Και ο μικρός, μικρός, μικρότατος γαπ στο ΣΥΡΙΖΑ; Λαγός η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου του πράσινου σωλήνα;

Μικρό σχόλιο προ κειμένου..

Ό,τι λέει στη χθεσινή Αυγή η
 πράσινη - πολιτικά πανηλίθια, των όρων άνευ περιεχομένου της σχολής Πράσινων Βρουβών -  τα έλεγε και προ των τελευταίων εκλογών: Ο γιωργάκης το 2010 έκανε ό,τι μπορούσε!!! Οι άλλοι έφταιγαν. 
Ομολογώ: Αφού ολάκερη Αυγή προβάλλει μέσα από τις σεπτές σελίδες της την τελευταία εκδοχή της αλήθειας,  είμαι ένοχος και βλάκας με περικεφαλαία! Ένοχος γιατί τον έβριζα, τον μούτζωνα και απεργούσα εναντίον του! Και βλάκας με περικεφαλαία γιατί δεν κατάλαβα τις ηρωικές και ανιδιοτελείς πράξεις του παιδιού!
Πάντως, οφείλω να παραδεχτώ ότι η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου δεν είναι αχάριστη προς τους ευεργέτες της! Προς τον λαό είναι!!! Ούτε μια συγγνώμη! Ούτε μια στάλα αυτοκριτικής το εγωιστικό πράσινο καθίκι!!!

Τελικά, ο δρόμος έχει πολύ μοναξιά και προδοσία...
Aυτή είναι η μόνη πραγματικά θλιβερή διαπίστωση...

Οδόφραγμα κριτικής

Εναλλακτική πρόταση και αλλαγή πολιτικής

Της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου*

Το αδιέξοδο στο Eurogroup και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο οδηγεί σε τρεις θλιβερές διαπιστώσεις.

Πρώτον: Η κυβέρνηση όχι μόνο εγκατέλειψε την επαναδιαπραγμάτευση, αλλά προχώρησε στην ψήφιση των επαχθέστερων μέτρων και παραμέρισε τη Βουλή επιβάλλοντας τις απαράδεκτες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου χωρίς να έχει εξασφαλίσει εκ των προτέρων μια στοιχειώδη συμφωνία. «Συμμορφώθηκε προς τας υποδείξεις» χωρίς διαπραγμάτευση, συνειδητά εγκλωβισμένη στην πολιτική που ενισχύει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Η ίδια όφειλε να θέσει το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους πριν από την ψηφοφορία στη Βουλή, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της ύφεσης. Όταν θα υπάρξει τελικά συμβιβασμός στο Eurogroup, δεν θα αποτυπώνει την ουσιαστική λύση του προβλήματος, αλλά μια προσχηματική διαχείριση της προοπτικής του χρέους. Θα παρατείνει έτσι την εκκρεμότητα, επιβάλλοντας δυσμενέστερους όρους ως προς την εκταμίευση της δόσης και την κηδεμονία της Ελλάδας, ενώ σε λίγους μήνες το πρόβλημα θα ανακύψει εκ νέου. Χωρίς στρατηγική διαπραγμάτευσης για την αναδιάρθρωση του χρέους και αλλαγή πολιτικής, θα ζήσουμε άλλη μια φορά ό,τι έγινε με το PSI. Δέκα μήνες μετά η επανακεφαλαιοποίηση είναι σε εκκρεμότητα, η οικονομία βυθίζεται, η αγορά έχει στεγνώσει και η αυξανόμενη ύφεση ακυρώνει στη πράξη τα όποια οφέλη του «κουρέματος».

Δεύτερον: Μια ευρωπαϊκή συνολική λύση για την κρίση χρέους και την προοπτική της Ευρωζώνης παραμένει ευσεβής πόθος. Οι ηγεσίες της Ευρώπηςν άβουλες και μοιραίες από τον Δεκέμβρη του 2010 μέχρι σήμερα, αποφασίζουν τη μονόπλευρη ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και τη δογματική αναγόρευση της περιοριστικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό θέσφατο, ενώ περιορίζονται σε ευχολόγια για την ανάπτυξη. Η πολιτική διγλωσσία και ανακολουθία, η ιδεοληπτική εμμονή στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και η χρονική καθυστέρηση υπονομεύουν τη συνοχή και την προοπτική της Ευρωζώνης.

Τρίτον: Η εξέλιξη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποτυπώνει το στρατηγικό αδιέξοδο της Ε.Ε. και την παραβίαση βασικών ευρωπαϊκών αρχών. Σε περίοδο κρίσης, αντί να λειτουργήσει ο κοινοτικός προϋπολογισμός ως εργαλείο ανάπτυξης, αναδιανομής και κοινωνικής συνοχής, οι δημοσιονομικές προοπτικές για την περίοδο 2014-2020 προτείνεται να συρρικνωθούν δραματικά. Σήμερα έχουμε το παράδοξο ο προϋπολογισμός της Ε.Ε. των 28 να είναι μικρότερος από εκείνον των 15 κρατών - μελών πριν από τη διεύρυνση. Επιπλέον, προτείνεται η επιβολή ρήτρας μακροοικονομικής αιρεσιμότητας που θα οδηγήσει τις χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα να τιμωρούνται με πάγωμα κονδυλίων των Διαρθρωτικών Ταμείων, αντί να υποστηρίζονται για να αντιμετωπίσουν την ύφεση. Ποιος θυμάται πια στην Ευρώπη ότι η λειτουργία της Εσωτερικής Αγοράς και της ΟΝΕ είχε ως προϋπόθεση την οικονομική και κοινωνική συνοχή και τη σύγκλιση.

Η αντίληψη του «καλού παιδιού» που άνευ όρων λαμβάνει μέτρα και στη συνέχεια ζητάει επιβράβευση οδηγεί τη χώρα μας σε συνεχώς δυσμενέστερη θέση και υποκαθιστά τη στρατηγική εξόδου από την κρίση με ένα ατέρμονο αγωνιώδες κυνήγι της επόμενης δόσης.

Σήμερα, απαιτείται εναλλακτική πρόταση και αλλαγή πολιτικής. Απαιτείται μακροπρόθεσμη στρατηγική εξόδου από την κρίση και σθεναρή διαπραγμάτευση τόσο για τη χώρα μας όσο και τη συνολική ευρωπαϊκή προοπτική.

Όσοι αυτοαναγορεύονται ως οι γνήσιοι και μοναδικοί «ευρωπαϊστές» που επιδιώκουν τη συγκρότηση ενός δήθεν ευρωπαϊκού μετώπου ως μανδύα εγκλωβισμού στον αδιέξοδο μονόδρομο της κρατούσας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αποδυναμώνουν και τελικά υπονομεύουν τόσο τη διαπραγματευτική δύναμη της χώρας μας, όσο και την προοπτική αλλαγής πλεύσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

*Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου είναι πρώην αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών υπεύθυνη για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις