Η παρακράτηση, παρά το Σύνταγμα, του φακέλου δικογραφίας του ΥΠΕΣ Γιάννη Μιχελάκη από τον Υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου, σε συνδυασμό με τις αποκαλύψεις Μπαλτάκου στο βίντεο με τον Κασιδιάρη των παρεμβάσεων στην δικαιοσύνη του νυν Υπουργού, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσουμε μια έρευνα σχετικά με τις αποφάσεις που έχει λάβει ο Υπουργός Δικαιοσύνης από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του, από τον Ιούνιο του 2013 έως σήμερα.
Στο πλαίσιο της έρευνας μας, έπεσε το ενδιαφέρον μας σε μια ξεχασμένη υπόθεση, της νομιμοφανούς πρόσληψης 15 δικαστικών επιμελητών από το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπου για να πραγματοποιηθεί επιστρατεύτηκαν η υπογραφή Αθανασίου, μια αντισυνταγματική απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας (ΟλΣτΕ) που παρέκαμψε το ΑΣΕΠ, αλλά και τα όπλα θεσμοποιημένης αδικίας που κατοχύρωσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, όπλα που χρησιμοποίησε τόσο το Δικαστήριο, όσο και ο Αθανασίου για να ευλογήσουν αυτόν τον «παράνομο» διορισμό...
Επειδή η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή και διακατέχεται από απίστευτα νομικά τερτίπια, θα προσπαθήσουμε να είμαστε όσο γίνεται πιο διαφωτιστικοί και απλοί στην παράθεση των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης. Προτού πούμε τα πραγματικά περιστατικά και περιγράψουμε τα στάδια νομικής κρίσης της υπόθεσης, αξίζει να διευκρινιστεί πρώτα ότι ο ίδιος ο νόμος θέσπισης του ΑΣΕΠ (ν. 2190/1994) στο άρθρο 14 παρ. 2 ορίσε κατηγορίες δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων που εξαιρέθηκαν από το εισαγόμενο με το νόμο αυτόν σύστημα προσλήψεων, είτε διότι διέπονται από ειδικό συνταγματικό ή νομοθετικό καθεστώς με ειδικές διαδικασίες προσλήψεως. Μάλιστα αυτή η εξαίρεση έλαβε και συνταγματική περιωπή στην αναθεώρηση του 2001 μέσω δύο συνταγματικών διατάξεων, των άρθρων 118 παρ. 6 του Σ και 103 παρ. 7 εδ. β΄ του Συντάγματος.
Το μεν άρθρο 118 παρ. 6 αναφέρει ότι: "προβλεπόμενες ή διατηρούμενες στο νόμο 2190/1994, όπως αυτός ισχύει, εξαιρέσεις από την αρμοδιότητα του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού εξακολουθούν να ισχύουν", ενώ το δε άρθρο 103 παρ. 7 εδ. β' αναφέρει ότι "Νόμος μπορεί να προβλέπει ειδικές διαδικασίες επιλογής που περιβάλλονται με αυξημένες εγγυήσεις διαφάνειας και αξιοκρατίας ή ειδικές διαδικασίες επιλογής προσωπικού για θέσεις το αντικείμενο των οποίων περιβάλλεται από ειδικές συνταγματικές εγγυήσεις ή προσιδιάζει σε σχέση εντολής". Το κλου της υπόθεσης ποιο είναι; Ότι η αναθεώρηση του άρθρου 103 παρ. 7 εδ. β' δεν είχε περιληφθεί στο Σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος το οποίο υπέβαλε η Επιτροπή Αναθεώρησης στην Ολομέλεια της Βουλής, αλλά ψηφίσθηκε κατόπιν αποδοχής τροπολογίας που κατέθεσε στην Ολομέλεια ο Εισηγητής της Πλειοψηφίας Ε. Βενιζέλος, ο οποίος, στη σχετική εισήγησή του, ανέφερε χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, ότι: «… Βέβαια, πρέπει να προβλέψουμε εδώ ότι υπάρχουν ορισμένες διαδικασίες, οι οποίες είναι ακόμη αυστηρότερες, αλλά πάντως ειδικές, που δεν υπάγονται στην εποπτεία της αρχής αυτής…» (βλ. Πρακτικά Ολομέλειας Βουλής, Συνεδρίαση ΡΜΔ΄ της 21.3.2001, σελ. 731).
Τι αποδεικνύουν τα παραπάνω; Ότι ήδη από το 2001 είχε κατοχυρωθεί συνταγματικά, δια χειρός Βενιζέλου, η δυνατότητα προσλήψεων εκτός του ΑΣΕΠ, δημιουργώντας την σύμφωνα με τον Γιαννίτση "συστημική διαφθορά", όπου ολόκληρο το πολιτικό σύστημα προσπαθεί, για τους δικούς του λόγους, να δημιουργήσει νόμιμο περιβάλλον ή καλύτερα διατυπωμένο *νόμιμη περιρρέουσα ατμόσφαιρα* Σ' αυτό το νόμιμο περιβάλλον πάτησε και το σκεπτικό του Συμβουλίου της Επικρατείας, αυτό το νόμιμο περιβάλλον φρόντισε να επικυρώσει ο Αθανασίου δια της υπογραφής του, όπου μάλιστα αποτέλεσε και αντικείμενο πρόσφατης ερώτησης, στις 13-03-2014, του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σταύρου Κοντονή (την ερώτηση μπορείτε να την δείτε εδώ).
Στην υπόθεση διορισμού των 15 δικαστικών επιμελητών τώρα, το Ελεγκτικό Συνέδριο, το 2008, έκανε χρήση της διακριτικής ευχέρειας που του παρείχε ο νόμος για τον ΑΣΕΠ και το Σύνταγμα, δηλαδή να προσλάβει δικαστικούς επιμελητές παρακάμπτοντας νόμιμα τη διαδικασία του ΑΣΕΠ, δηλαδή τον αξιοκρατικό διαγωνισμό, μέσω μάλιστα ατομικής προφορικής συνέντευξης. Την διενέργεια του διαγωνισμού, βάσει ΚΥΑ θα την αναλάμβανε μια Τριμελής Επιτροπή αποτελούμενη και από δικαστικούς λειτουργούς. Βλέποντας κανείς τον πίνακα των επιτυχόντων (δείτε εδώ) βλέπει ότι διορίστηκαν: α) Η κόρη νυν αντιπρόεδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου και υποψήφια για την Προεδρεία του Δικαστηρίου το αμέσως επόμενο διάστημα, β) Ο γιος εν ενεργεία Γενικής Συντονίστριας Επιτρόπων του Ελεγκτικού Συνεδρίου, γ) Η κόρη πρώην Γενικού Επιτρόπου Επικρατείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου δ) Συγγενής πρώην συνδικαλιστή και εκπροσώπου του συλλόγου εργαζομένων του Ελεγκτικού Συνεδρίου εκ μέρους της ΔΑΚΕ. Και φυσικά οι περισσότεροι εξ αυτών με σπουδές που δεν δικαιολογούν τον διορισμό τους ως υπαλλήλων υποχρεωτικής εκπαίδευσης, όπως όριζε η προκήρυξη του διαγωνισμού.
Το Β΄ Τμήμα του Α.Σ.Ε.Π. ωστόσο, με την 1271/21.5.2009 απόφασή του, εντόπισε πλημμέλειες στην διαδικασία του διαγωνισμού, αρνούμενο να προβεί στην κύρωση των ως άνω πινάκων κατάταξης και διοριστέων, τους οποίους εθεώρησε ως μη ισχύοντες και, ακολούθως, συνέστησε την επανάληψη της διαδικασίας του επίμαχου διαγωνισμού, με την έκδοση νέας προκηρύξεως, η οποία, κατά τα εκτιθέμενα στην ίδια απόφαση. Κατόπιν αυτής της απόφασης του ΑΣΕΠ, οι "επιτυχόντες" του διαγωνισμού άσκησαν διαδοχικά προσφυγή και αίτηση ακύρωσης, αφενός κατά της παράλειψης του Υπουργού Δικαιοσύνης να τους διορίσει, αλλά και κατά του ΑΣΕΠ, με το επιχείρημα ότι δεν ήταν καν αρμόδιος να ακυρώσει τους πίνακες κατάταξης των επιτυχόντων.
Αφού η υπόθεση πέρασε από το Διοικητικό Εφετείο, το οποίο δικαίωσε την απόφαση του ΑΣΕΠ (απόφαση 1440/2010 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών), οι επιτυχόντες του πελατειακού διαγωνισμού άσκησαν έφεση κατά της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, του οποίου η Ολομέλεια εξέδωσε την απόφαση 195/2013. Αυτή η απόφαση, που αποτελεί μνημείο δουλικότητας της δικαιοσύνης έναντι των κελευσμάτων της εκτελεστικής εξουσίας, καταπατώντας κάθε έννοια αξιοκρατίας, διαφάνειας και λογοδοσίας, αποφάσισε μια σειρά από πρωτοφανή πράγματα, πατώντας πάνω στο θεσμικό οπλοστάσιο του Βενιζέλου:
-Αν και στο σύνταγμα απαγορεύεται η άσκηση διοικητικών καθηκόντων από δικαστικούς λειτουργούς (άρθρο 89 παρ. 3), το Δικαστήριο βάφτισε το κρέας ψάρι, δηλαδή η Τριμελής Επιτροπή που προκήρυξε τον διαγωνισμό καλώς περιελάμβανε δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι μολονότι προσελάμβαναν δικαστικούς επιμελητές, παρ' όλα αυτά ασκούσαν δικαιοδοτικό έργο. Ο λόγος προφανής: Αφού μεγάλη μερίδα υποψηφίων ήταν συγγενείς δικαστικών λειτουργών, συναδέλφων των δικαστικών που απάρτιζαν την Τριμελή Επιτροπή, έπρεπε να διασφαλιστεί πάση θυσία ο διορισμός του, μ' ένα εντελώς διαβλητό τρόπο διεξαγωγής του διαγωνισμού, που ήταν η ατομική συνέντευξη.
-Τους δικαστικούς επιμελητές τους ενέταξε στην κατηγορία των δικαστικών υπαλλήλων, απολαμβάνοντας των προνομιακών συνταγματικών εγγυήσεων του άρθρου 92, δηλαδή την μονιμότητα των υπαλλήλων των γραμματειών όλων των δικαστηρίων, και κατ'επέκταση ήταν συνταγματικά επιτρεπτό να προσληφθούν εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ, μόνο και μόνο επειδή τελούσαν υπό καθεστώς συνταγματικής εγγύησης.
-Ακύρωσε τον ρόλο του ΑΣΕΠ στον έλεγχο νομιμότητας του πίνακα κατάταξης, λέγοντας επί της ουσίας ότι η μόνη αρμοδιότητα του ΑΣΕΠ είναι να μην ανακατατευθεί καθόλου στο πως γίνονται οι προσλήψεις στο Ελεγκτικό Συνέδριο, ασκώντας απλά έναν διακοσμητικό έλεγχο νομιμότητας του πίνακα κατάταξης. Αφού ακύρωσε την απόφαση του ΑΣΕΠ, διέταξε την αναπομπή της υπόθεσης, αναφέροντας στο σκεπτικό του ότι "πρέπει η υπόθεση να αναπεμφθεί στη Διοίκηση προκειμένου να ολοκληρωθεί η εκκρεμής διαδικασία του επίμαχου ειδικού διαγωνισμού, χωρίς την παρέμβαση του Α.Σ.Ε.Π., με τη δημοσίευση των οικείων πινάκων και την έκδοση των πράξεων διορισμού των διοριστέων υποψηφίων, κατά τα οριζόμενα, ειδικότερα, στην προαναφερόμενη κοινή υπουργική απόφαση και την προκήρυξη του εν λόγω διαγωνισμού". Με άλλα λόγια τι αποφασίζει το ΣτΕ; Ότι δεν πρέπει καν να επαναληφθεί έστω η προκήρυξη, αλλά η διοίκηση, εν προκειμένω ο νυν Υπουργός Δικαιοσύνης Αθανασίου να διορίσει άρον άρον τους επιτυχόντες του φαύλου διαγωνισμού, αγνοώντας επιδεικτικά τον θεσμό που φτιάχτηκε ακριβώς για να κατοχυρώνει την αξιοκρατία και την διαφάνεια στις προσλήψεις στο Δημόσιο, το ΑΣΕΠ.
Αναγνωρίζοντας το περίπλοκο του πράγματος, ουσιαστικά τι επικύρωσε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας; Επέτρεψε τη διενέργεια διαγωνισμού από μια τριμελή επιτροπή που συγκροτήθηκε κατά τρόπο αντισυνταγματικό, κατάπιε αμάσητο τον νεποτισμό στην επιλογή των παιδιών των δικαστικών λειτουργών, ευλόγησε τις προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ μέσω της ατομικής συνέντευξης και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, περιέβαλε με συνταγματικές εγγυήσεις αυτούς τους ανθρώπους χαμηλών προσόντων, λέγοντας και "σκασμός" στον ΑΣΕΠ που τόλμησε να ακυρώσει αυτές τις πολλαπλώς έκνομες προσλήψεις, πάντα όμως με τον μανδύα της φαρισαϊκής νομιμότητας. Μάλιστα και ο σύλλογος των εργαζομένων στο Ελεγκτικό Συνέδριο με πρόσφατη απόφαση του Δ/Σ της 8ης Απριλίου 2014 πήρε αποστάσεις από το υπάρχον σύστημα διορισμών (την ανακοίνωση μπορείτε να την διαβάσετε εδώ).
Η απόφαση αυτή δημοσιεύτηκε από το δικαστήριο στις 21 Ιανουαρίου 2013. Με βάση αυτή την απόφαση, έπρεπε ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης να επικυρώσει τον διορισμό των παρανόμως και αντισυνταγματικώς επιτυχόντων σε εύλογο χρονικό διάστημα. Ωστόσο δεν το έκανε, με την υπόθεση να μένει εκκρεμής επί ένα χρόνο. Και μόλις στις 19 Φεβρουαρίου 2014, έναν ολόκληρο χρόνο μετά, ο νυν Υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου έδωσε αίσιο τέλος με την υπογραφή του στην καταστρατήγηση των θεσμών με εργαλεία που οι ίδιοι προσφέρουν. Δεν θυμίζει πολύ η υπόθεση αυτή την υπόθεση διορισμού του υιού Μπαλτάκου; Δεν θυμίζει την υποκριτική υπεράσπιση της διάκρισης των λειτουργιών στην περίπτωση σύμμορφωσης της διοίκησης σε μια άλλη κατάπτυστη απόφαση του ΣτΕ όσον αφορά την ιθαγένεια; Γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας και η Δικαιοσύνη γενικότερα επιδεικνούυν τέτοια υποτακτικότητα στην εκτελεστική εξουσία, δημιουργώντας αποφάσεις τερατουργήματα στις οποίες πρέπει έπειτα να συμμορφωθεί η δήθεν ανυποψίαστη εκτελεστική εξουσία;
Καταληκτικά, ο Υπουργός πρέπει να απαντήσει γιατί υπέγραψε τώρα, εν έτει 2014 την εν λόγω πράξη διορισμού; Η πρόσφατη υπόθεση Μπαλτάκου αλλά και η υπόθεση Μιχελάκη με μεσάζοντα τον Αθανασίου αφορούν σε εμπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας στο έργο της Δικαιοσύνης. Οι πολίτες και η κοινωνία δεν αντέχουν να βλέπουν πρακτικές που αποδόμησαν το Κράτος Δικαίου να εμφιλοχωρούν στο τελευταίο προπύργιο ελπίδας, αυτό της Δικαιοσύνης, όπου αυτή η απόφαση έρχεται να ενισχύσει τις βάσιμες υποψίες ύπαρξης ενός αφανούς και αόρατου παραδικαστικού κυκλώματος, που εκφυλίζει την δικαστική εξουσία σε ρόλο εκτελεστή της βούλησης ενός συστήματος αλληλοδιαπλεκόμενων συστημικών συμφερόντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου