«Ο Γκράτσι αφιχθείς εξ Αθηνών, επιβεβαιώνει ότι αι εσωτερικαί συνθήκαι εις την χώραν είναι πολύ κακαί και ότι η αντίστασις είναι μια φωτιά από άχυρο σύμφωνα με αυτά που αναφέρει ο Μεταξάς. Όταν έλαβε την διακοίνωσίν μας με τα νυκτικά του, ήθελε κατ΄αρχήν να ενδώσει. Η αδιαλλαξία του εκδηλώνεται μόνον ύστερα από συνομιλίαν με τον Βασιλέα και κατόπιν επεμβάσεως του Άγγλου πρεσβευτού…» (Από το ημερολόγιο του Τσιάνο).
Σημείωση:
Ο Γκαλεάτσο Τσιάνο, γαμπρός του Μουσολίνι, ήταν εκείνος ο οποίος, ως υπουργός Εξωτερικών είχε δώσει εντολή στον πρεσβευτή της χώρας του στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, να επιδώσει τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στον Μεταξά το τελεσίγραφο.
Θα κλείσουμε αυτόν το φάκελο για το «ΟΧΙ», με ένα παλιό μας κείμενο: Γράφτηκε τον Οκτώβριο του 2008.
Βρίσκεται, μαζί με άλλα σχετικά κείμενα, ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2794
Οι πορτοφολάδες της ιστορίας
Είναι να γελά κανείς με τους πορτοφολάδες της Ιστορίας. Σε κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός σπεύδουν, σαν κοράκια, να τραβήξουν από την ιστορία, τσάμπα, την αφρόκρεμα των γεγονότων.
Πρώτοι και καλύτεροι οι πατριδοκάπηλοι απατεώνες και οι καθεστωτικοί σφετεριστές της ιστορίας: οι πολιτικοί έμποροι κάθε απόχρωσης και παντός καιρού.
Την ίδια καθεστωτική, σφετεριστική δημαγωγία ζούμε και σήμερα για την 28η Οκτωβρίου και το ηρωικό, αντιστασιακό έπος του ελληνικού λαού.
Αχαλίνωτος, δημαγωγικός σφετερισμός του «ΟΧΙ», ιδιαίτερα αποκρουστικός από την ακροδεξιά ρητορική: από τους «γόνους» των αποτρόπαιων δικτατορικών καθεστώτων, από τους υμνητές του Μεταξά, του Βασιλιά, των χουντικών και των λογής-λογής δικτατορικών καθεστώτων.
Οι ιδεολογικοί υμνητές και τα πολιτικά τέκνα των πιο αποτρόπαιων μορφών εξουσίας του κεφαλαίου, σπεύδουν σήμερα, σαν κοινοί «κλεφτοκοτάδες» να «κλέψουν» την αφρόκρεμα του «ΟΧΙ» που βροντοφάναξε ο ελληνικός λαός στο φασισμό: Στην αποτρόπαια αυτή γκριμάτσα της καπιταλιστικής εξουσίας που θαυμάζουν και υμνολογούν…
Και αυτός ο δημαγωγικός σφετερισμός, ο οποίος κυριολεκτικά αναποδογυρίζει τα πράγματα, ισοπεδώνει την ιστορία και εμφανίζει τους πατριδοκάπηλους σαν αγωνιστές των «εθνικών πεπρωμένων» επιτυγχάνεται με ένα διπλό δόλιο τέχνασμα:
α). Με την ηρωποίηση του Μεταξά, ο οποίος είπε το «ΟΧΙ» και την ολοκληρωτική παρασιώπηση του αγωνιστικού ΟΧΙ του ελληνικού λαού.
β). Με την αφηρημένη χρησιμοποίηση της έννοιας «πατριώτης» και «Έλληνας». Οι γενικεύσεις και οι απροσδιοριστίες συγχωρούν τις αμαρτίες. Θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Το «ΟΧΙ» του Μεταξά
Αυτοί που έχουν, σήμερα, σαν ίνδαλμα το δικτάτορα, κερδοσκοπούν αγρίως πάνω στο «ΟΧΙ» του Μεταξά.
Αποκρύπτουν, δολίως, όμως, τούτα τα ουσιώδη:
α). Ο Μεταξάς, ως ο στυγνός, δικτατορικός εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ήταν δεμένος με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Το ελληνικό κεφάλαιο και η Ελλάδα ήταν αγγλικό φέουδο ΤΟΤΕ. Συνεπώς ο Μεταξάς, ως ο εκφραστής του κεφαλαίου, ήταν με το συνασπισμό του αγγλικού ιμπεριαλισμού και το «ΟΧΙ» του ήταν υπαγορευμένο από αυτή τη θέση.
Παρασιωπάτε, λοιπόν, δολίως, ότι τα συμφέροντά του οικονομικού, συνακόλουθα και πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδας, ήταν συνυφασμένα μ' αυτά του αγγλικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο γερμανοϊταλικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, στον μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό, που οδήγησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αποκρύπτετε, παντελώς, ότι το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, ιδιαίτερα με το γερμανικό ναζισμό,ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό.
β). Επίσης αποκρύπτετε εντελώς ότι το «ΟΧΙ», του Μεταξά ήταν εξαναγκαστικός μονόδρομος και από μια άλλη πλευρά.
Δεν ήταν μόνο το ελληνικό κεφάλαιο υπέρ του «ΟΧΙ», αλλά σύσσωμος και ο ελληνικός λαός. Ο Μεταξάς δεν είχε ΚΑΜΙΑ άλλη επιλογή.
Το να παρασιωπούμε αυτούς τους παράγοντες και να λέμε ότι ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ», εξαπατούμε τον κόσμο και ηρωποιούμε ένα δικτάτορα «πιόνι» του αγγλικού ιμπεριαλισμού.
Οι αφαιρέσεις καλύπτουν τις αμαρτίες
Όταν δεν προσδιορίζεις συγκεκριμένα τις έννοιες «πατριώτης» και«Έλληνας» καταλήγεις στην απάτη και σε πολιτικά εκτρώματα, συνακόλουθα συγχωρείς τους προδότες και τους πατριδοκάπηλους.
Πατριώτης δεν μπορεί να είναι ΠΟΤΕ ο υπηρέτης των ξένων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Γι’αυτό το κεφάλαιο εξ ορισμού δεν έχει πατρίδα και δεν είναι «πατριωτικό». Απλώς εκμεταλλεύεται τα πατριωτικά αισθήματα για τα συμφέροντά του και τα προδίδει, ανά πάσα στιγμή, όταν προστάζουν τα συμφέροντά του.
Το ελληνικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες, ιδιαίτερα οι δικτάτορες, δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ πατριώτες. Τα συμφέροντα των ξένων ιμπεριαλιστών υπηρετούσαν. Η ελληνική ιστορία είναι διδακτική…
Το να αποκαλούμε, συνεπώς, «πατριώτες» τους κεφαλαιοκράτες, μεταπράτες του διεθνούς ιμπεριαλισμού, τα πολιτικά τους φερέφωνα και τους «λακέδες» τους, σημαίνει ότι είμαστε απολογητές τους και «όργανά» τους. Με ένα σκοπό: Να διαστρεβλώνουμε και να αλλοιώνουμε την έννοια του πατριωτισμού…
Τέλος τι σημαίνει «Έλληνας». Έλληνες ήταν και οι γερμανοτσολιάδες και οι δωσίλογοι της κατοχής. Έλληνες είναι και οι οικονομικοί μας άρχοντες, και οι πολιτικοί τους που ξεπουλάνε την Ελλάδα στο πλανητικό κεφάλαιο. Από μόνη της η λέξη «Έλληνας» δεν λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Είναι μια φρασούλα για να εξαπατά και να εξισώνει το λύκο με το αρνί, το θύμα με το θύτη, τους αγωνιστές με τους προδότες…
Και αυτό η ιστορία το έχει αποδείξει πολλές φορές. Και στο έπος του 1940 ήταν οι αγωνιστές «Έλληνες» που κρατήσανε το βάρος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (Έλληνες με χρώμα) και οι δωσίλογοι «Έλληνες» που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές (και αυτοί με συγκεκριμένο χρώμα) και οι «ουδέτεροι», «Έλληνες» που συνεργαζόντουσαν με τους Άγγλους για να έρθουν να τρυγήσουν τους καρπούς των αγωνιστών «Ελλήνων». Και αυτοί με συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό χρώμα.
Μιλάμε γενικά για «Έλληνες» και «Πατριώτες» για να συγκαλύψουμε το βρώμικο ρόλο και το χρώμα κάποιων «Ελλήνων» σφετεριστών του πατριωτισμού και των αγώνων του ελληνικού λαού.
Να γιατί οι αφαιρέσεις είναι δόλια τεχνάσματα απάτης που καλύπτουν τις αμαρτίες…
ΟΛΑ τα κείμενα έχουν συγκεντρωθεί ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7901
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/10/blog-post_28.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου