Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΟΥΜΕ. ΣΤΕΡΕΨΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ...


Έχει χαθεί πλέον κάθε έννοια λογικής.
φωτ. Οδοφρ.

Συνέχεια στ΄αυτιά μας καταιγίδα ειδήσεων κάθε είδους, τις καταπίνουμε αμάσητα, λουφαγμένοι στις φωλιές μας. Πνίγουμε το βρισίδι μέσα μας γιατί αν το αφήσουμε ελεύθερο θα γίνει πολύ άγριο το τοπίο...

Όλοι αναζητούν ένα βουλευτή που έβγαλε ένα εκατομμύριο στο εξωτερικό εν μέσω κρίσης και παίζεται ένα καραγκιοζιλίκι άνευ προηγουμένου, μιλάμε για τη χώρα που όπως μας ανακοίνωσαν οι Άγγλοι τα τελευταία δυο χρόνια τριακόσια άτομα, Έλληνες, έχουν αγοράσει στο Λονδίνο επαύλεις στα πιο χλιδάτα προάστια του Λονδίνου! Στη χώρα της Ζίμενς, των υποβρυχίων, της διαφθοράς σε κάθε επίπεδο και κάθε χιλιόμετρο όλης της επικράτειας, τη διαφθορά μέχρι το μεδούλι ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού... αναζητείται βουλευτής ανήθικος που έβγαλε ένα εκατομμύριο έξω.  Αυτό ήταν το κακό πως έβγαλε ένα. Αν είχε βγάλει δέκα και πάνω θα ήταν και γαμώ τα παιδιά!

Τα έχουμε πει όλα. Δεν υπάρχει σάλιο πια για άλλες ατάκες. Στέρεψε το θέαμα. Δεν έχει καμιά έκπληξη η ταινία. Η μόνη έκπληξη είναι να κλείσουν τα φώτα ξαφνικά όπως κοιτάμε. Να μας φύγουν τα ποπ κορν από τα χέρια και να πάθουμε πανικό, ένα σοκ μέσα στο σκοτάδι και να ξεκαρφώσουμε επί τέλους τα μάτια μας από το εκκρεμές που μας κρατάει σε μόνιμη ύπνωση.

Λαϊκισμός λένε τα βόδια. Λαϊκισμός οι άνθρωποι που πριν δυο-τρία χρόνια μόλις ψάχνανε τι καλύτερο σύστημα θέρμανσης να βάλουν στα σπίτια και τώρα γυρνάνε με μπουφάν και κουβέρτες τυλιγμένοι γιατί δεν υπάρχει μία για πετρέλαιο.

Λαϊκισμός οι άνθρωποι που πριν δυο-τρία χρόνια σχεδίαζαν τι διαμέρισμα να πιάσει το παιδί στην επαρχία κοντά στη σχολή του και τώρα του λένε αν βρεις καμιά δουλειά συνεχίζεις αλλιώς μάζευτα και γύρνα πίσω.

Τα παιδιά που έφτυσαν αίμα για ένα πτυχίο, ένα μεταπτυχιακό, τρεις ξένες γλώσσες, υπολογιστές, καρφωμένα στα θρανία από τριών χρονών παιδιά με τη ζωή τους ήδη χαλασμένη, σκλάβοι των τηλεοπτικών σποτ και των βλακωδών διδαχών του ηλίθιου συστήματος και τώρα τους λένε αν βρεις δουλειά πράγμα απίθανο πάρε τέσσερα κατοστάρικα και βούλωστο. Κι όλα αυτά που τους έταξαν για να γίνουν μαριονέτες του συστήματος. Τζίφος, μούφα. Δόλωμα για να τσιμπήσουν τα σπαράκια...

Λαϊκισμός ο εργάτης που γυρίζει στο σπίτι και δένει τα πόδια με επιδέσμους για να ησυχάσουν από τις κράμπες και το πόνο και του κόβουν το ανθυγιεινό και θα του ζητήσουν να δουλεύει για ψίχουλα μέχρι τα εβδομήντα του στη κόλαση.

Οι άνθρωποι που θεωρούσαν πως το συσσίτιο είναι θέμα για κάποιο ντοκιμαντέρ ευαισθητοποίησης στη τηλεόραση και τώρα είναι στημένοι με το χέρι απλωμένο στην ουρά με σκυμμένο το κεφάλι μην τους πάρει χαμπάρι κανένας γνωστός..

Οι άνθρωποι που αφήνουν σημειώματα στην οικογένεια με ένα μεγάλο συγνώμη γιατί δεν άντεξαν....

Εξουθενωτική πολυφωνία και οι διαμαρτυρίες μας, οι φωνές μας , στο κράτος-σούργελο....

Κι εγώ έχω κολλήσει σε εκείνη τη κυρία που μίλαγε δίπλα μου στο κινητό πριν τέσσερις μέρες στη φιλενάδα της «Ελα βρε χαζή, θα είναι ωραία. Θα πάμε να φάμε κανένα κοψίδι και μετά για ποτό στα μπουζούκια, δεν ξέρω ακόμα που θα συννενοηθώ με το το Τάκη...» Παίζει και να σκόνταψε σε ένα ζητιάνο που ήταν στο δρόμο μπροστά στο σούπερ μάρκετ και να μην το πήρε πρέφα...

Κάτι τέτοια βλέπει ο Σόιμπλε και άλλους παρόμοιους κάφρους, χαζά παιδιά χαρά γεμάτα, που έχουν και κινούνται με θράσος ακόμα, (ο μπαμπάς που πληρώνει, τα ακίνητα κληρονομιά , ο σύζυγος που τα ακουμπάει,  η προίκα της Μαρίτσας, η καβάτζα από τα κλοπιμαία, τις μίζες, τα φακελάκια, τα λαδώματα, ή και καμιά βίζιτα στη τελική )  και ξεσπάει πάνω μας σαν ταύρος μανιασμένος...

Πως να του εξηγήσω πως κι εγώ σαν μανιασμένος ταύρος γίνομαι με όποιο νούμερο κυκλοφορεί ακόμα ανάμεσά μας, αλλά δεν πρόκειται κανείς να του κάνει παρατήρηση ούτε να το συμμαζέψει γιατί είναι ο ψηφοφόρος που τους έχει απομείνει.

Πως να του το εξηγήσω πως στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή οι μόνοι που συμφωνούν με τα μνημόνια της καταστροφής είναι ή οι δημιουργοί τους ή όσοι έχουν ευάερο και ηλιόλουστο εγκέφαλο λόγω κενού....
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου