Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

ΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΤΕΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !



Το παρακάτω άρθρο του οικονομολόγου Jacques Littauer δημοσιεύτηκε στην εφημερίδαCharlie Hebdo, στις 29 Απρίλη 2015. Αφορμή του οι δηλώσεις του Wolfang Schäuble κατά την εισήγηση του στο πρόσφατο συνέδριο του Ινστιτούτου Brookings στην Ουάσιγκτον. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο γερμανός υπουργός οικονομικών αναφερόμενος στη Γαλλία – αλλά σίγουρα πολλές ακόμα χώρες μπορούν να καθρεπτιστούν στον ίδιο μαγικό καθρέπτη- διατύπωσε απερίφραστα, ωμά και απροκάλυπτα την άποψη ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί δημιουργούν προσκόμματα στην προώθηση των «μεταρρυθμίσεων».
Πρόκειται βέβαια για τις γνωστές στα καθ ημάς «μεταρρυθμίσεις» που ανοίγουν δρόμο για τη γη της νεοφιλελεύθερης επαγγελίας μέσα από εκατόμβες εργαζόμενων και άνεργων. Προχώρησε μάλιστα παραπέρα, ο γερμανός υπουργός, υπαινισσόμενος εύλογες λύσεις : αν οι δημοκρατικοί θεσμοί είναι το πρόβλημα, αρκεί η κατάλυση τους, ή με άλλα λόγια: «συντρίψτε τους». 

Η Δημοκρατία στο απόσπασμα λοιπόν ή στο ικρίωμα ή στη γκιλοτίνα ώστε να καταστεί δυνατή η οριστική ισοπέδωση των όποιων ψηγμάτων εργασιακών δικαιωμάτων, κοινωνικού κράτους, κράτους δικαίου υψώνουν ακόμα αναχώματα στη θριαμβευτική προέλαση των αγορών προς την νεοφιλελεύθερη ολοκλήρωση. Και βέβαια η απόλυτη κοινωνική χειραγώγηση περνάει μέσα από την πλήρη κατάλυση της Δημοκρατίας (ακόμα κι αυτής της φτενής και καχεκτικής του καιρού μας) για τον ίδιο ακριβώς λόγο που η Δημοκρατία είναι sine qua non συνθήκη της κοινωνικής απελευθέρωσης. Το ερώτημα που ο J. Littauer θέτει επί τον τύπον των ήλων είναι : «Δημοκρατία μένεις ακόμα εδώ;» Υπάρχει άραγε κανείς που να βαυκαλίζεται ακόμα με την φρούδα ελπίδα πως η Δημοκρατία μπορεί να είναι βιώσιμη εντός της σαρκοφάγου που φέρει το παράταιρο όνομα «Ευρωπαϊκή Ένωση»;

Οι φιλελευθεριστές καταλογίζουν στους εκλεγμένους εκπροσώπους ατολμία και αντίσταση στις «μεταρρυθμίσεις». Αφού αδυνατούν να πάρουν τις σωστές αποφάσεις θα πρέπει να υποχρεωθούν να το κάνουν.

Αυτή τη φορά δεν κρατήθηκε. Ο υπερ-συντηρητικός γερμανός υπουργός οικονομικών, Wolfang Schäuble, δήλωσε πως «θα ήταν ευτύχημα για τη Γαλλία αν κάποιος υποχρέωνε το Κοινοβούλιο» να ψηφίσει σκληρές μεταρρυθμίσεις. Οι εν λόγω «μεταρρυθμίσεις» συνοψίζονται σε μια και μόνο φράση: περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Κατά τον Schäuble, η Γερμανία οφείλει τις σημερινές της δάφνες στο ότι ακολούθησε αυτή την οδό. Και δίχως άλλο έχει λόγους να καμαρώνει : με τα «mini-jobs», αυτή τη μορφή ευκαιριακής υπαμειβόμενης και ανασφάλιστης ή σχεδόν ανασφάλιστης απασχόλησης, δημιούργημα του σοσιαλοδημοκράτη Gerhard Schröder με την «Ατζέντα 2010», η Γερμανία έφτασε να έχει ποσοστό φτώχειας μεγαλύτερο από αυτό της Γαλλίας ( 16% έναντι 14%) ενώ την ίδια στιγμή οι εξαγωγές της είναι οι μεγαλύτερες στην Ευρώπη.

Στην πραγματικότητα μια χωρίς προηγούμενο από το 1945 κοινωνική σφαγή βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γερμανία- με θέσεις εργασίας αμειβόμενες 1 ευρώ την ώρα (!) στον τομέα των δημόσιων έργων- η οποία αριθμεί σήμερα εκατομμύρια φτωχούς εργαζόμενους. Κομμωτές προς 5 ευρώ την ώρα, οδηγοί ταξί προς 7 ευρώ την ώρα…..Ιδού το αριστούργημα των «νόμων Hartz», εκ του ονόματος του Peter Hartz, πρώην διευθυντή προσωπικού της Volkswagen.

Βέβαια τα πράγματα διορθώθηκαν λίγο μετά την καθιέρωση του ελάχιστου όριου αμοιβής για μισθωτή εργασία στα 8,5 ευρώ την ώρα. Όμως πολλοί εργοδότες βρήκαν τρόπους για να μην το καταβάλουν, όπως για παράδειγμα μειώνοντας τον χρόνο εργασίας των εργαζόμενων που απασχολούν έτσι ώστε να τους πληρώνουν τον ίδιο μισθό, ή απαιτώντας από αυτούς να εκτελούν το ίδιο έργο σε λιγότερο χρόνο….

Για τον Schäuble, οι Michel Sapin και Emmanuel Macron «έχουν πολλά να πουν γύρω από τη δυσκολία να πειστεί η κοινή γνώμη και το Κοινοβούλιο για την αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας». Μόνο που αυτό συμβαίνει επειδή πρόκειται για λάθος μεταρρυθμίσεις! Αύξηση των κοινωνικών εισφορών για τις επιχειρήσεις με μεγάλο αριθμό απολύσεων και γι αυτές που καταφεύγουν στην ευκαιριακή απασχόληση, δικαίωμα στους εργαζόμενους να εκφέρουν γνώμη για την πορεία της επιχείρησης, δυνατότητα μετάβασης από την μερική στην πλήρη απασχόληση, να κάποιες «μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας» που θα είχαν την συγκατάθεση του κόσμου.

Πίσω απ όλα αυτά υπάρχει ένα ζήτημα που φτάνει πολύ βαθύτερα : αυτό της καταλληλότητας της δημοκρατίας για την διακυβέρνηση των κοινωνιών που ζούμε. Σύμφωνα με τη γερμανική παράδοση του λεγόμενου «κανονιστικού φιλελευθερισμού» (Ordoliberalismus) μίγμα νομικισμού και νεοφιλελευθερισμού, δεν θα πρέπει να εμπιστεύεται κανείς τους πολιτικούς καθώς είναι μονίμως επιρρεπείς στο λαϊκισμό και την αναζήτηση πρόσκαιρων λύσεων. Υποστηρίζει λοιπόν το δόγμα αυτό τη θέσπιση κανόνων που να τους δένουν τα χέρια.

Και βέβαια δεν κάνει και τίποτα άλλο από αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρώτα με τα «κριτήρια του Μάαστριχτ», το 1992, που καθόριζαν πλαφόν για τον πληθωρισμό, τα ελλείμματα και το χρέος, έπειτα με το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης» (1997). Και σήμερα με το δημοσιονομικό σύμφωνο που θέλει να επαναφέρει το «δομικό δημοσιονομικό έλλειμμα» στο 0% του ΑΕΠ και προβλέπει αυτόματη μείωση του χρέους. Ρυθμίσεις που κρίνεται σκόπιμο να συμπεριληφθούν στη νομοθεσία « κατά προτίμηση στο Σύνταγμα» ( ώστε να μη μπορούν πια να αλλάξουν) και των οποίων η εφαρμογή θα εποπτεύεται από μια «ανεξάρτητη» αρχή.

Για να διευθύνεται σωστά η οικονομία δεν αρκεί να συμπεριληφθούν στους νόμους οι στόχοι. Χρειάζεται φαντασία και ευφυΐα όπως για παράδειγμα στην οργάνωση της οικολογικής μετατροπής. Δυο ιδιότητες που ο Wolfang Schäuble δείχνει να στερείται τραγικά.

Μετάφραση και σχόλιο : ΕΠΑΜ, Τομέας Εξωτερικού

http://gregordergrieche.blogspot.gr/2015/05/blog-post_22.html#more

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου