Μ. Διακολιού: Όχι στον κοινωνικό κανιβαλισμό!

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟ  - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΟΛΩΝ ΓΙΑ ΛΥΣΗ

Το ζήτημα της κοινωνικής πρόνοιας, διαχρονικά, χαρακτηρίζεται από τον ανύπαρκτο ή στρεβλό σχεδιασμό της κεντρικής εξουσίας, που μεταθέτει σε νπιδ ή σε ιδιώτες τις ευθύνες και υποχρεώσεις της απέναντι σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Το πρόβλημα πλέον γίνεται εντονότερο καθώς οι νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές έχουν σαν αποτέλεσμα την αποδόμηση του όποιου κοινωνικού κράτους, την απομείωση (σε βαθμό ουσιαστικής εξάλειψης) της κρατικής χρηματοδότησης, τη δυσμενή φορολογική αντιμετώπιση των δωρεών από ιδιώτες με αποτέλεσμα την απομείωση και της ιδιωτικής χρηματοδότησης, και τελικά τη δημιουργία ενός κοινωνικού καιάδα, στο βωμό της αποπληρωμής των δανειστών μας.

 Το θέμα {ξανα}ανέκυψε μετά το πρόσφατο (19-5-2016) αίτημα του Σικιαριδείου Ιδρύματος για απομάκρυνση του 1^ου Ειδικού Δημοτικού και Νηπιαγωγείου από κτίριο ιδιοκτησίας του, όπου φιλοξενούνται, προκειμένου να στεγάσει εκεί δομές υποστηριζόμενης διαβίωσης, καθώς η συνύπαρξη ενηλίκων και ανηλίκων με ειδικές ανάγκες στον ίδιο χώρο εγκυμονεί ποικίλους κινδύνους. Φυσικά, το αποτέλεσμα του αιτήματος αυτού, αν τελικά υλοποιηθεί, θα είναι η έλλειψη στέγης για το 1^ο Ειδικό Δημοτικό (και 1^ο Ειδικό Νηπιαγωγείο) Αμαρουσίου, τη μεγαλύτερη δομή Ειδικής Αγωγής στο Βόρειο Τομέα Αττικής όπου φοιτούν 66 παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Με λίγα λόγια, το απάνθρωπο μνημονιακό περιβάλλον οδηγεί σε σύγκρουση φορείς κοινωνικής πρόνοιας που συνεργάζονταν για χρόνια, που έχουν κοινούς στόχους και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και κυρίως απευθύνονται στην ίδια ευάλωτη κοινωνική ομάδα.

Προσωπικά, αντιτίθεμαι σε κάθε έκφανση κοινωνικού αυτοματισμού. Και οι δύο φορείς, έχουν δίκιο.

Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία για εξεύρεση λύσης, για την οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι έδειξαν προθυμία, αφ’ ενός προς το σκοπό της εξομάλυνσης των τυχόν διαταραχθεισών σχέσεων μεταξύ των δύο δομών και αφ’ ετέρου προς το σκοπό της άσκησης αποτελεσματικής πίεσης στην Πολιτεία  να αναλάβει με συνέπεια τις ευθύνες της απέναντι στις κοινωνικές ομάδες που χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας. Η γραμμή πλεύσης της πόλης μας, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να συζητηθεί στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο.

Το συγκεκριμένο θέμα δεν αποτελεί «αγώνα ντέρμπυ», όπου ο καθένας διαλέγει πλευρά και θεωρώ ατόπημα –χωρίς ίχνος αντιπολιτευτικού μένους ή εριστικότητας- κάθε δήλωση προς την κατεύθυνση άμεσης ή έμμεσης συστράτευσης με τον έναν ή τον άλλο.

 Μιλάμε για ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ανθρώπινες ζωές. Όλοι πρέπει να τεθούμε προ των ευθυνών μας. Από το Δήμο, που, στο (ηθικό κατ’ ελάχιστο) μέτρο που του αναλογεί, πρέπει να εργαστεί για μία μόνιμη και αδιατάρακτη επίλυση στα κτιριακά ζητήματα των δημόσιων σχολείων ειδικής αγωγής που ανήκουν στην περιφέρειά του, μέχρι τον κάθε ένα από εμάς.

Ως άνθρωπος, ως ενεργός πολίτης και κυρίως ως μάνα που αναλογίζεται την αγωνία των γονέων αυτών των παιδιών, δηλώνω παρούσα σε κάθε συλλογική προσπάθεια εξεύρεσης λύσης προς αυτή την κατεύθυνση.

Μαίρη Διακολιού

Ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Αμαρουσίου

http://paremvasiedsna.blogspot.gr/2016/05/blog-post_665.html#more