«Πάνω από 1.5 εκατομμύριο Έλληνες είναι άνεργοι. Αυτό δεν μπορεί να το λύσει το κράτος. Δεν έχουμε κομμουνιστικό καθεστώς, για να είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε δουλεία και ένα πιάτο φαΐ στον κόσμο».Μιχάλης Ταμήλος, – Βουλευτής ΝΔ.
_________________
Είναι ξεκάθαρο τι έχει γίνει στο Φαρμακονήσι: Όταν απ’ τη μια μιλάει ένα ασήμαντο και καλοταισμένο ρεμάλι-γόνος πολιτικής οικογένειας, υπόδικο για κακουργηματική απιστία, το οποίο κάνει φιγούρα στα σκυλάδικα, σκορπώντας πολλά χιλιάρικα σε λουλούδια κι απ’ την άλλη μιλούν άνθρωποι, που είδαν τα παιδιά τους να πνίγονται μεσ’ τη θάλασσα, τότε ξέρουμε ποιον να πιστέψουμε.
Στο έγκλημα του Φαρμακονησίου, φάνηκε ξεκάθαρα η διαρκής και διαχρονική ύπαρξη/διατήρηση ενός φασιστικού παρακρατικού μηχανισμού, ο οποίος κάνει έντονη την παρουσία του σε ιδιαίτερα ρευστές περιόδους, όπως η σημερινή.
Μηχανισμός με κάθετη μορφή, από πάνω, έως κάτω. Δεν έχουμε δηλαδή να κάνουμε μόνο με κάποια ένστολα καθάρματα, τα οποία έβγαλαν τα συμπλέγματά τους με το χείριστο τρόπο. Γι’ αυτό ο φερόμενος ως υπουργός ναυτιλίας–πριν καλά καλά ανασυρθούν τα πτώματα των πνιγμένων- έσπευσε να καλύψει τα κτήνη, που έπνιξαν γυναικόπαιδα, γι’ αυτό και στο Λιμενικό έσπευσαν να συντάξουν πλαστές καταθέσεις, στις οποίες οι διασωθέντες μετανάστες εξήραν (!) τον ευγενή ρόλο του πληρώματος του λιμενικού σκάφους!
Όλα αυτά είναι η ζωντανή απόδειξη, ότι η Ελλάδα είναι η ίσως η μόνη χώρα στη γη (όταν ακόμα και σήμερα στη Χιλή κάθονται στο σκαμνί δικαστές, που υπηρέτησαν τον Πινοσέτ), η οποία δεν έθιξε στο ελάχιστο, ούτε το δοσιλογικό σύστημα της ναζιστικής κατοχής, ούτε τους χουντικούς θύλακες στον κρατικό μηχανισμό.
Με άλλα λόγια στη χώρα μας υφίσταται διαρκής και διαχρονική παρουσία φασιστικού-παρακρατικού μηχανισμού, ο οποίος συχνά στελεχώνεται με πρόσωπα από γενιά σε γενιά (Χριστοφοράκος, Παπακων/νου, Πλεύρης κλπ) με μοναδικό σκοπό τη βίαιη αποτροπή του λαού, κάθε φορά που έκανε βήματα προς την πρόοδο και την προκοπή. Η «δικαιοσύνη» -καθότι μέρος του- τον άφησε άθικτο καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο και τη μεταπολίτευση (απαλλαγές ΕΣΑτζήδων, ατιμωρησία των δολοφόνων Κουμή-Κανελλοπούλου, αθώωση Μελίστα, ζαρντινιέρες κλπ).
Την περίοδο της μεταπολίτευσης, άλλωστε, ανδρώθηκε κι ο ρουφιανίσκος της ΚΥΠ Μιχαλολιάκος, για να προετοιμαστεί να παίξει το ρόλο, που παίζει σήμερα. Είναι ο ίδιος μηχανισμός, που παρέμεινεαναλλοίωτος και θωρακισμένος με κάθε είδους απόβρασμα, προκειμένου σε κρίσιμες στιγμές ν’ αποτελέσει την ασπίδα προστασίας, όχι μόνο της διαχρονικά ξενόδουλης και παρασιτικής ελληνικής άρχουσας τάξης, αλλά κυρίως της αποικιοκρατίας, που εδώ και 1 ½ αιώνα ξεζουμίζει αυτόν τον τόπο.
Αυτός ο μηχανισμός έδρασε τη δεκαετία του ’70, κάθε φορά που το λαϊκό κίνημα έκανε απόπειρες να αυτονομηθεί από τα επίσημα (ΠΑΣΟΚόθεν κι αριστερόθεν) κομματικά μαντριά (βλ. αυτό το βίντεο στο 11:43). Από δίπλα πάντα και ο φασιστικός υπόκοσμος, διαχρονικός κι ετοιμοπόλεμος από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (βίντεο στο 15:53), έως και σήμερα με τη Χ.Α. Ο Αβέρωφ δεν είχε δηλώσει ότι ο Μάλλιος δεν ήταν βασανιστής, αλλά ένας άτυχος που έτυχε να ασκεί υπηρεσία επί χούντας;
Ο ίδιος απείραχτος μηχανισμός ήταν, που κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά, την εποχή που τμήματα της νεολαίας άρχιζαν (με τον τρόπο, που αυτά το αντιλαμβάνονταν) ν’ αντιλαμβάνονται και ν’αμφισβητούν δυναμικά τη φενάκη της «αλλαγής»
Έτσι φτάσαμε, από την πισώπλατη δολοφονία του Μυρογιάννη από τον Ντερτιλή στη δολοφονία των Κουμή Κανελλοπούλου κι από κει στις δολοφονίες Καλτεζά-Γρηγορόπουλου. Έτσι φτάσαμε από το ΕΑΤ/ΕΣΑ, στις κακοποιήσεις διαδηλωτών το καλοκαίρι του 2011 στο Σύνταγμα, στα βασανιστήρια αντιφασιστών διαδηλωτών στη ΓΑΔΑ το Σεπτέμβρη του 2012 κι από κει στο Φαρμακονήσι. Αντιλήψεις, όπως αυτές του Παττακού για το Μουστακλή, έχουν επιβληθεί= και διατηρηθεί από τα μέσα του 19ο αιώνα έως σήμερα στον κρατικό μηχανισμό, στοχευμένα και με πολιτική απόφαση, ώστε ν’αντιμετωπιστεί ο «εχθρός λαός», όποτε αυτό κριθεί αναγκαίο (Λαμπράκης, Πέτρουλας, Μarfin, Φύσσας κλπ) και να δημιουργηθεί η ψυχολογία του – υπό το βούρδουλα- τρόμου.
Το δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ για τους βασανιστές του ΕΑΤ/ΕΣΑ, γερμανικής παραγωγής 1976 με τίτλο «Ο γιος του γείτονά σου», προσπαθεί να ρίξει φως στο μηχανισμό κατασκευής βασανιστών. Θα διαπιστώσετε ότι διάσημοι βασανιστές του ΕΑΤ/ΕΣΑ, δύο χρόνια μετά την πτώση της χούντας, όχι μόνο κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, αλλά εν πλήρη οικογενειακή ευτυχία προέβαιναν….στην αυτοκριτική τους!
Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!
askordoulakos
http://vathikokkino.com/2014/01/71713/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου