερδισμένοι των εκλογών είναι οι Δημοκρατικοί. Αυτό είναι σωστό, αλλά ποιοι ακριβώς Δημοκρατικοί; Εκείνοι που ψηφίζουν σχεδόν όλα τα νομοσχέδια που κατεβάζει ο Τραμπ ή οι άλλοι που κατεβαίνουν στους δρόμους ενάντια σε αυτόν; Το ηγετικό κατεστημένο των Δημοκρατικών ή εκείνοι που τα βάζουν με αυτό, κατατροπώνοντας μάλιστα εσχάτως αρκετούς από τους “βαρόνους” του; Και κυρίως, οι “καθαρόαιμοι” παραδοσιακοί Δημοκρατικοί που χρηματοδοτούνται από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές ή εκείνοι που είναι μέλη των Δημοκρατών Σοσιαλιστών της Αμερικής (DSA) και άλλων προοδευτικών οργανώσεων και κινημάτων, και που αρνούνται πεισματικά τη γενναιόδωρη “βοήθεια” των μεγαλοκαπιταλιστών;
Ψήλοι στ’άχερα, μπορεί να αναφωνήσει ο ανυποψίαστος αναγνώστης. Όμως, δεν είναι έτσι. Και αυτό επειδή όλα αυτά έχουν ήδη αρχίσει να διαμορφώνουν το νέο αμερικανικό πολιτικό και κοινωνικό τοπίο. Και κυρίως, επειδή υπόσχονται να έχουν -και μάλιστα πάρα πολύ σύντομα- κατακλυσμικές συνέπειες που θα γίνουν αισθητές πολύ πέρα από την βορειοαμερικανική επικράτεια. Και ιδού ευθύς αμέσως για τι πρόκειται.
Με το που κλείσανε οι κάλπες, οι πολίτες των ΗΠΑ έγιναν λοιπόν μάρτυρες ενός από πρώτη άποψη απροσδόκητου θεάματος: Των φιλοφρονήσεων που αντάλλασσαν ο Τραμπ και η υποψήφια για την προεδρία της νέας Βουλής, η ενσάρκωση του Δημοκρατικού κατεστημένου Κα Νάνσυ Πελόσι! Με δεδομένη μάλιστα την προκαταβολική κατηγορηματική άρνηση όλο και περισσότερων νεοεκλεγμένων βουλευτών των Δημοκρατικών να ψηφίσουν την Κα Πελόσι, άρχισαν να οργιάζουν οι φήμες ότι ο Τραμπ θα βάλει τους δικούς του να ψηφίσουν τη Δημοκρατική υποψήφια πρόεδρο της Βουλής που -εξάλλου- σπεύδει να του υποσχεθεί δημόσια “συνεργασία” και “διακομματική ειρήνη”!
Τι λοιπόν και αν πάνω από το 70% των Δημοκρατικών πολιτών επιθυμεί την ...συνταξιοδότηση της γηραιάς Κας Πελόσι; Τι και αν η τεράστια πλειοψηφία των νέων, των γυναικών, των Αφροαμερικανών και των Λατίνων χάρη στους οποίους κέρδισαν οι Δημοκρατικοί τις εκλογές, απεχθάνονται την εκλεκτή της Γουώλ Στρητ Κα Πελόσι και δηλώνουν ότι θα πολεμήσουν την υποψηφιότητά της; Αυτή εμφανίζεται βέβαιη για την εκλογή της καθώς δείχνει να απολαμβάνει της αμέριστης υποστήριξης τόσο του κατεστημένου των Δημοκρατικών όσο και του -κατά τα άλλα ορκισμένου εχθρού του- Ρεπουμπλικανού ενοίκου του Λευκού Οίκου…
Να’μαστε λοιπόν κιόλας μπροστά στο νέο, ριζικά διαφορετικό πολιτικό τοπίο της παγκόσμιας υπερδύναμης, που διαμορφώνει η έφοδος αυτή τη φορά, και στο πολιτικό προσκήνιο της “παρείσακτης” αριστερής και προοδευτικής τρίτης δύναμης των μαζικών ριζοσπαστικών κοινωνικών κινημάτων! Όμως, αυτό το νέο πολιτικό τοπίο δεν συνοψίζεται στην απλή προσθήκη μιας τρίτης πολιτικής δύναμης που μπαίνει σφήνα ανάμεσα στις δυο παραδοσιακές του ηγεμονικού αμερικανικού δικομματισμου. Η εμφάνισή της για πρώτη φορά και στο κοινοβούλιο, προκαλεί ήδη αλυσιδωτές αντιδράσεις με πρώτη και καλύτερη την προσέγγιση των κατεστημένων των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, που δείχνουν διατεθειμένα να κάνουν πέρα τις διαφορές τους μπροστά στην θανάσιμη απειλή που εκφράζει ο κοινός τους εχθρός!
Σπεύδουμε να απαντήσουμε στις δίκαιες απορίες του αναγνώστη που δεν είδε, δεν άκουσε και δεν διάβασε το παραμικρό για όλα αυτά στα ελληνικά και στα διεθνή ΜΜΕ. Ας αναρωτηθεί λοιπόν τι συνέβη και μέσα σε μόλις 2-3 χρόνια το χτεσινό “ουτοπικό” και άκρως μειοψηφικό αίτημα της “ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους” μετατράπηκε στην κύρια διεκδίκηση του 70%-75% των αμερικανών ψηφοφόρων, δηλαδή όχι μόνο των Δημοκρατικών αλλά και της πλειοψηφίας των υποστηρικτών του Τραμπ; Τι μεσολάβησε και το 52% των Δημοκρατικών υποψηφίων στις πρόσφατες εκλογές, υποστήριζαν αυτό το αίτημα ενώ μόλις πριν από 2 χρόνια η Δημοκρατική υποψήφια για την προεδρία της χώρας Κα Χίλαρι Κλίντον απέκλειε κατηγορηματικά και δια παντός την υιοθέτησή του; Τι συνέβη και αιτήματα που ήταν και είναι πάντα κόκκινο πανί για το Δημοκρατικό κατεστημένο, όπως η πλήρης και άμεση εγκατάλειψη των ορυκτών πηγών ενέργειας που προκαλούν την κλιματική καταστροφή ή ακόμα και η διάλυση των βάρβαρων αντιμεταναστευτικών σωμάτων ασφαλείας (ICE), γίνονται σήμερα σημαίες όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της βάσης του κόμματος; Τι συνέβη και η σοσιαλίστρια Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές, που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν απλώς ως “τη νεότερη βουλευτίνα της ιστορίας των ΗΠΑ”, έχει δηλώσει ότι προτίθεται να οργανώσει την πρώτη “οικοσοσιαλιστική συσπείρωση (Caucus) βουλευτών” στην ιστορία της Βουλής των Αντιπροσώπων; Ποια γεγονότα μεσολάβησαν και συμβαίνει τώρα το χτεσινό “αδιανόητο” καθώς εκατοντάδες νέοι σαν το νέο αντικαπιταλιστή αρχιδικαστή στο Χιούστον του Τέξας Franklin Bynum και κυρίως, νέες γυναίκες σαν την Παλαιστίνια Ρασίντα Τλάιμπ, τις δυό Ιθαγενείς, τις μουσουλμάνες χτεσινές πρόσφυγες, τις LGBT, τις Αφροαμερικανίδες του Black Lives Matter, τους αγωνιστές και αγωνίστριες των οικολογικών και αντιρατσιστικών κινημάτων και τις εκατοντάδες άλλες και άλλους ριζοσπάστες να εκλέγονται τώρα σε κάθε λογής αξιώματα ακόμα και στο ρατσιστικό Νότο; (1)
Αυτό που μεσολάβησε και φτάσαμε στο σημερινό πολιτικό σεισμό ήταν ότι ένας ηλικιωμένος ανεξάρτητος σοσιαλιστής πολιτικός που λέγεται Μπέρνι Σάντερς, δεν τό έβαλε ποτέ κάτω, επέμεινε ενάντια σε όλους και σε όλα, και τελικά κατάφερε σχεδόν μόνος του, να επηρεάσει, αν όχι να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Και αυτό επειδή ο Μπέρνι Σάντερς όχι μόνο αντιλήφτηκε και κατανόησε έγκαιρα την ιστορική κρίση του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, αλλά και επειδή έβγαλε όλα τα σωστά πρακτικά συμπεράσματα, κατεβαίνοντας ο ίδιος την κατάλληλη στιγμή στο κέντρο της πολιτικής αρένας με “ουτοπικά” αιτήματα (σαν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους”, τον εξοβελισμό του κεφαλαίου από την πολιτική, τον υπερδιπλασιασμό της ελάχιστης ωριαίας αμοιβής στα 15$ ή την αποδέσμευση από τις ορυκτές ενεργειακες πηγές) που τον έκαναν μεν σχεδόν περίγελο των ποικίλων εμβριθών -και όχι μόνο δεξιών- “εμπειρογνωμόνων” και λοιπών υποτακτικών του συστήματος, αλλά ενέπνευσαν και κινητοποίησαν μια νέα γενιά αγωνιστών και δεκάδες εκατομμύρια αμερικανών πολιτών που ασφυκτιούν μέσα στο νεοφιλελεύθερο συντηρητικό ζουρλομανδύα. Και όλα αυτά, χωρίς ποτέ να ξεχάσει -και άρα να κάνει πράξη- ότι το μόνο πράγμα που μπορεί να εγγυηθεί την επικράτηση των καλών ιδεών και προθέσεων είναι ο (πεζότατος) συσχετισμός δυνάμεων που οικοδομείται με την οργάνωση και την ενότητα των “από κάτω”…
Ας επωφεληθούμε λοιπόν από τη συνέχεια των βορειοαμερικανικών εξελίξεων που προβλέπονται ιδιαίτερα συναρπαστικές όχι μόνο για να εμβαθύνουμε τα διδάγματα του λαμπρού και τόσο χρήσιμου παραδείγματος του Μπέρνι Σάντερς και των συντρόφων του, αλλά και για να σπεύσουμε -επιτέλους- προς βοήθειά τους. Έστω και επειδή είναι πια κυρίως αυτοί που αγωνίζονται και για πάρτη όλων μας απανταχού γης...
Σημείωση
1. Όλα αυτά και πολλά άλλα γεγονότα και εξελίξεις στην κορυφή και ειδικότερα στη βάση της βοειοαμερικανικής κοινωνίας,, καλύπτονται με πληροφορίες και αναλύσεις, κείμενα και βίντεο των ίδιων των αμερικανικών κινημάτων, προοδευτικών οργανώσεων, και ιστοσελίδων, που ανανεώνονται ανά διώρο στο Facebook: https://www.facebook.com/
https://www.contra-xreos.gr/arthra/1343-usa-telos-epohis.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου