Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι αυτοί οι δύο παντρεύονται για να βάλουν το παραμικρό έστω λιθαράκι με σκοπό την σωτηρία αυτής της χώρας και των αναξιοπαθούντων κατοίκων της;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι όλοι αυτοί οι πύρινοι λόγοι, μετά το κούμπωμα του μεσαίου κουμπιού και την τακτοποίηση των σελίδων του κειμένου πάνω στο βήμα της Βουλής, που κατακεραύνωναν το αντίπαλο κόμμα, είχαν την παραμικρή δόση αλήθειας και πολιτικής ευθύτητας;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι πολιτικοί ενός κυρίαρχου κράτους, τόσα χρόνια “απασχολούσαν” τον λαό με τις κοκορομαχίες τους για να λεηλατούν, οι ίδιοι και οι ομοτράπεζοί τους, την δημόσια περιουσία του, ενώ τώρα εμφανίζονται ως συνεταιρισμός για την σωτηρία του;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι μετά από τον μεθοδευμένο υπερδανεισμό και την δια της βίας εκπτώχυνση των Ελλήνων, οι ίδιοι αυτοί πολιτικοί που ευθύνονται για τα προηγούμενα, εμμένουν ακόμα να σώσουν την Ελλάδα, αντί να πάνε μόνοι τους να χαθούν στην λήθη της ιστορίας;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι δεν έχουν ιδιοτελή σκοπό, να συγκαλύψουν οικονομικά σκάνδαλα του παρελθόντος, και να δρομολογήσουν τις αντιπαροχές του μέλλοντος;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι θα προστατέψουν από εδώ και πέρα την δημοκρατία και τα εργασιακά δικαιώματα, όταν θα εκπονούν το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, που μέχρι τώρα, δολίως κρατούσαν κρυφές;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι ο γάμος αυτός γίνεται για την σωτηρία της χώρας και όχι για την αντιμετώπιση της ανόδου της Αριστεράς στο, διαζευγμένο βέβαια, σύνολό της;
Και επειδή στους διαζευγμένους συνήθως επικρατεί ασυμφωνία χαρακτήρων και αντιλήψεων, τον ρόλο της διατήρησης της συνοχής, ενίοτε αναλαμβάνουν τα παιδιά, ή ως γεφυροποιοί ή τασσόμενοι υπέρ του ενός γονέα.
Το χειρότερο για τους ψηφοφόρους της Αριστεράς θα ήταν να αποποιηθούν και τα δύο προηγούμενα.
Ας φροντίσουν οι γονείς να μην έχουμε μια τέτοια επώδυνη κατάληξη.
Ο ΜπαγασάκοςΕίναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι όλοι αυτοί οι πύρινοι λόγοι, μετά το κούμπωμα του μεσαίου κουμπιού και την τακτοποίηση των σελίδων του κειμένου πάνω στο βήμα της Βουλής, που κατακεραύνωναν το αντίπαλο κόμμα, είχαν την παραμικρή δόση αλήθειας και πολιτικής ευθύτητας;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι πολιτικοί ενός κυρίαρχου κράτους, τόσα χρόνια “απασχολούσαν” τον λαό με τις κοκορομαχίες τους για να λεηλατούν, οι ίδιοι και οι ομοτράπεζοί τους, την δημόσια περιουσία του, ενώ τώρα εμφανίζονται ως συνεταιρισμός για την σωτηρία του;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι μετά από τον μεθοδευμένο υπερδανεισμό και την δια της βίας εκπτώχυνση των Ελλήνων, οι ίδιοι αυτοί πολιτικοί που ευθύνονται για τα προηγούμενα, εμμένουν ακόμα να σώσουν την Ελλάδα, αντί να πάνε μόνοι τους να χαθούν στην λήθη της ιστορίας;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι δεν έχουν ιδιοτελή σκοπό, να συγκαλύψουν οικονομικά σκάνδαλα του παρελθόντος, και να δρομολογήσουν τις αντιπαροχές του μέλλοντος;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι θα προστατέψουν από εδώ και πέρα την δημοκρατία και τα εργασιακά δικαιώματα, όταν θα εκπονούν το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, που μέχρι τώρα, δολίως κρατούσαν κρυφές;
Είναι δυνατόν κανείς να πιστέψει, ότι ο γάμος αυτός γίνεται για την σωτηρία της χώρας και όχι για την αντιμετώπιση της ανόδου της Αριστεράς στο, διαζευγμένο βέβαια, σύνολό της;
Και επειδή στους διαζευγμένους συνήθως επικρατεί ασυμφωνία χαρακτήρων και αντιλήψεων, τον ρόλο της διατήρησης της συνοχής, ενίοτε αναλαμβάνουν τα παιδιά, ή ως γεφυροποιοί ή τασσόμενοι υπέρ του ενός γονέα.
Το χειρότερο για τους ψηφοφόρους της Αριστεράς θα ήταν να αποποιηθούν και τα δύο προηγούμενα.
Ας φροντίσουν οι γονείς να μην έχουμε μια τέτοια επώδυνη κατάληξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου