Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΙΛΑΛΗ*
Η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να «τσιμπήσει» στους χειρισμούς της ελεγχόμενης "κάθαρσης" και τον ταξικού αποπροσανατολισμού που δρομολογείται από την Κυβέρνηση αυτές τις ημέρες με αφορμή την λίστα Λαγκάρντ, ούτε να προσπαθήσει να "εντάξει" το σκάνδαλο αυτό στα πλαίσια μιας ρηχής αντιπολιτευτικής τακτικής του τύπου «να τους αποκαλύψουμε ταράζοντάς τους στην νομιμότητα».
Ο ρόλος μας στο παρελθόν ως πολιτική δύναμη κάθαρσης (υπόθεση Κοσκωτά) -σε μια επίσης πολύ ταραγμένη πολιτική περίοδο του τόπου που υπήρχαν έντονες "διαχειριστικές" αντιθέσεις και αντιφάσεις στο κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας- δεν στέφθηκε με επιτυχία παρά τις καλές και τότε «εξυγιαντικές» μας προθέσεις. Οι "σκοτεινοί δρόμοι" και τα "υπόγεια" της εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής και οικονομικής εξουσίας κρύβουν τόσες πολλές και «καλοστημένες» υποθέσεις διαφθοράς και διαπλοκής που μόνο μια πολύχρονη κυβέρνηση της αριστεράς που στηρίζεται έμπρακτα στο λαϊκό και εργατικό κίνημα θα μπορεί να τις ξεσκαρτάρει και να τις φωτίσει πραγματικά αποφεύγοντας τις παγίδες.
Η θέση της αντιπολίτευσης -ακόμα και της αξιωματικής- δεν προσφέρεται για ουσιαστική και σε βάθος διερεύνηση λόγω των τεράστιων θεσμικών και άλλων τεχνητών προσκομμάτων που θα παρεμβληθούν από τις κυρίαρχες δυνάμεις για να περιορίσουν την έρευνα σε συγκεκριμένα όρια και πρόσωπα, για να αποφευχθούν συσχετίσεις και διασυνδέσεις που θα ανατρέπουν το συνολικό πλαίσιο αστικής πολιτικής.
Τα στεγανά του αστικού κράτους και οι δαιδαλώδεις διαδρομές του μαύρου χρήματος του ελληνικού καπιταλισμού δεν σπάνε, δεν διερευνώνται, δεν αποκαλύπτονται τόσο εύκολα ακόμα και σε μια μεταβατική εποχή ιδεολογικής απονομιμοποίησης και απροσδόκητων θεσμικών συμμάχων όπως η σημερινή. Η υπερεπένδυση της αριστεράς στο κοινοβουλευτικό έλεγχο και τις διαδικασίες του δεν θα αποφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ακόμα και αν προσπαθήσει να δώσει ευστόχως μια γενικώτερη αντισυστημική ανατρεπτική διάσταση.
Η αριστερά ούτως η άλλως γνωρίζει ότι το καπιταλιστικό σύστημα από την στιγμή την οποία επιτελεί τον θεμελιώδη κανόνα του σκανδάλου της εκμετάλλευσης και κλοπής της ξένης εργασίας από μια ισχνή μειοψηφία, όχι μόνον είναι από τη φύση του ανίκανο να αποτρέψει τα δευτερεύοντα σκάνδαλα τα οποία το «πλήττουν», αλλά είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι παρά περί του αντιθέτου διακηρύξεις θα τα αναπαράγει συνεχώς, ως μορφή του κυνηγιού μιας κλεμμένης λείας που αποτελεί θεμελιακό κανόνα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
Από την άλλη η σχετική αυτονομία του πολιτικού επιπέδου ευνοεί την δημόσια κατάθεση μιας επεξεργασμένης προγραμματικής παρέμβασης της αριστεράς για τα ζητήματα σχέσεων Οικονομικής Εξουσίας-Πολιτικής Εξουσίας-ΜΜΕ - Δικαιοσύνης. Η πρόταση όμως αυτή δεν θα έχει ευρύτερη κοινωνική αναγνώριση και στήριξη αν δεν συνδεθεί με ένα πειστικό σχέδιο δημοκρατικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Η μη ύπαρξη του κατάλληλου ιδεολογικού και ταξικού συσχετισμού σήμερα δεν συνεπάγεται ότι το θέμα των σκανδάλων θα αφεθεί στην τύχη του στα πλαίσια των αστικών χειρισμών συγκάλυψης σηματοδοτώντας λανθασμένα στην κοινωνία την εγκατάλειψη της πάγιας θέσης της αριστεράς για τον αναντικατάστατο ρόλο και την αξία του άοκνου πολιτικού αγώνα.
Τουναντίον προσφέρεται για να δώσει η αριστερά το δικό της «παράδειγμα», πραγματικής δημοκρατίαςεξαπολύοντας μια γενικότερη ιδεολογική επίθεση τόσο στις οικονομικές ελίτ όσο και στον φασισμό. Ήρθε η ώρα με αφορμή την ψευτοκάθαρση να προτάξουμε ένα ανταγωνιστικό ολοκληρωμένο σχέδιο μια νέας γνήσιας λαϊκής και ταξικής θεσμικότητας (νέο Σύνταγμα από λαϊκή Συντακτική Συνέλευση) , μιας θεσμικότητας που θα καθιερώνει τον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο σε όλες τις σφαίρες και τα επίπεδα οργάνωσης της πολιτικής και οικονομικής ζωής, που θα προετοιμάζει δηλαδή το έδαφος της πολιτικής ανατροπής και του ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού.
Το γεγονός ότι από τον Ιούνιο του 2013 η Βουλή είναι αναθεωρητική και τα δευτερεύοντα επιλεκτικά σκάνδαλα του αστισμού θα σέρνονται -σκοπίμως- μέχρι τότε, δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ την κατάλληλη θεσμική πρόφαση, για την οργάνωση μιας πολύμορφης εκστρατείας στον λαό για την παρουσίαση των επιπρόσθετων δημοκρατικών λαϊκών θεσμών και εξουσιών που θα ενισχύουν και προστατεύουν τις υποτελείς τάξεις. Μια τέτοια πορεία προς τον λαό, μια πορεία αντεπίθεσης που θα ανατρέψει στην πράξη τα σενάρια «οικειοποίησης» και «εξημέρωσης» που το μιντιακό και οικονομικό σύστημα εξ υφαίνει για το κόμμα μας.
Αν δεν τολμήσουμε να πάμε σε αυτήν την προκαθορισμένη μάχη με οξείς ιδεολογικούς/ταξικούς όρους καιπλήρως ανταγωνιστικά σχέδια θέσμισης τότε ρηχαίνουμε εξ αντικειμένου τον ανατρεπτικό ορίζοντα του δυνητικού κυβερνητικού μας ρόλου και δίνουμε άθελά μας τα πολιτικά περιθώρια στον Σαμαρά και τους δορυφόρους του να προχωρήσουν στο Συνταγματικό/Θεσμικό επίπεδο την περαιτέρω αυταρχικοποίηση της αστικής δημοκρατίας με επικοινωνιακό περιτύλιγμα την αναγκαία "εξυγίανση" και «θωράκιση» του πολιτικού συστήματος.
Προσοχή το κλίμα μυρίζει ακόμα και έκτακτες εκλογές !
Το τεχνητό ανέβασμα της προοπτικής της οικονομίας (οίκοι αξιολόγησης, χρηματιστήριο, οικονομικές εκθέσεις φορέων και οργανισμών, κονδύλια που τάζουνε στην εναπομείνουσα μικρομεσαία και μεγάλη επιχειρηματικότητα μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων κλπ),
η λίστα Λαγκάρντ τώρα (και ή επιλεκτική και προσωποποιημένη "κάθαρση" που θα δρομολογηθεί αρχικά και που θα γίνει το πολιτικό παράθυρο για μια στοχευμένη - συντηρητικής κατεύθυνσης - συνταγματική αναθεώρηση) και
η ανακήρυξη της ΑΟΖ (προφανώς κουτσουρεμένη) μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Μόναχο
μάλλον θα διαμορφώσει μια "δυνατή" πολιτική ατζέντα που την πρωτοβουλία των κινήσεων θα φαίνεται ότι την έχει η Κυβέρνηση και...... οι αυτοκτονίες, οι απολύσεις, τα χαράτσια, οι φόροι, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, η ανάλγητη πολιτική δηλαδή η καυτή κοινωνική ατζέντα θα περάσει de facto σε δεύτερη μοίρα.
Ας προετοιμαστούμε και ας προετοιμάσουμε τον κόσμο για όλα γιατί το ένα μπουκάλι λάδι μόνο μάλλον σε αυτήν την φάση δεν αρκεί και χρειάζεται εξίσου ταξική επινοητικότητα στην αλληλεγγύηόσο και έγκαιρος στρατηγικός και πολιτικός σχεδιασμός για τις νέες συγκρούσεις που έρχονται.
Ο αστισμός ήδη ανασυγκροτείται με ραγδαίους ρυθμούς κάτω από την μύτη μας, το εργατικό κίνημα;
Αλλά αυτό το ερώτημα δεν είναι της ώρας γιατί είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση που δεν πρέπει να επισκιάσει την τρέχουσα προγραμματική και Ευρωπαϊκή δυναμική (;) της Κυβέρνησης της Αριστεράς… η μήπως είναι;
* Ο Βαγγέλης Πιλάλης είναι μέλος της Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου και συμμετέχει στην τάση του ΣΥΝ «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση».
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10528:pilalis-vaggelis&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου