(Αξιοπρόσεκτο)! Ο Θεός- Κέρδος και η σύγχρονη ανθρωποθυσία !!!

Τι είναι η φτώχεια; αυτό το ερώτημα μου ήρθε στο μυαλό και είδα ότι η ερμηνεία που έδωσε από το Ευρωπαϊκό συμβόλαιο το 1984, ορίζει την φτώχεια σαν μια κατάσταση όπου τα άτομα έχουν σε τέτοιο βαθμό χαμηλά εισοδήματά, ώστε να μην μπορούν να αποκτήσουν συνθήκες ζωής που θεωρούνται αποδεχτές στην χώρα που ανήκουν.

Η φτώχεια ήταν πάντα παρούσα να διαφεντεύει τους αιώνες, βασίλισσα της ζωής και του θανάτου. Τόσο η λογοτεχνία όσο και ο κινηματογράφος την ύμνησαν και μπόρεσαν να δημιουργήσουν μια κουλτούρα γύρω από την παρουσία της. Νομίζω ότι στην Ελλάδα βιώσαμε…διαφόρων ειδών φτώχειες το ουσιαστικό όμως ήταν ότι η φτώχεια δεν μείωνε την ανθρώπινη αξία, αντιθέτως ο φτωχός αποκτούσε αξία και θέση μέσα στην αστική κοινωνία του περασμένου αιώνα. Αντιδρούσε μαχόταν να ξαναδώσει την αξία της φτώχειας σαν παράγοντα υπολογίσιμο στην κοινωνία. Ο φτωχός διατηρούσε την κοινωνική του ταυτότητα, αποτελούσε ένα στοιχείο του συνόλου, ανήκε κάπου. Σήμερα συναντάμε μια άλλη μορφή φτωχιάς η οποία δεν εμπεριέχει τίποτα το ηρωικό και το περήφανο στην μορφή της, αντίθετα συναντάμε την ενοχή και την ντροπή στο βλέμμα της. Αυτή λοιπόν είναι μια διαφορά από το τότε στο τώρα. Τότε οι κοινωνικές συνθήκες θεωρούνταν υπεύθυνες για την φτώχεια, σήμερα η φτώχεια θεωρείται υπεύθυνη για τη κατάστασή της.

Η ενοχοποίηση του πολίτη για την κατάστασή του είναι η βασική ιδέα του νέο-φιλελευθερισμού. Βέβαια αυτή η ιδέα συνοδεύεται από την έννοια του ιδιωτικού, του ατομικού, του ανταγωνισμού του σωστού ή λάθους και του ιεραρχικού αξιώματος των πλουσίων. Συνοδεύεται επίσης, από την παρουσία του ΜΈΓΑ-ΙΔΙΏΤΗ, αυτουνού που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, που έχει συσσωρεύει τον πλούτο και την ικανότητα να επηρεάζει κυβερνήσεις, λαούς ολόκληρους, που έχει δικαίωμα να καθορίσει τις τύχες των άλλων ιδιωτών μοναχικών ψυχών.

Σε αυτή την περίπτωση η ανεργία είναι ένα οργανωμένο συμβάν για την όλο και μεγαλύτερη ιδιοποίηση της ζωές των άλλων, και την παραγωγή όλο και περισσότερων φτωχών. Η έννοια της συμπόνια και της αλληλεγγύης αποτελούν ύβρι στα σχέδια του νέο-φιλελευθερισμού, στα σχέδια της ιδιωτικοποίησης των ζωών και αναπαραγωγής του ανθρωποφάγου συστήματος που τρέφεται από την φτωχοποίηση και την ψυχική ένδεια του πολίτη. Με την είσοδο στην ανεργία, ο άνεργος και η οικογένεια του μπαίνουν στο χωρόχρονο της φτώχειας, αρχίζουν να στερούνται, και συγχρόνως να τους αφαιρούνται βασικά δικαίωμα -ανάγκες για την επιβίωση τους. Στερούνται ή θα στερηθούν την κατάλληλη σίτιση, στέγαση, εκπαίδευση. Θα στερηθούν τους φίλους, και ίσως και τους συγγενείς που είχαν. Δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις και θα απομονωθούν.

Η ανεργία προμηνύει την φτώχεια και η φτώχεια τον κοινωνό θάνατο. Μάλιστα η ανεργία βιώνεται βαριά διότι είναι ο προθάλαμος του κοινωνικού θανάτου. Ο άνεργος είναι ένας ζωντανός νεκρός, κάποιος που βρίσκεται έξω από το κοινωνικό σύνολο, να το κοιτάζει ξέροντας ότι οι άλλοι θα γυρίζουν στην δουλειά τους και αυτός θα πάει εκεί που βρίσκεται, όσες βόλτες και να κάνει ο άνεργος άνθρωπος θα είναι εκεί. Στο ίδιο υπαρξιακό πρόβλημα, με το ίδιο χαμόγελο ειρωνείας σε αυτό που του συμβαίνει και με την βεβαιότητα ότι τίποτα δεν ήταν όπως τα φαντάζονταν. Εφόσον επαγγελματικά έχει τελειώσει, η αξία του στην αγορά εργασίας έχει ευτελισθεί είναι ένας κοινωνικά νεκρός, βιώνει τον εαυτό του σαν παρείσακτο σαν περιττό, για το κοινωνικό σύνολο. Και δεν είναι μόνο αυτός που το νιώθει έτσι αλλά και η οικογένεια του. Και δεν είναι μόνο που το νιώθουν αλλά τους το δείχνουν κι’ όλας. Ο ίδιος καταλαβαίνει, πολύ γρήγορα ότι δεν μπορεί να κάνει αυτά που έκανε, ότι χάνει την κοινωνική του υπόσταση, και μαζεύεται στην γωνιά του, στην ομάδα των εκτός κοινωνίας. Αυτό που ακολουθεί λοιπόν, είναι η περιθωριοποίηση και στο τέλος ο αποκλεισμός

Η περιθωριοποίηση δεν είναι κάτι απλό, είναι ένα χρόνιο σαράκι στην ψυχή του ανθρώπου που γιγαντώνει την ντροπή και καταρρακώνει την αυτοεκτίμηση του. Μαυρίζει τις σελίδες της ζωής, που του έχουν απομένει. Ο άνεργος αποκόβεται από το κοινωνικό σύνολο. Νιώθει ότι δεν ανήκει σε αυτό. Είναι ένα ξένο σώμα από το σώμα της κοινωνίας, πεταμένο σε πεζοδρόμια, σε άδεια δωμάτια. Δωμάτια χωρίς ορίζοντα, δωμάτια της φτώχειας, δωμάτια της ανεργίας. Ο άνεργος κρύβεται, δεν θέλει να τον βλέπουν οι άλλοι, μερικές φορές λέει ότι δουλεύει, η ότι περιμένει μια σοβαρή απάντηση και δεν ξέρει αν κοροϊδεύει τον εαυτό του ή τους άλλους. Εφόσον ο ΜΈΓΑΣ -ΙΔΙΏΤΗΣ μετέτρεψε όλες τις κοινωνικές σχέσεις σε εμπορική συναλλαγή, ο άνεργος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει την ζωή , όπως έκανε παλιά, όπως κάνουν οι άλλοι. Αυτή η ανικανότητα του καλλιεργείται από το τι η κοινωνία καθορίζει και αξιολογεί σαν ικανότητα των πολιτών της καλλιεργώντας συγχρόνως, εκτός την στέρηση και την ντροπή για την κατάσταση τους. Η φτώχεια μειώνει την τιμή της εργατικής δύναμης και μειώνει και την αξία του ανθρώπου σαν κοινωνικό εταίρο στο οικονομικό σύστημα όπου το ιδιωτικό κέρδος είναι εκείνο που αξιολογεί την χρησιμότητα του ή όχι. Το ιδιωτικό κέρδος του στερεί την δυνατότητα των ελιγμών και τον αναγκάζει να αποδεχτεί όποια λύση προτείνεται και η πιο συχνή είναι η λύση της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού.

Που είναι τα όρια ανάμεσα στην περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό, δεν ξέρω καν αν έχουν όρια. Εκείνο όμως που ξέρω είναι το τρομαχτικό συναίσθημα που πηγάζει από τον αποκλεισμό του ατόμου, σε ένα ψυχικό χώρο που κυριαρχούν ο πανικός, και η ανασφάλεια Η ανασφάλεια που βιώνει το θύμα από την έλλειψη ελέγχου της ζωής του και το συναίσθημα απαξίωσης που το τυραννά σαν τιμωρία για την κατάστασή του. Το θύμα ανήμπορο να αντιδράσει αφήνει την φτώχεια να γίνει μια καθημερινή υπόθεση όπου τον αναγκάζει να μετράει την ζωή του σε ψυχικές πενταροδεκάρες. Τόσο αξίζει η ζωή του, πενταροδεκάρες…..

Δηλαδή δεν μιλάμε πλέον για μια περαστική κατάσταση αλλά για μια νέα εποχή όπου πολλά κομμάτια του πληθυσμού θα βουλιάξουν σε μια φτώχεια και κανείς δεν θα μπορεί να τα βγάλει πέρα, διότι η επιβίωση της αυτή της μορφής κοινωνία, στηρίζεται στην αναπαραγωγή της περιθωριοποίησης και τον αποκλεισμού σαν γεγονότα που την δυναμώνουν και την ανανεώνουν. Ο ΜΈΓΑΣ -ΙΔΙΏΤΗΣ ισχυρίζεται ότι οι θυσίες στο βωμό του κέρδους δικαιολογούνται σαν αναγκαίες για την επιβίωση του υπόλοιπου πληθυσμού, μιλάει για τους θυσιασθέντες με απαξιωτικά λόγια και εφιστά την προσοχή στους υπόλοιπους. Στην ουσία οι θυσίες γίνονται, συντελούνται στο βωμό του κέρδους και για την αναπαραγωγή ενός κερδοσκοπικού συστήματος που απαιτεί να υποδουλώσει, να αποκλείσει και να θυσιάσει τον πολίτη-θύμα, σαν ανάγκη για την εύρυθμη λειτουργία του. Σαν το κέρδος να αποτελεί το μόνο εναπομείναντα σύγχρονο θεό, η πίστη στον οποίο δεν αποκλείει ακόμα και τις ανθρωποθυσίες.

Οι θυσίες υπήρξαν από παλιά ένα μέσο επηρεασμού των αποφάσεων των θεών ή του θεού. Υπήρξαν πολιτισμοί που χρησιμοποιούσαν ακόμα και τις ανθρωποθυσίες για να ζητήσουν την εύνοια των θεών. Μόνο που αυτές όσο και αν φαίνεται παράξενο γίνονταν για την ανάταση και την ενδυνάμωση του λαϊκού φρονήματος. Σκόπευαν στην ένωση του λαού απέναντι στα ιστορικά γεγονότα

Αν ορίσουμε το κέρδος, σύμφωνα με το οικονομικό σύστημα, σαν την ευλαβική πράξη που εμπεριέχει την θυσία του άλλου, για να κερδίσει κάποιος τον παράδεισο, έχουμε να κάνουμε με το θεό του κέρδους, και θα μιλάμε όπως μιλάγαμε για το θεό της ευσπλαχνία που αποζητούσε πράξεις ευσπλαχνία, για το θεό του κέρδους που ζητά πράξεις κέρδους. Ο Σημερινός θεός λοιπόν – αν μπορούμε να τον ονομάσουμε έτσι – δεν θέλει θυσίες για να ενώσει το λαό, αλλά για να τον διαχωρίσει. Η θυσία δεν επιστρέφει στο θυσιαζόμενο, δεν απαλύνει τον πόνο των άλλων, δεν τους ενώνει. Μόνους τους αφήνει και ανυπεράσπιστους μπροστά στην μηχανή του χρόνου. Άρα και ο όρος θυσία δεν λειτουργεί στο τρόπο που προσεγγίζουμε το θέμα. Μάλλον για δολοφονίες πρέπει να μιλάμε…………..

Σήμερα λοιπόν, ένας τέτοιος θεός υπάρχει. Ένας εγωιστής θεός που τα θέλει όλα δικά του και περιμένει τα ποτάμια των καταστρωμένων ζωών για να αυξήσει την δύναμή του και την παρουσία του, αναπαράγοντας την φτώχεια μέσα από την οποία αναπαράγει και τον εαυτό του. Και σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε ανθρωποθυσίες, μόνο που σύγχρονη θυσία έχει διάρκεια και γίνεται σιγά, σιγά για να μην καταλάβει κάτι το θύμα. Το θύμα μπορεί να μην καταλαβαίνει ότι θυσιάζεται-δολοφονείται, αλλά η σύγχρονή θυσία είναι μια δολοφονία πιο επιστημονική, πιο εσωτερική διεργασία που ακουμπά την ταυτότητα του ατόμου. Που αρχίζει να γκρεμίζει το οικοδόμημα μιας ζωής, δηλαδή όλα αυτά που καθορίζουν το θύμα κοινωνικά και ψυχολογικά σιγά, σιγά και με μαθηματική ακρίβεια. Λίγο, λίγο του αφαιρεί από την ταυτότητα κομμάτια της ψυχικής του οντότητας, έτσι που το θύμα μένει άδειο χωρίς να το καταλάβει. Ένα κουφάρι που έχασε το νόημα της ζωής. Με λίγα λόγια το κέρδος σαν θεός δεν εμπνέει την πρόοδο αλλά τον πρωτογονισμό, την ανθρωποθυσία που στις μέρες μας ακουμπά την ψυχική σφαίρα του ατόμου, ξεσκίζοντας τις σάρκες της ψυχής του.

Έχουμε να κάνουμε μ ένα ανθρωποφάγο σύστημα διότι ο Θεός-κερδος είναι το σύστημα που λειτουργεί, οργανώνει και ενεργεί με στόχο την ενδυνάμωση και την διατήρησή του. Οι Σύγχρονες θυσίες γίνονται μόνο, σ’ αυτόν που έχει επικρατήσει σήμερα και που βρικολακιάζει τις ζωές των ανθρώπων . Ο θεός του κέρδους προπαγανδίζει το παράδεισο της ευημερίας που έρχεται ζητώντας όλο και περισσότερες θυσίες για να κερδηθεί, αφαιρώντας την δυνατότητα επιβίωσης σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες σαν στοιχείο της καλής λειτουργίας του. Η παραγωγή της στέρησης, της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού είναι τα αναγκαία καλά-κακά για την αναπαραγωγική διαδικασία του ανθρωποφάγου περιεχομένου του οικονομικού θεϊκού συστήματος.

Η περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός είναι το ψυχικό διάκοσμο που ετοίμασε ο θεός του κέρδους για τα θύματά του. Είναι η επίγεια κόλαση της ανυπαρξίας και της αποδιοπόμπευσης Είναι τα σύγχρονα εσωτερικά-εξωτερικά κελιά της ψυχικής στέρησης που επιβάλει η ανθρωποθυσία του ειδωλολατρικού συστήματος. Ο άνεργος, ο φτωχός καλείται να ταχτοποιήσει μέσα σε αυτό το διάκοσμο τα κουρέλια της ελευθερίας του.

kerentzis

http://paganeli.wordpress.com/2013/04/22/%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B8%CF%85/