Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018

Κυβέρνηση καραγκιόζ-μπερντές

«Καυγαδάκι εντός γάμου» χαρακτήρισε ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς τη δημόσια αντιπαράθεση ανάμεσα στον ίδιο και τον πρωθυπουργό από τη μια και τον υπουργό Αμυνας Π. Καμμένο από την άλλη. Ο Κοτζιάς και ο Τσίπρας συγχάρηκαν τον Ζάεφ για τη «νίκη» στο δημοψήφισμα και ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με τη γραμμή των ιμπεριαλιστικών πρωτευουσών: ο Ζάεφ να προσπαθήσει να περάσει τη συνταγματική αναθεώρηση, παίρνοντας βουλευτές από την αντιπολίτευση. Οσο για το δημοψήφισμα, αυτό ήταν «συμβουλευτικό» και επομένως δε δημιουργεί καμιά δέσμευση για την κυβέρνηση Ζάεφ (κάτι ξέρουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από «συμβουλευτικά» δημοψηφίσματα). Ασε που μόλις ανέκτησαν την ψυχραιμία τους (μετά το σοκ της αποχής που ξεπέρασε το 63%), ανακάλυψαν ότι… ο Ζάεφ είναι νικητής, διότι πήρε 100.000 ψήφους περισσότερες απ' αυτές που είχε πάρει το κόμμα του στις εκλογές (αυτή είναι η… αριθμητική του… καθηγητή Κοτζιά).

Για τον Καμμένο, όμως, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Πριν μιλήσει το υπουργείο Εξωτερικών, πριν μιλήσει ο πρωθυπουργός ή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο Καμμένος είχε αρπάξει το τάμπλετ (δεν το είχε «το παιδί» αυτή τη φορά για να βάλει… φαλλούς με γραβάτες) και είχε κάνει συνταγματική ανάλυση από το Twitter (με το γνωστό… άψογο συγγραφικό στιλ, τη σύνταξη, την ορθογραφία, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τη φωτογραφία): το δημοψήφισμα είναι άκυρο, η Συμφωνία των Πρεσπών ακυρώθηκε από τους πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας!

Προσέξτε τι συμβαίνει εδώ. Ο υπουργός Αμυνας καθορίζει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης. Δεν περιορίζεται να πει τι θα κάνει το κόμμα του, αν η συμφωνία έρθει για κύρωση στην ελληνική Βουλή, αλλά υπαγορεύει στην κυβέρνηση πώς πρέπει να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις σε μια άλλη χώρα. Της λέει να πετάξει στα σκουπίδια τη Συμφωνία, γιατί αυτή ακυρώθηκε από το άλλο μέρος, όπως ο ίδιος είχε προβλέψει (για… προφητεία έκανε λόγο ο εκατόνταρχος Κατσίκης)! Λέει συνταγματικές μπούρδες, βέβαια (δε θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από τον Καμμένο), όμως αυτό δεν είναι το μείζον. Το μείζον είναι ότι απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση να κάνει αυθεντική ερμηνεία ενός δημοψηφίσματος που έγινε σε μια άλλη χώρα, ερμηνεύοντας αυτή -εν είδει διεθνούς συνταγματικού δικαστηρίου- τα αφορώντα την έννομη τάξη αυτής της άλλης χώρας. Σκεφτείτε τι μπορεί να γίνει, αν παγιωθεί μια τέτοια τακτική, ειδικά στην περιοχή των Βαλκανίων. Δηλαδή, μια χώρα να παρεμβαίνει στις εσωτερικές διαδικασίες άλλης χώρας και να κρίνει αν μια θέση της κυβέρνησής της είναι νόμιμη ή όχι, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν το εσωτερικό νομικό και πολιτειακό καθεστώς αυτής της χώρας.

Στο μυαλό του Καμμένου, βέβαια, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: «ο Ζάεφ έχασε, άρα εγώ δεν έχω κανένα λόγο να αποχωρήσω από την κυβέρνηση και να χάσω το υπουργείο, τις μετακινήσεις με ελικόπτερα και αεροπλάνα, τα νταραβέρια με μεσάζοντες όπλων και τις παράτες που μου κάνουν οι καραβανάδες σε κάθε μου εμφάνιση». Κι επειδή αυτός είναι ο στόχος του, μόλις είδε ότι άλλα λένε ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς, αλλά και οι αμερικανοί και οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, έδειξε πάλι την… ευλυγισία του και με μια θεαματική κωλοτούμπα άλλαξε τη θέση για «άκυρη Συμφωνία» και στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας των ΑΝΕΛ αναφέρθηκε σε μια «ζωντανή καθ’ όλα Συμφωνία, η οποία θα καθυστερήσει πολύ να έρθει στη Βουλή». Αφού, λοιπόν, θα καθυστερήσει να πάει στην ελληνική Βουλή, δεν υπάρχει κανένας λόγος να χάσει ο Καμμένος τον υπουργικό θώκο και τα συμπαρομαρτούντα του!

Δεν παρέλειψε, βέβαια, να ρίξει και τις βολές του στον Κοτζιά που είχε βγει στην τηλεόραση και είχε πει πως την εξωτερική πολιτική την εκφράζουν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Εξωτερικών. «Εγώ συνομιλώ με τον πρωθυπουργό», είπε, με το γνωστό του ύφος. Κι όταν του ανέφεραν κάτι «πολιτικά μπινελίκια» που είχε εκτοξεύσει εναντίον του ο Φίλης, μιμήθηκε τον Τραμπ: «Τον κ. Φίλη τον αγαπώ πολύ, βρισκόμαστε στην Ικαρία και περνάμε πολύ ωραία»!

Δύσκολα θα υποστηρίξει κάποιος ότι οι απλουστεύσεις του Καμμένου «παράγουν» εξωτερική πολιτική. Κανένας δεν του δίνει σημασία στο εξωτερικό (τους έχει δώσει και τις σχετικές διαβεβαιώσεις ο Τσίπρας). Κανένας δε θα διαφωνήσει, όμως, ότι οι δηλώσεις Καμμένου αντανακλούν σε όλη την κυβέρνηση.

«Εμείς είμαστε σοβαρή κυβέρνηση» είπε ο Κοτζιάς στην ίδια συνέντευξη (ΕΡΤ, 1 Οκτώβρη)! Δήλωση για τους επιθεωρησιογράφους των κάθε είδους σατιρικών εκπομπών, οι οποίοι δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να την εντοπίσουν και να «της δώσουν να καταλάβει». Είναι πρωτοφανές στην πολιτική ιστορία, ένας υπουργός να κάνει πόλεμο κατά της κυβέρνησης σε ένα μείζον ζήτημα εξωτερικής πολιτικής (ο χαρακτηρισμός μείζον δεν είναι υπερβολικός, αν σκεφτούμε τις παρεμβάσεις που έγιναν από ιμπεριαλιστές ηγέτες πριν από το δημοψήφισμα στη Μακεδονία) και να παραμένει στη θέση του. Και βέβαια, αυτή είναι εικόνα μιας κάθε άλλο παρά σοβαρής κυβέρνησης.

Αυτό δεν είναι κάτι που το αγνοούν οι Τσιπραίοι. Το ήξεραν από την πρώτη στιγμή που αποφάσισαν να συνεργαστούν με τον Καμμένο. Σκέφτηκαν όμως κυνικά: με τον Καμμένο θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, γιατί το μόνο που θέλει είναι το υπουργείο Αμυνας για πάρτη του και μερικά υφυπουργεία για να κρατάει με «ροτέισον» τους βουλευτές του. Με θέματα όπως το σύμφωνο συμβίωσης και ο γάμος μεταξύ ομοφύλων δεν είχαν μεγάλο πρόβλημα. Τα ψήφιζε ακόμα και τμήμα της ΝΔ. Με το «Μακεδονικό» η κατάσταση άλλαξε, εκτός των άλλων και επειδή ο Καμμένος έπαιζε τα ρέστα του έναντι του ακροδεξιού ακροατήριου, σε μια ύστατη προσπάθεια να σώσει την επόμενη εκλογική παρτίδα. Ο κυνισμός, όμως, κυριάρχησε και πάλι. Πλέον, σκέφτονται πως ό,τι ζημιά ήταν να πάθουν από τη σουρεαλιστική λειτουργία της κυβέρνησης την έπαθαν. Ο,τι και να κάνει πλέον ο Καμμένος, μικρή ζημιά θα προσθέσει. Τον αφήνουν, λοιπόν να κάνει τα καμώματά του. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βγαίνει ο Τζανακόπουλος, επιτίθεται στη ΝΔ, την ταυτίζει (όχι άδικα) με τους «ακραίους εθνικιστές των Σκοπίων», αλλά δε λέει λέξη ενάντια στον κυβερνητικό εταίρο, ο οποίος προβάλλει θέσεις ακόμα πιο δεξιές από αυτές της ΝΔ, ταυτιζόμενος πλήρως με τους εθνικοφασίστες.

Είναι φανερό ότι ανάμεσα σε Τσίπρα και Καμμένο υπάρχει μια συμφωνία να πάνε μαζί μέχρι την κύρωση της συμφωνίας. Τότε, ο Καμμένος θα επιχειρήσει ηρωική έξοδο από την κυβέρνηση και ο Τσίπρας θα επιλέξει αν θα πάει ή όχι σε εκλογές. Οπως όλα δείχνουν, όμως, κανένας από τους δύο δεν έχει εμπιστοσύνη στον άλλο. Ο Τσίπρας ακούει τον Καμμένο, τον Κατσίκη και άλλους ανελίτες να δηλώνουν ότι θα ρίξουν την κυβέρνηση πριν προλάβει να ψηφίσει τη συμφωνία και βγάζει σπυράκια. Γι' αυτό και αφήνει τον Τζανακόπουλο και άλλους να πετούν μπηχτές ότι η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει και χωρίς τον Καμμένο. Αυτή τη φορά το είπε και ο ίδιος ο Τσίπρας: «Πιστεύω ότι η κυβέρνησή μου θα επιβιώσει, αλλά δεν ξέρω αν ο συνασπισμός θα επιβιώσει, αλλά αυτό είναι κάτι που ο κυβερνητικός εταίρος μου θα αποφασίσει», είπε στη Wall Street Journal. Για να δώσει δε αληθοφάνεια στα λόγια του, συμπλήρωσε ότι στόχος του είναι να εξαντλήσει την τετραετία, γιατί «αυτό είναι ένα σημάδι σταθερότητας».

Οι ψήφοι για να περάσει η συμφωνία βγαίνουν: 145 ο ΣΥΡΙΖΑ, τρεις σίγουροι ανελίτες (Παπαχριστόπουλος, Κουντουρά, Κουίκ), συν τέσσερις σίγουροι από το Ποτάμι (Θεοδωράκης, Μαυρωτάς, Δανέλης, Λυκούδης), συν η Παπακώστα, φτάνουν τους 153. Αν ψηφίσουν και ο Θεοχαρόπουλος (ΔΗΣΥ) με τον Θεοχάρη (ανεξάρτητος, πρώην Ποτάμι), φτάνουν τους 155. Υπάρχουν όμως και 151 για να στηρίξουν μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Αυτό υπαινίχτηκε ο Τσίπρας στη WSJ. Δεν ξέρουμε αν έχει κάτι σίγουρο ή αν απλώς μπλοφάρει, δεν αποκλείουμε όμως να βγει η αριθμητική, αν ο Θεοδωράκης κάνει καλό παζάρι. Οριακά θα είναι πάλι τα πράγματα, αλλά μπορεί να υπάρξει και τέτοια εξέλιξη, με τον Τσίπρα να πηγαίνει στις επόμενες εκλογές ως ηγέτης της… Κεντροαριστεράς, όπως τον συμβουλεύουν κάποιοι αρθρογράφοι του αστικού Τύπου. Παίρνει τους τρεις ανελίτες (που δεν έχουν τυποποιηθεί ως «ακραίοι»), παίρνει τον Θεοδωράκη, τον Δανέλη και τον Μαυρωτά (ο Λυκούδης εμφανίζεται αρνητικός, αλλά ποτέ δεν ξέρεις), παίρνει και κανέναν ακόμα από τον Λεβέντη και φτιάχνει μια νέα κυβέρνηση με πλειοψηφία 152 βουλευτών, η οποία θα εμφανίζεται ως κεντροαριστερή.

Σεναριολογία είναι, βέβαια, όλα τα παραπάνω. Μια σεναριολογία, που σε όλες τις εκδοχές της έχει ως κοινό παρονομαστή τον πόθο για τη διαχείριση της αστικής εξουσίας και σε όλες τις εκδοχές της επίσης έχει μια κοινή απουσία. Απουσιάζει κάθε «επαφή» με τα τεράστια λαϊκά προβλήματα. Αυτά έχουν μπει στον αυτόματο πιλότο του μετα-Μνημόνιου, το οποίο είναι ιερό για όλες αυτές τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα. H πολιτική είναι δεδομένη (σερβίρεται με μπόλικη υποσχεσιολογία) κι αυτοί ερίζουν για το ποιος θα αποκομίσει τα οφέλη από τη διαχείρισή της.

 
Δευτέρα 08 Οκτωβρίου 2018

http://www.eksegersi.gr/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/31556.%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%8C%CE%B6-%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%82

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου