Έχοντας στο μυαλό τους ότι η «Coca Cola» δαπανά εκατομμύρια για τη διαφήμισή της στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι έλληνες απολυμένοι της εταιρείας σκέφτηκαν ένα δύσκολο αλλά αποτελεσματικό τρόπο για να ακουστεί η φωνή τους: με αναρτήσεις στα social media και… ντουντούκες σε όλη την Ελλάδα κάλεσαν απευθείας τους καταναλωτές να μποϊκοτάρουν τα προϊόντα της.
Συνέντευξη στο Δημήτρη Καλαντζή
Η καμπάνια «ούτε γουλιά» έγινε με μεθόδους αντι-μάρκετινγκ, που θυμίζουν τη σφεντόνα του Δαυίδ εναντίον του θηριώδη Γοιλιάθ. Χρησιμοποιώντας ντουντούκες, προσαρμοσμένες σε αυτοκίνητα, γύριζαν και γυρίζουν στις γειτονιές των πόλεων και ενημερώνουν απευθείας τον κόσμο ότι η πολυεθνική Coca Cola έχει κλείσει τα περισσότερα εργοστάσιά της στην Ελλάδα, τα προϊόντα είναι εισαγόμενα από βαλκανικές χώρες και η στάση της απέναντι σε ανθρώπους που εργάστηκαν 10, 20 και 30 χρόνια για αυτήν, είναι τουλάχιστον ανήθικη. Θα πείτε, υπάρχει ηθική στις πολυεθνικές; Σαφώς και πρέπει να υπάρχει. Και τουλάχιστον, όταν δεν υπάρχει, θα πρέπει να είναι αναμενόμενη η αντίδραση των εργαζομένων και της κοινής γνώμης.
Το κοντράστ είναι σοκαριστικό: ο μέσος πολίτης βομβαρδίζεται από τη μία πλευρά με διαφημιστικά σποτ, όπου τρισευτυχισμένες οικογένειες απολαμβάνουν – ακόμα και μέσω skype – την αγαπημένη τους «Coca Cola», και από την άλλη υπάρχουν κάποιες δεκάδες απολυμένοι που γυρίζουν με μία ντουντούκα στους δρόμους και ζητούν από τον ίδιο κόσμο να κάνει κάτι πολύ απλό: να σταματήσει την κατανάλωση των προϊόντων της εταιρείας μέχρι αυτή να ξαναδώσει ψωμί σε Έλληνες εργαζόμενους.
Όταν η πολυεθνική αποπειράθηκε στην Ισπανία να κλείσει κάποια εργοστάσια παραγωγής για να αυξήσει τα κέρδη της, έκανε πίσω, βλέποντας τη ζημιά που θα μπορούσε να της κάνει ένα μποϊκοτάζ. Τα ελληνικά golden boys όμως αποδεικνύονται πιο στενόμυαλα και κοντόθωρα. Προσπαθούν με προσφυγές στα δικαστήρια να φιμώσουν τους απολυμένους (τους οποίους ούτως ή άλλως έχουν αποκλείσει από τα ΜΜΕ), προσπαθούν δηλαδή, όσο κι αν ακούγεται αστείο, να σιγήσουν τις… ντουντούκες. Ευτυχώς η δικαιοσύνη στέκεται στο πλευρό των απολυμένων, που συνεχίζουν την καμπάνια τους, γράφοντας μία πρωτόγνωρη σελίδα για τους εργατικούς αγώνες στην Ελλάδα και την αλληλεγγύη στην πράξη.
Ο πρόεδρος των των απολυμένων του εργοστασίου της «Coca Cola» στη Θεσσαλονίκη Γρηγόρης Παπαδόπουλος μιλά στο postmodern:
Είναι όλα αυτά που είπες. Απολυθήκαμε εντελώς παράνομα αλλά και ύπουλα από μία κερδοφόρα πολυεθνική εταιρεία. Ακόμα και σήμερα έχει 280 εκατομμύρια ευρώ καθαρά κέρδη το χρόνο. Δηλαδή κερδίζει περίπου ένα εκατομμύριο την ημέρα. Εμφανίζεται με σποτ να «πιστεύει σε ένα καλύτερο αύριο» και να «μένει Ελλάδα», αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη… Μας απέλυσε την ώρα που εργαζόμαστε! Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2013 είδαμε ξαφνικά να μπαίνουν δικαστικοί κλητήρες στο εργοστάσιο και να μοιράζουν απολύσεις. Χωρίς καμία απολύτως προειδοποίηση. Έξω από το εργοστάσιο υπήρχαν διμοιρίες των ΜΑΤ. Είχαν κάνει ολόκληρη κινητοποίηση για να μην μπορέσουμε να αντιδράσουμε. Όλα καλά στημένα, όλα ύπουλα. Στείλανε ακόμα και στα σπίτια μας δικαστικούς επιμελητής για να μας τρομοκρατήσουν.
Η εταιρεία υποτίθεται ότι είχε ένα κοινωνικό πρόσωπο. Διαπιστώνοντας ότι όλα τα κάνει απλά για περισσότερο κέρδος – δεν της λείπουν τα κέρδη αλλά ήθελε ακόμα περισσότερα – αποφασίσαμε να την πλήξουμε στην εικόνα της και στο μερίδιο αγοράς που είχε. Ξεκινήσαμε το μποϊκοτάζ δειλά δειλά αλλά στην πορεία είδαμε ότι έχει μεγάλη ανταπόκριση. Ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα έχει τεράστια επιτυχία.
Στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης 480 άτομα. Ήταν ένα παραγωγικό εργοστάσιο με πρωτιές σε ποιότητα και τρόπο λειτουργίας. Είχε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις με όλον τον εξοπλισμό. Σήμερα είναι μία αποθήκη που συγκεντρώνει προϊόντα, τα οποία έρχονται από διάφορες χώρες εκτός Ελλάδας.
Είχαν 11 παραγωγικά εργοστάσια και σταδιακά έκλεισαν τα εννιά. Μένουν δύο. Το ένα παράγει το νερό «Αύρα» στο Αίγιο και υπάρχει ένα ακόμα εργοστάσιο στο Σχηματάρι για να λένε ότι υπάρχει παραγωγή στην Ελλάδα. Πάνω από 2.500 χιλιάδες εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους με το κλείσιμο των εργοστασίων σε Κέρκυρα, Πάτρα, Μεσολόγγι, Ρόδο, Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Δεν βγαίνουν με τίποτα αυτά τα νούμερα. Εκτός αν εννοούν τις δίμηνες και τις τρίμηνες συμβάσεις στο τμήμα των πωλήσεων. Γιατί αυτό γίνεται: όπου κλείνει τα εργοστάσια, εκεί αναβαθμίζει το τμήμα των πωλητών. Ιδιαίτερα τώρα, που έχει πρόβλημα με το μποϊκοτάζ, κάνει συμβάσεις λίγων μηνών με πωλητές για να πλασάρει το προϊόν.
20 χρόνια. Και επειδή ήμουν πρόεδρος των εργαζομένων, μου είπαν «εσύ δεν απολύεσαι, θα μεταφερθείς στην Αθήνα». Φυσικά δεν το δέχτηκα. Τους είπα ότι εδώ είναι το σπίτι μου, εδώ είναι οι συνάδελφοί μου και δεν θέλω ιδιαίτερη μεταχείριση κι έτσι με απολύσαν κι εμένα.
Σε εμάς τους εργαζόμενους η εταιρεία παρουσιαζόταν με ανθρώπινο πρόσωπο. Μέσα στους χώρους δουλειάς, κρέμονταν από το ταβάνι ταμπέλες «πρώτα ο άνθρωπος» και «είμαστε η ελληνική εταιρεία εμφιαλώσεων». Ήταν πάνω από τα κεφάλια μας! Συνέχεια έλεγαν ότι έχουν ξεχωριστή θέση από τη μητρική εταιρεία, ότι «είμαστε καθαρά ελληνική εταιρεία», ότι «από την Ελλάδα ξεκίνησε η επέκταση και έφτασε σε 28 χώρες» και «γιατί να φύγουμε από την Ελλάδα, αφού υπάρχουν κέρδη;», και «είναι ο όμιλος Δουίδ εδώ, όμιλος ελληνικός!»… Μας είχαν κάνει να νιώθουμε σιγουριά.
Την έκαναν τα golden boys. Για να πάρουν τα bonus τους, δεν τους ενδιαφέρει τι έχει προσφέρει ο κάθε εργαζόμενος στην εταιρεία.
Προσπαθήσαμε αλλά ήταν μάταιο. Η εταιρεία ήταν έτσι οργανωμένη που μπορούσε να μεταφέρει από αλλού τα προϊόντα της χωρίς να τη νοιάζει, αν κλείναμε το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης. Επίσης είχαμε το προηγούμενο του «Παπουτσάνη», επίσης του όμιλου Δαυίδ, όπου η εταιρεία έκανε αγωγές και μηνύσεις στους απολυμένους που μπήκαν στο εργοστάσιο και κατάφερε έτσι να τους σπάσει.
Ήταν ο μόνος τρόπος να αντιδράσουμε. Κάναμε κάτι που δεν είχαν υπολογίσει.
Δεν ήταν απλά σιωπή, δεν ήταν μόνο φίμωση… Έπαιζαν ακριβώς τα αντίθετα από την πραγματικότητα με πληρωμένες διαφημίσεις! Γι αυτό αποφασίσαμε να πάρουμε τους δρόμους και με φυσική παρουσία να ενημερώνουμε τον κόσμο. Σε όλη την Ελλάδα πηγαίνουμε, ακόμα και στο εξωτερικό. Οπουδήποτε η «Coca Cola» πήγαινε να στήσει κάποιο event, εμφανιζόμαστε εμείς και διαμαρτυρόμαστε. Μέχρι και λεωφορείο βάψαμε με τα συνθήματα του μποϊκοτάζ και γυρνούσαμε την Ελλάδα. Σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΓΣΕΕ, του ΠΑΜΕ είμασταν εκεί, όπου επέτρεπαν τα οικονομικά μας, πηγαίναμε… Κι έτσι σπάσαμε τη φίμωση. Με τη φυσική μας παρουσία, με τους τηλεβόες, έξω από τα σούπερ μάρκετ, με τα «τρικάκια» χέρι χέρι, με δεκάδες δράσεις.
Η τεράστια πλειοψηφία είναι με το μέρος μας. Έρχονται και μας χτυπάνε στην πλάτη, μας λένε «μπράβο» που αντιστεκόμαστε σε έναν κολοσσό, κάποιοι μας λένε ότι έχουν μετανιώσει που δεν είχαν αντιδράσει όταν τους είχαν απολύσει από μικρότερες εταιρείες… Όλοι μας εύχονται κουράγιο και να έχουμε δύναμη να συνεχίσουμε.
Τον πρώτο χρόνο είχαμε το ταμείο ανεργίας. Μετά, η ομοσπονδία των εργαζομένων στα «εμφιαλωμένα ποτά» πήρε μία τεράστια απόφαση: οι συνάδελφοί μας δίνουν δύο ημερομίσθια το μήνα για τους απεργούς της «Coca Cola».
Ναι, ήταν τεράστιας σημασίας απόφαση. Όλοι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στην Μαλαματίνα, στην Amstel, στον Τσάνταλη, στον Μπουτάρη, στη Σουρωτή, σε όλες τις εταιρείες της Ομοσπονδίας, μας δίνουν δύο ημερομίσθια το μήνα για να έχουμε τα προς το ζειν και να συνεχίσουμε τον αγώνα. Επίσης έχουμε προσφορές από τον κόσμο στον λογαριασμό του Σωματείου. Η ΓΣΕΕ μας έχει βοηθήσει, το Εργατικό Κέντρο Αθηνών μας παραχώρησε ένα τροχόσπιτο την τελευταία φορά που πήγαμε στην Αθήνα, το ΠΑΜΕ μας έχει βοηθήσει με χιλιάδες φυλλάδια και αφίσες για τον αγώνα μας και μεγάλο μερίδιο ανέλαβε η Ομοσπονδία μας στη Θεσσαλονίκη που βοηθά στις μετακινήσεις. Φυσικά δεν θα αντέχαμε, αν δεν μας βοηθούσε όλος αυτός ο κόσμος.
Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια στήριξη.
Όχι. Έχουν προσεγγίσει κάποιες συναδέλφους, υποσχόμενοι λεφτά για να υπογράψουν ότι δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις και στην προσφυγή μας κατά της νομιμότητας των απολύσεων. Κατά τ΄ άλλα, έκαναν αυτοί προσφυγή εναντίον μας, ζητώντας την πρώτη φορά 250.000 ευρώ και τη δεύτερη ένα εκατομμύριο ευρώ για “διαφυγόντα κέρδη” και “δυσφήμιση”. Για την πρώτη προσφυγή, δικαιωθήκαμε ήδη πρωτόδικα.
Το αναγνωρίζει αλλά επειδή είναι επικεφαλής και στον σύνδεσμο βιομηχάνων, δεν θέλει να υποχωρήσει γιατί μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλοι εργαζόμενοι. Ενώ τώρα (οι βιομήχανοι) μπορούν να λένε: κοιτάξτε τι έγινε στην «Coca Cola», τους έδιωξαν κι ας είχαν κέρδη, οπότε μη μιλάτε.
Όσο αντέχουν τα πόδια μας. Έχουμε κουραστεί αλλά δεν θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα. Ακόμα κι όσοι προσπαθούν να κάνουν μεροκάματα εδώ κι εκεί, στον ελεύθερο χρόνο τους συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να λένε ότι η «Coca Cola» δεν είναι η εταιρεία με το κοινωνικό πρόσωπο, όπως πλασάρεται, αλλά μία εταιρεία «εργατοφάγα», που ο μόνος θεός που πιστεύει είναι το περισσότερο κέρδος.
Εγώ σε ευχαριστώ. Όπως ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημά μας. Είναι πολύ συγκινητική η υποστήριξη που νιώθουμε τρία χρόνια τώρα.
Το προφίλ του Σωματείου στο Facebook, εδώ.
Λογαριασμοί που μπορείτε να συνεισφέρετε στον αγώνα των απολυμένων στης «Coca Cola»:
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΤΤΙΚΗΣ IBAN:GR2201608750000000084799149
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠ. ΙΒΑΝ: GR9201102110000021148008697
Υ.Γ. Όποια σημασία κι αν έχει, αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω ότι ήμουν από τους καλύτερους πελάτες της «Coca Cola». Στη ζωή μου, πρέπει να έχω καταναλώσει καζάνια ολόκληρα από το συγκεκριμένο αναψυκτικό. Όχι γιατί πίστευα ότι θα γίνω… τρισευτυχισμένος, σαν τους πρωταγωνιστές των διαφημιστικών, αλλά γιατί απλά μου άρεσε η γεύση. Πιστέψτε με όμως, δεν έπαθα καμία συμφορά από τότε που την έκοψα. Μία ιδέα είναι όλα. Μέχρι να ανοίξουν ξανά τα εργοστάσια παραγωγής στην Ελλάδα, μέχρι να ξαναπιάσουν δουλειά οι απολυμένοι,… ούτε γουλιά!
Πηγή: postmodern.gr
http://www.ergasianet.gr/menu-epikairotita/menu-epik-kinitopoiiseis/21299-meta200616-21299
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου