(Εξαιρετικό ρεπορτάζ)! Η κατάρα του ΔΝΤ

Ο Λάμπρος Μουστάκης δεν χρειάζεται να διαβάσει ώστε να ενημερωθεί για πολύπλοκες αναλύσεις, στόχους του προϋπολογισμού, οριζόντια μέτρα, οικονομικούς δείκτες και λοιπές «λύσεις» για τις χώρες στις οποίες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο «πατάει το πόδι του» και το τι σημαίνουν όλα αυτά για την κοινωνία και την πραγματική οικονομία.Το έχει βιώσει ο ίδιος και μπορεί να το περιγράψει πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε εκπρόσωπο τρόικας ή υπουργό οικονομικών, καθώς έχασε τη δουλειά του λόγω… ΔΝΤ όχι μία, ούτε δύο, αλλά τρεις φορές σε τρεις διαφορετικές χώρες! 


«Η κατάσταση μου είναι κωμικοτραγική», εξηγεί ο 52χρονος άνεργος και άστεγος σήμερα στην πατρίδα του, Λάμπρος Μουστάκης. «Οι φίλοι μου προτείνουν αστειευόμενοι να ταξιδέψω επιτέλους στη… Γερμανία»…

Γεννημένος στη Βραζιλία από Έλληνες γονείς, τη δεκαετία του 1980 εργάστηκε στην Αργεντινή στον βασικό τομέα της εθνικής παραγωγής της χώρας, τα κρέατα. Η έλευση του ΔΝΤ σηματοδότησε το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και ο ίδιος αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Βραζιλία. 

Εκεί εργάζεται ως υπάλληλος σε κατασκευές μεγάλων εμπορικών κέντρων που ανθούν εκείνη την εποχή, αλλά για μια ακόμη φορά ακούει ένα διάγγελμα από τον πρωθυπουργό της χώρας που δεν θα ξεχάσει ποτέ: η Βραζιλία μπαίνει στον μηχανισμό στήριξης. «Ο πρωθυπουργός Λούλα όμως δεν τα ξεπούλησε όλα και έθεσε προς τους δανειστές τους δικούς του κανόνες, με αποτέλεσμα να διασωθούν έστω κάποια κομμάτια της κοινωνίας», εξηγεί, παρότι ο ίδιος έχασε πάλι τη δουλειά του, ενώ πέρασε και έναν χρόνο στο ταμείο ανεργίας χωρίς να μπορέσει να βρει άλλη εργασία.



Επόμενη λύση, η πατρίδα των γονιών του, «της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ανάπτυξης», λέει ο ίδιος χαμογελώντας πικρά. Το 1997 καταφτάνει στην Αθήνα και μέσα σε 4 μέρες βρίσκει δουλειά. «Τότε σκέφτηκα ότι αυτή ήταν η καλύτερη κίνηση που έπρεπε να είχα κάνει από την αρχή», τονίζει στο φακό του zougla.gr. Το 2009 έρχεται όμως ένα νέο –πολύ γνωστό για τον ίδιο, άγνωστο για τους υπόλοιπους Έλληνες- πρωθυπουργικό διάγγελμα από το Καστελόριζο που έμελλε να επιφέρει τις ίδιες και χειρότερες συνέπειες για τη ζωή του Λάμπρου Μουστάκη…



Η τουριστική επιχείρηση στην οποία εργαζόταν απολύει το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού της και με την ανεργία να τριπλασιάζεται σχεδόν μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, ο ίδιος στα 52 του καταλήγει άστεγος, να κοιμάται σε παγκάκι της πλατείας Βικτωρίας. «Εκεί ένιωσα ότι τελείωσα», εξομολογείται, αλλά ευτυχώς βρίσκεται μια θέση για αυτόν στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων και έκτοτε διαμένει σε ξενοδοχείο, έχει φαγητό και την ευκαιρία να κάνει μερικά μεροκάματα πουλώντας το περιοδικό των αστέγων «Σχεδία».

«Ο φόβος μου είναι ότι εδώ θα γίνει το χειρότερο δυνατό σενάριο, δηλαδή η κατάσταση της Αργεντινής και όχι της Βραζιλίας, που σήκωσε κεφάλι και κατορθώνει να μειώνει τη φτώχεια αντί να την αυξάνει», θεωρεί, δεδομένου ότι «οι πολιτικοί εδώ είναι εντελώς ξεπουλημένοι και θα τα δώσουν όλα τζάμπα». Αγωνιστής ο ίδιος, αφού συμμετείχε ενεργά στο κίνημα των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, προειδοποιεί: «Μας έριξαν σε ένα λάκκο, το νέο άνεργο, το νέο άστεγο. Το τσιμέντο στο κεφάλι όμως δεν θα επιτρέψω να μου το βάλουν», δηλώνει υπερήφανα, ψάχνοντας πάντα με τιμιότητα για μια καλύτερη ζωή…

Όσοι ενδιαφέρονται να έρθουν σε επικοινωνία και να προσφέρουν εργασία στον Λάμπρο Μουστάκη, μπορούν να επικοινωνήσουν με τα γραφεία του zougla.gr στο τηλέφωνο 211 555 0 500. 

Μοιράζει το περιοδικό ΣΧΕΔΙΑ

http://www.zougla.gr/greece/article/anergos-metanastis-astegos